ปมอดีตก่อรัก

 

“ป๊อปปี้ขา หวายจะชวนคุณไปงานเดินแบบคืนนี้น่ะค่ะ”หวายเดินนวยนาดเข้ามาในบ้านของป๊อปปี้หลังจากที่เขาและฟางพึ่งไปส่งแม่ของป๊อปปี้ที่บินไปดูงานที่ฝรั่งเศสเป็นเวลาสามเดือน

 

“ผมว่าผมไม่ถนัดเรื่องแบบนี้น่ะสิหวาย”ป๊อปปี้บอก

 

“อะไรกันคะ ตั้งแต่คุณแต่งงานกับแม่นี่มานะ คุณก็ดีอยู่แต่ทำงานๆเลิกงานก็กลับบ้าน หวายอยากจะรู้จังว่ายัยเตี้ย

เนี่ยมีอะไรดี”หวายตัดพ้อป๊อปปี้แล้วพาลมาว่ากระทบฟาง

 

“นี่ พูดงี้หาเรื่องสิ แหมเธอล่ะดีตาย ถอดส้นสูงมาก็ตัวเท่าชั้นล่ะน่า แหมละผมเนี่ยไม่ทราบว่าไปทำร้านไหนมา

สว่างโล่งแบบนี้นี่กะว่าเดิน100เมตรนี่จะให้เห็นแต่ไกลเลยใช่มั้ย”ฟางหงุดหงิดที่โดนว่าจึงว่าหวายกลับทันที

 

“กรี๊ดดดดด นี่มันเป็นแฟชั่นย่ะ ป๊อปปี้มันว่าหวายๆๆๆ”หวายดิ้นโวยวายไม่ยอม

 

“โอ้ยย พอกันทั้งคู่นั่นล่ะ เอาล่ะ ผมตัดปัญหาคืนนี้ผมจะไปงานเดินแบบ ส่วนเธอ ฟาง ต้องไปกับชั้นด้วยในฐานะเมียชั้น”ป๊อปปี้ตัดบทแล้วหันไปสั่งฟาง

 

“ได้ไงอ่ะ ชั้นไม่รู้จักใครเลยนะ”ฟางเหวอ

 

“สมน้ำหน้านังบ้านนอก”หวายเยาะ

“ไม่ต้องห่วง ชั้นจะพาแก้วไปด้วยอีกคน มีอะไรปรึกษาแก้ว”ป๊อปปี้บอก

 

“ดีค่ะ ยัยผีดิบแก้วไปอีกคน คงสนุกพิลึก อ้อ หวายลืมบอกไป ว่าดีไซนเนอร์ที่เป็นเจ้าของเสื้อผ้าคืนนี้ เป็นน้องสาวเมียเก่าคุณด้วยนะ บาย เจอกันงานนะคะป๊อป”หวายพูดจบก็เดินหนีไป

 

“เฟย์งั้นหรอ”ป๊อปปี้พึมพำ

 

 

 

ณ งานเดินแบบ

 

 

“นี่เดินให้มันดีๆหน่อยสิ”ป๊อปปี้ที่ควงฟางเข้ามาในงานก็บ่นเมื่อเห็นฟางเดินเก้ๆกังๆ

 

“ก็รองเท้ามันคับนิ ชั้นใส่ส้นสูงบ่อยซะที่ไหนล่ะ”ฟางบอกก่อนจะยกเท้าขึ้น แก้วกับป๊อปปี้ต้องรีบยกมือห้ามแทบไม่ทัน

 

“นี่ ยกเท้ามาทำไมห้ะ ทำอะไรเห็นแก่หน้าชั้นบ้างสิ ชั้นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน มีเมียซนอย่างกับลิง”ป๊อปปี้ดุ

 

“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นล่ะ จะเปลี่ยนที่ทำไม ชิ”ฟางย้อนใส่ป๊อปปี้จนทั้งคู่จะมีเรื่องกัน

 

“งานจะเริ่มแล้วค่ะ รีบไปนั่งกันดีกว่า”แก้วพูดจบก็รีบดันป๊อปปี้กับฟางมานั่งดูงานเดินแบบ

 

“อ้าว ไม่คิดว่าจะเจอกัน แหม ป๊อปปี้ ออกงานได้ในรอบ2ปีรึไง นึกว่าจะเป็นผีดิบบ้างานซะละ”เขื่อนเดินมานั่งข้าง

แก้วกล่าวทักทาย

 

“อย่างน้อยเฟย์ก็เป็นน้องสาวเมียชั้น มาแสดงความยินดีกับน้องเมียมันผิดตรงไหน”ป๊อปปี้ว่า

 

“เอ้า พูดงี้ละเมียที่นั่งๆข้างๆไม่น้อยใจแย่หรอจ้ะ สามีไม่ลืมเมียเก่า เผลอๆแต่งด้วยเพราะเห็นว่าหน้าเหมือนกัน

แล้วจะแทนกันได้รึเปล่าไม่รู้”เขื่อนเยาะจนฟางหน้าเจื่อนลงไป

 

“กรุณาเงียบเถอะค่ะ งานเริ่มแล้ว เดี๋ยวะหาว่าเสียมารยาทเจ้าของงานนะคะ”แก้วพูดตัดบททำให้ เขื่อนเงียบแล้วดูแฟชั่นโชว์ต่อจนถึงชุดฟินนาเล่ที่นางแบบเดินออกมาพร้อมกับดีไซนเนอร์

 

 

“พี่ป๊อปปี้”เฟย์ร้องตกเมื่อจู่ๆป๊อปปี้เดินเอาช่อดอกไม้ช่อโตมาให้ ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเฟย์

 

“ผู้หญิงคนนี้เป็นน้องสาวโรสหรอ”ฟางหันไปถามแก้ว

 

“ใช่ น้องสาวคนเดียวของโรส จิระคุณ หรือโรส นีระสิงห์ ป่ะ เราไปหาคุณป๊อปปี้กันเถอะ งานเลิกแล้ว”แก้วพูดก่อนจะเดินพาฟางออกไปหาป๊อปปี้ที่ยืนคุยกับเฟย์อย่างสนุกสนานที่หน้างาน

 

 

“เราจะกลับกันรึยังคะคุณป๊อปปี้”แก้วเดินเข้าไปถามป๊อปปี้และเฟย์ จังหวะนั้นเองเฟย์หันไปมองแก้วแล้วอึ้งทันที เมื่อเห็นฟางเดินเข้ามา เหมือน เหมือนกับพี่สาวตัวเองไม่มีผิด

 

 

“มะ ไม่จริงน่า เธอเป็นใคร”เฟย์ถาม

 

“ผู้หญิงคนนี้ชื่อฟาง เป็นภรรยาคนใหม่ของพี่เอง”ป๊อปปี้ตอบแทน

 

“ไม่จริง พี่ป๊อป นี่พี่ลืมพี่โรสไปได้แล้วหรอถึงได้แต่งงานใหม่น่ะ ละนี่ยังไง ตลกมากหรอถึงได้เอาผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนเมียเก่ามาแต่งงานใหม่แบบนี้ห้ะ”เฟย์ว่าให้ป๊อปปี้ก่อนจะมองฟางด้วยสายตาไม่พอใจ

 

“น้องคะ อย่าว่าป๊อปปี้แบบนี้สิ”ฟางเอามือไปแตะที่มือเฟย์เพื่อพยายามพูดให้เฟย์เข้าใจ

 

“ใครเป็นน้องเธอ ชั้นมีพี่คนเดียวชื่อโรส ไม่ต้องมาจับ”เฟย์สะบัดมือฟางออกก่อนจะว่าแล้วเดินหนีออกไป ฟางล้มลงเพราะถูกเฟย์ผลักไปทันที

 

“เฟย์ โธ่เว้ย”ป๊อปปี้รีบตามเฟย์ออกไป ฟางมองภาพที่ป๊อปปี้วิ่ตามเฟย์ไปโดยที่ไม่คิดจะช่วยพยุงเธอเลยซักนิดแล้วนิ่ง จู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา

 

 

“เห้ย ฟาง เธอร้องไห้”แก้วตกใจก่อนจะช่วยพยุงฟางขึ้น

 

“ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไม่เป็นไร”ฟางยิ้มก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง

 

 

 

 

“พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป ทำแบบนี้กับพี่โรสได้ไง ละยัยนั่น บ้าจริง ทำไมถึงหน้าเหมือนพี่โรสแบบนั้นนะ”เฟย์เดินบ่นมาตามลานจอดรถก่อนจะเดินไปเปิดกุญแจรถ

 

“แหมๆ ทั้งที่เป็นงานของตัวเองแท้ๆ แต่ใครหนอทำคุณหนูเฟย์อารมณ์เสียแบบนี้ได้”เสียงหนึ่งทำให้เฟย์ชะงักหันกลับไปหาต้นเสียงที่โผล่มาจากหลังเสา

 

“พี่เขื่อน มาทำไม”เฟย์มองเขื่อนด้วยสายตาเย็นชาพูดขึ้นก่อนจะหนีขึ้นรถ แต่เขื่อนกลับมาดักไม่ให้เฟย์ขึ้นรถไปได้

 

“ก็มาแสดงความยินดีกับน้องสาวเพื่อน เอ รึว่บอกว่าแสดงความยินดีกับเมียดีล่ะจ้ะ”เขื่อนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ จนเฟย์ต้องตบหน้าเขื่อนจนหัน

 

“อย่ามาพูดทุเรศๆแบบนี้นะ นั่นมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของผู้หญิงโง่ๆคนนึงไปเท่านั้น และต่อจากนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว”เฟย์พูดตัดบทจะเดินขึ้นรถแต่ถูกเขื่อนจับหันหน้ามาจูบอย่างร้อนแรงจนเฟย์แทบร้องครางออกมา

 

 

เพี้ยะ

 

 

“นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับชั้น หลีกไป”เฟย์ผลักเขื่อนออกไปแล้วสตาร์ทรถออกไป เขื่อนยิ้มอย่างร้ายกาจโดยไม่รู้เลยว่าบนรถนั้น เฟย์ขับรถออกไปแล้วร้องไห้ด้วยความเสียใจ เหมือนกับเด็กๆ

 

 

 

 

“แก้วทำไมไปนานจัง โอ้ย ร้องเท้านี่ก็จะกัดอีกนานมั้ยเนี่ย”ฟางชะเง้อหาแก้วก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงปาทิ้งตรงแถวหน้างาน ที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีผู้คนแล้ว

 

“บ่นเป็นป้าไปได้นะยัยเตี้ย”ปีอปปี้เดินเข้ามาล้อฟาง

 

“เอ้ะ นาย มาทำไม ไม่ตามน้องเมียสุดที่รักของนายไปล่ะ”ฟางพูด

 

“พอดีลืมของน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ลืม ลืมอะไร”ฟางน้อยใจ

 

“นี่ไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็เอารองเท้าแตะสบายๆสวมให้ฟางทั้งสองข้าง ฟางตื่นเต้นหน้าแดงกับการกระทำนั้นอย่างบอกไม่ถูก

 

“ป่ะ กลับกันได้แล้ว ดึกล่ะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นมาให้ฟางจับ

 

“ละแก้วล่ะ”ฟางถาม

“ยัยนั่นชั้นให้กลับไปทำธุระแทนชั้นน่ะ ป่ะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะชวนฟางอีกครั้ง

 

“อ๊ะ”ฟางลุกขึ้นแต่ต้องล้ม เพราะลืมไปว่านอกจากแผลรองเท้ากัดนั้น ตัวเองข้อเท้าแพลงอยู่

 

“เห้อ เธอนี่นะ มานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงให้ฟางขี่หลัง ฟางมองอึ้งๆก่อนจะขึ้นขี่หลังป๊อปปี้ไปขึ้นรถ แล้วยิ้มอย่างมีความสุข อย่างน้อยนายก็ไม่ใจร้ายกับชั้นนะป๊อปปี้

 

 คอมเม้นเรื่องนี้เยอะๆหน่อยสิ น้าๆๆๆๆๆ