Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
7.9
เขียนโดย นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
22 chapter
11 วิจารณ์
32.92K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ที่นี้ที่ไหน?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อืม......"ร่างบางที่เสื้อผ้าขาดเพราะแรงระเบิดเริ่มรู้สึกตัว
"เอ้ย!!!....ที่ไหนเนี่ย"ฉันมองไปรอบๆก็เห็นห้องที่ดูโบราณแต่หรูอีกแบบในห้องน่ากลัวพิลึก
"ฝัน....ฉันฝันว่าบ้านระเบิด"
"คุณไม่ได้ฝันหรอกครับ"เสียงที่ฟังแล้วจะว่าหวานก็หวาน น่ากลัวก็น่ากลัวดังออกมาจากมุมห้อง
"ไม่~ฉันฝันแน่นอน"ฉันยืนขึ้นแล้วมองหน้านายผีในฝันฉันอย่างไม่กลัวก็มันฝันนี้จะกลัวทำไม
"คุฟุฟุ คุณไม่ได้ฝัน"
"ก็นายคือผีสัปปะรด ในฝันฉันนี้"
"...........-*-"
"^_^"
"ถ้าผมเป็นผีคุณก็ต้องกลัวผมสิ"
"ไม่! แค่ฝันไม่เห็นน่ากลัวเลย"
"งั้นในฝันทำแบบนี้ได้ไหมครับ"เขาว่าพร้อมเดินย่างสามขุมมาหาฉัน
"อะ....อะไร"เดินถอยหลังจนชนเตียงล้มลงไปบนเตียง
"คุหึหึๆ..."เขาขึ้นคร่อมฉัน
"ออก...ไป....นะ"พลักอกเขาแต่เขาไม่ไป
"........"ก้มหน้าลงมาใกล้
"..........-*-"
โป้กก!!!!
"โอย.....เล่นแรงนะครับนี่.."
เขาร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะฉันเอาหัวไปโขกหัวเขาอย่างจัง
"สมน้ำหน้า...แบร่~" : p
เอ๊ะ.....ฉันก็เจ็บ..แปลว่าฉันไม่..ได้..ฝัน...
".........."
"..?.."ชายหนุ่มที่เห็นสาวน้อยเงียบไปจนผิดสังเกตเลยหันไปมองก็พบว่าตอนนี้สาวน้อยหน้าซีด ตัวสั่น น้ำตาคลอเบ้า ไปซะแล้ว
"คุฟุฟุ คุณเป็นอะไรครับ?"
".............."
"คุณครับ"
"อึก...ฮึก...ฮือๆ"
"!!!!"จู่ๆสาวน้อยก็ปล่อยโฮร้องออกมาแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยทีเดียว
"ฮือๆ....ฮือๆ"ฉันกลัวจังเลยบ้านฉันระเบิดไปแล้วฉันเกือบตาย มีปืนด้วย
"............"
"ฮือๆ....นี่...นายน่ะ"
"ครับ?"
"คะ....โคลมอยู่ไหนเป็นไงบ้าง....ฮือๆ"
".........."แปลกคนตัวเองร้องไห้อยู่ยังถามหาคนอื่นอีก ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะยิ้มแล้วตอบว่า
"เธอปลอดภัยดีแค่ต้องพักสักหน่อยน่ะครับ"
"งะ...งั้นเหรอดีจังเลย"เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งอก จนผมตามอารมณ์ไม่ทัน
"ว่าแต่คุณคือ?"
"ฉัน ทินาริ บาร์นส"
"ผม โรคุโด มุคุโร่"
"จ้า....โอย...."เพราะแรงกระแทกของระเบิดทำให้ตัวเธอมีบาดแผลเศษกระจกบาดเยอะมาก เสื้อของเธอก็ขาดอีกด้วย
"ทำแผลก่อนเถอะครับ"
"อะ....อืม"
"ผมให้เคน กับจิคุสะ ไปซื้อชุดให้อยู่เดี๋ยวก็มา"
"อืม.."
20นาที ผ่านไป
"ท่านมุคุโร่!! ผมมาแล้วครับ!!"ชายหนุ่มผิวสีแทนผมทองวิ่งมาอย่างดีใจ
"ชุดล่ะครับ เคน?"
"นี่ครับเคนเป็นคนเลือกนะครับ"ชายอีกคนที่ใส่หมวก และแว่นส่งชุดให้
"-_-"มุคุโร่
"-_-"จิคุสะ
"=_="ฉัน
"^_^"เคน
"คุฟุฟุ ชุดเมดเหรอครับ?"
"ครับ!!!ท่านมุคุโร่ชอบใช่ไหมครับ"
"เคนเป็นคนเลือกผมไม่เกี่ยวนะครับ-_-"
ใครเป็นคนบอกว่าผมชอบล่ะเนี้ย ดีแล้วที่เป็นชุดเมด ถ้าเป็นนางพยาบาล หรือ ตำรวจล่ะก็คงจะยุ่งเข้าไปใหญ่
"งั้น....คุณเข้าไปเปลี่ยนในห้องนั้นละกัน"
"อะ....อืม"สาวน้อยทวินเทลเดินไปแบบว่าง่ายแล้วหนุ่มๆก็เริ่มสนทนา
"ท่านมุคุโร่นั้นใครครับ"
"ผู้มีพระคุณของโคลมครับ"
"งั้นเหรอครับ!!ผมล่ะนึกว่าแฟน"
"เคนพูดอะไรแบบนั้นน่ะ" จิคุสะว่า
"ไม่เป็นไรครับผมก็ว่าน่าสนุกดีเหมือนกัน"
"ห๋า!!!"เคนร้องของมาอย่างงุนงงและตกใจ
"ท่านมุคุโร่หมายความว่า?"
"คุหึหึ ใช่ครับผมจะลองเล่นกับเธอดู"ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เสร็จแล้ว"
O_Oเคน
O_0จิคุสะ
0_0มุคุโร่
"อะ...อะไรเล่า"สานน้อยทวินเทลที่อยู่ในชุดเมดถามอย่างสงสัย ยิ่งเธออยู่ในชุดเมด ทรงผมทรงทวินเทลสีดำที่ยาวลงมาถึงเข่าดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล และขนตาที่งอนยาวมันทำให้เธอน่ารักมากๆเลย>_<
"เหมาะ....มากเลยนะครับ"
"งั้นเหรอ ขอบใจนะ"สาวน้อยยิ้มหวานน่ารักอย่างดีใจ
"อะ....เออ"ยัยนั้นน่ารักเกินไปแล้วนะ อ่ะ!!ไม่ได้เจอกันแรกๆเองยัยนี้อาจเป็นศัตรูก็ได้ เคนคิด
"......."จิคุสะเอาแต่มองตาไม่กระพริบ
"ครับ"คุฟุฟุค่อยน่าสนุกหน่อยดูง่ายกว่าที่คิดนะครับเนี้ย ต่อจากนี้คงมีอะไรให้ทำเยอะขึ้นแล้วล่ะ
"เอ้ย!!!....ที่ไหนเนี่ย"ฉันมองไปรอบๆก็เห็นห้องที่ดูโบราณแต่หรูอีกแบบในห้องน่ากลัวพิลึก
"ฝัน....ฉันฝันว่าบ้านระเบิด"
"คุณไม่ได้ฝันหรอกครับ"เสียงที่ฟังแล้วจะว่าหวานก็หวาน น่ากลัวก็น่ากลัวดังออกมาจากมุมห้อง
"ไม่~ฉันฝันแน่นอน"ฉันยืนขึ้นแล้วมองหน้านายผีในฝันฉันอย่างไม่กลัวก็มันฝันนี้จะกลัวทำไม
"คุฟุฟุ คุณไม่ได้ฝัน"
"ก็นายคือผีสัปปะรด ในฝันฉันนี้"
"...........-*-"
"^_^"
"ถ้าผมเป็นผีคุณก็ต้องกลัวผมสิ"
"ไม่! แค่ฝันไม่เห็นน่ากลัวเลย"
"งั้นในฝันทำแบบนี้ได้ไหมครับ"เขาว่าพร้อมเดินย่างสามขุมมาหาฉัน
"อะ....อะไร"เดินถอยหลังจนชนเตียงล้มลงไปบนเตียง
"คุหึหึๆ..."เขาขึ้นคร่อมฉัน
"ออก...ไป....นะ"พลักอกเขาแต่เขาไม่ไป
"........"ก้มหน้าลงมาใกล้
"..........-*-"
โป้กก!!!!
"โอย.....เล่นแรงนะครับนี่.."
เขาร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะฉันเอาหัวไปโขกหัวเขาอย่างจัง
"สมน้ำหน้า...แบร่~" : p
เอ๊ะ.....ฉันก็เจ็บ..แปลว่าฉันไม่..ได้..ฝัน...
".........."
"..?.."ชายหนุ่มที่เห็นสาวน้อยเงียบไปจนผิดสังเกตเลยหันไปมองก็พบว่าตอนนี้สาวน้อยหน้าซีด ตัวสั่น น้ำตาคลอเบ้า ไปซะแล้ว
"คุฟุฟุ คุณเป็นอะไรครับ?"
".............."
"คุณครับ"
"อึก...ฮึก...ฮือๆ"
"!!!!"จู่ๆสาวน้อยก็ปล่อยโฮร้องออกมาแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยทีเดียว
"ฮือๆ....ฮือๆ"ฉันกลัวจังเลยบ้านฉันระเบิดไปแล้วฉันเกือบตาย มีปืนด้วย
"............"
"ฮือๆ....นี่...นายน่ะ"
"ครับ?"
"คะ....โคลมอยู่ไหนเป็นไงบ้าง....ฮือๆ"
".........."แปลกคนตัวเองร้องไห้อยู่ยังถามหาคนอื่นอีก ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะยิ้มแล้วตอบว่า
"เธอปลอดภัยดีแค่ต้องพักสักหน่อยน่ะครับ"
"งะ...งั้นเหรอดีจังเลย"เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งอก จนผมตามอารมณ์ไม่ทัน
"ว่าแต่คุณคือ?"
"ฉัน ทินาริ บาร์นส"
"ผม โรคุโด มุคุโร่"
"จ้า....โอย...."เพราะแรงกระแทกของระเบิดทำให้ตัวเธอมีบาดแผลเศษกระจกบาดเยอะมาก เสื้อของเธอก็ขาดอีกด้วย
"ทำแผลก่อนเถอะครับ"
"อะ....อืม"
"ผมให้เคน กับจิคุสะ ไปซื้อชุดให้อยู่เดี๋ยวก็มา"
"อืม.."
20นาที ผ่านไป
"ท่านมุคุโร่!! ผมมาแล้วครับ!!"ชายหนุ่มผิวสีแทนผมทองวิ่งมาอย่างดีใจ
"ชุดล่ะครับ เคน?"
"นี่ครับเคนเป็นคนเลือกนะครับ"ชายอีกคนที่ใส่หมวก และแว่นส่งชุดให้
"-_-"มุคุโร่
"-_-"จิคุสะ
"=_="ฉัน
"^_^"เคน
"คุฟุฟุ ชุดเมดเหรอครับ?"
"ครับ!!!ท่านมุคุโร่ชอบใช่ไหมครับ"
"เคนเป็นคนเลือกผมไม่เกี่ยวนะครับ-_-"
ใครเป็นคนบอกว่าผมชอบล่ะเนี้ย ดีแล้วที่เป็นชุดเมด ถ้าเป็นนางพยาบาล หรือ ตำรวจล่ะก็คงจะยุ่งเข้าไปใหญ่
"งั้น....คุณเข้าไปเปลี่ยนในห้องนั้นละกัน"
"อะ....อืม"สาวน้อยทวินเทลเดินไปแบบว่าง่ายแล้วหนุ่มๆก็เริ่มสนทนา
"ท่านมุคุโร่นั้นใครครับ"
"ผู้มีพระคุณของโคลมครับ"
"งั้นเหรอครับ!!ผมล่ะนึกว่าแฟน"
"เคนพูดอะไรแบบนั้นน่ะ" จิคุสะว่า
"ไม่เป็นไรครับผมก็ว่าน่าสนุกดีเหมือนกัน"
"ห๋า!!!"เคนร้องของมาอย่างงุนงงและตกใจ
"ท่านมุคุโร่หมายความว่า?"
"คุหึหึ ใช่ครับผมจะลองเล่นกับเธอดู"ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เสร็จแล้ว"
O_Oเคน
O_0จิคุสะ
0_0มุคุโร่
"อะ...อะไรเล่า"สานน้อยทวินเทลที่อยู่ในชุดเมดถามอย่างสงสัย ยิ่งเธออยู่ในชุดเมด ทรงผมทรงทวินเทลสีดำที่ยาวลงมาถึงเข่าดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล และขนตาที่งอนยาวมันทำให้เธอน่ารักมากๆเลย>_<
"เหมาะ....มากเลยนะครับ"
"งั้นเหรอ ขอบใจนะ"สาวน้อยยิ้มหวานน่ารักอย่างดีใจ
"อะ....เออ"ยัยนั้นน่ารักเกินไปแล้วนะ อ่ะ!!ไม่ได้เจอกันแรกๆเองยัยนี้อาจเป็นศัตรูก็ได้ เคนคิด
"......."จิคุสะเอาแต่มองตาไม่กระพริบ
"ครับ"คุฟุฟุค่อยน่าสนุกหน่อยดูง่ายกว่าที่คิดนะครับเนี้ย ต่อจากนี้คงมีอะไรให้ทำเยอะขึ้นแล้วล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ