Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) น่าสงสัย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่สาวน้อยวิ่งออกไปชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่ก็พูดออกมาว่า
"จะโกหกก็เล่นซะหลุดโลกเลยนะสาวน้อย"จะเป็นแม่มดได้ไงเล่าครับคุฟุฟุ ชายหนุ่มหายตัวไป
ตึกๆตึกๆ ตุบ!!!!
สาวน้อยที่วิ่งไปในป่าหกล้มหัวเข่ากระแทกกับหินจนเป็นแผลลึก
"โธ่!!เอ้ย!!"ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้นะ บ้านก็ระเบิด เจอผีบ้า พ่อก็ไปเจอไม่ได้.....และเข่าดันมาถลอกอีก(ไม่ใช่แค่ถลอกแล้วนะ)โอย...ยืนไม่ได้....อึก..
"ฮือๆ..ฮือๆ.."สาวน้อยที่ทนไม่ไหวกับบาดแผลทั้งภายนอกและภายในปล่อยโฮออกมา อย่างน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง
"คึหึหึ เด็กขี้แยอยู่นี้เอง"ผมเจอตัวเธอในสภาพเข่าเลือดออกไม่หยุดและร้องไห้อยู่อย่างนั้นแต่แปลกจังถ้าเป็นคนอื่นผมเฉยๆแต่พอเธอร้องไห้ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บไปด้วยล่ะ?
"ใครขี้แย...ฝุ่นเข้าตาน่ะ"
"คงจะเป็นฝุ่นเม็ดใหญ่น่าดูนะครับ"แถไปได้นะครับ
"....อึก...อืม"
แคว้ก!!!
"ฉีกทำไม?"จู่ๆก็ฉีกเสื้อทำไมนะ
"......"เขาไม่ตอบแล้วก็เอาผ้ามาพันที่แผลของฉัน
"อะ...เอ่อ...คือ"ทำตัวไม่ถูกแล้ว
"พันไว้ก่อนค่อยทำแผลทีหลังนะครับ"พูดอย่างอ่อนโยน
"อืม....อ๊ะ!!!!"จู่ๆเขาก็อุ้มฉันเฉยเลย
"ทำอะไรน่ะวางฉันลงนะ!!"
"สภาพแบบนั้นคุณเดินได้เหรอ?"
"อะ....อืมนั้นสิ"
"งั้นก็อยู่นิ่งๆสิครับ"ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะครับ
".........."
"........."เราสองคนเงียบกันสักพัก
"ขอบ...คุณ....นะ....มุคุโร่"มันเบามากแต่ผมก็ยังได้ยินอยู่ยังจำชื่อผมได้เหรอเนี้ย
"คุฟุฟุ ครับ"แล้วผมก็อุ้มเธอเดินกลับอย่าถามว่าทำไมไม่หายตัวก็เพราะผมเหนื่อยแล้วไงครับ
ผ่านไปสัก20นาทีผมก็มาถึงจนได้
"นี่ถึงแล้วนะครับ"ผมพูดพร้อมก้มมองคนในอ้อมแขนตัวเองก็ต้องชะงักนิ่ง เธอหลับไปแล้วใบหน้าตอนหลับดูไร้เดียงสาผิดจากตอนตื่นที่ดื้อ และ ห้าวสุดๆ ผมวางเธอลงบนเตียงก่อนจะหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาเพื่อทำแผลให้แต่....พอผมถลกกระโปรงเธอขึ้นมาเหนือเขาเล็กน้อยก็...
"อืม....อ๊ะ!!!"
พลั่ก!!!!
ไม่ใช่เสียงอะไรนอกจากเสียงหน้าผมที่ถูกเตะอย่างจัง
"โอ้ย!!"
"ไอ้บ้า!!ลามก!!โรคจิต!!"
"ทำบ้าอะไรของคุณน่ะ"ผมชักโกรธแล้วนะ-*-
"ก็นายลวนลามฉันไอ้ลามก!!"
"ผม...เปล่า"ทนไม่ไหวแล้วทำแผลให้ยังโดนเตะ แถมด่าอีก
"นายโกหก!!"
"....."
"ไอ้สัปปะรดบ้า!!"
"พอกันที...-*-"
ตุบ!!
เสียงร่างบางที่ถูกพลักให้นอนลงไปบนเตียง ร่างสูงไม่รอช้ารวบแขนทั้งสองข้างของสาวน้อยไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว
"อ๊ายย!!!!ปล่อยนะไอ้บ้า!!!"พยายามดิ้นแต่ไม่หลุด
"ที่เรียกว่าลวนลามมันต้องแบบนี้สิครับ"
ไม่เพียงแค่พูดเขาได้ประทับจูบอันร้อนแรงด้วยความโกรธพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวของเธอ
"อ๊าอุดอะไออ้า!!!"(อ๊ายหยุดนะไอบ้า!!)
มือของเขาปลดกระดุมเธอจนหมดแล้วนำหัวไปซุ้กไซ้หน้าอกเธอ
"อ๊าา....อย่า...."
"......"
เริ่มถอดกระโปรงเธอออกแล้วเลียที่สะดือเธอ
"ไม่นะ.....หยุดเถอะ"น้ำตาไหลไม่หยุด
"ไม่....ครับ"
"..........ออก...ไป"
"......."
"หนี.....ไป"
"....?!?!"
พอร่างบางพูดจบร่างสูงหยุดและสังเกตเห็นผมของเธอมีแสงสว่างสีขาวไม่สิผมเธอเป็นสีขาวสว่างมาก
ตู้ม!!ตุบ!!
แสงจากร่างเธอระเบิดใส่ผมจนผมกระเด็น
".....นี้...คุณ.."ผมยอมรับว่าอึ้งเลยน่ะ
"คุณ....คืออะไรกันแน่"
สาวน้อยลืมตาขึ้นมาจากตาสีฟ้าน้ำทะเล กลายเป็นสีเงินสว่างไสว
"........"
ตุบ!!
เสียงร่างบางร่วงลงกับพื้นทุกอย่างหยุดหมดแสงหายสีผมและตากลับเป็นเหมือนเดิม ผมเดินไปดูร่างที่สลบอยู่อย่างสงสัย
"คุณคือใครกันแน่นะ....."
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
