[เจมส์-เบลล่า] ซุป'ตาร์ตัวร้ายกะยัยนักข่าว

      ฉันค่อยๆลืมตาตื่นจากการหมดสติไป  ดวงไฟสีอมส้มราคาแพง ดูหรูหรากระทบเข้าตาฉัน  มันทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน  ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง หันซ้ายหันขวาดูความปลอดภัย พบว่าแขนข้างหนึ่งของฉันถูกพันด้วยผ้าก๊อสสีขาวสะอาด  แต่ก็ยังรู้สึกแสบเหมือนเดิม  ภายในห้องที่ฉันอยู่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย  ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงัด ได้ยินแต่เสียงเครื่องปรับอากาศกำลังทำงาน  ฉันกวาดสายตามองทั่ว4ทิศ  เห็นรูปภาพผู้ชายคนหนึ่งถูกใส่กรอบวางไว้บนหัวเตียง ชายคนนั้น คือ  

"เจมส์ จิรายุ" 

     ตอนนี้ฉันอยู่บ้านเขานี่! T^T  ไม่นานนักก็มีหญิงสาวสูงวัยท่านหนึ่งเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับถือถาดใส่อาหารมากมายมาให้ฉัน

"ตื่นเเล้วเหรอคะ ^^  ป้าเอาอาหารมาให้นะคะ  ทานสักหน่อยจะได้มีแรง"  คุณป้าทักทายฉันอย่างใจดี  ถ้าให้ฉันเดาป้าต้องเป็นแม่บ้านแน่ๆเลย

"ป้าครับ เดี๋ยวลงไปทำขนมต่อนะครับ.."  เจมส์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับพูดด้วยนํ้าเสียงโหดๆ -.-  เขาเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ จนแันแทบไม่ทันตั้งตัว  เขายืนดอกอกเเล้วมองฉันอย่างสงสัย  

"ค่ะ.. งั้นป้าขอตัวก่อนนะคะ.."

    พูดจบ ป้าก็ส่งยิ้มให้ฉันเล้กน้อย  ก่อนจะเดินออกจากห้องไป  ฮืออTT ป้าขาา.. อยู่กับหนูก่อนนน    ณ ตอนนี้ก็เหลอแค่ฉันกับเจมส์อยู่ในห้องกันสองคน..

"เธอเป็นใคร? มาที่นี่ทำไม?" 

     เฮ้ออ.. นี่ถือว่าโชคดีนะที่เขาจำฉันตอนงานวันเกิดคุณประวิทย์ไม่ได้  ไม่งั้นแย่เลย  เพราะฉันว่ากับเขาไว้ซะเยอะเลยหน่ะสิ.. 

"ฉัน...ฉัน..ขอโทษ  ฉันแค่ทำตามหน้าที่.."

    เขาขมวดคิ้ว และพูดว่า..

"เธอคิดว่าฉันจะจำเธอไม่ได้เหรอยัยนักข่าว??  ฉันเจอเธอครั้งแรกที่ร้านอาหารญี่ปุ่น เธอเป็นเพื่อนกับมิว  และฉันเจอเธอครั้งที่ 2 ตอนงานวันคล้ายวันเกิดคุณประวิทย์   สุดท้ายย.. ฉันเจอเธอครั้งที่ 3  ก็ตอนที่เธอบุกบ้านฉันนี่แหละ   วีรกรรมของเธอแต่ละครั้งนี่..ช่างไม่น่าจดจำเอาซะเลยนะยัยบ๊อง!"

"อ้าว.. ถ้านายจำฉันได้แล้ว จะถามทำไมหล้ะ?  เลิกเรียกฉันว่า ยัยนักข่าว หรือ ยัยบ๊องอะไรนั้นสักที..  ฉันชื่อเบลล่าาา   เบลล่า ราณี ชัดนะ!"

"แล้วเธอมาที่บ้านฉันต้องการอะไร?  มาขอทำข่าวใช่มั้ย?  รปภ.หน้าบ้านบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้ามา.. เธอนี่มันดื้อจริงๆ"

    เขาต่อว่าฉันและถอนหายใจยาวๆ    ในใจฉันตอนนี้ เริ่มรู้สึกผิด.. 

"ก็... ฉันได้รับงานให้มาตามข่าวนายนี่หน่าา  ฉันขอโทษที่มาบุกบ้านนายและทำให้นายเดือดร้อนแต่...ฉันหมดหนทางจริงๆ  ฉะ..ฉัน ก็..เลยอยากจะ... เอ่ออ    มาขอทำข่าวเธอโดยตรงหน่ะ  คือแบบ.. ให้ฉันทำงานให้นายเถอะนะ  -v-"

    เขายืนเงียบ ก่อนที่จะหัวเราะออกมา.

"ฮ่าๆๆ นี่เธอเรียนทำข่าวมาจริงๆหรือเปล่าเนี่ย-..-"

"ก็ปกติ.. ฉันทำงานแต่ในบริษัทนี่หน่าา  ไม่เคยมาตามข่าวใครหรอกก ฮี่ฮี่"

"โอเคๆ งั้นฉันให้อภัยเธอก็เเล้วกัน  ฉันโทรบอกให้มิวมารับเธอแล้ว  รอก่อนละกัน  ถ้าอยากจะลงไปกินขนมก็ตามฉันมา"

"เอ่อ..เจมส์    เดี๋ยวสิ"

   เขาหันหน้ามาแล้วทำตาแป๋วใส่.. ฮรึกกน่ารักชะมัดเลย ><

"ว่าไง?"

"ถ้าฉัน..จะขอ..อนุญาตมาหานายพรุ่งนี้ได้ไหม?  ฉันอยากทำข่าวจริงๆนะ.."

"......"

"นะ..เจมส์.."

"....ขอคิดดูก่อนเเล้วกัน...".

   เขาพูดแบบนี้ก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมา 50% แล้ว   ถึงแม้เขาจะพูดออกมาด้วยความไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่..

   ฉันเดินตามเขาเพื่อนลงไปกินขนม   เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารก็มีขนมและผลไม้สดวางเรียงรายเป็นจานๆ  จนทำให้ฉันลืมไปเลยว่า  ลืมทานอาหารที่คุณป้านำมาให้บนห้องเมื่อกี้ - -    ฉันคว้าขนมปังเนยสดเข้าปากอย่างตะกละตะกลาม

"กินช้าๆสิ  เดี๋ยวก็ติดคอตาย"  เจมส์พูด

"ก็ฉันหิวนี่.. ตะกี้ลืมกินข้าวฮี่ฮี่" 

   ~ติ๊งน๊อง~  เสียงกดกริ่งจากหน้าบ้านดังขึ้น    สงสัยเป็นมิวแน่ๆเลย

    คุณป้าแม่บ้านเดินไปเปิดประตูให้แขกที่กำลังมา   รถเก๋งสำดำจอดในโรงจอดรถอย่างช้าๆ   

"เบลล่า!"   ทันทีที่ประตูเปิด เสียงมิวเเล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว  

"มาเเล้วเหรอ?  มารับยัยตัวเเสบกลับไปทีนะ555"  เจมส์พูดไปหัวเราะไป

"เจมส์.. ฉันขอโทษแทนเบลล่าด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะพาเบลล่ากลับเอง"   มิวขอโทษแทนฉันอย่างรู้สึกผิด  ฉันเป็นต้นเหตุตลอดเลย T^T

"ไม่เป็นไร  ฉันเคลียร์กับเพื่อนเธอแล้วหล้ะ"  เจมส์ตอบและยิ้มให้มิวอย่างเป็นมิตร  แล้วทีฉันหล้ะ?  ไม่คิดจะยิ้มให้่สักนิดเลย   สงสัยเจมส์จะชอบมิวล้ะมั้ง ..

"ขอบใจนะเจมส์ที่ให้อภัยเบลล่า  คราวหน้าฉันสัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก"

   ฉันนั่งกัดขนมปังทำตาลอกแลกไปมา...  นี่กะจะพูดกันแค่2คนงั้นเรอะ? - -

"เอ่อ..."  ฉันกระอุกกระอักจนเผลออุทานออกมา

"เป็นไรไปเบลล่า?"  มิวถามฉันด้วยความเป็นห่วงเหมือนเดิม

"เจมส์.. นายยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะว่าจะอนุญาตให้ฉันทำงานพรุ่งนี้หรือเปล่า?"

   ฉันพูดไปอย่างมั่นใจ  มิวทำหน้าตกใจนิดๆ  แต่ก็แอบอมยิ้มที่เห็นฉันจริงจังขนาดนี้

"เจมส์.. ช่วยเบลล่าหน่อยสิ  เบลล่าตั้งใจกับงานครั้งนี้มากๆนะ  ฉันเข้าใจว่านายกลัวไม่เป็นส่วนตัว  แต่ฉันมั่นใจว่าเบลล่าไม่ก้าวก่ายนายแน่นอน..   นายเห็นแก่เพื่อนฉันเถอะนะเจมส์"

   มิวพูดเสริม   ขอบใจมากนะมิวTT  ฉันส่งสายตาขอบคุณมิวอย่างสุดซึ้ง

"หา? ว่าไงนะ?"   เจมส์พูด

"นะ..."  นํ้าเสียงของมิวออดอ้อนสุดๆ

"แล้ว...นานเท่าไหร่ล้ะ?"

"เอ่อ... ทุกงานจ้า ><"  มิวยิ้ม

"-___-"

"นะเจมส์นะนะนะนะ"

"เอ่อ.. เผื่อนายจะชอบเบลล่ามากกว่าเดิมไง  ลองทำงานด้วยกันดูสักครั้งสิ  บางทีนายอาจจะเห็นข้อดีของเบลล่าบ้างไง"  มิวซุบซิบข้างๆหูเจมส์   

    เจมส์มองหน้าฉัน  ก่อนจะพูดว่า...

"ก็ได้!! ต่อไปนี้ ...เธฮลองมาทำงานกับฉันนะเบลล่าาาา"  เขาพูดไปทำหน้ากรุ่มกริ่มไป

   เอ่อ.. -..-  ฉันเริ่มกลัวว่าเขาจะแกล้งฉันซะเเล้ววหล่ะ   แต่ช่างมันเถอะ  แค่เขาตอบตกลงฉันก็ดีใจมากแล้วว

"ขอบคุณนายมากๆเลยนะ  ฉันจะมาหานายแต่เช้าเลย"  ฉันตอบเขาไปด้วยความดีใจ

"แต่มีข้อแม้.."

"...ว่าไงค่ะ..."

"เธอจะต้องตามติดฉันตลอด 24 ชั่วโมง   เพราะงานฉันมีมาตลอด  และถ้าฉันใช้งานเธอทำอะไร  เธอก็ต้องทำ   พรุ่งนี้เธอกับฉันคงต้องทำสัญญากันที่บริษัท - -  ฉะนั้นมาหาฉันที่บ้าน 9 โมงเป๊ะๆ ไม่มีเลทหรือสายกว่านั้น"

"ได้เลยค่ะเจ้านายสุดหล่อออ  ขอบคุณมากๆเลยนะคะ"

"เอาหล่ะๆ  มิวว่า เราคงต้องกลับก่อนเเล้วแหละ   ขอบใจมากนะเจมส์"  มิวยิ้มให้ฉันและเจมส์

"โอเค.. ขับรถดีดีนะมิว"  

    จากนั้นฉันและมิวจึงเดินทางกับคอนโด 

**โปรดติดตามตอนต่อไป**

ปล.อัพเเล้วนะคะ  ขอโทษที่หายไปนานเลย  ตอนนี้เจมส์ตกลงรับงานเเล้ววว ดีใจกับเบลล่าด้วยเนาะ55555  ติดตามตอน 8 ต่อค้าา

ฝากเพจเจมส์-เบลล่าด้วยจ้า  www.facebook.com/JiraneeFanpage