Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
7.9
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
22 chapter
11 วิจารณ์
32.89K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
21) คบกันวันแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันตื่นแล้ว แต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ฉันกลับยังไม่ยอมออกจากห้องนอน แหม..ก็แฟนคนแรกอ่ะ ไม่รู้จะทำหน้ายังไงตอนเจอกันอีก ต้องทำยังไงนะ เดินจูงมือเหรอ? กอดกันเหรอ? ไม่เคยอ่ะ....ทำมากกว่าจูบ..ว้ายยฉันคิดอะไรอยู่เนี่ยยย!! ...ในที่สุดฉันก็ยอมออกมาจากห้องจนได้
"อรุณสวัสดิ์ครับเจ้าหญิงของผม" เลี่ยนแต่เช้าเชียว แต่ถึงจะเลี่ยนมันก็ทำให้ใจฉันเต้นได้ล่ะนะ
"บ้า.."
"ตื่นสายจังนะครับ คุณหนูนาริ"
"เมื่อกี้เจ้าหญิงไม่ใช่เหรอ" โอ้ยยเลี่ยนมากกก =_=
"คุฟุฟุฟุ หิวไหมครับ"
"หิวแล้ว ทำไมเหรอ" ฉันถามเขา
"ผมเตรียมอาหารไว้ให้น่ะ เชิญครับ" เขาพาฉันมานั่งที่โต๊ะอาหาร อาหารมีแต่น่ากินทั้งนั้นเลย
"ขอบใจนะ" ฉันยิ้มให้เขาแล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันเช่นกัน
"คุุฟุฟุฟุ" เขาเอาแต่นั่งจ้องฉันระหว่างที่ฉันกำลังกินอยู่ อึดอัดชะมัด
"นี่นายน่ะ...เมื่อวานฉันถีบแรงไปเหรอ" ฉันถามเพราะวันนี้เขาดูแปลกมากๆเลย
"หือ? ไม่นี่ครับทำไมเหรอครับ"
"ฉันนึกว่าสมองนายกระทบกระเทือนน่ะ" ฉันบอกเสียงเรียบ
"คุุฟุฟุฟุ ใจร้ายจังนะครับที่รัก" คำนี้ถึงกับทำให้ฉันหน้าแดงเลยล่ะ ทนไม่ไหวแล้ว
"ขอบคุณสำหรับอาหารงั้นไปก่อนล่ะ!!!!!" ฉันรีบพูดแล้ววิ่งออกไปจากคฤหาสน์ นั่นทันทีปล่อยให้มุคุโร่ทำหน้างงไป
แฮ่ก..แฮ่ก
"โอยย...เลี่ยนมากเลย" ฉันวิ่งมานั่งที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ
"อีตาบ้ามุคุโร่คงแกล้งฉันเล่นแน่เลย"
"นาริจัง" เสียงนุ่มๆของสาวน้อยผมสีทองได้เรียกสติให้ฉันหันไปมอง
"โอ้ ยุย! ตื่นแต่เช้าเชียวนะ" ฉันโบกมือให้ยุย ระหว่างที่เธอเดินมากนั่งข้างๆฉัน
"แล้วมีอะไรกับคุณมุคุโร่เหรอ"
"ก็เรื่องเล็กน้อยน่ะ" ฉันตอบ
"คุฟุฟุฟุ แต่สำหรับผมคุณคือเรื่องใหญ่นะ" เสียงของมุคุโร่ดังขึ้นแล้วมานั่งข้างซ้ายของฉัน
"ตามไวจังนะ" ฉันแหย่เขาเล่น
"ก็คุณจู่ๆก็วิ่งออกมานี่ครับ"
"คุณมุคุโร่มาได้ไงเนี่ย" ยุยพูดเบาๆ
"หืม? นี่ใครครับ" เขามองหน้ายุยพลางถามฉัน
"อ้อ นี่ยุยเพื่อนซี้ฉันเอง" ฉันยิ้มให้มุคุโร่จนเขาหน้าแดงเล็กน้อย
"แล้วคุณ..มุคุโร่กับนาริจังเป็นอะไรกันค่ะ" เธอถามอย่างตื่นเต้น ในขณะที่มุคุโร่อุ้มฉันขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวแล้วพูดว่า
"นี่เมียผมน่ะครับ" ว่าไงน่าาาาาา T_T
"จะบ้าเหรอเราเป็นแฟนกันเท่านั้นนะ!!" ฉันตะโกนใส่เขาแต่เขายังตอบมาอย่างหน้าด้านๆว่า
"เดี่ยวจะทำให้เป็นเมียเดี๋ยวนี้ล่ะ" ยุยช่วยฉันด้วย ฉันส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้ยุย ซึ่งเธอก็ทำหน้าจริงจังและพยักหน้าให้ ในที่สุดเธอก็ช่วยฉัน เย้~
"เชิญตามสบายเลยค่ะ สู้ๆนะค่ะ!" เธอว่าพร้อมชูนิ้มโป้งให้ก่อนจะวิ่งไป
"ยุยยยย!!! ไม่ใช่อย่างนั้นนนน!! กลับมาก่อนน!!" ว้าากก เธอใช่เพื่อนซี้ฉันแน่นะ T_T
"ผมชอบเพื่อนคุณนะ" เขาว่าพร้อมกับย้ายมาอยู่ที่ห้องนอน แล้ววางฉันลงบนเตียง
"........" ซวยแล้วไงฉัน
--------------โปรดตอดตามตอนต่อไป-------------
"อรุณสวัสดิ์ครับเจ้าหญิงของผม" เลี่ยนแต่เช้าเชียว แต่ถึงจะเลี่ยนมันก็ทำให้ใจฉันเต้นได้ล่ะนะ
"บ้า.."
"ตื่นสายจังนะครับ คุณหนูนาริ"
"เมื่อกี้เจ้าหญิงไม่ใช่เหรอ" โอ้ยยเลี่ยนมากกก =_=
"คุฟุฟุฟุ หิวไหมครับ"
"หิวแล้ว ทำไมเหรอ" ฉันถามเขา
"ผมเตรียมอาหารไว้ให้น่ะ เชิญครับ" เขาพาฉันมานั่งที่โต๊ะอาหาร อาหารมีแต่น่ากินทั้งนั้นเลย
"ขอบใจนะ" ฉันยิ้มให้เขาแล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันเช่นกัน
"คุุฟุฟุฟุ" เขาเอาแต่นั่งจ้องฉันระหว่างที่ฉันกำลังกินอยู่ อึดอัดชะมัด
"นี่นายน่ะ...เมื่อวานฉันถีบแรงไปเหรอ" ฉันถามเพราะวันนี้เขาดูแปลกมากๆเลย
"หือ? ไม่นี่ครับทำไมเหรอครับ"
"ฉันนึกว่าสมองนายกระทบกระเทือนน่ะ" ฉันบอกเสียงเรียบ
"คุุฟุฟุฟุ ใจร้ายจังนะครับที่รัก" คำนี้ถึงกับทำให้ฉันหน้าแดงเลยล่ะ ทนไม่ไหวแล้ว
"ขอบคุณสำหรับอาหารงั้นไปก่อนล่ะ!!!!!" ฉันรีบพูดแล้ววิ่งออกไปจากคฤหาสน์ นั่นทันทีปล่อยให้มุคุโร่ทำหน้างงไป
แฮ่ก..แฮ่ก
"โอยย...เลี่ยนมากเลย" ฉันวิ่งมานั่งที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ
"อีตาบ้ามุคุโร่คงแกล้งฉันเล่นแน่เลย"
"นาริจัง" เสียงนุ่มๆของสาวน้อยผมสีทองได้เรียกสติให้ฉันหันไปมอง
"โอ้ ยุย! ตื่นแต่เช้าเชียวนะ" ฉันโบกมือให้ยุย ระหว่างที่เธอเดินมากนั่งข้างๆฉัน
"แล้วมีอะไรกับคุณมุคุโร่เหรอ"
"ก็เรื่องเล็กน้อยน่ะ" ฉันตอบ
"คุฟุฟุฟุ แต่สำหรับผมคุณคือเรื่องใหญ่นะ" เสียงของมุคุโร่ดังขึ้นแล้วมานั่งข้างซ้ายของฉัน
"ตามไวจังนะ" ฉันแหย่เขาเล่น
"ก็คุณจู่ๆก็วิ่งออกมานี่ครับ"
"คุณมุคุโร่มาได้ไงเนี่ย" ยุยพูดเบาๆ
"หืม? นี่ใครครับ" เขามองหน้ายุยพลางถามฉัน
"อ้อ นี่ยุยเพื่อนซี้ฉันเอง" ฉันยิ้มให้มุคุโร่จนเขาหน้าแดงเล็กน้อย
"แล้วคุณ..มุคุโร่กับนาริจังเป็นอะไรกันค่ะ" เธอถามอย่างตื่นเต้น ในขณะที่มุคุโร่อุ้มฉันขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวแล้วพูดว่า
"นี่เมียผมน่ะครับ" ว่าไงน่าาาาาา T_T
"จะบ้าเหรอเราเป็นแฟนกันเท่านั้นนะ!!" ฉันตะโกนใส่เขาแต่เขายังตอบมาอย่างหน้าด้านๆว่า
"เดี่ยวจะทำให้เป็นเมียเดี๋ยวนี้ล่ะ" ยุยช่วยฉันด้วย ฉันส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้ยุย ซึ่งเธอก็ทำหน้าจริงจังและพยักหน้าให้ ในที่สุดเธอก็ช่วยฉัน เย้~
"เชิญตามสบายเลยค่ะ สู้ๆนะค่ะ!" เธอว่าพร้อมชูนิ้มโป้งให้ก่อนจะวิ่งไป
"ยุยยยย!!! ไม่ใช่อย่างนั้นนนน!! กลับมาก่อนน!!" ว้าากก เธอใช่เพื่อนซี้ฉันแน่นะ T_T
"ผมชอบเพื่อนคุณนะ" เขาว่าพร้อมกับย้ายมาอยู่ที่ห้องนอน แล้ววางฉันลงบนเตียง
"........" ซวยแล้วไงฉัน
--------------โปรดตอดตามตอนต่อไป-------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
