My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

     หลังจากที่พิมกลับมาหลายวันมานี้พิมมาหาป๊อปปี้บ่อยแล้วชอบลากออกไปนู่น ไปนี่อยู่เรื่อยและวันนี้ก็เช่นกันพิมพาป๊อปปี้ไปเดินห้าง พวกเราห้าคนเลยมารวมอยู่เรือนเล็กกันหมด
"ฉันล่ะหมั่นไส้ยัยพิมจริงจริ๊ง มาลากไอหมีพูห์ไปตลอด"แก้วพูดขึ้น
"ใช่ค่ะพี่แก้ว แต๊งเห็นด้วย"แต๊งกิ้วเสริม
"แล้วแกล่ะฟาง...ฟาง...ฟาง!"แก้วที่อยู่ข้างๆฉันตะโกนเรียก ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์
"ฮะ...อะไรแก้ว ใกล้แค่นี้ไม่ต้องเสียงดังก็ได้"ฉันบอก
"ฉันเรียกแกหลายรอบแล้วแกก็ไม่ได้ยิน เหม่ออะไรยะ"แก้วบอก
"เปล่า แล้วแกเรียกฉันทำไม"ฉันถาม เปลี่ยนเรื่อง
"แกว่ายัยคุณพิมเป็นยังไง"แก้วถาม
"ก็สวย เหมาะกับป๊อปปี้ดี"ฉันตอบหน้าซึม
"เห้ย แกซึมตั้งแต่ยัยคุณพิมกลับมาแล้วนะ เป็นอะไรหึงนายป๊อปรึไง"แก้วถามแหย่ๆ
"เปล่านะ ฉันจะไปหึงเขาทำไมในเมื่อเขารักกัน"ฉันพูดเสียงอ่อย
"เดี๋ยวสิฟาง ถ้าเป็นพิมรักไอป๊อปเรื่องจริงแต่ถ้าไอป๊อปรักพิมนี่เป็นไปไม่ได้"โทโมะพูดขึ้น
"ใช่ค่ะ พี่โมะพูดถูก"แต๊งกิ้วเสริม
"ฟางแกบอกฉันมานะแกรักป๊อปปี้ใช่มั้ย"แก้วถาม รักงั้นเหรอ...
"ปะ...เปล่านะแก้ว"ฉับปฏิเสธอย่างรนๆ
"เปล่าอะไร ฉันเป็นเพื่อนแกนะทำไมฉันจะดูแกไม่ออก"แก้วพูด
"...."ฉันเงียบไม่ตอบ
"บอกฉันมานะว่าแกรักไอหมี"แก้วขยั้ยขยอ
"...."ฉันเงียบเหมือนเดิม รู้สึกว่าดวงตาเริ่มร้อนแล้วมีน้ำใสไหลออกมา
"ฟาง/พี่ฟาง"แก้ว โทโมะ เฟย์และแต๊งกิ้วเรียกชื่อฉันทันทีพอเห็นฉันร้องไห้
"โถ่ ฟาง"แก้วเช็ดน้ำตาให้ฉันแล้วดึงฉันไปกอด
"อย่าร้องนะแก ไม่ต้องบอกแล้วว่าแกรู้สึกยังไงกับไอหมีแค่ฉันก็รู้แล้ว"แก้วปลอบ
"ฮึกๆ แก้ว...ฉันเจ็บ"ฉันสะอื้นบอกแก้ว
"อืม ฉันรู้ไอหมีบ้ากล้าดียังไงมาทำเพื่อนฉันเจ็บ ฮึ่ย"แก้วพูด
"ฮึกๆๆ
 
ครืดๆๆ
 
"ฮัลโหลครับ"โทโมะรับโทรศัพท์"อ้าว นายเองเหรอพิชชี่มีอะไรถึงโทรมาหาฉัน อืม พิมงั้นเหรอ มาสิมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้วพาไอป๊อปไปเที่ยวตลอด มีอะไรรึเปล่า ฮะ จริงเหรอ อืมๆเดี๋ยวฉันจัดการให้ แค่นี้แหละ"แล้วโทโมะก็วางสาย
"ใครโทรมาเหรอโมะ แล้วเกี่ยวอะไรกับยัยคุณพิม"แก้วรีบถาม
"หึๆ ฉันรู้แล้วว่าจะจัดการยังไงกับพิม"โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์
 
มีสายโทรหาโทโมะเรื่องพิมด้วยล่ะ จะเกี่ยวอะไรกับผพิมน้าาาาา
 
เม้น โหวตด้วยนะคะ