My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

08.00
ณ ร้านเบเกอรี่แก้วใจ
     วันนี้ฉันมานอกบ้านเพื่อมาหางานพิเศษทำเพราะไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่านเรื่องที่คุณป๊อปปี้ทั้งกลั่นแกล้ง ดูถูกเหยีดหยาม มันทำให้ฉันปวดหัว
"ขอบใจนะแก้วที่ให้ฉันมาทำงานที่นี่"ฉันบอกแก้วใจหรือแก้วเพื่อนสาวที่สนิทและดีกับฉันที่สุด
"โธ่ ไม่เป็นไรหรอกแกฉันเต็มใจช่วยแกก็เราเป็นเพื่อนกันนี่"แก้วบอก"เออนี่ วันนี้ที่แกออกมาอีตาคุณชายป๊อปปี้ไม่ด่าแกเหรอ"
"ไม่อ่ะ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันออกมา"
"อ่าว งั้นถ้าแกกลับไปจะไม่โดนอีตานั่นเล่นงานเหรอ"
"ชั่งเหอะ ฉันชินแล้ว"
"อืม แล้วแผลที่นิ้วแกเป็นไงบ้าง"
"ดีขึ้นแล้วล่ะ เมื่อวานถ้าไม่มีคุณโทโมะฉันคงโดนคุณป๊อปปี้เล่นงานหนักกว่านี้"
"คุณโทโมะ?"
"อืมใช่ เขาเป็นเพื่อนกับคุณป๊อปปี้"
"เหรอ"แก้วตอบแต่สีหน้าสงสัยเหมือนมีอะไรคาใจ
"มีอะไรรึป่าวแก"ฉันถาม
"ป่าว"
เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป เลิกกันนะเธอ ก็เราไม่เข้าใจ
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
'ป้านิ่ม'
"ฮัลโหลค่ะป้านิ่ม"
[คุณหนูฟางอยู่ไหนคะ]เสียงป้านิ่มร้อนรน
"ฟางอยู่ร้านเบเกอรี่ของเพื่อนค่ะฟางมาทำไงค่ะ มีอะไรรึป่าวคะ"
[คือคุณป๊อปปี้น่ะค่ะถามหาคุณหนูฟางพอป้าบอกว่าออกไปข้างนอกคุณป๊อปปี้ก็อลาวาดใหญ่เลยค่ะ ตอนนี้คุณโทโมะกำลังพยามช่วยกันหยุดคุณป๊อปปี้ไว้อยู่ค่ะ]
"อะไรนะคะ คุณป๊อปปี้อลาวาดตายแล้วงั้นเดี๋ยวฟางจะรีบกลับนะคะ"
ติ๊ด
ฉันรีบวางสายและเก็บของจะกลับบ้าน
"เกิดอะไรขึ้นอ่ะแก"แก้วถาม
"คุณป๊อปปี้อลาวาดเพราะฉันออกมาข้างนอกน่ะสิ"
"ฮะ"
"งั้นฉันกลับก่อนนะ"ฉันบอกแก้ว
"เดี๋ยวๆ เดี๋ยวฉันไปส่ง"แก้วบอกฉันก็พยักหน้ารับและรีบมาขึ้นรถแก้วขับรถด้วยความเร็ว
ณ บ้านจิระคุณ
     ในที่สุดแก้วก็พาฉันกลับมาถึงบ้านจนได้ ฉันรีบลงจากรถและรีบขึ้นบนเรือนใหญ่ตรงไปที่ห้องนั่งเล่น ก็เห็นคุณป๊อปปี้ที่ตอนนี้นั่งหน้าบอกบุญไม่รับและคุณโทโมะนั่งอยู่ข้างๆสีหน้าเคร่งเครียด
"เอ่อ ขออนุญาติค่ะ"ฉันบอก และพอคุณป๊อปปี้เห็นหน้าฉันเขาก็ปรี่เข้ามากระชากแขนทั้งสองของฉันพร้อมกับบีบแน่นเหมือนกระดูกจะแตก
"เธอกล้าดียังไงออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนุญาติ ห๊ะยัยลูกเมียน้อย!!!"คุณป๊อปปี้ตวาดลั่น
"ไอป๊อป ใจเย็น"คุณโทโมะรีบเข้ามาห้ามและพยามดึงมือคุณป๊อปปี้ออกจากแขนฉันแต่ก็ไม่สำเร็จ
"ไอโทโมะแกอย่ายุ่ง!!!"คุณป๊อปปี้ตวาดลั่น
"เกิดอะไรขึ้นฉันอยู่ข้างนอกได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น"แก้วที่รออยู่ข้างล่างรีบวิ่งเข้ามาเพราะได้ยินเสียงดัง
"เธอเป็นใคร! เอ๊ะ แต่เธอหน้าคุ้นๆ"คุณป๊อปปี้พูด แต่แก้วก็มีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นคุณป๊อปปี้แต่พอหันไปเห็นคุณโทโมะสีหน้าดูช็อกมากกว่าคุณโทโมะก็ด้วยพอเห็นแก้วสีหน้าช็อกมากๆ
"ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ฉันเป็นเพื่อนยัยฟาง"แก้วบอกพร้อมกับดึงฉันไปหาตัวและกอดคอฉันไว้"เพื่อนฉันเป็นคนนะ! มีหัวใจ! พวกนายมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ!"แก้วต่อว่าทั้งสองคนแต่คุณโทโมะพยามช่วยฉันนะแก้วเข้าใจผิด"เพราะฉนั้นอย่ารังแกเพื่อนฉันอีก!"แก้วประกาศกล้าวและลากฉันออกมาจากบ้าน
ในที่สุดก็แต่งได้อีกตอนแล้ว ฝากทุกๆคนติดอามด้วยนะคะมีอะไรก็เม้นบอกนะคะ ไรเตอร์รักทุกคนจุ๊ฟๆๆๆ