Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) เขาขอคบกับฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังที่ฉันตั้งสติได้ (แข็งไปตั้งนาน) ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินเข้าไปไหนห้องของฉันพอเปิดประตูเข้าไปก็พบ...
ฟิ้ววว
ฉึก!!
"เฮือก!!" ฉันถึงกับต้องยืนแข็งไปอีกครั้งเพราะจู่ๆก็มีสามหง่ามพุ่งเข้ามาเสียบติดกับกำแพงข้างๆฉัน มันเฉียดฉันไปนิดเดียว ขอเน้นว่า นิดเดียวเท่านั้น!!
"คุฟุฟุฟุ ไปไหนมาครับ" และเจ้าของสามหง่ามก็เดินออกมาจากเงามืด
"ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!! ถ้ามันโดนฉันขึ้นมาล่ะ!!" ฉันรีบตะโกนใส่ร่างสูง แล้วรีบเปิดไฟ
"คุณก็ยังไม่ตายนี่ครับ" เขาว่าพร้อมยิ้มอย่างสะใจ
"นายนี่มันบ้-"
"ไปไหนมา" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคเขาก็แทรกขึ้นด้วยคำถามเดิม
"อยากรู้ไปทำไม" ฉันโตแล้วนะ แล้วนายก็ไม่ใช่แม่ฉันด้วย (กล้าพูดแค่ในใจ)
"คุฟุฟุฟุฟ คุณรู้ไหมว่านี่กี่โมง" ฉันมองนาฬิกาที่ข้อมือ
"...สี่ทุ่ม.." ฉันตอบอย่างลังเล จริงๆแล้วในชีวิตฉันไม่เคยกลับดึกขนาดนี้มาก่อนเลย
"แล้วผู้หญิงดีๆที่ไหนเขากลับดึกขนาดนี้" เขาว่าพร้อมเดินมาหาฉันช้าๆ
"มันเรื่องของฉันน่า" ฉันว่าพร้อมเดินถอยหลังจนติดกำแพง
"คุฟุฟุ..บอกผมมาเดี๋ยวนี้" น้ำเสียงเขาเริ่มจริงจังขึ้น
"ปะ...ไปบ้านเพื่อน"
"โกหก" เขาว่าพร้อมยกมืนขึ้นยันกำแพงทั้งสองข้าง
"แล้วแต่จะคิด" ฉันว่าพร้อมดันแขนเขาออกแล้วกำลังจะเดินหนีแต่ถูกเขาจับแขนทั้งสองข้างของฉันด้วยมือข้างเดียว
"จะทำอะไรปล่อยฉันนะ!!" ฉันพยายามดิ้น
"คุณนี้ร้ายกว่าที่ผมคิดอีกนะ" เขาว่าพร้อมจับหน้าฉันหันให้มองที่หน้าเขา
"หมายความว่าไง" ฉันพยายามหลบตาเขา ยังไงฉันก็จะไม่ให้จิคุสะเดือดร้อนเด็ดขาด
"มายืนจูบกับผู้ชายหน้าบ้านผมคิดว่าผมไม่เห็นเหรอ" เขาส่งสายตาจิกกัดมาให้ฉัน
"ฉันไม่ได้จูบเขา" ฉันตอบตามความเป็นจริง
"...โกหก" เขาบีบคางฉัน
"โอ้ย!! ฉันเจ็บนะ!!" ฉันร้องด้วยความเจ็บปวด หมอนี่มันบ้าไปแล้ว
"จูบกับผมยังไม่พอสำหรับผู้หญิงอย่างคุณหรอก...ใช่ไหม?" เขายิ้มให้ฉันแต่มันเป็นรอยยิ้มที่หน้าขยะแขยงที่สุด
"ฉันไม่ได้จูบเขา!!" ฉันยืนยันคำเดิม
ปึก!!
ฉันถีบเขาอย่างสุดแรงจนตัวเขาเซออกไปแต่ฉันกลับล้มลงกับพื้น
"คุณนี่มัน..." เขากัดฟันเล็กน้อยแล้วหันมายิ้มต่อ
"ฉันเกลียดนาย!!" ฉันตะโกนใส่เขา ให้ตายสิหมอนี้มีสิทธิ์อะไรมาทำฉันอย่างนี้
"ตามใจคุณเถอะ ยัยผู้หญิงใจง่ายจูบไม่เลือกหน้า" เขาตอกย้ำฉัน คำพูดของเขาเปรียบเสมือนดาบที่คอยแทงหัวใจฉันตลอดเวลา
" หึ! ถ้าฉันจูบเขาจริงนายจะทำไม!!" ฉันถามเขาอย่างท้าทาย
"........." เขานิ่งเงียบไป
"ฉันไม่ได้จูบไม่เลือกหน้า แต่นายบังคับฉันเอง!!" ฉันพูดไปน้ำตากำลังจะไหลแต่ก็ฝืนต่อไป แล้วยืนขึ้นประจันหน้าเขา
"แล้วฉันก็ไม่ได้จูบเขาด้วย!!" ฉันพยายามเก็บพลังที่มีอยู่ให้ได้ฉันไม่อยากทำร้ายเขา
"..............." เขายังคงเงียบแล้วยืนมองฉันต่อไป
"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น...." ในที่สุดน้ำตาเจ้ากรรมของฉันก็ไหลออกมาจนได้
" โธ่เว้ย!!..." ฉันสบถหลังจากพยายามกลั้นน้ำตาแต่ยังไงมันก็ไหลอยู่ดี
"ไม่อยาก....ให้นายเห็นฉันอย่างนี้เลย.."
"..........." เขายังคงเงียบ ใบหน้าของเขาตอนนี้กลับนิ่งจนหน้าใจหาย
"ฉันไม่อยากอยู่...แล้ว" ฉันกำลังจะวิ่งออกไปแต่..
หมับ!
ร่างของฉันสะบัดไปตามแรงเหวี่ยงของร่างสูงที่กระชากฉันลงไปกอดที่พื้น
"ปล่อย..." ฉันพยายามดันเขาออกแต่ทำไมตอนนี้ฉันถึงไม่มีแรงนะ น้ำตาฉันไหลออกมาไม่หยุดเลย
"ผม...ขอโทษ" เขาพูดเบาๆข้างๆหูฉัน
"อย่าร้องไห้เลยนะ....อย่าไปเลย" เขากอดฉันแน่นขึ้นอีก นี้มันเอาค้อนตุบหัวแล้วลูบหลังเลยนี้(ตบ ค่ะคุณหนูขาา มันต้องตบหัวค่ะ)
"นายมันบ้าที่สุด!!" ฉันตะหวาดใส่เขา
"นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่!!" ฉันจะบ้าตายกับอารมณ์ของเขา
"ผมไม่รู้" เขาตอบเสียงเบา
"นายนี่มัน..อึก..แค่กๆ" ฉันไอหลังจากพยายามด่าเขาแต่กลับหายใจไม่ทัน ไอ้การถูกกอด ร้องไห้ และพยายามตะโกนด่านี้ทำไห้ขาดอากาศได้ด้วยแฮะ (มีแต่หล่อนคนเดียวนั้นแหละ)
"พอแล้วครับหยุดพูดก่อน" เขาคลายแขนลงนิดนึง ก่อนจะมองหน้าฉัน
"ผมขอโทษ" สายตาเขาเหมือนรู้สึกผิดจริงๆ
"นายมันใจร้าย...แค่กๆ..ด่าได้เจ็บที่สุดเลย!!" ฉันยังไม่หายโกรธปนเศร้า
"ครับๆผมมันเลว" เขาเอามือปิดปากฉัน ไอ้บ้าฉันหายใจทางปากอยู่นะ
"อื้อ!! อื้อ!!" ดูเหมือนเขาจะรู้เขาเลยปล่อยมือ
" ฮ้าา อากาศ!" ฉันรีบสูดอากาศหายใจ
"นาริจัง..." เขามองหน้าแล้วจับไหล่ฉันแน่น
"คบกับผมนะ"
"0_0" เขาเพิ่งจะ....อะไรนะ
"นาย..วะ..ว่าไงนะ"
"อย่าเพิ่งสลบนะครับตอบผมก่อน" เขาพูดเหมือนรู้ว่าอีกไม่นานฉันคงจะสลบไป
"มาเป็นแฟนกับผมเถอะ" เขาย้ำคำเดิม
"นาย...ชอบฉัน..ไหม.." ฉันถามเพราะกลัวเขาจะหลอกฉันเล่น
"ผมชอบคุณ คุณน่ารัก ใจดี ถึงปากคุณจะเก่งแค่ไหน แต่คุณอ่อนแอมากข้างใน แล้วตอนที่คุณบาดเจ็บแต่คุณกลับห่วงคนอื่น ไม่ว่าคนๆนั้นจะอยู่ที่ไหนของโลกใบนี้ ผมรู้ว่ายังไงคุณก็คงตามไปช่วยให้ถึงที่สุด คุณเป็นคนที่แปลกมาก ผมไม่เคยเจอคนแบบคุณมาก่อน แล้วที่สำคัญคือคุณโกหกไม่เป็นมีแต่คนโง่เท่านั้นที่เชื่อคุณ" เขาอธิบายยืดยาว
"อะ..เอ่อ..คือ" ฉันอึ้งไปเลยเขาสนใจฉันขนาดนั้นเชียวเหรอ
"คบกับผมนะ" เขาบีบไหล่ฉันแน่น
"อะ..อื้ม!" ฉันหลบหน้าเขาแล้วพูดไป
"คุฟุฟุ นั่นแปลว่าตกลงใช่ไหม" เขายิ้มให้ฉัน
"ละ แล้วแต่นายจะคิดเถอะย่ะ!"
หมับ!
เขากอดฉันอีกรอบทันทีที่ฉันตอบเขาไป ฉันรู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นแรงมาก จากนั่นเขาก็เอามือมารูปหน้าของฉันอย่างอ่อนโยนจากนั้นก็เลื่อนหน้าลงมาช้าๆ
"...." ฉันก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
"คึหึหึหึ" เขาหัวเราะในลำคอแล้วนำมืออีกข้างมาพยุงหน้าฉันให้เงยขึ้นแล้วก็ประทับริมฝีปากลงบนปากของฉันเหมือนที่เคย แต่ครั้งนี้มันกลับอ่อนโยนแล้วอบอุ่น มันทำให้ฉันเคลิ้มไปเลย หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนมันจะระเบิดออกมา เขาจูบฉันอยู่เนิ้นนานในที่สุดเขาก็ยอมผละออกจากปากฉัน
"........." ฉันมองหน้าเขาอย่างเขินอาย
"คุฟุฟุฟุ หน้าคุณตอนนี้น่ารักมากเลยนะครับ"
"นี่....นาย..นายเป็นอะไรกับ..โคลมเหรอ" ในที่สุดฉันก็ถามออกไปจนได้
"โคลมเป็นแค่เพื่อนและคนรู้ใจผม แต่จะเรียกว่าคู่หูก็ได้" เขาตอบฉัน
"อะ อืม" ฉันหันหน้าหนีเขา
"นี่หรือว่าคุณ..." เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
"อะ อะไรอีกเล่า" -///-
"คุฟุฟุฟุ คุณหึงผมสินะ" เขาจับหน้าฉันให้หันกลับมา
"พะ พูดบ้าอะไรของนายน่ะ" ฉันพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
"คุฟุฟุ เวลาคุณเขินคุณจะหลบหน้าผม" เขาเอานิ้วเขี่ยจมูกฉันเล่น
"ไอ้บ้า" ฉันพูดเบาๆ
"คุฟุฟุ งั้นตอนนี้คุณก็คือสุดที่รักของผมแล้วสินะ" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"อะ อืม ใช่..นั้นล่ะ" ฉันตอบเขาแบบเขินๆ
"งั้นผมก็จูบคุณได้โดยไม่ต้องบังคับสินะ"
" อื้ม ใช่"
"ผมกอดคุณได้ด้วยสินะ"
"ใช่"
"คุฟุฟุ งั้นผมทำมากกว่าจูบได้แล้วสินะ"
"อืมได้....เดี๋ยวว่าไงนะ!!" ฉันรีบลุกขึ้นทันที
"คุฟุฟุ เอาล่ะนะครับ" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน
".........."ฉันมองหน้าเขา
"คุฟุฟุฟุ" เขายังคงเดินเข้ามาใกล้ฉัน
"มุคุโร่จ๋าาาา" ฉันพูดเสียงหวานแล้วใช่จังหวะที่เขากำลัง งง รีบผลักเขาออกจากห้องฉันทันที
ปัง!
"นี่ให้ผมเข้าไปสิ!!" เขาตะโกนอยู่ฝั่งตรงข้ามของประตู
"หยุดลามกได้เมื่อไหร่ค่อยเข้ามา!! ไม่สิ..ไม่-ต้อง-เข้า-มา-เลย!!" ฉันตะโกนตอบไปก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เฮ้อ~ วันนี้เหนื่อยชะมัดเล้ยย!!
----------โปรดติดตามตอนต่อไป----------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
