Inequality รักเรา...ไม่เท่ากัน

Inequality รักเรา...ไม่เท่ากัน
ตอนที่9
 
 
 
               แก้มเนียนแดงปลั่ง ในขณะที่สายตายังคงเฝ้ามองใบหน้าหล่อเหลาของสามีหนุ่ม
ริมฝีปากอิ่มคอยเผยอรับช้อนที่ตักข้าวต้มหมูร้อนๆที่สามีหนุ่มเป็นคนป้อนให้เธอ เพิ่งรู้จริงๆว่
าความสุขมันเป็นยังไง อย่างนี้เธอจะแกล้งป่วยนานๆเลยดีไหมนะ
 
 
               “อิ่มหรือยัง”เธอส่ายหน้าน้อยๆ และไม่ละสายตาไปจากสามีหนุ่ม แววตาของเขายังคง
เฉยชา ช่างต่างกับเธอที่มันเต็มไปด้วยความสุขยิ่งกว่าอะไร...แม้จะคิดไปเอง แต่ถ้ามันจะช่วย
บั่นทอนความเจ็บปวด เธอก็พร้อมที่จะทำมัน
 
 
               “พี่ป๊อปหิวไหมคะ”
 
 
               “ไม่ ผมทานมาแล้ว”
 
 
               ธนันต์ธรญ์ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆ เมื่อได้ยินสรรพนามแบบเดิม แต่ในฐานะนี้เธอ
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เดี๋ยวเขาจะรำคาญและพาลอารมณ์เสียไปซะเปล่าๆ
 
 
               “ฉันอิ่มแล้วล่ะค่ะ อิ่มจนตื้อไปหมด หึ”
 
               หญิงสาวหัวเราะในลำคอคล้ายกับสมเพชตัวเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาไปทานกับใครมา
ก้อนสะอึกจุกอยู่ที่ลำคอ ความเจ็บปวดเดิมๆมันกลับมาเยือนเธออีกหน เมื่อไหร่นะมันจะหายไปจาก
เธอเสียที เมื่อไหร่มันจะตายไปจากเธออย่างถาวรเสียที มันจะไม่ปล่อยให้เธอมีความสุขสักนิดหรือ
 
               “ขออนุญาตเช็ดตัวคนไข้ค่ะ”
               
 
               ธนันต์ธรญ์หันไปที่ประตูซึ่งร่างของพยาบาลสาวกำลังเข็นรถที่มีผ้าขนหนูและอ่างน้ำวาง
อยู่ด้านบน และสิ่งที่ทำให้เธอไม่พอใจมากก็คือ สายตาของแม่นั่นกำลังเชิญชวนสามีของเธอ!
 
 
               “ไม่เป็นไรค่ะ...สามี!ฉันจะเช็ดให้เอง”เธอจงใจเน้นคำว่าสามีให้ชัดเจนที่สุด และคงจะ
มากจนนางร้ายฝึกหัดถึงกับเงียบกริบและเดินออกไปเอง
 
               มือบางดึงปมเชือกของเสื้อคนไข้ออก ก่อนจะปลดผ้าออกจากไหล่บอบบางของตนเอง
ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะผิวกายจนขนลุกซู่ เธอหยิบผ้าขนหนูจุ่มลงในอ่างน้ำก่อน
จะบิดหมาดๆ แต่บางสิ่งบางอย่างกลับผุดเข้ามาในสมอง
 
 
               “คุณภาณุ เช็ดตัวให้ฉันหน่อยสิคะ”เธอดำเนินตามแผนทันทีด้วยการเรียกชายหนุ่มที่
กำลังล้างชามข้าวต้มอยู่ในห้องน้ำ เขารับคำ ก่อนจะเดินออกมา
 
 
               “ฟาง!”
 
 
               “ตกใจอะไรคะ”
 
               ธนันต์ธรญ์แกล้งทำไขสือ เรื่องพรรค์นี้เธอทำมาจนยางอายมันหดหมดแล้ว ที่ผ่านมา
เธอทำทุกทางเพื่อให้เขาหลงใหลและรักเธอ...แต่มันก็ไม่เคยสำเร็จสักที
 
               “ถอดเสื้อทำไม”
 
 
               ภาณุหยิบเสื้อที่ถูกถอดไว้ข้างๆคนตัวเล็ก เตรียมจะสวมให้เธอ แต่เธอกลับเบี่ยงตัว
หลบ เขาเสมองใบหน้าอ่อนหวานของภรรยาสาว เธอยิ้มหวานก่อนจะวางผ้าขนหนูที่ชื้นน้ำวางลงบน
มือของเขา
 
 
               “เช็ดให้ฉันหน่อยสิคะ”เขาไล่สายตามองจากใบหน้าอ่อนหวานตามลงมาที่ลำคอ
ขาวผ่อง เนินอกอิ่ม และหน้าอกอวบที่บราเซียร์ตัวน้อยแทบจะปิดไว้ไม่มิด และก็ต้องตกใจยิ่งกว่า
เมื่อหญิงสาวสอดนิ้วปลดตะขอหน้า จนบราเซียร์ตัวน้อยดีดตัวออกจากกัน ยอดอกสีระเรื่อปรากฏแก่
สายตาของเขาเป็นครั้งแรกในรอบสองปี ลำแขนกลมกลึงปล่อยสายบราเซียร์ให้ลู่ลงจนตกไปกองที่
เตียง เลือดในกายหนุ่มร้อนรุ่มเมื่อความสวยงามแห่งอิสตรีที่มีอำนาจเหนือบุรุษเพศ
 
 
               “เช็ดสิคะ”
 
 
               “ผมว่าคุณเช็ดเองดีกว่า เดี๋ยวผมจะ...”
 
               ยังไม่ทันสิ้นคำพูด ริมฝีปากอิ่มของะนันต์ธรญ์กลับประกบลงบนริมฝีปากหยักลึกของ
ชายหนุ่ม หญิงสาวทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตดบกพร่อง ลิ้นเล็กนั่นไล่เกี่ยวกระหวัดลิ้นหนาอย่างชำนิ
ชำนาญ จนคนถูกจูบรู้สึกแปลกใจ เว้นก็แต่หญิงสาวที่ไม่เคยสงสัย เธอคอยสังเกตและเรียนรู้จากสื่อ
มากมาย หวังเพียงว่าสักวันจะมีโอกาสได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา และจูบเขาอย่างดูดดื่ม ทำให้เขา
พอใจมากที่สุด ซึ่งตอนนี้เธอก็กำลังทำมันได้ดี จนเธอได้ยินเสียงครางอย่างพอใจในลำคออย่างเขา
แก้มสาวแดงก่ำอย่างเขินอาย ในเมื่อเธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ลำแขนกลมกลึงโอบรอบลำคอ
แกร่ง จงใจบดเบียดอกอวบเข้ากับแผ่นอกของเขา เธอถอนจูบออกก่อนจะจูบไปทั่วใบหน้าหล่อคม
ของคนที่เธอรัก น้ำตางี่เง่าคลอขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าทำไม แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกคือเธอดีใจ
ที่เขาไม่รังเกียจร่างกายเก่าๆของเธอ ร่างกายที่เขาเคยได้สัมผัสและย่ำยีจนสาแก่ใจ
เมื่อสองปีที่แล้ว
 
 
              “ฟางรักพี่ป๊อป รักมาตลอด อยากเป็นของพี่ป๊อปตลอดไป”
               เสียงหวานกระซิบข้างใบหูของสามีหนุ่ม ก่อนจะขบเม้มเบาๆ ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือ
ใหญ่โอบประคองอกอวบของเธอก่อนจะเคล้นคลึงเบาๆ ปลายนิ้วหยอกเอินกับยอดอกจนมันหดตัว
แข็งเป็นไต กายสาวสั่นระริก เมื่อไม่เคยต้องมือชายใดอีกหลังจากสองปีที่แล้ว และเธอไม่ได้เตรียม
ตัวมาสำหรับเรื่องนี้ แต่ขอแค่ข้างกายเธอเป็นภาณุเท่านั้น เธอก็พร้อมที่จะทำตามที่เขาชี้นำ...
 
 
               ภาณุมองอกอิ่มที่เขากำลังคลึงเบาๆก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาลดตัวลงเพื่อครอบ
ครองยอดอกสีระเรื่อ ก่อนจะดูดดึงอย่างแรงตามแรงอารมณ์ ความปรารถนาพุ่งขึ้นสูงจนห้ามไม่อยู่
สำหรับชายหนุ่มที่อดอยากมานาน สายตาคมเลื่อนขึ้นมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำไปจนถึงลำคอ
ท่าทางไร้เดียงสาช่างน่าเอ็นดูยิ่งนักในสายตาของชายหนุ่ม เขาเองก็แปลกใจไม่น้อยที่เธอจูบเป็น
แต่ก็คงไม่น่าแปลกใจเท่าท่าทางไร้เดียงสาของเธอ
 
ร่างสูงตวัดตัวขึ้นไปนอนบนเตียงคนไข้กับภรรยาสาว แขนแกร่งตวัดร่างเล็กขึ้นคร่อมตัวเขา
 
               “ถอดเสื้อให้พี่สิครับ”
 
               ธนันต์ธรญ์พยักหน้ารับก่อนจะรั้งเสื้อยืดเนื้อดีของเขาออกโดยมีชายหนุ่มคอยอำนวย
ความสะดวกให้ มือเล็กลูบไปตามสันกรามของชายหนุ่มก่อนจะจูบเบาๆข้างแก้มสาก ริมฝีปากอิ่มจูบ
เรื่อยลงมาจนถึงลำคอแกร่ง ริมฝีปากอิ่มขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดงไปทั่วลำคอแกร่ง
 
 
               “พี่ป๊อป คุณฟาง!!!”
 
               เสียงเรียกอย่างตกใจของบุคคลที่สามทำให้ภาณุและธนันต์ธรญ์ผละออกจากกันอย่าง
รวดเร็ว และเมื่อชายหนุ่มเห็นว่าบุคคลที่สามนั้นเป็นใคร ร่างเล็กของภรรยาสาวก็แทบจะร่วงลงจาก
เตียงเมื่อเขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างกะทันหัน โชคดีที่มือบางยึดกับราวเหล็กบนเตียงไว้แน่น
 
 
               สายตาโศกมองตามร่างสูงใหญ่ของสามีหนุ่มที่จัดการสวมเสื้ออย่างเร่งรีบและวิ่งตาม
พิมประภาออกไป น้ำตาหยดหนึ่งเริ่มไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวย
ก่อนที่เม็ดอื่นจะตามมาอีกมากมาย...มากเสียจนนับไม่ถ้วน...ฃ
เรื่องของเขาและเธอคงเป็นเรื่องผิดบาปมากสินะ เธอคงเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เขาพยายาม
หลีกเลี่ยง ไม่ยอมยุ่งด้วยอย่างที่สุด...แต่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ยิ่งเป็นแบบนี้นานเท่าไหร่
สองคนนั่นจะได้เลิกกันเร็วมากขึ้นเท่านั้น....ภาณุจะได้หันมามองเธอบ้าง ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป
 
 
               มือเล็กสั่นเทาเอื้อมหยิบบราเซียร์ตัวน้อยและเสื้อผู้ป่วย ก่อนจะเช็ดตัวให้ตัวเองและใส่
เสื้อผ้าจนเรียบร้อยอย่างเก่า เธอก้าวลงจากเตียงเพื่อทำธุระส่วนตัวอีกครั้ง เมื่อออกมาจากห้องน้ำ
เธอก็มองออกไปนอกกระจกบานเล็กที่อยู่หน้าห้อง
 
 
รอคอยใครบางคน...ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่มีทางกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ขี้เกียจแต่งตอนที่37ใหม่ อ่านเรื่องนี้ไปอ่านอิอิ คือเราพยายามแต่งให้มันดูเศร้า ให้เห็นมุมมองของ
นางร้ายบ้าง ซึ่งเรื่องนี้ฟางอาจจะไม่ใช่นางเอก หรือว่าใช่ก็ได้ ซึ่งเราจะไม่เฉลย
อาจจะเป็นเรื่องแรกที่ป๊อปฟางไม่ได้คู่กัน...ก็ได้ คือเราอยากให้เห็นว่าไอ้นางร้ายที่เขาตวาดแว้ดๆ
กีดกันความรักของพระเอกนางเอกเป็นยังไง พยายามแต่งแบบอิงความจริง คือไม่มีใครดีเกิน หรือ
เลวเกิน มีรัก โลภ โกรธหลง เรื่องนี้อาจซับซ้อนนิดนึงในความรู้สึกของพระเอก ซึ่งบอกไม่ได้ว่ารัก
ใคร ไอ้ตรงนี้แหละ จะให้เดาเล่นๆว่าป๊อปรักใคร
 
มีความสุขขขขขขข