ปมอดีตก่อรัก

 
 
“มาหาพี่โรสหรอคะพี่เขื่อน”เฟย์เดินลงมาจากบ้านเห็นเขื่อนถือช่อดอกไม้อยู่ก็ทักขึ้น
 
“เอ่อ แล้วโรสไปไหนล่ะ”เขื่อนมองหาโรส
 
“พี่ป๊อปปี้พาพี่โรสไปดูหนังค่ะ ว้าว ดอกไม้สวยจังเอามาให้พี่โรสหรอคะ”เฟย์ตอบแล้วทักเรื่งช่อดอกไม้โดยไม่ได้
สังเกตสีหน้าผิดหวังของเขื่อนไปเมื่อกี้
 
“พี่ให้เฟย์”เขื่อนพูดจบก็เอาให้เฟย์ เฟย์อึ้งปนเขินจัด
 
“ขะ ขอบคุณค่ะ เอ่อ พี่เขื่อนคะวันนี้ว่างมั้นคะ”เฟย์รับดอกไม้มาละถามเขื่อน
 
“ว่าง มีอะไรหรอจ้ะ”เขื่อนถาม
 
“ไปดูหนังกันมั้ยคะ”เฟย์ชวน
 
“อ้อ เอาสิ ไปกันเลยมั้ย”เขื่อนยิ้มก่อนจะจูงมือพาเฟย์ไป เฟย์หัวใจพองโตเมื่อถูกพี่ชายที่เธอแอบรักจูงมือไป
 
 
 
“พี่เขื่อน อยู่ไหนคะ”เฟย์เดินเข้ามาในคอนโดเขื่อนหลังจากเลี้ยงออกมาจากงานแต่งของโรสกับป๊อปปี้
 
“อ๊ะ พี่เขื่อน”เฟย์ตกใจเมื่อถูกเขื่อนสวมกอดจากด้านหลัง
 
“วันนี้เฟย์สวยจัง”เขื่อนพูดจบก็ก้มลงจูบเฟย์ หญิงสาวตกใจตัวสั่นเพราะนี่คือจูบแรกของเธอ
 
“พะ พี่เขื่อนเฟย์ว่าพี่เขื่อนเมาแล้วนะคะ”เฟย์ตกใจเมื่อถูกเขื่อนดันตัวลงไปที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อม
 
“เฟย์รักพี่มั้ยจ้ะ”เขื่อนพูด
 
“ระ รักค่ะ”เฟย์ตอยแล้วไม่กล้าสบตาเขื่อนด้วยความเขิน
 
“งั้นพี่ขอนะคืนนี้”เขื่อนพูดจบก็จูบเฟย์อีกครั้ง เฟย์ที่ดิ้นในตอนแรกก็เคลิ้มไปตามอารมณ์ที่เขื่อนทำให้ก่อนที่จะ
ปล่อยให้เลยตามเลยไป
 
 
 
“พี่เขื่อน”เฟย์ลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึก ทำไมยังฝันถึงเค้าอยู่นะ คนใจร้ายแบบนั้น เฟย์คิดก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอรู้ความจริงที่ไม่น่าให้อภัยในตัวผู้ชายที่เธอรักเลย
 
 
“โรส ไม่จริงใช่มั้ยโรส”เขื่อนวิ่งเข้าในที่ห้องผ่าตัดของโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลเข็นศพของโรสที่คลุมผ้าไว้ เขื่อนมองภาพนั้นก่อนจะค่อยๆเดินไปใกล้ๆแล้วเปิดผ้าคลุมศพ
 
“ไม่ ฮืออออโรส”เขื่อนกอดศพโรสไว้แน่น เฟย์ที่เดินเข้ามาพร้อมป๊อปปี้ตกใจ ทำไมนะ พี่เขื่อนถึงต้องกอดพี่โรส
แบบนั้น
 
“มึง ไอ้ป๊อป”เขื่อนหันไปเห็นป๊อปปี้ก็วิ่งเข้าไปต่อยหน้าป๊อปปี้คว่ำ
 
“ไหนมึงบอกมึงจะดูแลโรสให้ดี แล้วทำไมวะ ทำไม”เขื่อนพูดแล้วง้างมือจะต่อยป๊อปปี้อีกครั้ง เฟย์รีบเข้าไปห้าม
 
“พอได้แล้วค่ะพี่เขื่อน พี่ป๊อปปี้ก็เจ็บเหมือนกับพวกเราทุกๆคนนั้นล่ะค่ะ”เฟย์พูด เขื่อนฮึดฮัดก่อนจะเดินหนีไป เฟย์รีบวิ่งตามไปบนดาดฟ้าของโรงพยาบาลพบว่าเขื่อนนั่งร้องไห้อยู่
 
“พี่เขื่อน”เฟย์เอามือแตะเขื่อน เขื่อนหันหน้าไปมองเฟย์ทำให้เฟย์ได้เห็นว่าเขื่อนหยิบเอารูปของโรสมาดูและด้านหลังเป็นหมึกที่เขียนว่าเขื่อนรักโรส เฟย์เห็นอึ้ง หน้าชา
 
 
“เฟย์เอามานี่”เขื่อนตกใจที่เห็นเฟย์หยิบรูปใบนั้นมาแล้วชูขึ้นถาม
 
“หมายความว่ายังไงคะพี่เขื่อน พี่รักพี่โรส แล้วพี่มาคบกับเฟย์ทำไม”เฟย์ถามพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไว้
 
“พี่แค่คิดว่าเมื่อโรสคบกับป๊อปปี้แล้ว เฟย์น่ะแทนโรสได้”เขื่อนตอบเฟย์โกรธตบหน้าเขื่อน
 
“ที่พี่คบเฟย์เพราะเห็นว่าเฟย์จะแทนพี่โรสได้ แค่ตัวแทนสินะ งั้นเฟย์ขอถามพี่หน่อยว่าตลอดเวลาพี่เคยรักเฟย์บ้างมั้ย”เฟย์ถามอีกครั้ง เขื่อนไม่กล้าสบตา
 
“ขอโทษนะเฟย์ แต่พี่ลืมโรสไปจากใจไม่ได้จริงๆ”เขื่อนพูดจบก็เดินหนีไปทิ้งให้เฟย์ทรุดร้องไห้อยู่ตรงนั้นโดยที่
เขาไม่หันมาหาเฟย์อีกเลย
 
 
“ฮึก เราจะเสียใจอยู่ทำไม เรื่องมันก็ตั้งนานแล้ว เค้าไม่ได้รักเรา ฮือ”เฟย์นึกถึงภาพเก่าๆแล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
ตุบ
 
 
กล่องใส่ของบนห้องนอนเขื่อนหล่นลงมาทำให้เขื่อนต้องก้มลงเก็บทำให้เขาเห็นภาพที่เขาและเฟย์เคยถ่ายรูปคู่กันแล้วนึกถึงคืนก่อนที่เขาเผลอทำตัวร้ายกาจใส่เฟย์
 
“ถ้าพี่ยังดีกับเฟย์ เฟย์ต้องไม่ลืมพี่แน่ๆ เฟย์พี่ขอโทษ”เขื่อนพูดเศร้าๆก่อนจะเก็บรูปนั้นใส่กล่องตามเดินแล้วเก็บกล่องไว้ใต้เตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไป
 
 
 
 
“อ้าวพี่โทโมะ ไปยังไงมายังไงคะเนี่ย”ฟางทักเมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามาในบ้าน
 
“พี่ว่าจะมาชวนฟางไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าที่อยู่หน้าปากซอยบ้านเราน่ะ ป้าเค้านะ บ่นหาฟางใหญ่เลย”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้กับฟาง
 
“อ้าว จริงหรอคะเนี่ย ฟางก็กำลังหิวพอดีเลยงั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ”ฟางยิ้มก่อนจะรีบคล้องแขนโทโมะไว้
 
“ได้เลยจ้า อย่ากินเยอะล่ะเดี๋ยวอ้วน”โทโมะแซวฟาง ฟางจึงตีแขนเบาๆก่อนจะเดินไปซ้อนมอเตอร์ไซค์คันโปรดโทโมะแล้วออกจากบ้านไป
 
“ทำไมบ้านเงียบจัง”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากที่ทำงานก้แปลกใจที่เห็นบ้านเงียบ ปกติยัยนั่นจะต้องมาช่วยพวกคนใช้
ทำงานนิ หายไปไหนนะ
 
“คุณฟางไปไหนหรอ”ป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
“เห็นบอกว่าจะกลับไปเยี่ยมบ้านค่ะ”คนใช้ตอบ
 
“ละเค้าไปยังไงล่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
“เห็นซ้อนมอเตอร์ไซค์ผู้ชายคนนึงไปค่ะ เห็นบอกว่าเป็นพี่ข้างบ้านมารับ”คนใช้ตอบก่อนจะเดินกลับไปทำงานต่อ ป๊อปปี้หงุดหงิด เหอะ ไปไหนไม่บอกกันใช่มั้ย ได้
 
 
 
“เห้อนะพ่อ ยังจะกินเหล้าอีกหรอเนี่ย”ฟางพูดขณะเช็ดตัวให้พ่อ
 
“กลุ้มคนไม่มีเงิน ใครจะไปสุขสบายแบบแกล่ะ เงินทองไม่ส่งมาให้ชั้นใช้เลย”พ่อฟางประชด
 
“พ่อ ชั้นแต่งกับเค้าเพราะขัดดอกให้หนี้ที่พ่อเอามานะ ยังจะไปเอาเงินเค้าไปอยู่อีก นี่อย่าบอกนะแอบกลับไปเข้าบ่อนอีกน่ะ”ฟางจับผิดพ่อ
 
“ใคร ใครเข้า ไม่มี๊”พ่อฟางปฎิเสธพ่อจะพลิกตัวหันไปนอน ฟางมองตามแล้วส่ายหน้า ก่อนจะลงมาด้านล่างบ้านแล้วมองรูปพ่อกับแม่ที่ถ่ายคู่กันแล้วหยิบขึ้นมา
 
“แม่ขา ถ้าแม่ยังอยู่พ่อคงจะไม่เป็นแบบนี้ ฟางคิดถึงแม่จัง”ฟางกอดรูปถ่ายพ่อกับแม่ไว้ ป๊อปปี้ที่แอบเข้ามาในบ้านได้ยินเข้าก็มองฟางซักพัก
 
 
โป้ก
 
 
“โอ้ย นี่นายมาเขกหัวชั้นทำไมเนี่ย”ฟางแว้ดใส่คนตัวสูง
 
“หมั่นไส้ ป่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็คว้าแขนฟางไป
 
“จะไปไหน ไม่ไป”ฟางดิ้น
 
“มีอะไรกันรึเปล่า”โทโมะเดินเข้ามาในบ้านฟางถามขึ้น
 
“มารับเมีย”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆ
 
“อ้าว หรอไงก็ฝากด้วยละกัน”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
 
“มะ ไม่นะพี่โทโมะ ฟางมากับพี่ก็ต้องกลับกับพี่สิ”ฟางแย้ง
 
“กลับกับคุณป๊อปปี้เถอะฟาง ไหนๆเค้าก็มารับละ”โทโมะยิ้มให้ ฟางไม่ยอมจึงโดนป๊อปปี้อุ้มพาดบ่าขึ้นรถไป
 
 
เอี้ยด
 
 
“นายพาชั้นมาทำไมที่นี่”ฟางบอก
 
“ป่ะ”ป๊อปปี้จูงมือฟางมาที่หน้าหลุมศพแม่ตัวเอง
 
“ชั้นเห็นว่าเธอคิดถึงแม่ชั้นเลยพาเธอมาเยี่ยมท่าน อยู่กับแม่ก่อนนะ เดี๋ยวชั้นมา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหายไป ฟาง
มองป๊อปปี้ที่เดินไป นี่เค้าก็รู้จักแคร์คนอย่างชั้นด้วยหรอเนี่ย ฟางหันไปมองหลุมศพแม่ก่อนจะนั่งตรงนั้นเหมือนกับ
นั่งอยู่กับแม่ซักพัก
 
 
“ตายล่ะ เย็นมากละ หมอนั่นหายไปไหนนะ”ฟางมองบรรยากาศที่โพล้เพล้แล้ว ป๊อปปี้ยังไม่มาอีก
 
 
 
“ My Girl ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไป
เธอจะเป็นคนแรกที่ฉันนั้นรัก และก็คงไม่มีใคร
จะอยู่ในใจของฉันเหมือนเธอ”เสียงร้องเพลงที่คลอกับการดีดกีต้าร์ดังขึ้นสร้างความสงสัยให้กับฟาง ใครนะมาร้อง
เพลงที่สุสานเวลาแบบนี้
 
 
“My Girl. You
are the one and only
My Girl รักแต่เธอแต่เธอนะ
แม้เธอมีใคร ใจฉันจะมีแต่เธอ
ได้แค่ฝันแค่เพ้อถึงเธอข้างเดียวก็พอ”ฟางเดินเข้ามาตรงอีกมุมที่ไม่ไกลจากหลุมศพแม่เธอเธอก็ต้องเห็นป๊อปปี้นั่งดีดกีต้าร์ร้องเพลงให้กับหลุมศพ และไม่ต้องเดา ว่าคือหลุมศพใคร โรส
 
 
 
“ที่นายพาชั้นมาไม่ใช่เพราะว่านายแคร์ความรู้สึกชั้นสินะ จริงๆแล้วนายคิดถึงโรส”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้หันไปก่อนจะรีบเก็บกีต้าร์
 
“ก็ชั้นเห็นว่าหลุมศพแม่เธอกับโรสอยู่สุสานเดียวกัน ชั้นก็เลยถือโอกาสมาหาโรส มันผิดตรงไหนที่ชั้นมาหาเมีย
ชั้น”ป๊อปปี้ตอบฟางที่นิ่ง เมียชั้น จริงสินะ โรสคือคนที่เค้ารักนิ ไม่ใช่ชั้น
“จริงสิ ชั้นก็ลืมไปเลย ขอโทษทีนะที่ถามแบบนั้น”ฟางเดินไปรอที่รถ ทำไมนะ เธอถึงเจ็บแบบนี้
 
 
 
“ค่ะคุณป๊อปปี้ เดี๋ยวแก้วจะเอาเอกสารไปให้นะคะ ค่ะ สวัสดีค่ะ”แก้วคุยโทรศัพท์กับป๊อปปี้แล้ววางสายก่อนจะขับ
รถออกไปจอดที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่ง
 
“ขอเส้นเล็ก ลูกชิ้นล้วนถุงนึงค่ะ”แก้วสั่งกับคนขาย
 
“อ้าวคุณแก้ว”โทโมะเดินมาทัก แก้วอึ้ง โทโมะหรอ บังเอิญดีจัง
 
“สวัสดีค่ะโทโมะ เอ่อ มาทานข้าวหรอคะ”แก้วถามโทโมะพยักหน้าแล้วยิ้มให้แก้วบิดไปมาด้วยความเขิน
 
“ได้ล่ะจ้ะหนู เส้นเล็กลูกชิ้นล้วน”พ่อค้ายื่นถุงก๋วยเตี๋ยวให้แก้ว แก้วรับมาจะจ่ายเงินให้แต่โทโมะยื่นเงินให้ก่อน
 
“จ่ายรวมกับของผมเลยครับเฮีย”โทโมะยิ้มก่อนจะเดินออกมากับแก้ว
 
“เอ่อ เดี๋ยวแก้วจ่ายเงินคืนให้นะคะ”แก้วรีบควักเงิน
 
“ไม่ต้องหรอกครับ ถือว่าเลี้ยงให้กับคนที่ชอบกินอะไรเหมือนๆกัน”โทโมะพูดก่อนจะเดินไปสตาร์ทรถแล้วออกไป
แก้วมองก๋วยเตี๋ยวในมือและเคลิ้ม
 
“เราชอบกินก๋วยเตี๋ยวเหมือนกับโทโมะเลย”แก้วเคลิ้มก่อนจะขึ้นรถไปอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
“เอ้า ทำไมวันนี้นอนเช้าล่ะปกตินี่ต้องรอละครจบไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จก็เดินมาทักฟางที่นอนหันหลังให้
กับเขา
 
“ชั้นปวดหัวน่า ง่วงละ”ฟางโกหกป๊อปปี้
 
“แต่ชั้นไม่ให้นอน”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงตัวฟางขึ้นมา ฟางมองค้อนนินึง ก่อนป๊อปปี้จะเอากล่องสร้อยเพรชใส่ให้กับฟาง
 
“เอามาให้ชั้นใส่ทำไม ชั้นน่ะใส่ไม่เข้าหรอกของแบบนี้”ฟางบอก
 
“ของขวัญแต่งงานจากแม่ชั้น ท่านฝากให้เรานานละ ชั้นลืมให้เธอน่ะ”ป๊อปปี้พุดจบก็ขยับตัวไปตรงที่นอนฝั่งตัวเอง
 
“ละอีกอย่าง ใครว่าเธอไม่เหมาะกับของแบบนี้ เธอน่ะเป็นคนน่ารักนะ ถ้าแต่งนิดๆหน่อยก็ใช้ได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็พลิกตัวไปปิดไฟนอน ฟางมองละอึ้ง ทำไมใจต้องเต้นกับการกระทำเค้าด้วยนะ นี่ตกลง ชั้นรักเค้าเข้าแล้วใช่มั้ย
ฟางเขินก่อนจะรีบล้มตัวนอนบ้างเพื่อไล่ความคิด แต่ก็ยังไม่วายแอบอมยิ้มอยู่ดี
 
 
เม้นเรื่องนี้เยอะๆหน่อยน้า