I HATE U MY TWIN 3P [TAO X KAI X CHAN]

I HATE U MY TWIN
CHAN X KAI X TAO
ONE
 
 
 
 
 
 
 
“อื่อ อ่ะ อ๊า ”
 
 
 
“โอ๊ย!!มันเอาอีกแล้ว นี่มึงจะกวนกูไม่ให้หลับให้นอนกันเลยใช่มั๊ยไอพี่ควายสองตัวเนี่ย!!”จงอินสบถหัวเสียขึ้นมาหลังจากที่พลิกซ้ายขวานอนไม่หลับมาร่วมหลายชั่วโมงแล้ว ในค่ำคืนที่อุณหภูมิภายนอกลดต่ำติดลบจนหิมะเริ่มตกลงมาจนเป็นสีขาวโพลน แต่ยังดีหน่อยที่ภายในบ้านหลังน้อยๆกลางเมืองที่แสนวุ่นวายนี้ อุ่นสบายจากเครื่องฮีตเตอร์ที่กำลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง
 
 
 
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ..อ้า”มันยังไม่เลิก เหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับคนข้างห้องที่พอดึกๆมาทีไรต้องทำแบบนี้ทุกทีแต่ประทานโทษรู้จักเกรงใจคนอื่นเป็นบ้างมั๊ย?ถึงจะเป็นตอนกลางคืนที่ผู้คนหลับใหลก็เถอะน่าจะเบาๆเสียงลงบ้าง ถ้ายังหน้าด้านที่จะเปิดอยู่ทำไมไม่เปิดใส่เครื่องขยายเสียงเลยละ สัส!!
 
 
 
 
 
“โอ๊ย กู ทน ไม่ ไหว แล้ววว!!!”
 
 
 
 
 
“ปัง!!”จงอินผลักเปิดบานประตูห้องออกไปเต็มแรงเดินกระแทกส้นไปยังห้องข้างๆที่ยังมีเสียงครางสวรรค์เล็ดลอดออกมาจากหลังกรอบบานไม้นั่น ไม่คิดรีรอที่จะเอ่ยเรียกนุ่มนวลลงมือทุบจนไม่กลัวว่ามือมันจะบวมสักนิด
 
 
 
 
“ปังๆๆ!!เปิดเดี๋ยวนี้นะเว้ย เปิด!!ปังๆๆ!!”จงอินรัวทุบอย่างโมโหผ่านไปสามนาทีก็ยังเฉย
 
 
 
 
 
“จะให้กูถีบเข้าไปใช่มั๊ยด้ายยย..”จงอินถอยหลังสามก้าวแล้วนับหนึ่งถึงสามในใจ
 
 
 
 
 
1...2...สะ
 
 
 
 
“แอ๊ด   ̴”ประตูไม้ลายสวยเปิดออกมาอย่างสวยงามพร้อมกับร่างสูงเด่นยืนสง่าบังทัศนีย์ภาพภายในจนหมดสิ้น แต่ใบหน้านิ่งเรียบมองมาทางจงอินที่ยืนโกรธตัวสั่นงกๆ
 
 
 
“มีอะไร?”พูดออกมาเป็นเสียงเนิบๆไม่ทุกข์ร้อน จงอินเห็นแบบนั้นรู้สึกหมั่นไส้เท้ากระตุกหยิกๆรู้สึกอยากเตะคน
 
 
 
 
 
“ดึกขนาดนี้แล้วมึงจะเปิดหนังเอ็กค์หาพระแสงอะไรมันกวนคนอื่นเขาจะนอน!!”แทบเป็นเสียงตะคอกผมเหลืออดจริงๆแล้วเมื่อเห็นใบหน้าหล่อผมเทาทองยืนกอดอกแคะขี้เล็บไม่มองผมสักนิด
 
 
 
 
เย็นไว้ๆจงอิน...
 
 
 
 
 
“แก้เครียด เข้ามาดูด้วยกันม่ะไอชานยอลก็ยังไม่นอน!!”มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้ววาดรอยยิ้มมุมปากที่คิดว่าตัวเองหล่อ แต่สำหรับผมแล้วมันโคตรหื่น
 
 
“แก้เครียดห่ามึงดิ ปิดเดี๋ยวนี้!!”ผมออกคำสั่งแล้วดันหัวมันออกไป จ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่องถึงมันจะเป็นพี่ผมคนละพ่อแต่อย่าคิดนะว่าผมจะเกรงกลัวมัน
 
 
 
 
 
“เฮ่ยไอเทาเสียงเหี๊ยอะไรว่ะกูดูหนังโป๊ไม่รู้เรื่อง”นี่ก็อีกคนหื่นพอกันมันชื่อชานยอลเป็นลูกคนละแม่กับแม่ของไอจื่อเทา
 
 
 
 
 
 
“เฮ่ยยะ..น้องจงอินคนสวยแหม่ๆมาหาพี่ชานถึงห้องเลยนะจ๊ะคิดถึงพี่ชานจนทนไม่ไหวอยากให้พี่ชานกอดหรอมาม่ะ..”
 
 
 
 
“เฮ่ย!!ปล่อยกูนะเว้ย!! พวกมึงหยุดอยู่ตรงนั้น แล้วฟังกู!!”ผมถอยห่างจากไอชานยอลจอมกวนปะสาทแล้วกราดสายตามองมันทั้งสองคนที่ยืนบังกรอบประตูมิด
 
 
 
 
 
 
 
“ไป ปิด หนัง โป๊ ของ พวก มึง เดี๋ยว นี่!!”ผมออกคำสั่งชี้หน้าพวกมันทั้งสองคน
 
 
 
 
 
 
“ก่อนที่กูจะหมดความอดทนแล้ว..”
 
 
 
 
“แล้วอะไรหรอจ๊ะคนสวย”โอ๊ยผมจะหมดความอดทนก็ตอนนี้แหละแต่ผมต้องเอาความเคร่งขรึมข่มพวกมัน
 
 
 
 
 
 
“กูก็จะ...”
 
 
 
 
 
 
“เฮ่ยพวกมึงทำไรกูน่ะปล่อยยย!!”ร่างของผมถูกไอชานยอลหัวเกรียนจับแขนลากเข้าไปในห้องแล้วไอเทาก็ปิดประตูลงกลอนเสร็จสรรพ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย!!เจ็บบบบ นี่พวกมึงจะทำอะไรกู?”ผมเงยหน้าขึ้นมองพวกมันที่ยืนคร่อมหัวผมอยู่ปรายเตียง ส่วนผมน่ะหรอนอนหงายอ้าซ่าที่เตียงนอนของใครสักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เพราะห้องนี้มันมีสองเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม่มาหาถึงห้องแบบนี้มันต้องเอาเรื่องมาอ้างหรอกจะ แค่ขอดีๆพวกพี่ก็พร้อมเสมอ..”ไอชานยอลเป็นคนพูดมันยิ้มเย็นแล้วไล้สายตาหื่นๆของมันมองเรือนร่างของผมอย่างหิวกระหาย ผมรู้สึกถึงลางชั่วร้ายจากตัวพวกมันสองคน ไอเทามองผมนิ่งๆแต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้าหล่อๆนิ่งๆนี้ของมันคิดอะไรกับผมอยู่ ส่วนไอชานยอลไอหัวเกรียนไม่ต้องพูดถึงมันแสดงออกแจ่มชัดมากว่ามันต้องการอะไร
 
 
 
 
 
“พวกมึงอย่านะ กูน้องพวกมึงนะเว้ย”ผมพูดแล้วถอยล่นไปหัวเตียง ความกล่ากลั๋นที่มีแต่แรกหายไปมีแต่จงอินสั่นเป็นเจ้าเข้าอย่างกับลูกนกเปียกฝน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันก็ใช่ เราเป็นพี่น้องกัน แต่ขอโทษนะพวกฉันสองคนไม่เคยคิดว่านาย เป็น น้อง!!”
 
 
 
 
 
 
 
 
เปรี้ยง!!!
 
 
 
นี่มันหน้าหนาวนะแต่ทำไมฟ้าถึงผ่า แต่ถึงฟ้าจะผ่าไม่ผ่าผมก็ช็อกไปแล้ว นี่มันจะเอาจริงๆหรอ ไม่นะถึงผมจะชอบพูดจาให้ร้ายพวกมันหรือชอบแกล้งพวกมันสองคนก็ไม่เคยถึงขั้นที่จะ...แบบนี้เลยสักครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เทา มึงดูสิปากแดงๆ ตาโตๆ แก้มใสๆ ไหนจะหุ่นสุดเอ็กค์นั่นอีก  แม่งน่าเอาว่ะ”ไอชานยอลมันทั้งพูดแล้วมองผมไปด้วยสลับกับมองไอเทา ส่วนไอเทามันก็มีปฏิกิริยาตอบมองตามที่ไอชานยอลมันพูดถึง ผมรู้สึกร้อนๆหนาวกอดตัวเองไว้มองพวกมึงสองคนที่ใช้คำพูดหยาบคลายจากพี่ชายที่แสนดีเปลี่ยนคาบเป็นปีศาจไปแล้ว
 
 
 
 
 
“หยุดพูดเลยนะเว้ยไอชาน..อื่ออ”ไม่ทันที่ผมจะด่ามันริมฝีปากคมดั่งเหล็กกล้าก็ฉกชิงลงมา ผมเบิกตาค้างไอเทา เป็นไอเทาที่มันก้มลงมาจูบผม
 
 
 
 
 
 
 
“อื่ม ปะ ปล่อย กะ กู อื่อ ไอเอ่า แปะๆ”ผมร้องประท้วงตบเข้าที่บ่าของมันเมื่อมันไม่หยุดแค่เอาปากแตะปากแต่ที่มันต้องการคือเอาลิ้นแหย่เข้ามาช่วงชิงความหวานของผมเอาให้ได้  ผมเม้มปากแน่นหลับตาไม่ให้มันสอดลิ้นน่าขยะแขยงเข้ามาได้แล้วใช้แรงทั้งหมดที่มีถีบร่างไอพี่จอมหื่นสุดแรง
 
 
 
 
 
 
“ปัก!!”
 
 
 
 
 
 
 
“ชะ ช่ว..อื่ม!!”ผมวิ่งลงมาจากเตียงหวังจะไปที่ประตูร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็น่าสงสาร เพราะแค่วิ่งไปไม่กี่ก้าวไอชานยอลมือยาวเข้ามารวบเอวผมจนกลับไปที่เตียงอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อั่ก..แฮ่กๆๆ..เทาชานปล่อยกูไปเถอะกูขอร้อง ..”ผมพูดอ้อนวอนพวกมันใบหน้าของผมตอนนี้คงแย่สุดๆ ที่ตาเหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมาด้วย ถ้าเป็นฝันผมขอตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างก็หายไป
 
 
 
 
 
 
แต่ไม่เลยนี่คือความจริง...
 
 
 
 
 
“เด็กน้อย..รู้มั๊ย?ว่าเวลาที่ปากนายขยับด่าพวกฉันสองคน ดวงตาที่ใช้มองว่ารังเกลียดพวกเรามากแค่ไหน กับท่วงท่าที่ไม่อยากเข้าใกล้มันกำลังยั่วอารมณ์พวกเราอยู่”ไอเทามันพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมจนเราหายใจรดกัน ลมหายใจที่เจือกลิ่นบุหรี่ของไอเทามันลอยอบอวลไปรอบข้างของผมจนผมรู้สึกมึนๆอื่ออึงจนมองพวกมันเป็นภาพเบลอๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกมึงมันวิปริต มึงกล้าทำแบบนี้ได้ไงถ้าพ่อกับแม่รู้”เสียงของผมตอนนี้มันคงฟังไม่รู้เรื่องเช่นเดียวกับร่างกายของผมที่เริ่มผิดปกติ ผมปรือตามองพวกมัน ภาพบิดๆเบี้ยวๆที่ผมพอจับใบหน้าของพวกมันได้ก็คือ ไอเทายิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ส่วนไอชานมันกำลังส่งสายตาหื่นๆพร้อมกับเลียรอบริมฝีปากเหมือนหิวกับอะไรสักอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กน้อย คิดหรอว่าพวกเขาจะสนใจพวกเรา คนพวกนั้นก็เห็นแก่ตัวกันสะหมด โง่!!โง่จนมองไม่ออกว่าพวกเราไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่พวกเขาล่ามโซ่ไว้ชักจูงให้เป็นไปตามกรอบ”
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื่อ..”ไอเทามันไม่ว่าเปล่ามันกับสอดมือสากของมันเข้ามาใต้เสื้อนอนตัวบางของผม สัมผัสลูบไล้จนขนอ่อนทั่วร่างกายพากันลุกเกลียว
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่กู..ไม่ได้เป็นโม..ได้โปรดปล่อยกูไป แล้วกูจะลืมเรื่องคืนนี้ให้หมดว่าพวกมึงทำอะไรกูบ้าง”ผมต่อรองพวกมัน แต่มือของไอเทายังไม่หยุด มันลากมาถึงขอบกางเกงนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เทา..เอาเลยกูรอมึงเบิกทางอยู่”เสียงไอชานยอลว่าขึ้นส่งเสียงเชียร์ข้างๆเตียงมองดูคนอายุเท่ากันปลุกปั้นอารมณ์คนที่อยู่ใต้ร่างให้ลุกพรือ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่า  ̴..ฮึก..”ในที่สุดผมก็สะอื้นร้องไห้ออกมาจนได้ น้ำตาไสๆไหลมาตามแก้มตอบเรียวแล้วร้องหนักขึ้นด้วยความกลัว เกร็งร่างกายจนเท้ามือจิกกับทีนอนปล่อยเสียงสะอื้นให้ดังออกมาเผื่อจะไปปลุกจิตใต้สำนึกของใครสักคนที่อยู่ในห้องนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มึงออกไปสะ รีบออกไป ก่อนที่กูจะหมดความอดทน!!”สัมผัสทุกอย่างหายไปผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเทาที่ลุกออกจากตัวผมไปแล้วยืนเต็มความสูงที่ปรายเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ๊..มึง มะ มึง ไม่ทำกูแล้วใช่มั๊ย? ขอบใจมึงมากนะ กูสัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องนี้!!”ผมกระเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันทีที่เป็นอิสระ ไม่คิดจะปาดน้ำตาที่ไหลอาบออกจากแก้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไป...”ผมยืนนิ่งมองมันด้วยความซาบซึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไป!!!!!”แค่เพียงมันตะคอกผมก็วิ่งออกจากห้องไปแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปัง!!”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เชี่ยเทาทำอะไรของมึงปลากำลังกินเบ็ด!!”ชานยอลทำหน้าเซ็งมองตามเหยื่ออันโอชะที่วิ่งออกไปด้วยความเสียงดาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กูไม่อยากฝืนใจใคร และที่สำคัญเรายังมีโอกาศอีกเยอะที่จะทำแบบนั้นไปอีกนาน”เทากระตุกยิ้มมุมปาก ชานยอลก็เข้ามาโอบบ่าคนที่อายุเท่ากันแล้วหัวเราะเย็นๆออกมาเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อย่างที่มึงว่าไอจื่อเทา..เรายังมีเวลาอีกเยอะ....”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
TBC....