เจอแบบนี้... ฟินเลย!

10.0

เขียนโดย MarioHednoy

วันที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.34 น.

  10 ตอน
  34 วิจารณ์
  20.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2556 19.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) ความเข้าใจผิด! ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

          @ Inter High

 

          "นี่ยัยเฟย์ ! ทำไมพักนี่ยัยแก้วกับโทโมะถึงดูสนิทกันจังล่ะ? แถมยัยแก้วยังใส่แหวนอะไรก็ไม่รู้มาด้วยแหละ ฉันว่าโทโมะต้องเป็นคนซื้อให้แน่ๆเลย"

 

          "โอ๊ย! เงียบเถอะน่า กะอีแค่แหวนวงเดียวมันทำให้พวกแกพูดได้ไม่หยุดไม่หย่อนเลยหรือยังไงกัน อยากจะบ้าตาย!" เฟย์ยกมือมากุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวดัง ตุบ! ตุบ! ตุบ! จนเพื่อนๆ ของเธอต้องยอมสงบปากสงบคำลงในที่สุด

 

          "แกจะปล่อยวางแล้วใช่มั้ยยัยเฟย์" จู่ๆ ฟางก็เอ่ยถามขึ้นมา

 

          "ใครว่าล่ะ ฉันแค่คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี ฉันว่าอีกไม่นานสองคนนั้นต้องชอบกันเข้าจริงๆแน่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ด้ายยยยยย >O<!!"

 

          "ฉันว่าแกพอแค่นี้เถอะ ยังไงโทโมะก็ไม่มีทางหันมาคบกับแกหรอก" 

 

          "อยากโดนตบมั้ย?"

 

          "ฉันพูดความจริง รู้มั้ยว่าแกทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปหมดเพียงแค่ผู้ชายคนเดียว ดูสิ เขื่อนต้องมานั่งทำความสะอาดโรงยิมก็เพราะแกไปฟ้องอาจารย์คิม -_-"

 

          "สรุปฉันผิด?"

 

          "ก็ใช่น่ะสิ!"

 

          เฟย์กลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายกับอารมณ์แม่พระของฟาง และดูเหมือนเธอจะนึกอะไรได้จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันมาบอกเพื่อนๆเลยสักนิดว่าจะไปไหน

 

          "ยัยเฟย์เอ้ย! สักวันสิ่งที่แกทำมันจะย้อนกลับมาทำลายตัวแกเอง"

 

          

          @ ห้องเรียน 6/5

 

          สาวร่างบางหน้าตาน่ารักยืนชะเง้อหาใครคนหนึ่งในห้อง จนกระทั่งมีมือปริศนามาสะกิดทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างรำคาญ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อคนที่เธอกำลังมองหาอยู่คือคนเดียวกันกับคนที่ใช้มือสะกิดเธอเมื่อตะกี้

 

          "เขื่อน -_-"

 

          "มาทำอะไรหน้าห้องฉัน... ยัยแม่มดใจมาร"

 

          "มาหานายนั่นแหละ มานี่!" เฟย์ลากเขื่อนมาในที่รับตาคนก่อนจะปล่อยมือจากแขนของเขาแล้วยกขึ้นมากอดอกแทน "นายเห็นแหวนที่นิ้วของยัยแก้วมั้ย"

 

          "แล้วเธอจะทำไม?"

 

          "ฉันถามดีๆนะยะ!"

 

          "เออเห็น!" ว่าแล้วก็ตะคอกกลับเสียงดังไม่แพ้กัน

 

          "ใครเป็นคนซื้อให้ หรือว่ายัยนั่นซื้อเอง?"

 

          "ของแบบนี่ไม่มีใครเขาจะซื้อแล้วใส่เองหรอก เว้นก็แต่... แฟนซื้อให้!"

 

          "นาย!!!" เฟย์กำมือแน่นด้วยความโกรธ

 

          "อิจฉาหรือยังไง? แต่ก็อย่างว่าล่ะน่า... ตัวอิจฉาก็คือตัวอิจฉาอยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางได้เป็นนางเอกหรอก"

 

          "อย่ามาปากดี! อย่าลืมสิว่าฉันกุมความลับนายไว้อยู่ เรื่องที่นายมีอะไรกับยัยมีน"

 

          "ถึงเธอจะรู้แต่เธอก็ไม่มีหลักฐานนี่จริงมั้ย?" เขื่อนตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวแล้วแสยะยิ้มให้อย่างมีชัยชนะและรู้สึกสะใจไปพร้อมกันเมื่อเห็นเฟย์ยืนตัวสั่นด้วยความโกรธ

 

          "แต่ฉันก็พร้อมที่จะเล่นงานได้นายได้ทุกเมื่อ จำใส่หัวเอาไว้นะ!"

 

          "อย่าทำเก่งไปหน่อยเลย! เธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ ถ้าไม่อยากมีจุดจบแบบผู้หญิงคนอื่นๆ ก็หัดทำตัวให้น่ารักซะบ้าง ยัยแม่มดเมดูซ่า!!"

 

          "กรี๊ดดดด นายไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน เฮอะ! แล้วจะได้เห็นดีกัน วันนี้รอดูความย่อยยับของเมียนายไำด้เลย"

 

          "เธอจะทำอะไรยัยมีน?" เขื่อนถามอย่างตกใจ แต่หารู้ไม่ว่าเฟย์แอบกดอัดเสียงเขาเอาไว้แล้ว...

 

          "เมียนายมีตั้งเยอะแยะไป ทำไมต้องเป็นยัยมีนด้วยล่ะ? ^_^"

 

          "ยัยมีนเป็นของฉัน... ฉันขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย! อย่ายุ่งกับเธอ!"

 

          แปะ แปะ แปะ ! ( เสียงปรบมือของเฟย์พร้อมกับชูไอโฟนในมือให้เขื่อนดู )

 

          "นายยังอ่อนหัดเกินไปนะ" เฟย์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเย้ยยัน

 

          "เธอนี่มัน... ไม่รู้จะหาคำไหนเปรียบจริงๆ ยัยเมดูซ่า! ยัยแม่มด! ยัยซากรีซ!"

 

          "ขอบใจที่ชม ฮะๆๆๆ" เฟย์ทำท่าจะหมุนตัวกลับแต่โดนเขื่อนคว้าตัวเอาไว้แล้วลากเธอเข้าห้องน้ำหญิงไปอย่างทุลักทุเลก่อนจะผลักเธอเข้าไปในห้องน้ำห้องสุดท้ายแล้วปิดประตูลงกรอนอย่างชำนาญการ =_=! ( ประสบการณ์เยอะ )

 

          ปัง !!

 

          "ไอ้บ้าเขื่อน!! จะทำอะไรน่ะ" เธอถอยหนีแต่พื้นที่มันมีจำกัดจึงทำให้หลังเธอชนกับผนังห้องน้ำ เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วยกมือขึ้นมาทาบผนังเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำจนจมูกแทบจะติดกัน เฟย์หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกจึงผลักเขื่อนให้ออกไปไกลๆ 

 

          "จะไปไหนคนสวย"

 

          "ปล่อนฉัน!!!"

 

          "ไม่ลองกันสักรอบเหรอ"

 

          "ลองบ้าอะไร!?! ไอ้โรคจิต!!!"

 

          "เอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉันซะ แล้วฉันปล่อยเธอไป แต่ถ้าไม่ให้... เธอโดนฉันแน่"

 

          "ให้ตายฉันก็ไม่ให้หรอก!!!" เฟย์ตะคอกใส่หน้าเขื่อนแล้วยัดไอโฟนลงไปในกระเป๋ากระโปรงทำให้เขื่อนถึงกับเลือดขึ้นหน้าจับตัวเธอมากอดเอาไว้แล้วใช้มือล้วงหาไอโฟนอย่างยากลำบาก เนื่องจากมือของเฟย์ก็ยังจับไอโฟนเอาไว้อยู่ นั่นทำให้มือของเขาสัมผัสร่างกายของเธอบางส่วนอย่างน่าหยาบคาย

 

          "เอ๊ะ! เธอนี่ยังไงกันนะ อยากโดนฉันปล้ำเรอะ?"

 

          "ฉันบอกว่าไม่ให้ไงเล่า!!!"

 

          "ได้! เธอเลือกเองนะ" เขื่อนไม่รอช้าคว้าตัวเฟย์มากอดเอาไว้แล้วก้มลงจูบเธออย่างดุเดือดและร้อนแรงจนเธอแทบจะหมดแรงไปตามๆกัน

 

          "อือ!!" เฟย์ครางไม่ได้ศัพท์เมื่อมือเรียวของเขาเลื่อนลงมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออกเผยให้เห็นเินินอกสีขาวผ่องที่ดันทรงขึ้นมาจากบราเซียร์สีดำสุดเซ็กซี่ เขื่อนไม่รอช้ารีบก้มลงไปไซร้คอและเนินอกของเธอราวกับหมาป่าเห็นชิ้นเนื้อ

 

          'ถ้ารู้ว่ายัยแม่มดจะซ่อนรูปขนาดนี้นะ ป่านนี้เธอเสร็จฉันไปตั้งนานแล้ว!' เขื่อนคิดในใจแล้วนำมืออีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงของเธอและพยายามควานหาไอโฟนอย่างไม่รีบร้อน เพราะเขาไม่อยากให้เธอรู้ตัว

 

          "ปล่อยฉันนะ..." เฟย์เริ่มร้องเมื่อเห็นว่าเขากำลังเลยเถิดกับร่างกายเธอมากแค่ไหน ตั้งแต่เกิดมาจนอายุครบสิบแปดปี ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้กับเธอสักคน เธอคิดมาเสมอว่าผู้ชายคนแรกของเธอจะต้องเป็นโทโมะ แต่ทำไม... ถึงกลายมาเป็นเพื่อนของเขาได้ก็ไม่รู้

 

          "อยู่เฉยๆน่า..." เขื่อนร้องบอกเบาๆ แล้วพยายามจะดึงไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากระโปรงของเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงซุกซนอยู่กับริมฝีปากของเฟย์

 

          "ไม่นะ!!!" เฟย์ตั้งสติได้แล้วผลักเขาให้ออกไปจนเขื่อนเสียหลัก เธอรีบเปิดประตูวิ่งออกมาจากห้องน้ำแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนมองเธอด้วยสายตาตกใจ

 

          'ยัยมีน...' เธอคิดในใจแล้วก้มลงมองดูสภาพตัวเองก็พบว่ามันล่อแหลมเกินไปจนน่าหัวเราะเยาะ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากบวมเจ่อ ซอกคอมีรอยแดงเต็มไปหมด หน่ำซ้ำ!! เสื้อนักเรียนเธอยังถูกปลดกระดุมออกจนเห็นเนินอกและรอยแดงอย่างชัดเจนมาก!!! เฟย์พยายามดึงหน้าให้ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินหนีออกจากห้องน้ำทันทีโดยไม่ลืมจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยและหันมามองมีนด้วยสายตาคาดเดาอารมณ์ยาก

 

          มีนหลับตาลงแล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังจากที่เฟย์เดินออกไปจากห้องน้ำแล้ว "เด็กสมัยนี้มันยังไงกันนะ? มีอะไรกันในห้องน้ำโรงเรียนได้หน้าตาเฉย ไม่รู้สึกอายผีสางกันบ้างเลยหรือยัง..." แต่แล้วเธอก็ต้องเงียบลงอีกครั้งเมื่อเห็นผู้ชายที่เดินออกมาจากห้องน้ำจะเป็นคนเดียวกับคนที่เธอนั่งมองหาไปทั่วห้องเรียน

 

          "ยัยมีน"

 

          "นาย..." มีนรู้สึกร่างกายชาดิกราวกับถูกไฟช็อต น้ำตาเอ่อล้นจนเต็มขอบตา ความรู้สึกเจ็บปวดมันแล่นเข้ามาอยู่ในหัวใจของเธออย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว 

 

          "คือฉัน..." เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระสับกระส่ายก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำอย่างหงุดหงิดราวกับว่าเธอเป็นตัวขัดจังหวะระหว่างเขากับเฟย์ แต่หารู้ไม่่ว่าเขากำลังหัวเสียเรื่องที่ยัยเฟย์หนีหายไปก่อนที่เขาจะหยิบไอโฟนออกมาได้

 

          "ฮืออออออ!! ฮืออออออ!!" มีนทิ้งตัวลงกับพื้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะทน เธอต้องทนเจ็บทนปวดทุกครั้งที่ได้ยินผู้หญิงคนอื่นๆพูดถึงเขาในเรื่องอย่างว่า แต่ครั้งนี้เธอมาได้เห็นกับตาแถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนเธอทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกตบหน้ามาอย่างแรง "ปากบอกว่าชอบโทโมะ! แต่ทำไมถึงแอบมามีอะไรกับเขื่อนในห้องน้ำล่ะ! ทำไมอะทำไม!?!" ว่าแล้วก็ทุบพื้นอย่างบ้าคลั่งเพื่อระบายอารมณ์โกรธ

 

          "ฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยๆอีกต่อไปแล้ว!!! ฉันเกลียดแกยัยเฟย์ ฉันเกลียดแก!!!"

 

 

 

 

           To be continued 

          เอ่อ... รุนแรงไปมั้ยเนี่ย 55555555

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา