Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ฉันไม่รู้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นสาวน้อยก็หลับไปและไม่ตื่นเป็นเวลาสามวัน ชายหนุ่มได้ค้นหาหนังสือเก่าๆมาอ่านแต่ไม่มีอะไรบอกได้เลยว่าเธอเป็นตัวอะไรกันแน่
"......อือ.."สาวน้อยเริ่มขยับตัวและลุกขึ้นมาอย่างตกใจ ก่อนจะมองไปรอบๆ
"ไม่อยู่"ฉันไม่เห็นไอ้บ้านั้นดีล่ะนี้คือเวลาหนีแล้ว ปีนลงทางหน้าต่างดีกว่า(ยังไม่หายซ่าอีกนะเธอน่ะ-_- )
ตุบ!
"ฮึ้บ!!"สำเร็จฉันเกาะกิ่งไม้ได้และปีนต่อจนถึงพื้น
ตุบๆ ตุบๆ
ไม่รอช้าฉันรีบวิ่งไปเรื่อยๆอย่างเร่งรีบมีแต่ป่า ป่า และ ป่า แต่ฉันไม่หยุดวิ่งหรอก
ณ ที่คฤหาส(พิมถูกป่ะ?)ของมุคุโร่
ผมไม่รู้ว่าเธอคือใครแต่ผมเหมือนเคยเห็นมาก่อนที่ไหนสักแห่งแสงนั้นมันอะไรกัน พอผมเลิกคิด ผมที่ขึ้นไปดูเพื่อเธออาจจะตื่นแล้วแต่พอเปิดประตูไปผมเห็นเตียงที่ว่างเปล่าและมองที่หน้าต่าง มันเปิดอยู่ยัยตัวแสบหนีไปแล้วรึ คงไปได้ไม่ไกล ผมจึงตามไปหาเธอ
"แฮก...แฮก..."ฉันวิ่งมาไกลมากแล้วคงตามไม่ทันหรอกมั้ง
พรืด!! ตุบ!!ตุบ!! ตู้ม!!
"อ๊าาา!!!!"ฉันลื่นตกจากหน้าผากลิ้ง คลุกๆตกน้ำไปแล้ว เพราะขาที่ตกมากระแทกเลยเจ็บจนขยับไม่ได้แถมถูกเถาวัลย์รัดตัวไว้อีก ครั้งนี้ตายแน่ๆ ของจริงตายในน้ำ
".........."หนาวจัง ดีแล้วตายซะก็ดี พอคิดอย่างนั้นก็มีใครก็ไม่รู้มาจับฉัน อุ้มขึ้นจากน้ำ
"แค่กๆ...โอย"
"ทำบ้าอะไรน่ะ!!!!"เสียงที่ตะคอกมามันคุ้นมากเสียงของไอ้สัปปะรดนั้นเอง
"นาย....อีก...แล้วเหรอ"
"จะใครอีกล่ะ!!!อยากตายนักเหรอ!!!"
"ใช่"
"วะ....ว่าไงนะ"
"ฉันอยากตาย..."
"คุฟุฟุทำไมล่ะครับ"
"เพราะ...ฉันมัน...ตัวประหลาด"
".........."
"นายก็....เห็นแล้วนี้"น้ำตาฉันเริ่มไหลแล้วสิ
หมับ!!!
"!!!!"เขากอดฉันอย่างแน่น แต่ฉันกลับรู้สึกอุ่นใจ มันอบอุ่นมากทั้งๆที่เขาก็ตัวเปียกเหมือนกันแต่มันอุ่นมากๆเลย
"ผมเข้าใจดี...ร้องออกมาเถอะ"เสียงเขาอ่อนโยนมาก
"........."กอดเขาตอบ
"เรากลับกันเถอะครับ"
"อืม...."
พอฉันกระพริบตาก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องๆเดิมที่เคยอยู่
"นายทำได้ไงอ่ะ"อึ้งอย่างแรง
"ความลับครับ"
"อืม...ไม่ถามแล้ว" ฉันเข้าใจดีล่ะนะ นายอาจจะประหลาดมากกว่าฉันก็ได้ >_<
"นี่คุณน่ะ"
"หืม อะไร"
"อย่าหนีจะได้ไหม"
"ห๋า"
"คุณมีที่ไปเหรอ?"
"...อืม.........ไม่นะ"
"งั้นอยู่กับผมสิ"
"ว่าไงนะ!!"
"ตามนั้นล่ะครับเดี๋ยวให้คุณไปซื้อของใช้ทีหลัง"
"..........."
"นะครับ"ผมต้องรู้ให้ได้ว่าคุณคืออะไร
"ได้สิ"ดีกว่ากลับไปอยู่กับพ่อ
"ว่าแต่คุณคืออะไรกันแน่"
"ฉันไม่รู้เหมือนกัน"
".........."
".........."
"......"
"โอเคครับ"ดูจากสีหน้าคงไม่รู้จริงๆ
"อ้อ....มุคุโร่"
"ครับทินาริ"
"เรียกฉันว่านาริก็ได้นะและขอบคุณนะ"
"ครับ...นาริ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
