Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

 

 

"ฟางวันนี้คุณพ่อคุณแม่ป๊อปชวนฟางไปทานข้าว" เขาเอ่ยขึ้นในขณะที่เธอกำลังทาโลชั่นอยู่หน้ากระจก

 

"ไปสิๆ"

 

วันนี้เธอแต่งตัวสวยเป็นพิเศษแม้ว่าทุกวันๆก็สวยอยู่แล้ว เดรสสีชมพูอ่อนเข้ารูปแต่ส่วนกระโปรงพองๆ ยาวเสมอเข่า ผมที่ถูกถักเปียแล้วรวบเก็บอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยดูสะอาดสะอ้าน เผยให้เห็นต้นคอขาวใสของเธอ รองเท้าส้นสูงที่ทำให้เธอดูสูงขึ้นอีกนิด

 

สร้อยทองคำขาวเส้นเล็กมีจี้เพชรรูปหัวใจห้อยอยู่ เอสเซสเซอรี่เล็กๆน้อยที่ประดับอยู่บนตัวเธอ ไม่ว่าจะเป็นกิ้บติดผม กำไลข้อมือ

 

ยิ่งทำให้เธอดูเหมือนเจ้าหญิงน้อยน่ารัก สวยสะดุดตาคนที่พบเจอแน่นอน ก็แน่ล่ะสิวันนี้จะไปทานข้าวกับพ่อแม่สามีทั้งทีงี้ ฟางต้องจัดเต็มค่ะ!

 

 

 

"โหฟางไปทานข้าวกะพ่อแม่ป๊อปนะไม่ได้ไปเดินพรมแดง แต่งซะอลังเชียว" เขาแซวภรรยา ก็วันนี้เธอแต่งตัวนานมากกกก หลับสามตื่นแล้วครับ

 

"นี่ฟางก็งี้ทุกวันอยู่ละน่า ชิ" เธอเบ้ปากพูดก่อนจะหันหน้าหนี

 

"ยัยต๊อง" เขาพูดไปพลางขยี้ผมหญิงสาวเบาๆ

 

"โอ้ยย ไม่เอาผมยุ่งหมดแล้วเห็นมั้ยย" เธอรีบจับมือเขาเพื่อให้เขาหยุดเล่นหัวเธอสักที ก็จะรีบหยิบกระจกขึ้นมาจัดผมตัวเองอีกรอบ ก่อนลงจากรถ แน่นอน เขาเป็นคนเปิดประตูให้

 

"เชิญคร้าบบ คุณนายย" ทั้งคู่เดินเข้าไปในภัตตาคารแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

"อ้าวมากันแล้วหรอจ้ะ สองคนนั่งสิ" ภานิณีเอ่ยทักทาย สะไภ้และลูกชาย

 

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่ มานานหรือยังคะ" เธอกล่าวสวัสดีและยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

 

"สักครู่เองจ้ะ"

 

"ตาป๊อปเป็นไงบ้างเมื่อคืนน" นริศถามลูกชายตามประสาพ่อลูก

 

"พ่อก็ ฟางนั่งอยู่ทั้งคนนะครับบ" เขารีบเบี่ยงประเด็น เป็นไงอะไรล่ะ ยังไม่ถึงไหนก็โดนเบรคโดยยัยแสบที่นั่งข้างๆเสียแล้ว

 

แถมเกือบได้นอนโซฟาแล้วมั้ยล่ะนั่น แต่เขาก็ไม่อยากบอกพ่อและแม่ตรงๆเพราะดูท่านอยากอุ้มหลานเหลือเกิน

 

"ลูกตกลงกันหรือยังจ้ะว่าจะอยู่ที่ไหนกัน" ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม

 

"อ้อลืมสนิทเลยค่ะ ฟางว่าจะไปย้ายไปคอนโดป๊อป" ภรรยาก็ต้องออกไปอยุ่กับสามีสิ กุลสตรีอย่างเธอรู้ข้อนี้ดี

 

"แต่ถ้าฟางไม่อยากห่างแม่ ป๊อปย้ายไปบ้านฟางก็ได้นะ"

 

โดยปกติแล้วเมื่อหญิงสาวออกเรือนก็ต้องไปอยู่บ้านสามีแต่ด้วยความที่ครอบครัวจิระคุณปักหลักอยู่ฝรั่งเศสกว่าสิบปีทำให้ไม่มีบ้านที่เมืองไทย ทุกครั้งที่กลับมาก็จะอยู่คอนโดไม่ก็พักที่โรงแรม

 

"ของขวัญแต่งงานจากพ่อกับแม่" นริศพูดจบก็ยื่นซองน้ำตาลให้กับลูกชาย

 

"นี่มันโฉนดบ้านและที่ดินนี่ครับ..."

 

"ใช้เป็นเรือนหอนะลูก แม่กับพ่อปลูกไว้ได้ปีกว่า แล้วตั้งใจจะให้เป็นเรือนหอของลูกทั้งสองน่ะ"

 

"ตั้ง60ล้าน ป๊อปกับฟางรับไม่ไหวหรอกค่ะคุณแม่่ ฟางย้ายไปอยู่คอนโดป๊อปก็ได้นี่ค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นราคาที่ดินรวมค่าก่อสร้างทั้งหมด

 

"ได้ไงกันลูก เดี๋ยวอีกหน่อยเราก็จะมีลูกแล้วจะให้อัดกันในคอนโดห้องเดียวได้ยังไง"

 

ความจริงแล้วคอนโดของป๊อป กว้างมากๆ ทั้งชั้นมีอยู่สามห้องเอง แต่ก็จริงอย่างที่ ภานิณีว่า เพราะห้องนอนก็มีเพียงห้องเดียว

 

"เอ่องั้นป๊อปกับฟางขอบคุณคุณพ่อคุณแม่มากนะครับ"

 

"ไว้เดี๋ยวทานข้าวเสร็จพ่อจะมาเราไปดูบ้านนะ รับรองว่าถูกใจหนูฟางแน่นอน"

 

 

ระหว่างทางไปบ้านที่พ่อแม่ของป๊อปปลูกไว้ให้เป็นเรือนหอ

"เอ้ะนี่มันแถวบ้านเรานิ" ฟางคิดในใจและต้องงงยิ่งกว่าเดิมเมื่อรถคันหรูที่ตนนั่งอยู่เลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้านของเธอ สงสัยจะมาชวนพ่อแม่เธอไปด้วยละมั้ง

 

แต่รถกับขับเลยบ้านนีระสิงห์ไปซะนีี่ แล้วเลี้ยงเข้าซอยนึง หยุดที่บ้านหลังใหญ่สีขาว ที่จะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ไม่เชิง

 

"หลังนี้ล่ะจ้ะลูก ถูกใจไหม" ภานิณีถามลูกสะไภ้และลูกชายที่ยืนมองรอบๆ

 

"นี่มันซอยถัดจากบ้านฟางเองนี่ครับ"

 

"ใช่แล้ว ตอนแรกพ่อกับแม่ตั้งใจจะปลูกไว้ในซอยเดียวกันแต่ก็ไม่มีที่ดินว่างพอไห้ปลูกบ้านได้เลย ต้องขอบคุณแม่แกที่รู้ว่าลูกสะไภ้จะเป็นใครก็เลยเลือกสถานที่ได้ง่ายขึ้น"

 

นริศโอบไหล่ภรรยาที่รักอย่างสุขใจคู่ชีวิตที่เกิดมาเพื่อกันและครองรักกันมากว่าสามสิบปี จะผ่านไปนานกี่ปีความรักของทั้งคู่ก็ยังไม่มีลดลงเลย ช่างเป็นแบบอย่างที่ดีจริงๆ

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ คุณพ่อคุณแม่" หญิงสาวเอ่ยน้ำตาคลอซายซึ้งในสิ่งที่พวกท่านอุตส่าห์เตรียมไว้ไห้ โดยคาดเผื่อไว้ด้วยว่าเธอจะต้องคิดถึงแม่ที่บ้านแน่นอน

 

"ทีนี้หนูฟางจะได้ เจอแม่บ่อยๆเหมือนก่อนละเนอะ" ภานิณีเอ่ยกับสะไภ้ด้วยความเอ็นดู

 

"อ้าวตาป๊อปพาเมียไปดูรอบๆสิ เฟอร์นิเจอร์ พ่อเพิ่งให้คนเอามาลงเอง"

 

"สวยจังเนอะว่ามั้ย" เธอเอ่ยกับเขาที่เดินอยู่ข้างๆขณะเดินดูบ้าน

 

"ว่าไงจะย้ายมาอยู่เมื่อไร่ดีล่ะ" เขาถามเธอ

 

"อืม สองสามวันละกัน ขอเวลาเก็บของก่อน"

 

 

"เห้ยยย น่ารักจังง" หญิงสาวรีบวิ่งไปกอดตุ้กตากระต่ายตัวใหญ่ ทันทีที่เห็น ใหญ่เกือบเท่าตัวเธอเลย ทั้งกอดทั้งหยิก

 

"กระต่ายน้อยมาอยู่นี่ได้ไง ชื่ออะไรดีละเรา อืมม.." เธอคุยกับตุ๊กตากระต่าย เป็นเรื่องเป็นราวก่อนจะโมเมตั้งชื่อให้กระต่ายอีกด้วย

 

"อ้ออ ชื่อ ฟะต่าย ละกันน้าา ต่อไปนี้อยู่กับฟางเนอะฟะต่ายย" ชายหนุ่มที่ยืนมองการกระทำของเธอก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่

 

"ฮ่าาๆ ยัยต๊อง คุยกับตุ้กตาก็เป็นด้วย"

 

"ว่าชั้นเรอะะ เชอะไปเลย ฟางจะอยู่กับฟะต่าย ไม่คุยกับนายแล้วว!"

พูดจบเธอก็อุ้มตุ๊กตากระต่ายตัวใหญ่ไปอีกห้อง

จนเขาต้องตามไปง้อ

 

"อย่างอนสิคร้าบบบ ดีกันนะ" เขาพูดขณะที่ยกนิ้วก้อยออกมา

 

"ดีก็ได้ เห็นแก่ฟะต่ายนะ" เธอยิ้มก่อนยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับเขา

 

"ไปฮันนีมูนกัน" เขาเอ่ยปากชวน

 

"หือ???" เธอหันมารวดเร็ว เอ้ะฮันนีมูนหรอ

 

"นะ ป๊อปอยากพาเมียไปฮันนีมูนนี่ ถือว่าไปพักผ่อนก็ได้อะ ฟางอยากไปไหนน"

 

"งั้นอยากไปอังกฤษ"

 

"โอเคครับบคุณนาย เดี๋ยวป๊อปจองตั๋วให้นะ ไปวันไหนดีอะ"

 

"สักอาทิตย์หน้าละกัน ฟางจะได้เคลียร์งานด้วย"

 

.
.

 

"ฮัลโหล พี่โฟร์จองตั๋วเครื่องบินไปกลับ ลอนดอน 2ที่ให้ป๊อปกับฟางหน่อยนะครับ อาทิตย์หน้า ไป10วันครับ"

 

เมื่อตกลงกับหญิงสาวเรียบร้อยเขาก็รีบโทรไปบอกเลขาของภรรยาสาว ให้จองตั๋วเครื่องบินทันที

 

 

 

                ตั้งแต่วันแรกที่เธอและเขาพบกันในฐานะ เจ้านาย-ผู้ช่วย ผ่านมาจนถึงวันนี้ เธอและเขาอาศัยร่วมกันในฐานะ สามี-ภรรยา ไม่ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกันด้วยเหตุผลอะไร แต่ตอนนี้ความรักกำลังก่อตัวขึ้นในใจเรื่อยๆ

 

                วันแรกที่เขาพบเธอกับเธอในวันนี้ แม้จะเป็นเพียงเวลาไม่กี่เดือนแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าแผลในใจของเธอจะถูกเขารักษาให้หายแล้ว

 

 

...เธอผู้สดใสร่าเริง กลับมาอีกครั้ง...

 

 

 

------ฮันนีมูนนกำลังจะมา-----

------สนุกมั้ย เม้นโหวตหน่อยน้าาา พรีสสส นะนะนะเห็นใจไรเตอร์ด้วยเถอะะ-----