Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)

ฉันกับจิคุสะเดินจนมาถึงห้างข้างๆโรงเรียนแห่งหนึ่ง ฉันลากเขาไปเล่นเกมกันที่โซนเกมส์ เราอยู่ที่นั่นกันนานมาก
"โธ่เอ้ย!! คีบไม่ได้อีกแล้วอ่ะ" ฉันสบถออกมาให้ตายเถอะฉันใช่เหรียญที่มีจนหมดแล้วนะ ตู้นี่โกงแหงๆ (เธอไม่ได้เรื่องเองนั่นแหละ)
".....อยากได้..ตัวไหนล่ะ" จิคุสะที่ยืนดูมาตั้งนานแล้วได้ถามฉัน
" อะ..อ้อ! ตัวนั้นน่ะ" ว่าพร้อมชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีแพนด้าขนปุยที่อยู่หลังสุดของตู้
"........." เขามองตามนิ้วของร่างบางอย่างใจเย็นแล้วเดินไปใกล้ๆตู้คีบตุ๊กตา จากนั้นเขาก็เอาแขนทั้งสองข้างเอื้อมไปจับคันโยกกับปุ่ม
"อะ..เอ่อ" ฉันได้แต่ยืนตัวแข็งฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนมาก เพราะอะไรน่ะเหรอก็ตอนนี้จิคุสะเขากำลังคีบตุ๊กตาให้แต่มันจะดีต่อหัวใจฉันมาก ถ้าเขารอให้ฉันออกไปก่อน ตอนนี้ฉันเหมือนอยู่ในกรงขังจากวงแขนของจิคุสะ สภาพตอนนี้เหมือนเขากำลังกอดฉันจากด้านหลังเลย 0///0
" จิ..จิคุสะ"
" ชู่วว~" เขาสั่งให้ฉันเงียบ
กริ๊ง! ตุบ!
เสียงเจ้าตุ๊กตาแพนด้าตกลงมาตามช่อง
" ว้าว!! ได้แล้ว" ด้วยความดีใจฉันเลยเผลอกระโดดกอดคอจิคุสะเข้า
"เย้ๆเย้ๆ...ว้ายย!!" ฉันรีบถอยห่างออกมาจากตัวเขาทันทีที่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
".............." เขาเงียบแล้วส่งตุ๊กตาให้พลางหันหน้าหนี
" ขอบใจนะ"
".........." เขายังคงเงียบไม่หันหน้ากลับมา
"...ขอโทษนะจิคุสะ" ตายแล้วนี่เขาโกรธฉันจริงๆสินะ ทำไงดี
"นี่ๆ..จิคุสะ" ฉันเรียกชื่อเขาพลางเดินไปมองหน้าเขา
0_0 ฉัน
-///- จิคุสะ
ฉันได้แต่ยืนมองหน้าของเขา...หน้าเขาแดงมากแล้วเขาก็กำลังหลบสายตาฉันอยู่ จะว่าไปตอนฉันลากเขามานี่ฉันไม่ได้ถามไถ่สุขภาพเขาเลย (ลากมาแบบ ไม่ถง ไม่ถามเรื่องสุขภาพเลยสักคำ) หรือว่าเขาจะไม่สบายนะ
แปะ
ฉันเขามือแตะหน้าผากเขา
เฮือก! เขาสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้จับแต่โดยดี
"ตัวไม่ร้อนนี่..นายปวดหัวไหม?" ร่างบางถามเขาเสียงใส
"ไม่.." เขาตอบก่อนจะปัดมือเธอออกเบาๆ
"ไหวไหม? ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนตัวเองเลยนะ" ร่างบางพยายามถามเพื่อความแน่ใจ
"จะไปไหนต่อ..." เขาถามเพื่อเปลี่ยนบทสนธนา
"ไม่ไปแล้ว นายกลับไปนอนเถอะ" สาวน้อยพูดอย่างอ่อนโยน แต่ชายหนุ่มกลับจับมือเธอแน่นแล้วเดินต่อไป
"นะ..นี่! จิคุสะ!" ร่างบางที่ถูกดึงให้เดินตามพยายามจะดึงมือออกแต่กลับไม่ได้ผล ก่อนเขาจะหยุดเดิน
"ยังไม่อยากกลับ..ฉันยังอยากอยู่กับเธอต่อ" เขาหันมามองตาเธอแล้วพูดอย่างมั่นใจและไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนใจ
"......." นี่มันอะไรกัน ไม่เคยมีใครพูดกับฉันอย่างนี้มาก่อนฉันควรจะดีใจแต่ทำไมฉันกลับรู้สึกผิด มันเหมือนฉันกำลังทำผิดอยู่ พอคิดอย่างนั้นก็มีหน้าของมุคุโร่ผุดขึ้นมาในหัวฉัน อ่ะ! ทำไมล่ะ? ทำไมต้องมุคุโร่
"อยู่ต่ออีกหน่อย..ได้ไหม" เขาส่งสายตาอ้อนวอนฉัน ดีล่ะ ฉันไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดต่อมุคุโร่ ฉันไม่ใช่แฟนเขา ฉันไม่ได้รักเขา และที่ฉันรู้ดีที่สุดคือ...เขารักโคลม
"อื้ม! เอาสิ" ฉันยิ้มให้เขา
"ขอบใจ" เขายิ้มตอบ เขายิ้มจริงๆด้วย น่ารักจัง
"งั้นเราไปกินไอติมกันเถอะ"
"อืม"
เราสองคนเดินจูงมือกันไปที่ร้านไอศครีม เราสองคนนั่งคุยกันระหว่างรอไอศครีมที่สั่ง ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆแต่มันก็สนุกมากเลย จิคุสะเขาไม่เคยแกล้งฉันเลย ถึงบางครั้งเขาจะปากเสียไปหน่อยแต่ฉันกลับไม่โกรธเลยสักนิด ได้มาเที่ยวเล่นกับเขาทำให้ฉันมีความสุขมากเลย
"อ้อ จริงสิจิคุสะ"
"อะไรเหรอ"
"นายช่วยเปิดนี้ได้ไหม" ฉันส่งหนังสือที่ได้รับจากเด็กคนเมื่อกี้ที่ชื่อรีบอร์นให้เขา
"หนังสืออะไร" เขาว่าพร้อมพยายามหาวิธีเปิด
"ฉันก็ไม่รู้ ฉันเปิดมันไม่ได้เลย" ฉันว่าพร้อมตักไอศครีมรสวานิลาเข้าปากอย่างมีความสุข
"ขอโทษแต่ฉันก็เปิดมันไม่ได้" เขาส่งมันคืนให้ฉัน
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" ฉันยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"อืม"
หลังจากที่เราทานไอศครีมเสร็จ เราก็ไปร้านหนังสือ ร้านขายของแปลก และ นั่งถ่ายรูปกันเป็นสิบๆรูป =_=
จากนั้นเราก็กลับบ้านจิคุสะอาสามาส่งฉันกลับทั้งที่ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว เราสองคนเงียบมาตลอดทางจนถึงหน้า คฤหาสน์ของมุคุโร่
"ขอบคุณนะที่มาส่ง" ฉันหันไปยิ้มให้เขา
"ไม่เป็นไร" เขาตอบหน้านิ่ง
"งั้นราตรีสวัสดิ์นะ เดินดีๆล่ะ" ฉันกำลังจะหันหลังเข้าไปในคฤหาสน์ แต่ถูกเขาดึงแขนไว้
"อะ..อะไรเหรอ" ฉันถามอย่างประหม่า
"ไอศครีม..ติดปากน่ะ" เขาว่าพร้อมก้มลงมาเลียที่มุมปากฉัน ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า
"ราตรีสวัสดิ์" แล้วเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนแข็งเป็นรูปปั้นคนเดียว
"อะ..อะ..อะ..อะ......" (ค้างไปแล้ว~)
          ----------โปรดติดตามตอนต่อไป----------