Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

 
เวลาผ่านมาอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งคู่ก็อยู่ ณ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เรียบร้อยแล้ว หรือจะให้พูดอีกอย่างก็คือ พวกเขามาฮันนีมูนกันนั่นเอง
 
"เหนื่อยไหม" เขาถามขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่นั่งเครื่องมาเป็นเวลานาน
 
"สุดๆ ไปโรงแรมก่อนดีกว่า" เธอเอ่ยด้วยความอ่อนเพลีย
 
 
 
"ฟาง หิวมั้ยย.." เขาหันไปถามภรรยาที่เมื่อถึงห้องพักก็รีบวิ่งมุ่งหน้าไปที่เตียงทันที ก่อนจะพบว่าเธอได้หลับไปเสียแล้ว คงเหนื่อยมากสินะ เขาเดินมาใกล้ๆ นั่งมองร่างเล็กที่หลับอยู่ อย่างสุขใจ มือหนาปัดผมที่มาปิดหน้าของร่างภรรยาตรงหน้าอย่างทะนุถนอม 'ฉันโชคดีเหลือเกิน' ประโยคนี้เป็นประโยคที่เขาพร่ำบอกตัวเองเสมอ เขาสัญญาว่าจะรักเธอให้มากพอ พอที่จะทำให้เธอ..รักเขาบ้าง
 
 
 
 
 
หญิงสาวที่หลับไปตั้งแต่บ่าย ลืมตาขึ้นมาห้องสีครีมขนาดใหญ่ ไม่คุ้นตา ขาเรียวก้าวลงจากเตียงช้าๆ เธอมองไปรอบๆ ก่อนจะนึกได้ว่า เราอยู่ลอนดอนนิน่า เรามาฮันนีมูนกับนายหน้าหมีนี่ ตอนนี้ลอนดอนยามค่ำคืนสวยมาก ตึกสูงระฟ้า ผู้คนยังคงเดินเต็มท้องถนน เธอยืนมองออกไปนานพอสมควร จนท้องของเธอทำให้รู้สึกได้ว่ายังไม่ได้ทานอะไร คิดว่าเขาที่หลับไม่รู้เรื่องก็คงหิวเหมือนกันเมื่อตื่นมา
 
"โทรสั่งพิซซ่่าได้ไหมน่ะ" ว่าแล้วเธอก็โทรสั่งพิซซ่าทันที
 
"อ้าวตื่นแล้วหรอ หิวล่ะสิ ฟางโทรสั่งพิซซ่ามา รีบทานซะ ยังร้อนๆอยู่"
 
"เสร็จแล้วไปเดินเที่ยวข้างนอกกัน" หญิงสาวพูดขึ้้นมาอีกครั้ง
 
 
 
เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยทั้งคู่ก็เปลี่ยนชุดและออกมาเดินเที่ยวที่ ถนนคนเดิน มีของขายมากมาย ทั้งของกิน ของใช้ เสื้อผ้า เครื่องประดับ ต่างๆ
 
"นี่อันนี้เหมาะกะป๊อปดีนะ" เธอพูดเมื่อหันไปเห็นหมวกหมีใบหนึ่ง ก่อนจะหยิบมันมาใส่ให้เขา
 
"งั้นอันนี้ก็ต้องของฟางสิ" เขาพูดก่อนจะหยิบหมวกกระต่ายสีชมพูอีกใบขึ้นมาใส่ให้เธอที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะจ่่ายตังค์และเดินไปดูร้านอื่นๆ เดินเรื่อยๆจนเขาค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือของเธอ
 
"เดินไปด้วยกันงี้ดีกว่า เดี๋ยวคนแถวนี้หลง" เขาพูด
 
"อย่าปล่อยมือละกันย่ะ" เธอพูดแล้วแลบลิ้นใส่เขาที่ตอนนี้หน้าแดงสุดๆ
 
 
"ฟางใส่เสื้อคู่กัน" เขาหยุดเดินและพูดเมื่อเห็นร้านขายเสื้อร้านหนึ่งเป็นร้านขายเสื้อคู่รัก(?)
 
"เอาจริงอะ เสื้อคู่รักอะนะ" เธอถามอึ้งๆ
 
"ใช่สิ ก็เราเป็นคู่รักกันไง" เขาตอบหน้าตาเฉย และยิ้มอย่างอารมณ์ดี
 
"ตาบ้า ชั้นไปเป็นกับนายเมื่อไร่กัน" เธอทุบไหล่เขาเบาๆด้วยความเขิน ส่วนเขาแลบลิ้นปลิ้นตาอย่างมีความสุข แต่ไม่ตอบอะไร ก่อนจะจูงมือเธอเข้าไปในร้าน
 
'คู่รักงั้นหรอ ?'ฟังดูดีจัง ใจเธอเต้นตุบๆ และ หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
 
 
ตอนนี้เธอและเขาใส่เสื้อสีชมพูหวานที่สกีนคำว่า my love อยู่ เอาเป็นว่าถ้าทั้งคู่เดินไปที่ไหนทุกๆคนที่เห็นก็ต้องรู้อย่างแน่นอนว่า เธอและเขาเป็นอะไรกัน ไม่ว่าจะเป็นแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้าย หมวก รวมถึงเสื้อคู่รัก นั่นอีก ที่สำคัญก็คือ มือสองข้างที่จับกันอย่างเหนียวแน่น และรอยยิ้มที่แสดงถึงความสุขที่มีอีกคนอยู่ข้างๆได้ถูกแต่งแต้มใบหน้าของทั่งคู่
ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมจริงๆ
 
"สวยจังเนอะ" ในตอนนี้เธอและเขานั่งอยู่ที่สนามหญ้า มองดาวบนท้องฟ้า
 
"ใช่ สวยมาก" เขาพูดแต่ทว่าดวงตาคมคู่นั้นมิได้มองไปที่หมู่ดาวมากมาย หากแต่กำลังจ้องมองใบหน้าเรียวที่เพลิดเพลินกับการมองท้องฟ้าเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอที่หันหน้ามาโดยไม่รู้ว่ามีใครกำลังมองเธออย่างไม่ละสายตา ทำให้ริมฝีปากหนาประกบกับริมผีปากเรียวหวาน ประกบกันอย่างจัง สำคัญกว่านั้นทั้งคู่ยังไม่ผละออกจากกัน เขาค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปทักทายในปากของเธอ ส่วนเธอก็มีทีท่าว่าจะตอบรับอีกด้วย
 
จูบที่เนิ่นนาน ราวกับต้องมนต์ แรงดึงดูดหรือความรู้สึกใดที่ทำให้เขาและเธอไม่สามารถผละออกจากกันได้เลย รู้เพียงว่าคนตรงหน้าช่างมีอิทธิพลต่อจิตใจและอารมณ์ของทั้งคู่จริงๆ จูบที่หอมหวาน หวานมากเสียกว่าน้ำผึ้ง จูบใต้แสงจันทร์..นี่สินะ
   
 
           
                'น้ำผึ้งพระจันทร์..ของเรา'
 
 
------อัพแย้ววว ตอนหน้าานะก๊ะ nc อิอิ----- ------เม้นโหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยเน้อ-----