[เจมส์-เบลล่า] ซุป'ตาร์ตัวร้ายกะยัยนักข่าว
9.1
เขียนโดย Elf_bluefish
วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.09 น.
13 chapter
81 วิจารณ์
41.33K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) บุกบ้านซุปตาร์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรี๊งงง" เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นเหมือนเคย เช้าวันใหม่เเล้วสินะ..
"กรี๊งงง" อ้าวแต่นี้มันไม่ใช่เสียงนาฬิกาปลุกนี่หน่า -0- มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฮี่ฮี่
"ฮัลโหล!!!" ทันทีที่กดรับสาย เสียง บก.ก็ดังลั่นไปทั้งมือถือ
"สะ...สวัสดีค่ะ... บก."
"คุณราณี! งานของคุณคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว รู้ไหมว่าเราต้องรีบหาข่าว บริษัทอื่นเขาไปไหนต่อไหนกันหมดแล้ว รีบๆเข้าสิคุณ ไปตีสนิทเจมส์เข้าไว้ งานจะได้เป็นไปอย่างราบรื่น"
"ขอโทษทีค่ะ บก. ฉันหมดหนทางเเล้วจริงๆ T^T จะให้ฉันทำยังไงค่ะ?"
"ก็ไปที่บ้านเขาสิ!!!"
บก. ตอบด้วยนํ้าเสียงจริงจังมากๆ ห๊ะ? จะให้ฉันไปบ้านเขานี่นะ? ฉันยังไม่รู้เลยนะ ว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหน -0- และอีกอย่าง.... เจมส์จะจำฉันได้ไหมเนี่ย -.- พอดีว่าฉันทำวีรกรรมอันไม่น่าจดจำไว้เยอะพอสมควร
"แต่ดิฉันไม่...." ฉันตอบ บก. อย่างกะตุกกะตัก
"เดี๋ยวส่งเชคอินสถานที่ไปให้ ไม่ต้องห่วง!!"
พูดจบ.. บก. ก็วางสาย เห้อออ -*- เอาเว้ย! ฉันรีบเปลี่ยนชุดเปลี่ยนเสื้อผ้าแปรงร่างเป็นนักข่าวสาวสุดสวย ไม่นานนัก เชคอินบ้านของเจมส์ก็ถูกส่งมาใน SMS ของฉัน ไฮเทคเป็นบ้า -.-
----------------------------------------------------------------------------------
"215 บาทครับ" คนขับรถแท็กซี่ตอบฉัน จากนั้นเขาก็ขับรถจากไป
ถึงบ้านเจมส์เเล้วสินะ ~ ฉันคงต้องเริ่มจากการเข้าไปในบ้านของเขาให้ได้ซะก่อน
"สวัสดีครับ" เสียงของยามหน้าบ้านกล่วทักทาย
"มาหาใครครับ?" ยามหน้าเข้มขวมดคิ้วถามฉันอย่างสงสัย
"ฉันมาหาคุณเจมส์ค่ะ ^^" ฉันตอบเขาอย่างเป็นมิตร
"คุณคงเป็นนักข่าวหล่ะสิ้ คุณเจมส์บอกว่าไม่อนุญาตให้นักข่าวหรือบุคคลเข้ามาครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ" เขาตอบฉันอย่างไม่ใยดีสักนิ๊ดดด นี่ฉันโดนไล่ราวกับหมูกับหมา -.- รู้ไหมฉันเป็นคร้ายยยย
"ค่ะ ขอบคุณมาก.. ฉันไปก็ได้" ในที่สุด... ฉันก็ต้องจำใจเดินออกมา-.-
หึ! ไม่ให้เข้างั้นเหรอ? ท้าทายราณีเกินไปแล้ว ใครว่าฉันจะยอมแพ้กับการถูกปฏิเสธง่ายๆหละ
ฉันเดิมอ้อมไปทางหลังบ้านของเขา ซึ่ง...รั้วสูงมากค่ะ - - แต่มันเป็นมุมอับ โดนจับยาก คิคิ เสร็จฉันหล่ะ!
ฉันพยายามปีนต้นไม้สูงที่อยู่นอกรั้ว ซึ่งมีกิ่งไม้ที่ยื่นเข้าไปในบ้านของเขาอยู่ พอที่จะกระโดดลงไปได้ ฉันจึงนั่งอยู่ที่โคนต้นไม้คอยสังเกตการณ์ ปรากฎว่า... ไม่มีใครอยู่ 5555
ฉันไม่รอช้าที่จะกระโดดลงจากต้นไม้นั้น แต่จู่ๆก็...
"ครับผม... เดี๋ยวผมจะเชคเวลาให้นะครับพี่ปิ๊ก"
เสียงนายเจมส์ล่องลอยเข้ามาในหูฉันอย่างชัดเจน ฉันแง้มหน้าลงมามอง... เห็นเจมส์กำลังยืนคุยโทรศัพท์ ทำไงดีหล่ะ!! แล้วฉันจะลงยังไงเนี่ย ใช่ๆๆๆ ต้องรอให้เขาเดินเข้าไปในบ้านก่อนสินะ เอางั้นก็ได้! เลือดนักสู้ของฉันมีเต็มตัวอยู่เเล้วว
5 นาที -- 10 นาที -- 15 นาที -- 20 นาที -- 25 นาที -- 30 นาที ....~~~~
โอ้ย!! อีตาบ้า เมื่อไหร่จะไปเนี่ย? ฉันเห็นเขานั่งเขี่ยไอโฟน ไอพอด ไอแพด ไอ..บลาๆๆๆๆ นานไปละ กรี๊ดดด เริ่มทนไม่ไหวละนะะะะ
ฉันนั่งถอนหายใจเข้าออกไปมาอย่างหงุดหงิด ทำไมมันโชคร้ายแบบนี้นะ
"เงี๊ยว เมี๊ยว"
จู่ๆ เสียงเจ้าแมวสีดำก็ได้มาประชิดกับตัวฉัน อร๊ากๆ แมวดำๆๆๆ -0-
"ไป!" ฉันร้องไล่เข้าแมวอย่างเบาๆ ยํ้า! ว่าเบานะ -,.-
ขณะนั้นเอง เจมสืก็เงยหน้าขึ้นมา อุ๊บส์! ตายๆ ฉันรีบหลบเข้าไปในซอกลืบของโคนต้นไม้ ปรากฎว่า.. 555 เขาไม่เห็นฉัน เขากลับก้มหน้าลงไปเชียโทรศัพท์ของเขาต่อ
เอาหล่ะ.. เจ้าเหมียว ลงไปจากต้นไม้เดี๋ยวนี้!
"ไปๆ ลงไป" ฉันร้องไล่มัน
ทันใดนั้น.. เจ้าเหมียวมันแยกกรงเล็บอันแหลมคมของมัน ปัดใส่เเขนฉัน
"ชึ้บ!"
"โอ้ย!" ด้วยความเจ็บปวด ฉันจึงร้องอุทานออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ใครหนะ?" เสียงเจมส์ตะโกนถามทันที ที่สิ้นเสียงร้องของฉัน
"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!" เจมส์ขู่เสียงเเข็ง
ฉันจะทำยังไงดีหล่ะทีนี้ -0-
"ลงมาเดี๋ยวนี้!!" เสียงของเจมส์ยังคงตะโกนเรียกอย่างไม่ยั้ง
ทันใดนั้นเอง เจ้าเหมียวสีดำก็ขู่ฉันดังฟู่ จากนั้นมันก็เตรียมจะข่วนใส่แขนฉันอีกข้าง
"กรี๊ด!" ฉันร้องดังลั่น จึงเกิดการทรงตัวไม่อยู่
ร่างของฉันปลิวหล่นจากต้นไม้ ฉันเจ็บมาก แขนที่ถูกข่วนมันแสบไปหมด เลือดสีแดงซิบอยู่ที่แขนข้างซ้าย พร้อมที่จะไหลออกมา
ตอนนี้ร่างกายไร้เรี่ยวแรง หัวมึนตึ๊บ เห็นดาวเต็มไปหมด -.- แต่จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนร่างของฉันลอยขึ้น อ้อมแขนของเขาประคองตัวฉันไว้ ใบหน้านาบอยู่ที่กลางอกของเขา จากนั้นฉันจึงค่อยๆหมดสติไป
**โปรดติดตามตอนต่อไป**
ปล. ขอโทษด้วยนะค่ะที่มาอัพช้าไปหน่อย -3- หายกันน้า จุ้บๆ 55555
เป็นไงบ้างค่ะ? เบลล่าซนจริงๆเลยยย ติดตามตอนต่อไปกันนะค่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ฟิคนี้แต่งไว้เพื่อความบันเทิง และเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
ฝากเพจเจมส์-เบลล่าด้วยจ้า www.facebook.com/JiraneeFanpage
"กรี๊งงง" อ้าวแต่นี้มันไม่ใช่เสียงนาฬิกาปลุกนี่หน่า -0- มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฮี่ฮี่
"ฮัลโหล!!!" ทันทีที่กดรับสาย เสียง บก.ก็ดังลั่นไปทั้งมือถือ
"สะ...สวัสดีค่ะ... บก."
"คุณราณี! งานของคุณคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว รู้ไหมว่าเราต้องรีบหาข่าว บริษัทอื่นเขาไปไหนต่อไหนกันหมดแล้ว รีบๆเข้าสิคุณ ไปตีสนิทเจมส์เข้าไว้ งานจะได้เป็นไปอย่างราบรื่น"
"ขอโทษทีค่ะ บก. ฉันหมดหนทางเเล้วจริงๆ T^T จะให้ฉันทำยังไงค่ะ?"
"ก็ไปที่บ้านเขาสิ!!!"
บก. ตอบด้วยนํ้าเสียงจริงจังมากๆ ห๊ะ? จะให้ฉันไปบ้านเขานี่นะ? ฉันยังไม่รู้เลยนะ ว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหน -0- และอีกอย่าง.... เจมส์จะจำฉันได้ไหมเนี่ย -.- พอดีว่าฉันทำวีรกรรมอันไม่น่าจดจำไว้เยอะพอสมควร
"แต่ดิฉันไม่...." ฉันตอบ บก. อย่างกะตุกกะตัก
"เดี๋ยวส่งเชคอินสถานที่ไปให้ ไม่ต้องห่วง!!"
พูดจบ.. บก. ก็วางสาย เห้อออ -*- เอาเว้ย! ฉันรีบเปลี่ยนชุดเปลี่ยนเสื้อผ้าแปรงร่างเป็นนักข่าวสาวสุดสวย ไม่นานนัก เชคอินบ้านของเจมส์ก็ถูกส่งมาใน SMS ของฉัน ไฮเทคเป็นบ้า -.-
----------------------------------------------------------------------------------
"215 บาทครับ" คนขับรถแท็กซี่ตอบฉัน จากนั้นเขาก็ขับรถจากไป
ถึงบ้านเจมส์เเล้วสินะ ~ ฉันคงต้องเริ่มจากการเข้าไปในบ้านของเขาให้ได้ซะก่อน
"สวัสดีครับ" เสียงของยามหน้าบ้านกล่วทักทาย
"มาหาใครครับ?" ยามหน้าเข้มขวมดคิ้วถามฉันอย่างสงสัย
"ฉันมาหาคุณเจมส์ค่ะ ^^" ฉันตอบเขาอย่างเป็นมิตร
"คุณคงเป็นนักข่าวหล่ะสิ้ คุณเจมส์บอกว่าไม่อนุญาตให้นักข่าวหรือบุคคลเข้ามาครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ" เขาตอบฉันอย่างไม่ใยดีสักนิ๊ดดด นี่ฉันโดนไล่ราวกับหมูกับหมา -.- รู้ไหมฉันเป็นคร้ายยยย
"ค่ะ ขอบคุณมาก.. ฉันไปก็ได้" ในที่สุด... ฉันก็ต้องจำใจเดินออกมา-.-
หึ! ไม่ให้เข้างั้นเหรอ? ท้าทายราณีเกินไปแล้ว ใครว่าฉันจะยอมแพ้กับการถูกปฏิเสธง่ายๆหละ
ฉันเดิมอ้อมไปทางหลังบ้านของเขา ซึ่ง...รั้วสูงมากค่ะ - - แต่มันเป็นมุมอับ โดนจับยาก คิคิ เสร็จฉันหล่ะ!
ฉันพยายามปีนต้นไม้สูงที่อยู่นอกรั้ว ซึ่งมีกิ่งไม้ที่ยื่นเข้าไปในบ้านของเขาอยู่ พอที่จะกระโดดลงไปได้ ฉันจึงนั่งอยู่ที่โคนต้นไม้คอยสังเกตการณ์ ปรากฎว่า... ไม่มีใครอยู่ 5555
ฉันไม่รอช้าที่จะกระโดดลงจากต้นไม้นั้น แต่จู่ๆก็...
"ครับผม... เดี๋ยวผมจะเชคเวลาให้นะครับพี่ปิ๊ก"
เสียงนายเจมส์ล่องลอยเข้ามาในหูฉันอย่างชัดเจน ฉันแง้มหน้าลงมามอง... เห็นเจมส์กำลังยืนคุยโทรศัพท์ ทำไงดีหล่ะ!! แล้วฉันจะลงยังไงเนี่ย ใช่ๆๆๆ ต้องรอให้เขาเดินเข้าไปในบ้านก่อนสินะ เอางั้นก็ได้! เลือดนักสู้ของฉันมีเต็มตัวอยู่เเล้วว
5 นาที -- 10 นาที -- 15 นาที -- 20 นาที -- 25 นาที -- 30 นาที ....~~~~
โอ้ย!! อีตาบ้า เมื่อไหร่จะไปเนี่ย? ฉันเห็นเขานั่งเขี่ยไอโฟน ไอพอด ไอแพด ไอ..บลาๆๆๆๆ นานไปละ กรี๊ดดด เริ่มทนไม่ไหวละนะะะะ
ฉันนั่งถอนหายใจเข้าออกไปมาอย่างหงุดหงิด ทำไมมันโชคร้ายแบบนี้นะ
"เงี๊ยว เมี๊ยว"
จู่ๆ เสียงเจ้าแมวสีดำก็ได้มาประชิดกับตัวฉัน อร๊ากๆ แมวดำๆๆๆ -0-
"ไป!" ฉันร้องไล่เข้าแมวอย่างเบาๆ ยํ้า! ว่าเบานะ -,.-
ขณะนั้นเอง เจมสืก็เงยหน้าขึ้นมา อุ๊บส์! ตายๆ ฉันรีบหลบเข้าไปในซอกลืบของโคนต้นไม้ ปรากฎว่า.. 555 เขาไม่เห็นฉัน เขากลับก้มหน้าลงไปเชียโทรศัพท์ของเขาต่อ
เอาหล่ะ.. เจ้าเหมียว ลงไปจากต้นไม้เดี๋ยวนี้!
"ไปๆ ลงไป" ฉันร้องไล่มัน
ทันใดนั้น.. เจ้าเหมียวมันแยกกรงเล็บอันแหลมคมของมัน ปัดใส่เเขนฉัน
"ชึ้บ!"
"โอ้ย!" ด้วยความเจ็บปวด ฉันจึงร้องอุทานออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ใครหนะ?" เสียงเจมส์ตะโกนถามทันที ที่สิ้นเสียงร้องของฉัน
"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!" เจมส์ขู่เสียงเเข็ง
ฉันจะทำยังไงดีหล่ะทีนี้ -0-
"ลงมาเดี๋ยวนี้!!" เสียงของเจมส์ยังคงตะโกนเรียกอย่างไม่ยั้ง
ทันใดนั้นเอง เจ้าเหมียวสีดำก็ขู่ฉันดังฟู่ จากนั้นมันก็เตรียมจะข่วนใส่แขนฉันอีกข้าง
"กรี๊ด!" ฉันร้องดังลั่น จึงเกิดการทรงตัวไม่อยู่
ร่างของฉันปลิวหล่นจากต้นไม้ ฉันเจ็บมาก แขนที่ถูกข่วนมันแสบไปหมด เลือดสีแดงซิบอยู่ที่แขนข้างซ้าย พร้อมที่จะไหลออกมา
ตอนนี้ร่างกายไร้เรี่ยวแรง หัวมึนตึ๊บ เห็นดาวเต็มไปหมด -.- แต่จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนร่างของฉันลอยขึ้น อ้อมแขนของเขาประคองตัวฉันไว้ ใบหน้านาบอยู่ที่กลางอกของเขา จากนั้นฉันจึงค่อยๆหมดสติไป
**โปรดติดตามตอนต่อไป**
ปล. ขอโทษด้วยนะค่ะที่มาอัพช้าไปหน่อย -3- หายกันน้า จุ้บๆ 55555
เป็นไงบ้างค่ะ? เบลล่าซนจริงๆเลยยย ติดตามตอนต่อไปกันนะค่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ฟิคนี้แต่งไว้เพื่อความบันเทิง และเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
ฝากเพจเจมส์-เบลล่าด้วยจ้า www.facebook.com/JiraneeFanpage
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ