Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

"ส่งตัวบ่าวสาว เข้าหอดีกว่าาเนอะพวกเรา" แก้วพูดอย่างอารมณ์ดี เฟย์เขื่อนและโทโมะ เห็นด้วยมากก

"อะไรนะเข้าหอ? ไม่เอาไม่เข้า" ฟางพูดด้วยความตกใจ อะไรเนี่ยเข้าหอด้วยหรอ ซวยละยัยฟาง

"ได้ไงลูก แต่งงานแล้วนี่ก็ถือว่าหนูเป็นภรรยาของตาป๊อปแล้วนะ" วีนุกูลที่มากับทรงพล นริศ และภานิณี ได้ยินถึงรีบพูด

"ใช่ แม่อยากอุ้มหลานใจจะขาด"ภานิณีพูดเสริม

"ตาป๊อป ทำการบ้านดีๆละ อย่าช้า" ทรงพลและนริศที่อยากเป็น คุณปู่และคุณตา เต็มแก่พูดออกมาพร้อมกัน

"พวกแม่ไม่รบกวนแล้ว พักผ่อนเยอะๆนะจ้ะ" เหล่าแม่ๆพ่อๆ พูดจบก็พากันกลับบ้านอย่างมีความสุข เหลือก็แต่เพื่อนๆตัวแสบที่เหลือ

"ไอป๊อปป มึงรีบพาเมียมึงไปเลยย เป้าหมายมีไว้พุ่งชนเว้ย" โทโมะกระซิบป๊อปเบาๆ ป๊อปยืนงงก่อนจะทำท่าจะเตะโทโมะเล่นๆ

"อะไรมึงเนี่ยไอโมะ" ยิ่งพูดยิ่งหน้าแดง

"พี่ฟางง เฟย์ก็อยากเป็นคุณน้าเฟย์ เหมือนกันน้าาา"เฟย์รีบอ้อน

"เฟย์ก็รู้นี่ว่าพี่แต่งงานเพราะอะไรร" ฟางพูดกะเฟย์เบาๆ แต่เฟย์แกล้งทำเป็นไม่สนใจและยังคงอ้อนต่อไป

"คุณสามีของพี่ว่าที่เมียเขื่อนครับบ คืนนี้จัดหนักเบยนะพี่ อิอิ" เขื่อนพูดขำๆก่อนทุกคนจะพากันกลับ ทิ้งให้บ่าวสาวที่ถูกพาไปอยู่ในห้องห้องสวีทขนาดใหญ่สำหรับบ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงาน อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรม เห็นวิวกรุงเทพยามค่ำคืน

บ่าวสาวที่อ่อนเพลียจากการแต่งงานวันนี้ทั้งพิธีหมั้นในตอนเช้า

"โอ้ยเพลียจัง ชุดแต่งงานก็อึดอัดชะมัด" หญิงสาวบ่นขึ้นมาก่อนเอามือนวดไหล่ตัวเองอย่างลำบาก

"เอ้ามานี่ป๊อปนวดให้" พูดไม่ทันจบมือหนาอุ่นๆของเขาก็มาสัมผัสที่บ่าขาวนวลของเธอ เขาบีบเบาเป็นการผ่อนคลายย ทำให้เธอรุ้สึกสบายตัวมาก

"เป็นไงเคลิ้มเลยสิ"

"นวดเก่งจิง เป็นหมอนวดหรอ55555"

"ป๊อปนวดให้คุณย่าบ่อยๆ" เขาพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าลงเล็กน้อย

"ไม่เอาน่าอย่าเศร้าสิ นี่มันวันแต่งงานของเรานะ อย่าทำหน้างี้สิ" เธอพูด พยายามปลอบเขา

"งั้นเมียจ๋าปลอบป๊อปหน่อยสิ^^"อยู่ดีๆเขาก็ร่าเริงอีกครั้ง

"ประจำเดือนไม่มาหรือไงอารมณ์แปรปรวนจิงๆห้ะ" เธอพูดก่อนจะหยิกแก้มอย่างหมันเขี้ยว หน้าเธอและเขาห่างกันแค่นิดเดียวเท่านั้น แทบจะได้ยินเสียงหายใจกันเลยก็ว่าได้ ทั้งคู่สบตากันนาน นานพอจะทำให้ทั้งสองใจสั่น นี่แรงโน้มถ่วงหรืออะไรทำให้ปากของเขายิ่งไกล้ปากของเธอ จน..

เขาจุมพิศเธออย่างอ่อนหวาน จูบที่เนิ่นนาน ทำให้เธอเริ่มหายใจไม่ออก พยายามที่จะผลักเขาออก แต่ก็ไม่สำเร็จ อย่าลืมสิเขาเป็นผู้ชายเต็มตัว ส่วนตัวเธอก็เป็นสาวสวยคนนึง น่าหลงใหล และที่สำคัญเธอคือคนที่เขารัก

ครั้งที่แล้วที่เขายอมเพราะนั้นเป็นแค่ลูกน้องกับเจ้านายที่ไม่มีสติ แต่คราวนี้เธอที่ได้ชื่อว่าภรรยาของเขาอย่างถูกต้องแล้ว แผ่นหลังที่ขาวเนียน แววตาที่ใสซื่อ ใครจะอดใจไหว เขาโน้มตัวเธอลงบนเตียงอย่างทะนุถนอมเพื่อไม่ให้ขาดช่วงเขาถอนจูบออกให้ได้หายใจบ้าง

"นี่ป๊อปจะทำไรอะไรน่ะ" เธอพูดในขณะที่เขาก็ยังซุกไซร้อยู่ซอกคอขาวหอมของเธอ ไม่มีเสียงตอบใดๆหลุดออกมาจากปากชายหนุ่ม ตอนนี้เขาทำให้เธอตกใจมาก เธอพยายามดันเขาออกแต่ก็ไม่สำเร็จ มือหนาพยายามจะปลดขุดเจ้าสาวออกอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น ก็จะเผยให้เห็นร่างกายที่ปราศจากเสื้อผาปกคลุมของเธอ เธอดิ้นสุดแรง

"ปล่อยฟางนะะ ฮืออ ปล่อยสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ป๊อปไม่ได้รักฟางอย่าทำแบบนี้นะะ" เธอร้องไห้เสียงสั่น ทำให้เขาหยุดการกระทำมั้งหมด ก่อนจะค่อยๆเอามือเช็ดน้ำตาออกไป

"ฟางป๊อปขอโทษ .." เขาพูดแผ่วเบาเหมือนรู้ว่าตัวเองทำไม่ถูก แต่จะให้ทำไงล่ะ เมื่อหัวใจเขามันเรียกร้องแต่เธอ ไม่สิไม่เพียงหัวใจ ร่างกาย สมอง ทุกๆอย่างของเขาต้องการเธอที่เขารักสุดหัวใจ แล้วตอนนี้เธอเองก็เป็นภรรยาทางนิตินัยของเขาแล้วด้วย จะเสียหายอย่างไรถ้าเขาจะดูแลและรักเธอไปตลอดชีวิต

"ฮึกกก นายไม่ได้รักฉัน" เธอยังร้องไห้ไม่หยุด เขาก็ได้แต่ถอนใจ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน

"ใครว่า ป๊อปไม่ได้รักฟาง" เขาพูดนิ่งๆอย่างหนักแน่น

"หมายความว่าไง.." หญิงสาวที่ต้องสะดุดกับคำพูดของเขา รีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วถามขึ้นมา

"ป๊อป รัก ฟาง"เขาเอ่ยคำนั้นออกไป หญิงสาวอึ้งตกใจ ใจดวงน้อยของเธอเต้นรัว เธอดีใจอย่างบอกไม่ถูก และไม่ลืมจะถามซ้ำ

"นายว่าไงนะ"

"ป๊อป รัก ฟาง สุดหัวใจ.."เขาตอบอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกว่าเดิม

"แล้วฟาง รักป๊อปบ้างไหม.." เขาถามเสียงสั่น กลัวคำตอบที่เธอจะตอบเหลือเกินแต่จะทำไงเรื่องมันมาถึงขนาดนี้

เธอไม่ตอบอะไร แค่ยิ้มด้วยความตื้นตันใจแล้วกอดเขาแน่น นานพอสมควร ทั้งคู่อยู่ในภวังค์..ภวังค์แห่งความรัก..

"ไปนอนสิ" เขาพูดเมื่อเห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ

"แล้วป๊อปจะนอนไหน"

"ก็โซฟาเนี่ยแหละ ไม่ต้องห่วงง" เขาอมยิ้มและพูดอย่างอารมณ์ดี

"เอ่อมานอนด้วยกันก็ได้ ตัวสูงขนาดนั้นจะนอนยังไง หดตัวได้หรอไงงฃ" เธอชวนด้วยความเขิน ก็ตรงนั้นมันแคบจริงๆนอนไม่ได้หรอก เธอเองก็ไม่ใจร้ายขนาดนั้นน่า

"เย้ ฟางของป๊อป ใจดีที่สุดเยยย" ทันทีที่ได้ยินเธอพูดเขาก็ตาลุกวาวดีใจยกใหญ่รีบกระโดดขึ้นเตียงทันที

"นี่แต่ห้ามลามปามมาเขตชั้นนะยะ!"เธอพูดก่อนจะพลิกตัว นอนอีกฝั่ง

"อ้าวหลับซะละ ขี้เซาจริงๆยัยบ๊อง" เขานั่งมองหญิงสาวข้างกายที่หลับปุ๋ยด้วยความเอ็นดู

แม้เธอจะไม่ได้ตอบว่ารักเขาหรือไม่แต่การที่เขาได้บอกรักเธอไป แล้วเธอกอดเขาแน่นแบบนี้มันก็พอเดาได้ เขาสุข สุขอย่างบอกไม่ถูก ชีวิต แต่งงานของเธอและเขากำลีงจะเริ่มขึ้นแล้ว

..เมื่อไร่เธอจะบอกรักฉันซะที ฮึปากแข็งจังนะยัยคุณหนู..

------ยังไม่มี nc นะจ้ะแต่รับรองว่ามีแน่นอนนอิอิอีกไม่กี่ตอน มันยังไม่ถึงเวลาา-----

-----ถูกใจกันป่าวอะฟิคเรื่องนี้ สนุกมั้ยหว่าตอนที่14ละฮู้-----