Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

 
 
 
 
 
"เอกสารครบแล้ว ไปกันเถอะ" ภาณุบอกกับภรรยาสาวที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์รออยู่
 
"ป๊อปว่างานนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีไหม" เธอถามเขาขึ้นมาด้วยความกังวล
 
"แน่นอนอยู่แล้วครับ มิสเตอร์โรเบิร์ตเป็นคนฝรั่งเศส อย่าลืมสิว่าสามีฟางคนนี้เนี่ย จบการตลาดจากฝรั่งเศสนะค้าบบ" เขายิ้มตอบหวังให้เธอสบายใจขึ้นมาบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
จังหวัด กระบี่ 
 
 
"ที่นี่แหละ" เธอมองชื่อโรงแรมแล้ว เช็คที่เอกสารอีกทีเพื่อความแน่ใจ
 
 
แล้วสักพักก็มี พนักงานคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาเธอที่ยืนอยู่
 
 
"สวัสดีครับ ใช่คุณธนันต์ธรณ์ จาก ns group หรือเปล่าครับ" พนักงานถามอย่างสุภาพ
 
 
"ค่ะ"
 
 
"งั้นเชิญทางนี้ครับ มิสเตอร์โรเบิร์ตกำลังรอพวกคุณอยู่" พนักงานหนุ่มเดินนำทางทั้งสองไปที่ห้องพักขนาดใหญ่ชั้นบนสุดของโรงแรม
 
 
ภายในถูกแบ่งเป็นสัดส่วน มีโซนห้องนอน ห้องรับแขก ห้องทำงาน
 
 
"Hello mister Robert, I'm Thanuntorn. call me Fang and this is my husband Panu, Nice to meet you"
 
เธอเอ่ยทักทายมิสเตอร์โรเบิร์ตที่นั่งอยู่ที่โต้ะทำงานด้วยภาษาอังกฤษ ก็เขาเป็นชาวต่างชาตินินะ
 
 
"สวัสดีครับ คุณฟาง คุณป๊อปปี้ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" มิสเตอร์โรเบิร์ตตอบกลับเป็นภาษาไทยแม้จะพูดไม่ค่อยชัดเท่าไร่ ตะกุกตะกักบ้าง แต่ก็สามารถฟังรู้เรื่อง
 
 
"อ้าว มิสเตอร์โรเบิร์ตพูดไทยได้หรอค่ะ แล้วคุณทราบชื่อเล่นสามีฟางได้ยังไงค่ะ" เธอถามด้วยความสงสัยก็เมื่อกี้เธอแนะนำไปว่าชื่อ ภาณุ
 
 
"เฮโลล โรเบิร์ต ดีใจที่ได้พบยูนะ" จู่ๆชายหนุ่มที่ยืนนิ่งมานานพูดขึ้นทำเอาภรรยาที่ยื่นข้างๆหน้าเหวอ รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไร่เนี่ย
 
 
"มีทู ป๊อปปี้  ลูกชายผมกับป๊อปปี้เป็นเพื่อนสมัยเรียนกันนะครับเลยรู้จักกัน" โรเบิร์ตตอบ
 
 
"ป๊อปไม่บอกฟางเลยนะ" เธอหันไปค้อนยกใหญ่
 
 
"เซอร์ไพร์สไงจ้ะ อย่างอนน้าา" เขายิ้มเจื่อนๆ
 
 
 
"เชิญทั้งสองนั่งก่อนครับ" โรเบิร์ตพูด
 
 
"ถ้ารู้จักกันแบบนี้แล้วเรื่องงานก็คงจะง่ายขึ้นนะครับ" โรเบิร์ตเอ่ยอีกครั้ง
 
 
"ค่ะ ns group เป็นเกียรติมากที่ได้ร่วมงานกับแบรนด์ดังของคุณ" เธอว่า
 
 
ทั้งสามตกลงเรื่องงานกันเสร็จเรียบร้อยว่าจะเอาสินค้าตัวไหนบ้าง สต๊อกสินค้า และรายละเอียดต่างๆ ว่าจะตั้งชอปโซนไหน เวลาผ่านไป กว่าสองชั่วโมง
 
 
"คุณโรเบิร์ต เซ็นต์ชื่อตรงนี้เลยค่ะ" เมื่อมิสเตอร์โรเบิร์ตเช็นต์ชื่อยินยอมเรียบร้อย การทำสัญญากับ ns group ก็เป็นอันสำเร็จ ต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ วันนี้ถือเป็นวันที่ดีมากเลยทีเดียว
 
 
"ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ คุณฟาง ป๊อปปี้" มิสเตอร์โรเบิร์ตยื่นมาเพื่อเช็คแฮน
 
 
 
 
"ป๊อปปี้ไม่เจอไม่ถึงปี มีเมียสวยแบบนี้แล้วน่ะ" โรเบิร์ตคุยกับป๊อปปี้ตามประสาคนรู้จัก
 
 
"ครับบ แล้วทีเจเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม" เขาถามถึงทีเจลูกชายของโรเบิร์ตที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนของเขา
 
 
"รายนั้นหรอ สบายดี เตรียมจะเป็นแด้ดดี้มือใหม่ เมียท้องได้5เดือนแล้ว" 
 
 
"แล้วเมียยูล่ะ มีเบบี้หรือยัง" โรเบิร์ตถาม ป๊อปปี้และฟางถึงกับเขิน
 
 
"ยัง แต่ก็ทำการบ้านทุกวันนะครับ" ป๊อปปี้ตอบฟางตบแขนด้วยความอาย
 
 
 
 
 
ก้อก ก้อก
 
 
"คุณธนันต์ธรญ์ครับมีคนฝากของมาให้ที่ร้อบบี้ แต่เขาว่าต้องการให้คุณไปรับเองเท่านั้น" พนักงานหนุ่มคนเดิมพูด
 
 
"ใครหรอค่ะ" เธอถาม เพราะที่นี่ก็ไม่น่าจะมีใครรู้จักเธอแล้วนี่
 
 
"เห็นบอกว่าเป็นเลขาน่ะครับ"
 
 
"งั้นฟางขอตัวลงไปเอาของก่อนนะค่ะ" เธอบอกกับสามีและมิสเตอร์โรเบิร์ตที่กำลังคุยกันอยู่ แม้ในใจจะสงสัยว่า เลขานี่คือโฟร์หรอ อยู่ดีๆจะตามมากระบี่ได้ยังไง
 
 
"ให้ป๊อปไปเป็นเพื่อนไหม" เขาถาม
 
 
"ไม่เป็นไร ป๊อปอยู่คุยกับคุณโรเบิร์ตเถอะ ฟางไปแป้บเดยว"
 
 
"ระวังตัวนะ" เขาพูดด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเลยยอมให้เธอไป แล้วจู่ๆก็นึกถึงคำพูดของพ่อฟางถึงเรื่องนายกวินได้ ก็หวั่นใจทันที จนมิสเตอร์โรเบิร์ตสังเกตุได้
 
 
"ป๊อปปี้ ยูเป็นห่วงเมียก็ตามลงไปสิ" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไหนหรอค่ะที่บอกว่าเป็นเลขาที่ฝากของมาให้ฟาง" เขาถามพนักงานที่ร้อบบี้ พนักงานจึงเดินนำทางไปที่โต้ะโต้ะหนึ่งซึ่งเป็นมุมที่ไม่ค่อยมีคนนั่ง
 
 
"น้องฟางครับ จำพี่กวินได้มั้ย" กวิน..ใช่เขากลับมาอีกครั้ง นึกจะมาก็มาเนี่ยนะ กวินเอ่ยทักทายฟางด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ โดยมีลูกน้อง สามสี่คนยืนอยู่ข้างๆ
 
 
"นายกวิน" เธอตกใจทำอะไรไม่ถูก พลันคิดไปถึงคำพูดของพ่อเธอเมื่อหลายวันก่อน เธอพยายามจะเดินหนี
 
 
"เดี๋ยวสิน้องฟางครับ ไม่เรียกพี่แล้วหรอห้ะ!" ในช่วงประโยคแรกเสียงยังเรียบๆอยู่ แต่กวินตวาดช่วงประโยคหลัง ทำเอาเธอตกใจหน้าซีด ลูกน้องสองคนเดินไปยืนขวางเธอไว้
 
 
"นะนะนี่นายเอาคนมายืนบังฉันทำไม ฉันจะไปแล้ว" เธอพูดเสียงสั่น
 
 
"แหมม คืนนั้นยังไม่ทันถึงไหน ก็มีใครไม่รู้มาแย่งน้องฟางไปพี่กวินก็จะมาต่อให้จบไงครับ" กวินพูดแล้วเดินมายิ่งไกล้ฟาง ฟางหันหน้าหนี
 
 
"อย่าเข้ามานะ" เธอผลักกวินออกแต่ก็ไม่เป็นผล ก่อนจะโดนลูกน้องสองคนของกวินล้อคตัวแล้วเอาผ้ามาปิดปาก 
 
 
"กรี๊ดดด ป๊อปช่วยฟางด้วยยยยย" เสียงสุดท้ายของเธอก่อนจะถูกเอาผ้ามาปิดปากไว้ เธอได้แต่ดิ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ จนถูกกวินชกท้องเต็มๆ จนหมดสติไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟาง ฟางอยู่ไหนน่ะ" เขาที่เพิ่งลงมาถึงร้อบบี้ ในใจก็วิตกสุดๆ เพราะไม่เห็นร่างเล็กอยู่แถวนี้เลย
 
 
"เมื่อกี้มีผู้หญิงตัวเล็กๆมาเอาของที่มีคนมาฝากไว้ไหมครับ" เขาถามพนักงานที่ร้อบบี้
 
 
"มีครับ เธอเดินไปทางนั้นนะครับ" พนักงานชี้ไปที่โต้ะที่กวินและลูกน้องเคยอยู่แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า..ไม่มีใคร
 
 
ป๊อปปี้ได้ยินเช่นนั้นถึงกลับหน้าถอดสี ความกลัวรุมล้อมเข้ามาเรื่อยๆ ฟาง เธอหายไปไหนน่ะ  
 
 
"ขอผมดูกล้องวงจรปิดได้ไหมครับ"   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
------กวิน รีเทิร์น-------
 
------เม้น โหวตให้ด้วยน้าา ถือเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะ-----