Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

"ผมไปส่งที่บ้านนะครับ"
 
 
"อืม ขอบใจนายมากนะ"
 
 
 
 
แล้วจู่ๆฝนก็ตกหนักมากๆทางค่อนข้างมึดอีกด้วยทำให้ชายหนุ่ม ขับรถไปเหยียบบางอย่าง
 
 
 
"เอะนายนั่นมันอะไรน่ะ เดี๋ยวฉันไปดูให้"หญิงสาวทำท่าจะเปิดประตูรถเพื่อลงไปดู 
 
 
 
"เดี๋ยวๆ ฝนตกอยู่เดี๋ยวผมดูเอง คุณหนูรอในรถดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นหวัด" 
 
 
 
 ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ซึ่งก็มากพอที่จะทำให้หญิงตัวเล็กรับรู้ได้ เขาเดินลงไปลากเอาท่อนไม้ที่คาดว่าน่าจะถูกแรงบมพัดหักลงมา ทำให้เขาอยู่กลางสายฝนสักครู่หนึ่ง แต่นั่นก็ทำให้เขาตัวเปียกชุ่ม
 
 
 
"ดูสินายก็เลยเปียกทั้งตัว ขับรถได้ไหม ฉันขับให้ละกัน" 
 
 
 
"ไม่เป็นไร ข้างหน้าก็บ้านคุณหนูแล้ว" 
 
 
 
"ป๊อปปี้นายเข้าบ้านฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าไหม ตัวเปียกขนาดนี้ ไม่ดีนะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดแล้วไปทำงานไม่ไหว ฉันก้ไม่มีไครช่วยกัน กันพอดี" 
 
 
 
       ฟางพยายามพูดบ่ายเบี่ยง แต่ในใจเธอนั้นเป็นห่วงเขาอยุ่ไม่น้อย ทำไมเธอจึงรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้จังนะ
 
 
       ชายหนุ่มได้ยิน หญิงตัวเล็กผู้เป็นเจ้านายเอ่ยชื่อเล่นของเขา ป๊อปปี้ ออกมาก็ดีใจสุดๆ แน่สิเธอไม่เคยเรียกชื่อเขาเลยนิน่า 
 
 
 
"อะนี่ชุดของเขื่อน แฟนยัยเฟย์ นายน่าจะใส่ได้ ห้องน้ำอยู่นั่น"
 
 
 
"คุณหนู นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วผมนอนนี่ได้หรือเปล่า ไม่อยากขับกลับคนเดียวดึกๆเลย"
 
 
 
        ชายหนุ่มพูดด้วนน้ำเสียงออดอ้อน เอามือกอดอกตัวเองอย่างกลัวๆ นี่เขากลัวอะไรกันแน่เนี่ย
 
 
"นายกลัวอะไรหรอ"
 
 
 
"เอ่อ...กะ กลัวความมืด"
 
 
 
"ฮะ ผู้ชายที่ไหนกลัวความมืด ตั้งแต่เรื่องไดเอทละนะนายนี่ ฉันชักไม่มั่นใจว่าพ่อฉันจ้าง ผู้ชายมาทำงานหรือเปล่า"
 
 
 
          หญิงสาวแซวชายหนุ่มตรงหน้า อย่างขำๆในความแปลกของเขา โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเธอกำลังหัวเราะมีความสุขอยู่ขนาดไหน
 
 
 
"ว่าผมอีกแล้วนะ"
 
 
ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวช้าๆ หญิงสาวก็ค่อยๆถอดห่างจนตัวเธอชิดกำแพง 
 
 
 
"จะ จะทำอะไรน่ะ....."
 
 
เขายื่นลำแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง ดันกำแพงไว้ แล้วจ้องหน้าสาวตัวเล็กที่ ตอนนี้ดูจะเขินสุดๆ 
 
 
".... คุณหนูยืนบังสวิทซ์ไฟ"
 
 
หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นจึงรีบหลบไปอีกทาง ใช่แล้วเขาต้องการจะเปิดไฟแต่เธอดันยืนขวางซะนี่ 
 
 
 
"เอ่อ เอ่องั้นฉันนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เข้าบริษัทพร้อมกันเลยละกัน" 
 
 
 
"ไปทำไม พรุ่งนี้วันอาทิตย์นะครับ วันหยุดไปเที่ยวกันเถอะนะ" 
 
 
 
"ไม่อะ ฉันอยากเคลียร์งานให้เสร็จทีเดียว ปีใหม่นี้จะได้พาคุณพ่อคุณแม่แล้วก็ยัยเฟย์ ไปพักผ่อนซะหน่อย ไม่ได้ไปนานแล้ว" 
 
 
 
"ไม่เอาไม่เอา เดี๋ยววันจันทร์ผมช่วยคุณหนูทำแป๊บเดียวเสร็จแน่นอน ไปกับป๊อปนะครับ ไปคนเดียวมันเหงา" 
 
 
 
ชายหนุ่มที่เหมือนว่าจะโตแต่ตัว ก็ใช้มุกเดิมอีกครั้ง 'คนเดียวมันเหงา'พร้อมลูกอ้อนเดิม ส่งตาปิ้งๆ ราวกับเด็กน้อยอ้อนขอคุณแม่ไปเที่ยว
 
 
 
"เห้อ ไปก็ไป" หญิงสาวพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง เธอแพ้ลูกอ้อนของเขาได้ทุกทีสิน่า เป็นเพราะอะไรกัน 
 
 
 
ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มอารมณ์ดีและเดินไปห้องนอนอีกห้องที่ว่างอยู่ 
 
 
 
"คุณหนูเย็นชา เริ่มใจอ่อนแล้วสินะ^^" 
 
 
 
 
เช้าวันต่อมา
 
 
 
หญิงสาวตัวเล็กใส่ชุดนอนลายกระต่ายสีชมพู เดินหัวฟู ขยี้ตาออกมาจากห้อง โดยที่เหมือนเธอยังจะไม่ตื่นดี 
 
 
 
"ป้าคะ มีอะไรทานบ้าง ฟางหิวจังเลย"
    
      หญิงสาวพูดกับป้าแม่บ้าน แบบงัวเงียสุดๆโดยลืมคิดว่า มีชายหนุ่มอีกคนนั่งมองอยู่ ก็เมื่อคืนเขามาค้างบ้านเธอนิน่า
 
 
 
"ยัยคุณหนูเธอมีมุมด้วยหรอเนี่ย55555" ชายหนุ่มพูดพึมำกับตัวเองเบาๆ 
 
 
 
"เห้ยนาย !"
 
    
 
  หญิงสาวตาโตเมื่อเห็นหนุ่มร่างแกร่งนั่งอยู่ที่โซฟา มองเธอตาไม่กระพริบ เธอรีบเอามือเล็กจัดผมให้ดูเป็นทรงที่สุด สำรวจร่างกายตัวเอง ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเสียงเรียบๆนิ่งๆเดินมาใกล้ๆเขา
 
 
 
"นายยังไม่กลับไปอีกหรอ" 
 
 
 
"อ้าว วันนี้เรามีนัดเที่ยวกันนะครับ" 
 
 
 
"อ๋อ เออใช่ลืมซะสนิท ว่าแต่จะไปไหน" 
 
 
 
"สวนสนุก^^"
 
 
หญิงสาวได้ยินคำว่าสวนสนุกก็ยิ้มออกทันที เพราะเด็กๆเธอชอบไปสวนสนุกมากเลยนิน่า ก็ช่วงหลังๆ คุณพ่อคุณแม่ก็ยุ่งตลอด ยัยเฟย์ก็เรียนหนักเพราะทำโปรเจ็คจบอยู่
 
ส่วนตัวเธอเองก็เอาแต่ทำงาน นี่ถ้าไม่ได้นายหน้าหมีคนนี้ เธอก็คงไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน 
 
 
เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็ เดินขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง เป็นชุดสบายๆ แล้วลงมาทานอาหารเช้า ก่อนที่จะออกเดินทาง 
 
 
 
 
 
 
-ไม่มีกำลังใจเลยเหมือนแต่งแล้วไม่มีคนอ่านน ช่วยเม้นกันหน่อยนะคะ พรีสสส 
คุณหนูเย็นชาเริ่มหวั่นไหวละนะะ ติดตามกันเยอะๆนะค้าา