Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)

7.9

เขียนโดย นาริจัง

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.

  22 chapter
  11 วิจารณ์
  32.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) น่าสงสัย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
หลังจากที่สาวน้อยวิ่งออกไปชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ก็พูดออกมาว่า
"จะโกหกก็เล่นซะหลุดโลกเลยนะสาวน้อย"จะเป็นแม่มดได้ไงเล่าครับคุฟุฟุ ชายหนุ่มหายตัวไป
ตึกๆตึกๆ ตุบ!!!!
สาวน้อยที่วิ่งไปในป่าหกล้มหัวเข่ากระแทกกับหินจนเป็นแผลลึก
"โธ่!!เอ้ย!!"ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้นะ บ้านก็ระเบิด เจอผีบ้า พ่อก็ไปเจอไม่ได้.....และเข่าดันมาถลอกอีก(ไม่ใช่แค่ถลอกแล้วนะ)โอย...ยืนไม่ได้....อึก..
"ฮือๆ..ฮือๆ.."สาวน้อยที่ทนไม่ไหวกับบาดแผลทั้งภายนอกและภายในปล่อยโฮออกมา อย่างน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง
"คึหึหึ เด็กขี้แยอยู่นี้เอง"ผมเจอตัวเธอในสภาพเข่าเลือดออกไม่หยุดและร้องไห้อยู่อย่างนั้นแต่แปลกจังถ้าเป็นคนอื่นผมเฉยๆแต่พอเธอร้องไห้ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บไปด้วยล่ะ?
"ใครขี้แย...ฝุ่นเข้าตาน่ะ"
"คงจะเป็นฝุ่นเม็ดใหญ่น่าดูนะครับ"แถไปได้นะครับ
"....อึก...อืม"
แคว้ก!!!
"ฉีกทำไม?"จู่ๆก็ฉีกเสื้อทำไมนะ
"......"เขาไม่ตอบแล้วก็เอาผ้ามาพันที่แผลของฉัน
"อะ...เอ่อ...คือ"ทำตัวไม่ถูกแล้ว
"พันไว้ก่อนค่อยทำแผลทีหลังนะครับ"พูดอย่างอ่อนโยน
"อืม....อ๊ะ!!!!"จู่ๆเขาก็อุ้มฉันเฉยเลย
"ทำอะไรน่ะวางฉันลงนะ!!"
"สภาพแบบนั้นคุณเดินได้เหรอ?"
"อะ....อืมนั้นสิ"
"งั้นก็อยู่นิ่งๆสิครับ"ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะครับ
".........."
"........."เราสองคนเงียบกันสักพัก
"ขอบ...คุณ....นะ....มุคุโร่"มันเบามากแต่ผมก็ยังได้ยินอยู่ยังจำชื่อผมได้เหรอเนี้ย
"คุฟุฟุ ครับ"แล้วผมก็อุ้มเธอเดินกลับอย่าถามว่าทำไมไม่หายตัวก็เพราะผมเหนื่อยแล้วไงครับ
ผ่านไปสัก20นาทีผมก็มาถึงจนได้
"นี่ถึงแล้วนะครับ"ผมพูดพร้อมก้มมองคนในอ้อมแขนตัวเองก็ต้องชะงักนิ่ง เธอหลับไปแล้วใบหน้าตอนหลับดูไร้เดียงสาผิดจากตอนตื่นที่ดื้อ และ ห้าวสุดๆ ผมวางเธอลงบนเตียงก่อนจะหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาเพื่อทำแผลให้แต่....พอผมถลกกระโปรงเธอขึ้นมาเหนือเขาเล็กน้อยก็...
"อืม....อ๊ะ!!!"
พลั่ก!!!!
ไม่ใช่เสียงอะไรนอกจากเสียงหน้าผมที่ถูกเตะอย่างจัง
"โอ้ย!!"
"ไอ้บ้า!!ลามก!!โรคจิต!!"
"ทำบ้าอะไรของคุณน่ะ"ผมชักโกรธแล้วนะ-*-
"ก็นายลวนลามฉันไอ้ลามก!!"
"ผม...เปล่า"ทนไม่ไหวแล้วทำแผลให้ยังโดนเตะ แถมด่าอีก
"นายโกหก!!"
"....."
"ไอ้สัปปะรดบ้า!!"
"พอกันที...-*-"
ตุบ!!
เสียงร่างบางที่ถูกพลักให้นอนลงไปบนเตียง ร่างสูงไม่รอช้ารวบแขนทั้งสองข้างของสาวน้อยไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว
"อ๊ายย!!!!ปล่อยนะไอ้บ้า!!!"พยายามดิ้นแต่ไม่หลุด
"ที่เรียกว่าลวนลามมันต้องแบบนี้สิครับ"
ไม่เพียงแค่พูดเขาได้ประทับจูบอันร้อนแรงด้วยความโกรธพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวของเธอ
"อ๊าอุดอะไออ้า!!!"(อ๊ายหยุดนะไอบ้า!!)
มือของเขาปลดกระดุมเธอจนหมดแล้วนำหัวไปซุ้กไซ้หน้าอกเธอ
"อ๊าา....อย่า...."
"......"
เริ่มถอดกระโปรงเธอออกแล้วเลียที่สะดือเธอ
"ไม่นะ.....หยุดเถอะ"น้ำตาไหลไม่หยุด
"ไม่....ครับ"
"..........ออก...ไป"
"......."
"หนี.....ไป"
"....?!?!"
พอร่างบางพูดจบร่างสูงหยุดและสังเกตเห็นผมของเธอมีแสงสว่างสีขาวไม่สิผมเธอเป็นสีขาวสว่างมาก
ตู้ม!!ตุบ!!
แสงจากร่างเธอระเบิดใส่ผมจนผมกระเด็น
".....นี้...คุณ.."ผมยอมรับว่าอึ้งเลยน่ะ
"คุณ....คืออะไรกันแน่"
สาวน้อยลืมตาขึ้นมาจากตาสีฟ้าน้ำทะเล กลายเป็นสีเงินสว่างไสว
"........"
ตุบ!!
เสียงร่างบางร่วงลงกับพื้นทุกอย่างหยุดหมดแสงหายสีผมและตากลับเป็นเหมือนเดิม ผมเดินไปดูร่างที่สลบอยู่อย่างสงสัย
"คุณคือใครกันแน่นะ....."

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา