สลับขั้วมาลุ้นรัก

                           "คุณต้นกล้าครับ" ชายหนุ่มนักธุรกิจเจ้าของบริษัท@To ซึ่งเป็นบริษัทที่ผลิตมือถือชั้นยอด รวมทั้งยังเป็นหุ้นส่วนใหญ่สำหรับหลายๆบริษัทอีกต่างหาก ด้วยบุคลิกที่เคร่งขรึมแถมยังจัดว่าหน้าตาดียิ่งกว่าดาราปัจจุบัน ทำเอาหนุ่มคนนี้ถูกจับตามองจากบริษัทคู่แข่งมากมาย ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวในคราบเด็กหนุ่มที่กำลังจดบางอย่างลงไปในสมุดพกส่วนตัว เธอมองมาที่เขาก่อนจะทอดสายตาไปที่สวนหย่อมที่อยู่เบื้องหน้า ต้นไม้นานาพันธุ์และดอกไม้หลากหลายขนิด รวมทั้งตัวหนอนและหญ้าญี่ปุ่น ที่ถูกเรียงรายอย่างเป็นระบบระเบียบอยู่นั้น ทำเอาหญิงสาวแทบคิดไม่ตกเลยว่า จะจัดสรรอุปกรณ์ต่างๆให้อยู่ตรงไหนส่วนใดบ้าง 

                           "มีอะไรเหรอครับ" กิ่งแก้วพูดโดยไม่มองหน้าของเขา 

                           "คือว่า คุณคิดยังไงกับพวกโฮโมล่ะครับ" โทโมะขบฟันก่อนจะปล่อยเสียงอันแผ่วเบาออกไป ถึงแม้จะเป็นคำถามแปลกๆ แต่หญิงสาวในคราบเด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าก็ไม่มีปฏิกริยาตอบโต้ใดๆ บ้าจริง ดันพูดไปซะได้

                           "คุณโทโมะเป็นอะไรหรือป่าวครับ ดูคุณไม่สบายนะ" เหมือนเธอจะไม่สนใจคำถามของเขา แต่กิ่งแก้วกับคิดว่าเขาคงป่วยก็เลยพุ่งซ่านจนพูดอะไรแปลกๆออกมา 

                           "อะเอ่อ...." โทโมะถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะแทนที่จะได้คำตอบจากเขาคนนั้น แต่กับถูกมองว่าเป็นแค่คนป่วยจิตหลอน นี่นายเข้าใจความรู้สึกของฉันหรือป่าวนะ 

                           ท่ามกลางสวนหย่อมขนาดใหญ่หญิงสาวและชายหนุ่มกำลังคุยกันอย่างสนุกปาก ทั้งๆที่ตอนเจอกันครั้งแรก ดูเขาจะไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แต่ผ่านไปแค่ไม่กี่วัน รู้สึกชายหนุ่มจะเริ่มถูกชะตาเด็กคนนี้เข้าให้แล้ว แต่ติดตรงที่ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นผู้ชายเหมือนกับเขา คงจะเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าตัวเองชอบเพศเดียวกัน 

                           ณ ตอนนั้นเอง เจ้าสปริงเกอร์ที่ฝั่งเอาไว้ ก็ดันโผล่ออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไร น้ำจำนวนหนึ่งพุ่งเข้าใส่เสื้อของหญิงสาวเต็มแรง และเสื้อตัวนั้นก็ดันเป็นสีขาวซะด้วย แถมยังโชคร้ายที่กิ่งแก้วดันใส่เสื้อมาแค่ชั้นเดียว เสื้อชั้นในลายลูกหมีสีชมพูโผล่ออกมาให้เห็นในทันใด แต่เคราะห์ดีที่เธอเอามือผิดกั้นไว้ทัน ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ จึงมองไม่ถนัด จนเธอวิ่งหายแว่บไปด้านในตัวบ้านอยางรวดเร็ว สร้างความตกใจต่อโทโมะไม่น้อย

                          "เป็นอะไรของเขานะ"

                          หญิงสาววิ่งพล่านไปทั่ว จนถึงดาดฟ้าของบ้าน เธอนั่งผิงผนังที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะตรวจดูเสื้อที่เปียกปอนจนเห็นเนื้อหนังของหญิงสาว

                          "เกือบซวยแล้วไหมล่ะ ยัยกิ่งแก้ว"

                          เธอถอดเสื้อออกอย่างใจเย็น ก่อนจะบิดมันเต็มแรงหวังจะให้มันแห้งไวๆ เพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้กลับบ้านแล้ว แต่เหมือนเสื้อตัวนี้จะโดนเล่นงานซะหนัก เพราะไม่ว่าจะบิดด้วยวิธีไหน มันก็ไม่ยอมแห้งสักที งานนี้ เธอคงต้องติดแง็กอยู่บนนี้อีกนาน

                          "คุณต้นกล้าครับ คุณต้นกล้า" เสียงลอยมาแต่ไกลของชายหนุ่ม ทำเอากิ่งแก้วแทบทำเสื้อหลุดมือ และมันก็หลุดจริงๆ เสื้อสีขาวที่เปียกปอนร่วงหล่นจากดาดฟ้าสี่ชั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่หายนะจะมุ่งเข้าสู่ตัวของหญิงสาวเต็มที

                         "บ้าจริง แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย จริงสิ โทรหาต้นกล้าให้เอาเสื้อมาให้ดีกว่า" ว่าแล้วหญิงสาวก็โทรศัพท์ไปหาน้องชายฝาแฝด หวังจะให้เขาช่วยเธอให้ผ่านวิกฤตครั้งนี้ไปให้ได้ 

                         "ว่าไงยัยถึก" เสียงเบื่อหน่ายของเขา ทำเอาแฝดพี่ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ 

                         "นายอยู่ไหน รีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย เออ แล้วก็ เอาเสื้อของนายมาให้ฉันด้วยล่ะ" 

                         "อะไรนะ ไม่ได้หรอก ตอนนี้ฉันยุ่งอยู่" 

                         "แต่นายต้องมาต้นกล้า ถ้าไม่งั้นฉันจะเล่นงานนายเลยคอยดูสิ" หญิงสาวว่าพลางกดตัดสาย ทางด้านน้องชายก็ได้แต่อึ้งแล้วก็ทึ้งไปในทันที นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย 

                         "คุณต้นกล้าครับ คุณอยู่ที่ไำหนครับ" เสียงของเขาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หญิงสาวได้แต่ภาวนาว่า เขาคงจะไม่เจอเธอ ขอร้องล่ะต้นกล้าช่วยมาเร็วๆหน่อยเถอะ

                        หญิงสาวที่เหลือแต่เพียงชุดชั้นใน รีบเข้าไปแอบตรงมุมของดาดฟ้าทันที เพราะประตูกำลังถูกใครบางคนเปิดออก ในวินาทีนั้น ความตื่นเต้นและตกใจ กำลังเข้าทำร้ายหญิงสาวอย่างหนัก หมอนั่นจะเห็นเราในสภาพแบบนี้ยังงั้นเหรอเนี่ย  

                        ชายหนุ่มเดินขึ้นมา ก่อนจะมองไปรอบๆ แต่เหมือนจะไม่พบอะไร เขาหายไปไหนของเขานะ ก็เห็นว่าขึ้นมาบนนี้นี่นา เอ๊ะหรือว่าจะเป็นที่อื่น 

                        เมื่อไม่เห็นตัวของเขาคนนั้น โทโมะก็เดินกลับ แต่ใจเจ้ากรรมมือถือในกระเป๋าดันหลุดตกซะได้ ทำเอาชายหนุ่มหันควับไปตามเสียงทันที ก่อนจะเดินไปที่นั่นอย่างรวดเร็ว 

                        "คุณต้นกล้าครับ นั่นใช่คุณหรือป่าว นี่ครับผมเอาเสื้อมาให้" 

                        "โง่จริงๆเลยฉัน เอายังไงดีเนี่ย" ความกดดันของเธอ ทำเอากิ่งแก้วแทบคลั่ง อีกไม่กี่ก้าวต่อจากนี้ ความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏสู่สายตาของชายหนุ่มนักธุรกิจรายนี้ซะแล้ว 

            จบไปอีกตอนนะครับ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะ