[เจมส์-เบลล่า] ซุป'ตาร์ตัวร้ายกะยัยนักข่าว

9.1

เขียนโดย Elf_bluefish

วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.09 น.

  13 chapter
  81 วิจารณ์
  41.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) บุกบ้านซุปตาร์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"กรี๊งงง"  เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นเหมือนเคย   เช้าวันใหม่เเล้วสินะ..

"กรี๊งงง"  อ้าวแต่นี้มันไม่ใช่เสียงนาฬิกาปลุกนี่หน่า -0-   มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของฉันเองแหละ ฮี่ฮี่

 

"ฮัลโหล!!!"  ทันทีที่กดรับสาย เสียง บก.ก็ดังลั่นไปทั้งมือถือ

"สะ...สวัสดีค่ะ... บก."

"คุณราณี! งานของคุณคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว  รู้ไหมว่าเราต้องรีบหาข่าว บริษัทอื่นเขาไปไหนต่อไหนกันหมดแล้ว   รีบๆเข้าสิคุณ   ไปตีสนิทเจมส์เข้าไว้   งานจะได้เป็นไปอย่างราบรื่น"

"ขอโทษทีค่ะ บก. ฉันหมดหนทางเเล้วจริงๆ T^T จะให้ฉันทำยังไงค่ะ?"

"ก็ไปที่บ้านเขาสิ!!!"

 

      บก. ตอบด้วยนํ้าเสียงจริงจังมากๆ   ห๊ะ? จะให้ฉันไปบ้านเขานี่นะ?  ฉันยังไม่รู้เลยนะ  ว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหน -0-   และอีกอย่าง.... เจมส์จะจำฉันได้ไหมเนี่ย -.-   พอดีว่าฉันทำวีรกรรมอันไม่น่าจดจำไว้เยอะพอสมควร

 

"แต่ดิฉันไม่...."  ฉันตอบ บก. อย่างกะตุกกะตัก

"เดี๋ยวส่งเชคอินสถานที่ไปให้ ไม่ต้องห่วง!!" 

 

     พูดจบ.. บก. ก็วางสาย   เห้อออ -*-  เอาเว้ย!  ฉันรีบเปลี่ยนชุดเปลี่ยนเสื้อผ้าแปรงร่างเป็นนักข่าวสาวสุดสวย     ไม่นานนัก เชคอินบ้านของเจมส์ก็ถูกส่งมาใน SMS ของฉัน     ไฮเทคเป็นบ้า -.-

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

"215 บาทครับ"  คนขับรถแท็กซี่ตอบฉัน  จากนั้นเขาก็ขับรถจากไป

 

     ถึงบ้านเจมส์เเล้วสินะ ~  ฉันคงต้องเริ่มจากการเข้าไปในบ้านของเขาให้ได้ซะก่อน

 

"สวัสดีครับ"  เสียงของยามหน้าบ้านกล่วทักทาย

"มาหาใครครับ?"  ยามหน้าเข้มขวมดคิ้วถามฉันอย่างสงสัย

"ฉันมาหาคุณเจมส์ค่ะ ^^"  ฉันตอบเขาอย่างเป็นมิตร

"คุณคงเป็นนักข่าวหล่ะสิ้   คุณเจมส์บอกว่าไม่อนุญาตให้นักข่าวหรือบุคคลเข้ามาครับ  ต้องขอโทษด้วยนะครับ"    เขาตอบฉันอย่างไม่ใยดีสักนิ๊ดดด   นี่ฉันโดนไล่ราวกับหมูกับหมา -.-  รู้ไหมฉันเป็นคร้ายยยย

"ค่ะ ขอบคุณมาก..  ฉันไปก็ได้" ในที่สุด... ฉันก็ต้องจำใจเดินออกมา-.-   

 

    หึ! ไม่ให้เข้างั้นเหรอ?   ท้าทายราณีเกินไปแล้ว    ใครว่าฉันจะยอมแพ้กับการถูกปฏิเสธง่ายๆหละ  

    ฉันเดิมอ้อมไปทางหลังบ้านของเขา  ซึ่ง...รั้วสูงมากค่ะ - - แต่มันเป็นมุมอับ  โดนจับยาก  คิคิ   เสร็จฉันหล่ะ!      

    ฉันพยายามปีนต้นไม้สูงที่อยู่นอกรั้ว ซึ่งมีกิ่งไม้ที่ยื่นเข้าไปในบ้านของเขาอยู่  พอที่จะกระโดดลงไปได้   ฉันจึงนั่งอยู่ที่โคนต้นไม้คอยสังเกตการณ์   ปรากฎว่า... ไม่มีใครอยู่ 5555

    ฉันไม่รอช้าที่จะกระโดดลงจากต้นไม้นั้น      แต่จู่ๆก็...

 

"ครับผม...  เดี๋ยวผมจะเชคเวลาให้นะครับพี่ปิ๊ก"

 

   เสียงนายเจมส์ล่องลอยเข้ามาในหูฉันอย่างชัดเจน   ฉันแง้มหน้าลงมามอง...  เห็นเจมส์กำลังยืนคุยโทรศัพท์   ทำไงดีหล่ะ!!  แล้วฉันจะลงยังไงเนี่ย    ใช่ๆๆๆ ต้องรอให้เขาเดินเข้าไปในบ้านก่อนสินะ    เอางั้นก็ได้! เลือดนักสู้ของฉันมีเต็มตัวอยู่เเล้วว

 

5 นาที  -- 10 นาที -- 15 นาที -- 20 นาที -- 25 นาที -- 30 นาที ....~~~~

 

  โอ้ย!! อีตาบ้า เมื่อไหร่จะไปเนี่ย?  ฉันเห็นเขานั่งเขี่ยไอโฟน ไอพอด ไอแพด ไอ..บลาๆๆๆๆ   นานไปละ       กรี๊ดดด  เริ่มทนไม่ไหวละนะะะะ

   ฉันนั่งถอนหายใจเข้าออกไปมาอย่างหงุดหงิด   ทำไมมันโชคร้ายแบบนี้นะ

 

"เงี๊ยว เมี๊ยว"

 

   จู่ๆ เสียงเจ้าแมวสีดำก็ได้มาประชิดกับตัวฉัน    อร๊ากๆ แมวดำๆๆๆ -0-

 

"ไป!" ฉันร้องไล่เข้าแมวอย่างเบาๆ  ยํ้า! ว่าเบานะ -,.-

 

   ขณะนั้นเอง  เจมสืก็เงยหน้าขึ้นมา    อุ๊บส์!  ตายๆ    ฉันรีบหลบเข้าไปในซอกลืบของโคนต้นไม้   ปรากฎว่า..  555  เขาไม่เห็นฉัน     เขากลับก้มหน้าลงไปเชียโทรศัพท์ของเขาต่อ

    เอาหล่ะ..  เจ้าเหมียว  ลงไปจากต้นไม้เดี๋ยวนี้!

 

"ไปๆ ลงไป" ฉันร้องไล่มัน

   

   ทันใดนั้น..  เจ้าเหมียวมันแยกกรงเล็บอันแหลมคมของมัน  ปัดใส่เเขนฉัน

 

"ชึ้บ!"

 

"โอ้ย!" ด้วยความเจ็บปวด ฉันจึงร้องอุทานออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

 

"ใครหนะ?"  เสียงเจมส์ตะโกนถามทันที  ที่สิ้นเสียงร้องของฉัน

 

"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!" เจมส์ขู่เสียงเเข็ง

 

       ฉันจะทำยังไงดีหล่ะทีนี้ -0-

 

"ลงมาเดี๋ยวนี้!!"  เสียงของเจมส์ยังคงตะโกนเรียกอย่างไม่ยั้ง

 

        ทันใดนั้นเอง   เจ้าเหมียวสีดำก็ขู่ฉันดังฟู่   จากนั้นมันก็เตรียมจะข่วนใส่แขนฉันอีกข้าง

 

"กรี๊ด!"  ฉันร้องดังลั่น  จึงเกิดการทรงตัวไม่อยู่ 

 

        ร่างของฉันปลิวหล่นจากต้นไม้  ฉันเจ็บมาก  แขนที่ถูกข่วนมันแสบไปหมด   เลือดสีแดงซิบอยู่ที่แขนข้างซ้าย พร้อมที่จะไหลออกมา

        ตอนนี้ร่างกายไร้เรี่ยวแรง   หัวมึนตึ๊บ เห็นดาวเต็มไปหมด -.-   แต่จู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนร่างของฉันลอยขึ้น   อ้อมแขนของเขาประคองตัวฉันไว้  ใบหน้านาบอยู่ที่กลางอกของเขา   จากนั้นฉันจึงค่อยๆหมดสติไป 

 

**โปรดติดตามตอนต่อไป**

ปล. ขอโทษด้วยนะค่ะที่มาอัพช้าไปหน่อย -3-  หายกันน้า จุ้บๆ 55555  

เป็นไงบ้างค่ะ? เบลล่าซนจริงๆเลยยย  ติดตามตอนต่อไปกันนะค่ะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

ฟิคนี้แต่งไว้เพื่อความบันเทิง และเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

ฝากเพจเจมส์-เบลล่าด้วยจ้า  www.facebook.com/JiraneeFanpage

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา