My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

08.00

ณ ร้านเบเกอรี่แก้วใจ

     วันนี้ฉันมานอกบ้านเพื่อมาหางานพิเศษทำเพราะไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่านเรื่องที่คุณป๊อปปี้ทั้งกลั่นแกล้ง ดูถูกเหยีดหยาม มันทำให้ฉันปวดหัว

"ขอบใจนะแก้วที่ให้ฉันมาทำงานที่นี่"ฉันบอกแก้วใจหรือแก้วเพื่อนสาวที่สนิทและดีกับฉันที่สุด

"โธ่ ไม่เป็นไรหรอกแกฉันเต็มใจช่วยแกก็เราเป็นเพื่อนกันนี่"แก้วบอก"เออนี่ วันนี้ที่แกออกมาอีตาคุณชายป๊อปปี้ไม่ด่าแกเหรอ"

"ไม่อ่ะ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันออกมา"

"อ่าว งั้นถ้าแกกลับไปจะไม่โดนอีตานั่นเล่นงานเหรอ"

"ชั่งเหอะ ฉันชินแล้ว"

"อืม แล้วแผลที่นิ้วแกเป็นไงบ้าง"

"ดีขึ้นแล้วล่ะ เมื่อวานถ้าไม่มีคุณโทโมะฉันคงโดนคุณป๊อปปี้เล่นงานหนักกว่านี้"

"คุณโทโมะ?"

"อืมใช่ เขาเป็นเพื่อนกับคุณป๊อปปี้"

"เหรอ"แก้วตอบแต่สีหน้าสงสัยเหมือนมีอะไรคาใจ

"มีอะไรรึป่าวแก"ฉันถาม

"ป่าว"

เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป เลิกกันนะเธอ ก็เราไม่เข้าใจ

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น

'ป้านิ่ม'

"ฮัลโหลค่ะป้านิ่ม"

[คุณหนูฟางอยู่ไหนคะ]เสียงป้านิ่มร้อนรน

"ฟางอยู่ร้านเบเกอรี่ของเพื่อนค่ะฟางมาทำไงค่ะ มีอะไรรึป่าวคะ"

[คือคุณป๊อปปี้น่ะค่ะถามหาคุณหนูฟางพอป้าบอกว่าออกไปข้างนอกคุณป๊อปปี้ก็อลาวาดใหญ่เลยค่ะ ตอนนี้คุณโทโมะกำลังพยามช่วยกันหยุดคุณป๊อปปี้ไว้อยู่ค่ะ]

"อะไรนะคะ คุณป๊อปปี้อลาวาดตายแล้วงั้นเดี๋ยวฟางจะรีบกลับนะคะ"

ติ๊ด

ฉันรีบวางสายและเก็บของจะกลับบ้าน

"เกิดอะไรขึ้นอ่ะแก"แก้วถาม

"คุณป๊อปปี้อลาวาดเพราะฉันออกมาข้างนอกน่ะสิ"

"ฮะ"

"งั้นฉันกลับก่อนนะ"ฉันบอกแก้ว

"เดี๋ยวๆ เดี๋ยวฉันไปส่ง"แก้วบอกฉันก็พยักหน้ารับและรีบมาขึ้นรถแก้วขับรถด้วยความเร็ว

ณ บ้านจิระคุณ

     ในที่สุดแก้วก็พาฉันกลับมาถึงบ้านจนได้ ฉันรีบลงจากรถและรีบขึ้นบนเรือนใหญ่ตรงไปที่ห้องนั่งเล่น ก็เห็นคุณป๊อปปี้ที่ตอนนี้นั่งหน้าบอกบุญไม่รับและคุณโทโมะนั่งอยู่ข้างๆสีหน้าเคร่งเครียด

"เอ่อ ขออนุญาติค่ะ"ฉันบอก และพอคุณป๊อปปี้เห็นหน้าฉันเขาก็ปรี่เข้ามากระชากแขนทั้งสองของฉันพร้อมกับบีบแน่นเหมือนกระดูกจะแตก

"เธอกล้าดียังไงออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนุญาติ ห๊ะยัยลูกเมียน้อย!!!"คุณป๊อปปี้ตวาดลั่น

"ไอป๊อป ใจเย็น"คุณโทโมะรีบเข้ามาห้ามและพยามดึงมือคุณป๊อปปี้ออกจากแขนฉันแต่ก็ไม่สำเร็จ

"ไอโทโมะแกอย่ายุ่ง!!!"คุณป๊อปปี้ตวาดลั่น

"เกิดอะไรขึ้นฉันอยู่ข้างนอกได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่น"แก้วที่รออยู่ข้างล่างรีบวิ่งเข้ามาเพราะได้ยินเสียงดัง

"เธอเป็นใคร! เอ๊ะ แต่เธอหน้าคุ้นๆ"คุณป๊อปปี้พูด แต่แก้วก็มีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นคุณป๊อปปี้แต่พอหันไปเห็นคุณโทโมะสีหน้าดูช็อกมากกว่าคุณโทโมะก็ด้วยพอเห็นแก้วสีหน้าช็อกมากๆ

"ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ฉันเป็นเพื่อนยัยฟาง"แก้วบอกพร้อมกับดึงฉันไปหาตัวและกอดคอฉันไว้"เพื่อนฉันเป็นคนนะ! มีหัวใจ! พวกนายมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ!"แก้วต่อว่าทั้งสองคนแต่คุณโทโมะพยามช่วยฉันนะแก้วเข้าใจผิด"เพราะฉนั้นอย่ารังแกเพื่อนฉันอีก!"แก้วประกาศกล้าวและลากฉันออกมาจากบ้าน

ในที่สุดก็แต่งได้อีกตอนแล้ว ฝากทุกๆคนติดอามด้วยนะคะมีอะไรก็เม้นบอกนะคะ ไรเตอร์รักทุกคนจุ๊ฟๆๆๆ