เจอแบบนี้... ฟินเลย!

 
          @ Inter High
 
          "นี่ยัยเฟย์ ! ทำไมพักนี่ยัยแก้วกับโทโมะถึงดูสนิทกันจังล่ะ? แถมยัยแก้วยังใส่แหวนอะไรก็ไม่รู้มาด้วยแหละ ฉันว่าโทโมะต้องเป็นคนซื้อให้แน่ๆเลย"
 
          "โอ๊ย! เงียบเถอะน่า กะอีแค่แหวนวงเดียวมันทำให้พวกแกพูดได้ไม่หยุดไม่หย่อนเลยหรือยังไงกัน อยากจะบ้าตาย!" เฟย์ยกมือมากุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวดัง ตุบ! ตุบ! ตุบ! จนเพื่อนๆ ของเธอต้องยอมสงบปากสงบคำลงในที่สุด
 
          "แกจะปล่อยวางแล้วใช่มั้ยยัยเฟย์" จู่ๆ ฟางก็เอ่ยถามขึ้นมา
 
          "ใครว่าล่ะ ฉันแค่คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี ฉันว่าอีกไม่นานสองคนนั้นต้องชอบกันเข้าจริงๆแน่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ด้ายยยยยย >O<!!"
 
          "ฉันว่าแกพอแค่นี้เถอะ ยังไงโทโมะก็ไม่มีทางหันมาคบกับแกหรอก" 
 
          "อยากโดนตบมั้ย?"
 
          "ฉันพูดความจริง รู้มั้ยว่าแกทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปหมดเพียงแค่ผู้ชายคนเดียว ดูสิ เขื่อนต้องมานั่งทำความสะอาดโรงยิมก็เพราะแกไปฟ้องอาจารย์คิม -_-"
 
          "สรุปฉันผิด?"
 
          "ก็ใช่น่ะสิ!"
 
          เฟย์กลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับอารมณ์แม่พระของฟาง และดูเหมือนเธอจะนึกอะไรได้จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันมาบอกเพื่อนๆเลยสักนิดว่าจะไปไหน
 
          "ยัยเฟย์เอ้ย! สักวันสิ่งที่แกทำมันจะย้อนกลับมาทำลายตัวแกเอง"
 
          
          @ ห้องเรียน 6/5
 
          สาวร่างบางหน้าตาน่ารักยืนชะเง้อหาใครคนหนึ่งในห้อง จนกระทั่งมีมือปริศนามาสะกิดทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างรำคาญ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อคนที่เธอกำลังมองหาอยู่คือคนเดียวกันกับคนที่ใช้มือสะกิดเธอเมื่อตะกี้
 
          "เขื่อน -_-"
 
          "มาทำอะไรหน้าห้องฉัน... ยัยแม่มดใจมาร"
 
          "มาหานายนั่นแหละ มานี่!" เฟย์ลากเขื่อนมาในที่รับตาคนก่อนจะปล่อยมือจากแขนของเขาแล้วยกขึ้นมากอดอกแทน "นายเห็นแหวนที่นิ้วของยัยแก้วมั้ย"
 
          "แล้วเธอจะทำไม?"
 
          "ฉันถามดีๆนะยะ!"
 
          "เออเห็น!" ว่าแล้วก็ตะคอกกลับเสียงดังไม่แพ้กัน
 
          "ใครเป็นคนซื้อให้ หรือว่ายัยนั่นซื้อเอง?"
 
          "ของแบบนี่ไม่มีใครเขาจะซื้อแล้วใส่เองหรอก เว้นก็แต่... แฟนซื้อให้!"
 
          "นาย!!!" เฟย์กำมือแน่นด้วยความโกรธ
 
          "อิจฉาหรือยังไง? แต่ก็อย่างว่าล่ะน่า... ตัวอิจฉาก็คือตัวอิจฉาอยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางได้เป็นนางเอกหรอก"
 
          "อย่ามาปากดี! อย่าลืมสิว่าฉันกุมความลับนายไว้อยู่ เรื่องที่นายมีอะไรกับยัยมีน"
 
          "ถึงเธอจะรู้แต่เธอก็ไม่มีหลักฐานนี่จริงมั้ย?" เขื่อนตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวแล้วแสยะยิ้มให้อย่างมีชัยชนะและรู้สึกสะใจไปพร้อมกันเมื่อเห็นเฟย์ยืนตัวสั่นด้วยความโกรธ
 
          "แต่ฉันก็พร้อมที่จะเล่นงานได้นายได้ทุกเมื่อ จำใส่หัวเอาไว้นะ!"
 
          "อย่าทำเก่งไปหน่อยเลย! เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ ถ้าไม่อยากมีจุดจบแบบผู้หญิงคนอื่นๆ ก็หัดทำตัวให้น่ารักซะบ้าง ยัยแม่มดเมดูซ่า!!"
 
          "กรี๊ดดดด นายไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน เฮอะ! แล้วจะได้เห็นดีกัน วันนี้รอดูความย่อยยับของเมียนายไำด้เลย"
 
          "เธอจะทำอะไรยัยมีน?" เขื่อนถามอย่างตกใจ แต่หารู้ไม่ว่าเฟย์แอบกดอัดเสียงเขาเอาไว้แล้ว...
 
          "เมียนายมีตั้งเยอะแยะไป ทำไมต้องเป็นยัยมีนด้วยล่ะ? ^_^"
 
          "ยัยมีนเป็นของฉัน... ฉันขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย! อย่ายุ่งกับเธอ!"
 
          แปะ แปะ แปะ ! ( เสียงปรบมือของเฟย์พร้อมกับชูไอโฟนในมือให้เขื่อนดู )
 
          "นายยังอ่อนหัดเกินไปนะ" เฟย์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเย้ยยัน
 
          "เธอนี่มัน... ไม่รู้จะหาคำไหนเปรียบจริงๆ ยัยเมดูซ่า! ยัยแม่มด! ยัยซากรีซ!"
 
          "ขอบใจที่ชม ฮะๆๆๆ" เฟย์ทำท่าจะหมุนตัวกลับแต่โดนเขื่อนคว้าตัวเอาไว้แล้วลากเธอเข้าห้องน้ำหญิงไปอย่างทุลักทุเลก่อนจะผลักเธอเข้าไปในห้องน้ำห้องสุดท้ายแล้วปิดประตูลงกรอนอย่างชำนาญการ =_=! ( ประสบการณ์เยอะ )
 
          ปัง !!
 
          "ไอ้บ้าเขื่อน!! จะทำอะไรน่ะ" เธอถอยหนีแต่พื้นที่มันมีจำกัดจึงทำให้หลังเธอชนกับผนังห้องน้ำ เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วยกมือขึ้นมาทาบผนังเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำจนจมูกแทบจะติดกัน เฟย์หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกจึงผลักเขื่อนให้ออกไปไกลๆ 
 
          "จะไปไหนคนสวย"
 
          "ปล่อนฉัน!!!"
 
          "ไม่ลองกันสักรอบเหรอ"
 
          "ลองบ้าอะไร!?! ไอ้โรคจิต!!!"
 
          "เอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉันซะ แล้วฉันปล่อยเธอไป แต่ถ้าไม่ให้... เธอโดนฉันแน่"
 
          "ให้ตายฉันก็ไม่ให้หรอก!!!" เฟย์ตะคอกใส่หน้าเขื่อนแล้วยัดไอโฟนลงไปในกระเป๋ากระโปรงทำให้เขื่อนถึงกับเลือดขึ้นหน้าจับตัวเธอมากอดเอาไว้แล้วใช้มือล้วงหาไอโฟนอย่างยากลำบาก เนื่องจากมือของเฟย์ก็ยังจับไอโฟนเอาไว้อยู่ นั่นทำให้มือของเขาสัมผัสร่างกายของเธอบางส่วนอย่างน่าหยาบคาย
 
          "เอ๊ะ! เธอนี่ยังไงกันนะ อยากโดนฉันปล้ำเรอะ?"
 
          "ฉันบอกว่าไม่ให้ไงเล่า!!!"
 
          "ได้! เธอเลือกเองนะ" เขื่อนไม่รอช้าคว้าตัวเฟย์มากอดเอาไว้แล้วก้มลงจูบเธออย่างดุเดือดและร้อนแรงจนเธอแทบจะหมดแรงไปตามๆกัน
 
          "อือ!!" เฟย์ครางไม่ได้ศัพท์เมื่อมือเรียวของเขาเลื่อนลงมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออกเผยให้เห็นเินินอกสีขาวผ่องที่ดันทรงขึ้นมาจากบราเซียร์สีดำสุดเซ็กซี่ เขื่อนไม่รอช้ารีบก้มลงไปไซร้คอและเนินอกของเธอราวกับหมาป่าเห็นชิ้นเนื้อ
 
          'ถ้ารู้ว่ายัยแม่มดจะซ่อนรูปขนาดนี้นะ ป่านนี้เธอเสร็จฉันไปตั้งนานแล้ว!' เขื่อนคิดในใจแล้วนำมืออีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงของเธอและพยายามควานหาไอโฟนอย่างไม่รีบร้อน เพราะเขาไม่อยากให้เธอรู้ตัว
 
          "ปล่อยฉันนะ..." เฟย์เริ่มร้องเมื่อเห็นว่าเขากำลังเลยเถิดกับร่างกายเธอมากแค่ไหน ตั้งแต่เกิดมาจนอายุครบสิบแปดปี ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้กับเธอสักคน เธอคิดมาเสมอว่าผู้ชายคนแรกของเธอจะต้องเป็นโทโมะ แต่ทำไม... ถึงกลายมาเป็นเพื่อนของเขาได้ก็ไม่รู้
 
          "อยู่เฉยๆน่า..." เขื่อนร้องบอกเบาๆ แล้วพยายามจะดึงไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากระโปรงของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงซุกซนอยู่กับริมฝีปากของเฟย์
 
          "ไม่นะ!!!" เฟย์ตั้งสติได้แล้วผลักเขาให้ออกไปจนเขื่อนเสียหลัก เธอรีบเปิดประตูวิ่งออกมาจากห้องน้ำแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนมองเธอด้วยสายตาตกใจ
 
          'ยัยมีน...' เธอคิดในใจแล้วก้มลงมองดูสภาพตัวเองก็พบว่ามันล่อแหลมเกินไปจนน่าหัวเราะเยาะ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากบวมเจ่อ ซอกคอมีรอยแดงเต็มไปหมด หน่ำซ้ำ!! เสื้อนักเรียนเธอยังถูกปลดกระดุมออกจนเห็นเนินอกและรอยแดงอย่างชัดเจนมาก!!! เฟย์พยายามดึงหน้าให้ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินหนีออกจากห้องน้ำทันทีโดยไม่ลืมจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยและหันมามองมีนด้วยสายตาคาดเดาอารมณ์ยาก
 
          มีนหลับตาลงแล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังจากที่เฟย์เดินออกไปจากห้องน้ำแล้ว "เด็กสมัยนี้มันยังไงกันนะ? มีอะไรกันในห้องน้ำโรงเรียนได้หน้าตาเฉย ไม่รู้สึกอายผีสางกันบ้างเลยหรือยัง..." แต่แล้วเธอก็ต้องเงียบลงอีกครั้งเมื่อเห็นผู้ชายที่เดินออกมาจากห้องน้ำจะเป็นคนเดียวกับคนที่เธอนั่งมองหาไปทั่วห้องเรียน
 
          "ยัยมีน"
 
          "นาย..." มีนรู้สึกร่างกายชาดิกราวกับถูกไฟช็อต น้ำตาเอ่อล้นจนเต็มขอบตา ความรู้สึกเจ็บปวดมันแล่นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเธออย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว 
 
          "คือฉัน..." เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระสับกระส่ายก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำอย่างหงุดหงิดราวกับว่าเธอเป็นตัวขัดจังหวะระหว่างเขากับเฟย์ แต่หารู้ไม่่ว่าเขากำลังหัวเสียเรื่องที่ยัยเฟย์หนีหายไปก่อนที่เขาจะหยิบไอโฟนออกมาได้
 
          "ฮืออออออ!! ฮืออออออ!!" มีนทิ้งตัวลงกับพื้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะทน เธอต้องทนเจ็บทนปวดทุกครั้งที่ได้ยินผู้หญิงคนอื่นๆพูดถึงเขาในเรื่องอย่างว่า แต่ครั้งนี้เธอมาได้เห็นกับตาแถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนเธอทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกตบหน้ามาอย่างแรง "ปากบอกว่าชอบโทโมะ! แต่ทำไมถึงแอบมามีอะไรกับเขื่อนในห้องน้ำล่ะ! ทำไมอะทำไม!?!" ว่าแล้วก็ทุบพื้นอย่างบ้าคลั่งเพื่อระบายอารมณ์โกรธ
 
          "ฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยๆอีกต่อไปแล้ว!!! ฉันเกลียดแกยัยเฟย์ ฉันเกลียดแก!!!"
 
 
 
 
           To be continued 
          เอ่อ... รุนแรงไปมั้ยเนี่ย 55555555