Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

 

 

 

 

 

 

"ฟางวันนี้ไปห้างกัน" ชายหนุ่มเอ่ยชวนภรรยาที่นั่งถักไหมพรมอยู่ ตอนนี้เธอตั้งท้องได้7เดือนแล้ว เลยไม่ได้เข้าบริษัทไปทำงานมาพักใหญ่ๆ

 

ส่วนใหญ่ก็จะไปเข้าคอร์สว่าที่คุณแม่มือใหม่ ไม่ก็ไปอยู่กับน้องสาว บ้างก็ไปใช้เวลาว่างกับพ่อแม่ ที่บ้านนีระสิงห์

 

"ไปทำไมค่ะ" เธอถาม เพราะช่วงนี้เขาดูยุ่งมากๆเพราะงานที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน

 

แม้จะยุ่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเลยที่จะทิ้งให้เธอทานอาหารเย็นเพียงคนเดียว เขาก็จะให้เวลากับเธอและลูกน้อยอายุ7เดือนในท้องเสมอ

 

"อยากซื้อเสื้อผ้าให้เจ้าตัวเล็กน่ะครับ" เขาว่า ในมือหนาก็ถือนิตยสารเด็กอ่อนไว้หลายเล่ม นี่เขาจะเห่อลูกที่ยังไม่ทันได้เกิดมามากกว่าเธอเสียอีก

 

"ว่าที่คุณพ่อคนนี้ นี่นะ" เธอยิ้มรับก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุด

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชุดนี้เป็นไง" เขาหยิบเสื้อผ้าเด็กทารกชาย ออกมาโชว์ภรรยาหนึ่งชุด

 

"ยังไม่รู้เลยว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย" เธอว่า พลางหยิบอีกชุดที่อยู่ ราวข้างๆ เป็นชุดสีชมพูอ่อน ตัวจิ๋ว ขึ้นมา

 

"อ้าว ฟางก็ยังหยิบชุดผู้หญิงได้เลย" เขาเถียงกลับ

 

"ก็ฟางอยากให้ลูกเป็นผู้หญิงนิค่ะ" เธอพูด

 

"แต่ป๊อปอยากได้ลูกชายมากกว่า" เขาตอบกลับ แล้วเดินไปหยิบชุดทารกชายต่ออย่างมีความสุข

 

"ผู้หญิงจะได้จับแต่งตัวเป็นตุ๊กตา น่ารักเหมือนแม่" เธอยิ้มร่า เมื่อจินตนาการว่าเธอจะจับลูกสาวตัวน้อยสวมชุดเจ้าหญิงสวมมงกุฏเล็กๆ

 

"เป็นผู้ชายนะ จะได้เล่นกับพ่อได้" เขาย้อนบ้าง ในมือของคู่ว่าที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า ถุงมือ ถุงเท้า หมวก ของเด็กอ่อน ทั้งชายและหญิง

 

"เป็นผู้หญิงก็เล่นได้น่ะ โอ้ย ไม่เถียงกับป๊อปแล้ว จะชายจะหญิง ฟางก็รักที่สุดในโลกเหมือนกันแหละ" เธอว่า

 

"ใจตรงกันเลยนะ เมียจ๋า” เขายิ้ม แล้วบีบจมูกเธอด้วยความเอ็นดู

 

"งั้นก็เอาไปหมดนี่เลยละกัน น่ารักทุกชุดเลย" เธอพูดจบ เขาก็นำเอาสินค้าทั้งหมดไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์

 

 

 

 

 

 

 

"อิ่มจัง กลับเลยละกันเนอะ" หญิงท้องแก่ เดินอุ้ยอ้ายออกมาจากร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างดัง มือเล็กๆลูบท้องไปมาด้วยความอิ่มหลังมื้อเย็น

 

"ไม่เจอกัน2ปีท้องโตขนาดนี้แล้วนะ" เสียงหนึ่งแว่วมาทางด้านหลัง ร่างเล็กที่ยืนรอสามีอยู่หันไปตามเสียงอย่างรวดเร็ว

 

"ธามไท" เสียงหวานชะงัก คนหนึ่งที่เมื่อหลายปีที่แล้วเคยมีอิทธิพลกับใจของเธอ คนที่ทำร้ายหัวใจให้เธอต้องปิดกั้นตัวเองมานาน จู่ๆโผล่มาอีกครั้ง

 

ทุกสิ่งทุกอย่างยังเหมือนเดิม หน้าตา บุคลิก น้ำเสียง ที่จะดูแย่ลงก็คือ การแต่งตัว คงเพราะเธอเลิกกับธามไทแล้ว เพราะตอนคบกันส่วนใหญ่เธอก็จะไปเลือกเสื้อผ้าและซื้อให้ธามไทบ่อยๆ

 

“เหอะ มีผัวแล้วหรอ ผู้ชายที่ไหนเขาจะมาเอายัยจืดชืดอย่างเธอไปทำเมียวะ โง่ชะมัด” ธามไทที่เดินควงแขนมากับพิมก็ยิ้มเยาะ

 

“ผมเอง มีปัญหาอะไรกับภรรยาผมไม่ทราบครับ” ชายหนุ่มที่ตามมาทีหลัง หลังจากจ่ายค่าอาหารเสร็จ ก็รีบเดินเข้ามาทันที

 

“น้องฟาง ทิ้งพี่มาหาไอ้หน้าจืดนี่หรอ ผัวก็จืดเมียก็จืด คู่จืดแห่งปีจริงๆครับคู่นี้” ธามไทพูดอย่างไม่อาย คนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมา

 

แล้วก็หันไปหอมแก้มพิมที่สวมเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด ลิปสติกสีแดงสด หน้าที่ถูกแต่งเยอะจนดูเกินงาม

 

“เธอน่ะทั้งสวยทั้งเก่ง คุณมันโง่ที่ทิ้งเธอไป” เขาพูดนิ่งๆมือก็โอบภรรยาที่ยืนอยู่ข้างๆ ทำเอาธามไทชะงัก

 

“แต่ก้ต้องขอบคุณนายนะ ที่ทิ้งชั้นทำให้ชั้นได้เจอกับ สามีสุดที่รักของชั้น” ฟางยิ้มยั่ว เวลาผ่านมาหลายปีแล้ว เธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธธามไทอีกแล้ว

 

ในวันนี้เธอก็ได้มีความสุขกับคนรัก ทุกอย่างที่เคยเป็นความทรงจำเลวร้าย ก็ได้พัดผ่านไป แต่ถ้าจะให้เจอหน้าแล้วญาติดีต่อกัน ก็คงยากพอควรสำหรับเธอ

 

“เหอะ รักกันนานๆละกัน” เมื่อเห็นท่าว่าจะป่วนไม่สำเร็จ ธามไทก็ตัดบทสนทนาแล้วเดินหนีไป

 

 

“อะไรของเขาเนี่ย” ฟางและป๊อปปี้งงกับการกระทำของธามไท

 

 

 

 

 

 

 

 

แสงแดดอ่อนๆในตอนเช้า สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนกว้าง เปลือกตาเล็กๆ ลืมขึ้นก่อนใครเพื่อน เสียงเจื้อยแจ้วดังออกมาอย่างงัวเงีย ฝ่าเท้าน้อยๆเหยียบบนผ้าห่ม ย่ำไปย่ำมา จนสะดุดกับแขนแกร่งที่นอนอยู่ข้างๆ

 

 

“โอ้ยโย๋ พ่อป๊อปแม่ฟาง ตื่นตื่น” มือเล็กๆเขย่าคนตัวใหญ่สองคนที่นอนหลับอยู่ให้ตื่นขึ้น

 

“ไอ้ตัวเล็กตื่นเช้าจังครับวันนี้” ผุ้เป็นพ่อที่ยังไม่ตื่นดี มองเห็นลูกชายตัวน้อยยืนเด่นอยู่ข้างหน้า ก็พูดขึ้น

 

“น้องเปรมหิวนม” ใช่แล้วเวลาผ่านมา3ปี

 

3ปีก่อนหญิงสาวร่างเล็กได้ให้กำเนิด เด็กชาย ธนัท จิระคุณ หรือ น้องเปรม ลูกน้อยคนนี้เปรียบเหมือนของขวัญล้ำค่า ที่ฟ้ามอบให้เธอและเขา

เด็กน้อยที่อาจจะเป็นลูกคนแรกที่จากไป อาจจะกลับมาเกิดเป็นลูกของเธออีกครั้ง

 

น้องเปรมได้ดวงตาหวาน และผิวพรรณขาวผ่องจากแม่ และได้รูปหน้าที่หล่อเหลา เหมือนพ่อไม่มีผิด

 

“น้องเปรมมาดื่มนมเร็วครับ” เสียงผู้เป็นแม่เอ่ยเสียงลูกชาย

 

“มาแล้วคร้าบบบบ” เท้าเล็กๆรีบวิ่งเข้ามาที่ห้องครัว ตามเสียงมารดาที่ดังออกมา

 

“โอ้ะ ระวังล้มสิลูก ซนเหมือนใครเนี่ย” เธอยื่นแก้วนมให้ลูก แล้วจับเด็กชายตัวเล็กนั่งลงที่ตักอย่างทะนุถนอม

 

“เหมือนพ่อไงครับ” ภาณุรีบเข้ามาสมทบกับลูกชาย พ่อลูกคู่นี้นี่เข้ากันได้ดีจริงๆ มีโอกาสเมื่อไร่ก็มักจะรวมหัวกันแกล้งแม่ตลอด

 

“พ่อป๊อปมาดื่มนมกับน้องเปรม” เปรมพูดแล้วยื่นแก้วนมที่ตัวเองยังไม่ทันดื่มหมดให้พ่อ

 

“ปากเลอะหมดแล้วนะครับลูก” ธนันต์ธรญ์ที่นั่งอยู่ข้างๆส่ายหน้ากับความไร้เดียงสาของลูกชายแล้ว เช็ดคราบนมที่เลอะมุมปาก

 

“พ่อไม่หิวนมนั้นหรอก พ่อหิวนมแม่ฟางมากกว่า” เขาหัวเราะคิกคัก ส่วนน้องเปรมที่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องก็ฟังแล้วเอียงหัวด้วยความสงสัย ชายหนุ่มโดนภรรยาตัวเล็กข้างๆ ทุบไหล่อย่างหนัก ด้วยความอายลูก

 

“นมแม่ฟางอร่อยกว่านมของน้องเปรมหรอครับ น้องเปรมอยากดื่มบ้าง” เด็กน้อยที่ยังไม่รู้ความพูดออกมา ทำเอาพ่อและแม่ที่ได้ฟังก็หลุดขำทันที

 

“วันนี้ไปโรงเรียนอนุบาลวันแรกไม่ใช่หรอลูก รีบไปอาบน้ำเร็ว” หญิงสาวรีบตัดบทเปลี่ยนเรื่อง

 

“พ่อป๊อป แม่ฟาง บ้ายบาย” เด็กน้อยก้าวลงจากรถคันหรู โดยมีคุณครูประจำชั้นมารับ แล้วหันไปโบกมือลาพ่อและแม่ที่นั่งในรถ

 

 

 

 

 

“ดูอะไรอยู่หรอที่รัก” เขาที่เห็นเธอนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าจอคอมขนาดใหญ่ ก็ถามขึ้น

 

“ยัยเฟย์ส่งรูปที่ฮันนีมูนรอบสองมาให้ดูน่ะค่ะ ดูสิท้องป่องแล้วด้วย” เธอหันหน้าจอคอมไปให้เขาดู เฟย์กับเขื่อน แต่งงานกันไปเมื่อต้นปีที่แล้ว ตอนนี้เฟย์ก็ตั้งท้องได้6เดือนกว่า

 

“เออใช่ ไอโมะก็ส่งรูปลูกสาวมันกับคุณแก้วมาให้ดู” เขายื่นโทรศัพท์ให้ภรรยาสาวดู แก้วกับโทโมะแต่งงานกันช่วง2ปีที่แล้ว ตอนนี้ก็มีลูกสาวอายุขวบเศษๆ 1คน ชื่อ น้องแก้ม

 

“จะว่าไปเราก็ไม่เจอกันครบ 6 คนมานานแล้วนะค่ะ”

 

 

 

 

 

-------ตอนหน้าก็จบแล้วนะค่ะะ เรื่องนี้ดูสั้นๆไงไม่รุ้แห้ะ------

 

-------ตั้งใจเน้นไม่ดราม่า อยากให้ฟินๆกันมากกว่าแหะ------

 

-------เม้น โหวต ด้วยนะะ ถือว่าเป็นกำลังใจเน้ออ รักรีดเดอร์ทุกคน-----