Inequality รักเรา...ไม่เท่ากัน

Inequality รักเรา...ไม่เท่ากัน
ตอนที่36
 
 
               “จัดการให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ผมจะพาภรรยาเข้าไป อย่าให้มีข้อบกพร่อง”
 
 
               เสียงเข้มของภาณุเอ่ยกับปลายสายด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขากดตัดสาย ก่อนจะจ้อง
โทรศัพท์มือถือในมือนิ่ง พรุ่งนี้ต่างหากความทรงจำที่ดีของเขาและเธอ
 
 
พรุ่งนี้ต่างหากที่เขาจะบอกว่ารักใคร...คนที่เขารักจริงๆ ไม่ใช่คนที่นำมาเป็นเกราะกำบังหัวใจ
 
 
               ภาณุหันหลังกลับ เขาเครียดกับการจัดเตรียมความทรงจำที่ดีและคำพูด ท่าทางของคน
ตัวเล็กจนจูบคนตัวเล็กได้ไม่สมใจ และตอนนี้เขาก็พร้อมมากที่จะกลับไปสานต่อแม่ตัวดีที่เอ่ย
ตัดพ้อเขาให้รู้เสียทีว่าเขาทำจะอย่างไรกับคนที่ชอบคิดไปเอง
 
 
               “ฟาง”
 
 
               “คะ?”เขามองร่างเล็กที่เงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมา ดวงตากลมโตที่แดงก่ำนั่นทำให้
เขาวูบไหว
 
 
               ภาณุทรุดตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนจะยกร่างบางแต่อวบอัดมาไว้บนตัก นิ้วแกร่งเขี่ย
ปรอยผมที่ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะกดจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว มือหนาจับ
มือเรียวมาพาดไว้บนอกแกร่ง ก่อนจะเลื่อนไปรวบผมนุ่มที่ระต้นคอระหงออก ตามด้วยใบหน้าหล่อ
คมที่ตามไปคลุกเคล้า ขบเม้มสร้างรอยระเรื่อสีดอกกุหลาบ
 
 
               ความอดทนขาดผึงเมื่อเสียงครางหวานๆของคนบนร่างปลุกกำหนัดในตัวของชายหนุ่ม
มือหนาเลิกเสื้อยืดเนื้อดีที่คนตัวเล็กใส่นอนออกทางศีรษะสวย ก่อนจะปลดบราเซียร์สีเข้มออกจาก
อกอิ่ม ไม่ช้าริมฝีปากบางเฉียบเข้าครอบครองยอดอกสีหวาน ดูดดึง ขบเม้มอย่างหนักหน่วงจนได้ยิน
เสียงหวานครางระงม มือหนาเคล้นคลึงอกอวบอีกข้างอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ก่อนจะผละออกมา
ดูดดึงยอดอกอีกข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้า
 
 
               “ถอดเสื้อให้พี่สิครับ”
 
 
               มือเล็กอันสั่นเทาค่อยๆเลิกเสื้อยืดออกจากร่างแกร่งของสามี ก่อนร่างของเธอจะบด
เบียดกับร่างกำยำเมื่อมือหนารั้งเอวบางเข้าไปใกล้ ริมฝีปากบางเฉียบฉกลงบนริมฝีปากรูปกระจับมอบ
จุมพิตหวานหอมแต่เร่าร้อนให้คนอ่อนประสบการณ์ แขนแกร่งโอบประคองร่างเล็กที่ระทดระทวยไว้
ก่อนจะดึงกางเกงผ้ายืดตัวจ้อยออกจากร่างงาม และค่อยๆส่งนิ้วแกร่งเข้าสำรวจภายในกายสาว
 
 
               “อ๊ะ อื้ม”
 
 
               ร่างเล็กสั่นระริกเมื่อนิ้วแกร่งกระแทกเข้า-ออกในจังหวะถี่ยิบ ดวงตาหวานมองสามีหนุ่ม
อย่างคาดโทษ แต่คนตัวโตกลับทำไม่รู้ไม่ชี้จงใจเร่งจังหวะแกล้งคนอ่อนประสบการณ์ไปเรื่อยๆ
หญิงสาวปิดเปลือกตาลงเมื่อเริ่มมองเห็นดวงดาวพร่างพราย แต่ก่อนที่จะได้ไปคว้าดาวดวงนั้นกลับ
ร่วงลงมาจากฟ้าเสียก่อน
 
 
               “อื้อ พี่ป๊อป ฟาง...”
 
 
               “ฟางอะไรฮึ”
 
 
               น้ำเสียงเข้มถามอย่างไขสือ เอาแต่กลืนกินน้ำหวานจากกายสาวที่ติดตามนิ้วแกร่งจน
หญิงสาวตรงหน้าอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
 
 
               “ฟาง...พี่ป๊อปแกล้ง ฟะ ฟาง”
 
 
               เสียงหัวเราะเอ็นดูดังมาจากชายหนุ่ม ก่อนจะรั้งร่างเล็กให้นั่งลงบนเตียงและรีบร้อนปลด
อาภรณ์ออกจากกาย ก่อนจะรั้งร่างบอบบางให้มานั่งตรงตำแหน่งเดิม
 
 
               “คนบ้า จะทำอะไรคะ”
 
 
               เสียงหวานแหบพร่าถามพร้อมๆกับใบหน้าแดงก่ำ ร่างบอบบางสั่นตามแรงอารมณ์
 
 
               “ก็ทำแบบที่ฟางต้องการไงครับ”
 
 
               ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ยี่หระ มือหนาเคล้นคลึงอกอวบ ก่อนจะเปลี่ยนมารั้งเอวบางให้
ยกตัวขึ้น ก่อนจะจ่อกายแกร่งไปที่กายสาว และค่อยๆส่งมันเข้าไปในร่างเล็ก มือหนากดสะโพกงอน
งามลงเบาๆเมื่อคนตัวเล็กยังไม่ชินกับขนาดของเขา
 
 
               “โอเครึเปล่า”
 
 
               “อึดอัดจังค่ะ...อ๊ะ”เขาแช่กายทิ้งไว้สักพัก เมื่อเห็นดวงตาหวานเริ่มแดงก่ำจึงยก
สะโพกงอนขึ้น-ลงเบา
 
 
               “พี่ป๊อป อ๊ะ อ๊า”
 
 
               คนตัวเล็กร้องประท้วง หากแต่คนที่กำลังมีอารมณ์คุกรุ่นไม่ฟัง มือหนาขยับสะโพกขึ้น-
ลง ก่อนจะปล่อยมือ เปลี่ยนเป็นเคล้นคลึงเมื่อคนตัวเล็กเริ่มขยับเอง เขาสวนร่างขึ้นในจังหวะ
เดียวกันกับที่สะโพกงามกดลงมา
 
 
 
               เสียงครางของหนุ่มสาวดังระงมไปทั่วห้องกว้าง ก่อนจะเหลือเพียงเสียงหอบหายใจเมื่อ
ได้ก้าวข้ามผ่านปลายทางสายรุ้ง
 
               “เก่งชะมัด ร้อนแรงขนาดนี้ อีกสักยกดีไหมเนี่ยฮึ”
 
               ภาณุเอ่ยกับคนตัวเล็กในอ้อมกอด เขายิ้มเมื่อเห็นดวงตาคู่หวานฉ่ำปรือ ริมฝีปากรูป
กระจับเผยอขึ้นอย่างเชิญชวน เท่านั้น ความอดทนของเขาก็ขาดอีกรอบ คงจะโทษใครไม่ได้
นอกจากแม่ตัวดีในอ้อมกอด
 
 
               กายแกร่งถอนออกจากกายบอบบาง ก่อนลำแขนแกร่งจะพลิกร่างเล็กให้นอนคว่ำ มือ
หนารั้งสะโพกงอนงามไว้ ก่อนจะแทรกกายแกร่งเข้าหากายสาวอีกครั้ง ลำตัวกำยำโน้มไปข้างหน้า
ก่อนเอวสอบจะกระแทกเข้า-ออกในจังหวะถี่ยิบ ริมฝีปากบางเฉียบระดมจูบริมฝีปากอิ่มที่ส่งเสียง
ครวญครางอย่างหมั่นเขี้ยว มือหนาเคล้นคลึงอกอวบที่กระเพื่อมตามจังหวะร้อนแรงอย่างชอบใจใน
ความนุ่มหยุ่นของมัน
 
 
               “อ๊ะ พี่ป๊อป ฟาง อ๊ะ อ๊า...”
 
 
               เสียงหวานครางระงมเมื่อแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อย ภาณุรีบเร่งจังหวะเมื่อภรรยาสาว
ก้าวไปถึงขอบสวรรค์ก่อนแล้ว เขากระแทกตัวเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปล่อยสายธารแห่งชีวิตเข้าไป
ในกายสาว และถอนตัวตนออก ก่อนจะพลิกร่างเล็กที่อ่อนปวกเปียกให้นอนหงาย
 
 
               “เจ็บรึเปล่า”
 
 
               “คนบ้า...”
 
 
               มือเล็กตีเข้าให้ที่หน้าอกแกร่ง เมื่อสามีหนุ่มเอาแต่ใจตัวเอง หากแต่คนผิดกลับไม่
สำนึกผิด เอาแต่หัวเราะ ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากบวมเจ่อเบาๆ
 
 
               “ฝันดีนะครับ ไม่กวนแล้ว”
 
 
               “ฝันดีค่ะ ฟางรักพี่ป๊อปนะ”