My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม

     หลังจากที่พิมกลับมาหลายวันมานี้พิมมาหาป๊อปปี้บ่อยแล้วชอบลากออกไปนู่น ไปนี่อยู่เรื่อยและวันนี้ก็เช่นกันพิมพาป๊อปปี้ไปเดินห้าง พวกเราห้าคนเลยมารวมอยู่เรือนเล็กกันหมด

"ฉันล่ะหมั่นไส้ยัยพิมจริงจริ๊ง มาลากไอหมีพูห์ไปตลอด"แก้วพูดขึ้น

"ใช่ค่ะพี่แก้ว แต๊งเห็นด้วย"แต๊งกิ้วเสริม

"แล้วแกล่ะฟาง...ฟาง...ฟาง!"แก้วที่อยู่ข้างๆฉันตะโกนเรียก ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

"ฮะ...อะไรแก้ว ใกล้แค่นี้ไม่ต้องเสียงดังก็ได้"ฉันบอก

"ฉันเรียกแกหลายรอบแล้วแกก็ไม่ได้ยิน เหม่ออะไรยะ"แก้วบอก

"เปล่า แล้วแกเรียกฉันทำไม"ฉันถาม เปลี่ยนเรื่อง

"แกว่ายัยคุณพิมเป็นยังไง"แก้วถาม

"ก็สวย เหมาะกับป๊อปปี้ดี"ฉันตอบหน้าซึม

"เห้ย แกซึมตั้งแต่ยัยคุณพิมกลับมาแล้วนะ เป็นอะไรหึงนายป๊อปรึไง"แก้วถามแหย่ๆ

"เปล่านะ ฉันจะไปหึงเขาทำไมในเมื่อเขารักกัน"ฉันพูดเสียงอ่อย

"เดี๋ยวสิฟาง ถ้าเป็นพิมรักไอป๊อปเรื่องจริงแต่ถ้าไอป๊อปรักพิมนี่เป็นไปไม่ได้"โทโมะพูดขึ้น

"ใช่ค่ะ พี่โมะพูดถูก"แต๊งกิ้วเสริม

"ฟางแกบอกฉันมานะแกรักป๊อปปี้ใช่มั้ย"แก้วถาม รักงั้นเหรอ...

"ปะ...เปล่านะแก้ว"ฉับปฏิเสธอย่างรนๆ

"เปล่าอะไร ฉันเป็นเพื่อนแกนะทำไมฉันจะดูแกไม่ออก"แก้วพูด

"...."ฉันเงียบไม่ตอบ

"บอกฉันมานะว่าแกรักไอหมี"แก้วขยั้ยขยอ

"...."ฉันเงียบเหมือนเดิม รู้สึกว่าดวงตาเริ่มร้อนแล้วมีน้ำใสไหลออกมา

"ฟาง/พี่ฟาง"แก้ว โทโมะ เฟย์และแต๊งกิ้วเรียกชื่อฉันทันทีพอเห็นฉันร้องไห้

"โถ่ ฟาง"แก้วเช็ดน้ำตาให้ฉันแล้วดึงฉันไปกอด

"อย่าร้องนะแก ไม่ต้องบอกแล้วว่าแกรู้สึกยังไงกับไอหมีแค่ฉันก็รู้แล้ว"แก้วปลอบ

"ฮึกๆ แก้ว...ฉันเจ็บ"ฉันสะอื้นบอกแก้ว

"อืม ฉันรู้ไอหมีบ้ากล้าดียังไงมาทำเพื่อนฉันเจ็บ ฮึ่ย"แก้วพูด

"ฮึกๆๆ

ครืดๆๆ

"ฮัลโหลครับ"โทโมะรับโทรศัพท์"อ้าว นายเองเหรอพิชชี่มีอะไรถึงโทรมาหาฉัน อืม พิมงั้นเหรอ มาสิมาได้อาทิตย์กว่าๆแล้วพาไอป๊อปไปเที่ยวตลอด มีอะไรรึเปล่า ฮะ จริงเหรอ อืมๆเดี๋ยวฉันจัดการให้ แค่นี้แหละ"แล้วโทโมะก็วางสาย

"ใครโทรมาเหรอโมะ แล้วเกี่ยวอะไรกับยัยคุณพิม"แก้วรีบถาม

"หึๆ ฉันรู้แล้วว่าจะจัดการยังไงกับพิม"โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์

มีสายโทรหาโทโมะเรื่องพิมด้วยล่ะ จะเกี่ยวอะไรกับผพิมน้าาาาา

เม้น โหวตด้วยนะคะ