สลับขั้วมาลุ้นรัก

                           "คุณต้นกล้าครับ ผมเอาเสื้อมาให้ครับ" ชายหนุ่มเดินไปที่จุดแอบซ่อนของกิ่งแก้วอย่างช้าๆ แต่ละก้าวของเขา ทำเอาหัวใจของเธอเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ หวังว่าจะมีอะไรมาโดนใจให้หมอนั่นกลับไปนะ ขอร้องล่ะค่ะผู้เป็นเจ้า หนูไม่อยากถูกเห็นในสภาพแบบนี้เลย 

                           เหลือเพียงไม่กี่ก้าว ทั้งสองก็จะจ๊ะเอ๋กันอยู่แล้ว แต่เหมือนฟ้าจะเห็นใจหญิงสาว โทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะกดรับอย่างใจเย็น ทำเอาหญิงสาวดูโล่งใจไม่น้อย 

                           "ว่าไงป๊อปปี้" 

                           "มั่วทำอะไรอยู่วะ คุณจาง กึน ซอก มาหาแน่ะ บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย" เสียงด่าท้อของปลายสายทำเอาชายหนุ่มยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ 

                           "นายก็บอกเขาไปสิ ว่าฉันไม่ว่าง" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงดัง ทางด้านหญิงสาวที่ฟังอยู่ใกล้ๆก็ถือโอกาสคว้าโทรศัพท์ที่ตกอยู่ ก่อนจะกดโทรไปหาน้องชายฝาแฝด เพื่ออยากจะรู้ว่า ตอนนี้เขาอยู่ส่วนไหนของประเทศ 

                           "ไม่ได้หรอก นายก็รู้ว่าเขาขี้หงุดหงิดจะตายไป ขืนพูดไปแบบนั้น ฉันได้เละกันพอดี" โปรแกรมเมอร์สุดหล่อผู้ช่วยคนสำคัญ พยายามหาทางให้เพื่อนของเขากลับเข้าบริษัทให้ได้ เพราะเหมือนแขกที่มา ดูจะเป็นคนใหญ่คนโตในแวดวงธุรกิจ 

                           "เอางั้นก็ได้ อีก 10 นาที เดี๋ยวฉันจะไป" ชายหนุ่มวางสายก่อนจะเดินลงไป หญิงสาวที่เห็นดังนั้นก็โล่งใจอยู่ไม่น้อย จากนั้นเธอก็ค่อยเข้าออกมาทีละเล็กทีละน้อย แต่ไม่นานนักเขาก็เดินกลับมา ทำเอาหญิงสาวต้องกลับไปซ่อนตัวอีกครั้ง 

                           "ผมคงต้องไปก่อนนะครับคุณต้นกล้า พอดีที่บริษัทมีธุระด่วน ยังไงก็ผมเอาเสื้อวางไว้ตรงนี้ก็แล้วกันนะครับ" ชายหนุ่มเดินจากไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวจึงออกมาในทันที ก่อนที่จะไปหยิบเสื้อที่ชายหนุ่มวางให้มาใส่ทันควัน 

                        ผ่านไปไม่นาน รถยนต์สีฟ้าก็แล่นมาจอดข้างรถสีแดง ต้นกล้าน้องชายฝาแฝดที่คว้าเอาเสื้อสีน้ำเงินมาด้วย จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในตัวบ้าน เผอิญกับแฝดพี่ที่เพิ่งจะลงมาพอดี 

                           "อ้าว ไหนบอกว่าให้เอาเสื้อมาไง แล้วทำไมถึง..." ต้นกล้าพูดไม่ทันจบประโยค ก็โดนฝามือพระยุไลป้าบไปที่หัวทันควัน ก่อนที่สาวเจ้าจะมองด้วยสายตาโกรธแค้น 

                           "ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยกิ่งแก้วจอมซน" 

                           "ฉันไม่เตะนายก็บุญแล้วไอ้ต้นกล้าจอมยุ่ง รู้ไหมว่าหมอนั่นเกือบจะเห็นฉันโป๊แล้วนะไอ้โง่" หญิงสาวยังคงแค้นน้องชาย ที่เขาดันมาช้าจนเกินเหตุ อันที่จริงเรื่องนี้เธอน่าจะเป็นคนผิดซะมากกว่า

                           "เชอะ" ต้นกล้าสะบัดหน้าหนี ก่อนจะเดินไปที่รถสีน้ำเงินคันโปรด

                               ห้องกว้างขนาดใหญ่พร้อมกับเตียงคู่น่านอน แฝดน้องที่กำลังเคลิ้มหลับได้ที่ ในขณะที่แฝดพี่ก็กำลังเขียนแบบอยู่อย่างขมักเขม้น ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์สีแดงก็ส่งเสียงกรีดร้องขึ้น ก่อนที่กิ่งแก้วจะรับสายนั่นอย่างหัวเสีย

                          "ค่ะ"  เสียงทักทายของสายที่เขาเพิ่งจะโทรไป ทำเอาชายหนุ่มแปลกใจอยู่ไม่น้อย นี่คุณต้นกล้าเอาผู้หญิงมานอนด้วยเรอะเนี่ย เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคุณข้าวฟาง 

                          "ขอสายคุณต้นกล้าจะได้ไหมครับ" พลันได้ยินดังนั้น กิ่งแก้วก็ยื่นโทรศัพท์ของตนให้น้องชายที่หลับสนิทอยู่บนเตียง 

                          "อะไรของเธอ" ต้นกล้าพลิกตัวมาหาพี่สาว ก่อนจะมองด้วยสายตาแค้นๆปนรำคาญนิดๆ 

                          "มีคนขอสายนายน่ะ เสียงคุ้นๆอยู่เหมือนกันนะ" แฝดพี่ยื่นโทรศัพท์ให้น้องชาย โดยไม่ตรวจดูก่อนว่า คนที่โทรมาคือใคร 

                          "ต้นกล้าพูด" 

                          "เสียงคุณดูแหบๆไปนะครับคุณต้นกล้า ว่าแต่ แบบที่ผมสั่งไว้ คุณจะส่งมาเมื่อไหร่ล่ะครับ" เสียงของชายหนุ่ม ทำเอาต้นกล้ารู้ได้เลยว่า คนๆนั้นคือใคร 

                          "อะเอ่อ... คือว่า พรุ่งนี้ครับ" ต้นกล้ามั่วออกไป โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลย

                          "งั้นเจอกันที่เดิมนะครับ" 

                           "เดี๋ยวก่อนสิครับ นี่ เดี๋ยวก่อน" ต้นกล้าไม่ทันพูดอะไร สายก็ถูกตัดไปซะก่อน 

                           "ใครโทรมาเรอะ" พลันเห็นสีหน้าหงุดหงิดของน้องชาย ทางฝั่งพี่สาวก็ไถ่ถามทันที 

                           "จะใครซะอีกล่ะ ก็คุณโมะๆอะไรนั่นไง" ต้นกล้าว่าพลางพลิกตัวไปนอนต่อ 

                           "แล้วเขาว่าไงห่ะ" ทันทีที่รู้ว่าเป็นนายจ้างของเธอ กิ่งแก้วถึงกับกระโดดใส่น้องชายตัวดีทันที 

                           "เขาบอกให้ไปเจอกันที่เดิมน่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าที่ไหนล่ะนะ เอ๊ะ จริงสิ ฉันบอกไปว่าจะเอาแบบที่เขาสั่งไปส่งเขาพรุ่งนี้ด้วย" 

                           "ว่าไงนะ นายคิดว่าแบบที่ฉันร่างมันจะเสร็จปุ๊บปับเลยหรือไงห่ะไอ้บ้า" กิ่งแก้วทุบไปที่หัวหนึ่งที พลางทำหน้าท้อแท้ใจ เพราะแบบที่ว่า เธอเพิ่งจะเริ่มเขียนได้ไม่กี่นาทีนี่เอง 

                           "พยายามเข้าล่ะพี่สาว" ต้นกล้าบอกก่อนจะนอนต่อ 

                           "เชอะ" กิ่งแก้วลุกออกจากเตียง จากนั้นเธอก็ลงมือร่างแบบต่ออย่างหัวเสีย และหวังว่า ราตรีนี้คงอีกยาวนานสำหรับการเขียนแบบอันทรหดของเธอ

        แหะๆ  ตอนหน้าไปดูกันว่า โทโมะและแก้วจะเจอกันที่ไหน แล้วความลับที่ซ่อนไว้จะแตกเมื่อไรติดตามกันด้วยนะครับ