ป่วนหัวใจกับนายจอมหยิ่ง

            ณ โรงเรียนบัณฑิตศิลป์ แก้วนั่งหน้าเครียดอยู่กับโต๊ะเรียน สีหน้าและแววตาที่บอกถึงความเครียดของเธอดูท่าจะรุนแรงกว่าที่คิด หญิงสาวเอามือกุมขมับพร้อมกับบ่นพึมพับอย่างเงียบๆ ในขณะที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายก็มองมาที่เธอด้วยความเป็นห่วง สีหน้าเขาดูเหมือนกำลังจับจ้องอะไรบางอย่างในตัวของเธอ 
        
             "ไอ้โทโมะ" แก้วเงยหน้าถามชายหนุ่มที่นั่งหน้าสลอนอยู่ข้างๆ เมื่อความอดกลั้นของเธอเริ่มหมดลง 
 
             "มีอะไร" ชายหนุ่มตอบกลับด้วยท่าทีแสนจะเย็นชา แต่ใบหน้าของเขากับยิ้มแย้มอย่างมีความสุข 
 
             "พวกผู้ชายเนี่ย เขาชอบกินกันเองเรอะ" คำถามของเธอทำเอาชายหนุ่มแทบเป็นลมล้มพับไปกับพื้น เพราะมันออกจะเป็นคำถามที่ำไร้สาระเกินไปสำหรับชายหนุ่ม 
 
             "เธอนี่ท่าจะบ้า" ชายหนุ่มพูดติดตลก ทำเอาหญิงสาวเคืองอยู่ไม่น้อย เพราะเรื่องที่เธอถามนั้น สำหรับตัวเธอแล้วถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมากๆ 
 
             "ตกลงนายจะตอบฉันหรือป่าวเนี่ย" 
 
             "ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันไม่ใช่เก้งกวางซะหน่อย"  
 
             "เชอะ" หญิงสาวสะบัดหน้าหนีก่อนจะหันไปหยิบหนังสือมาอ่านเล่นไปพลางๆ ส่วนชายหนุ่มก็เฝ้ามองเธออย่างใกล้ชิด วันแรกที่เจอกันเธอดูเหมือนยัยปากเสียที่คอยแต่จะกัดคนอื่น แต่มาวันนี้ เธอดูน่ารักสำหรับเขามากๆ 
 
            10 ชั่วโมงก่อนหน้านั้น
 
           เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวส่งเสียงกรีดร้องไปทั่วทั้งบ้าน ชายหนุ่มผู้เป็นพี่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย เขาจึงเดินไปชั้นล่างของบ้าน เพื่อนำเจ้ามือถือบ้าไปให้หญิงสาว แต่เหมือนเธอจะไม่ว่าง เพราะตอนนี้แฝดน้องสาวกำลังลงเล่นอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ชวนให้เพลิดเพลินใจยิ่งนัก
 
             "ยัยแก้ว โทรศัพท์มาน่ะ" หนุ่มหน้าสวยเรียกน้องสาวพร้อมกับเคาะประตูเสียงดัง แต่เหมือนสาวเจ้าจะไม่สนใจคำเอ่ยของพี่ชาย เธอจึงบ่ายเบี่ยงให้หนุ่มหน้าสวยรับสายนั่นทันที
 
             "รับแทนฉันที"
 
             เมื่อไม่มีทางเลือก หนุ่มหน้าสวยตัดสินใจกดปุ่มรับสายพร้อมเอ่ยทักทายปลายสายของคนที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลา
           
             "สวัสดีครับ" หนุ่มหน้าสวยเอ่ยทักอย่างสุภาพ น้ำเสียงหวานๆที่ดูเหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้ชายของเขา ช่างน่าฟังซะเหลือเกิน
 
             "จะครับทำไมล่ะ นี่ฉันเองนะ" ปลายสายที่เหมือนจะเป็นเสียงของชายหนุ่มาดขรึมบอกกล่าวกับหนุ่มหน้าสวย เขาได้แต่นั่งงงอยู่ว่า ทำไมฉันต้องทำตามนายคนนั้นบอกด้วย
 
             "ฉันไหนล่ะ" แฝดพี่ชายถามอีกครั้ง เพราะเขาไม่รู้จักคนที่โทรมาเลยสักนิดเดียว
 
             "ก็คนที่นั่งเรียนข้างๆเธอไง" ชายหนุ่มยังคงพูดแบบอ้อมๆ ยิ่งทำให้แฝดพี่ชายแทบจะเอาโทรศัพท์เขวี้ยงใส่หน้าของเขาซะให้ตาย
 
             "ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะเนี่ย" หนุ่มหน้าสวยพยายามหาทุกวิถีทางเพื่อจะรอดพ้นจากบทสนทนาที่เขาไม่รู้เรืองนี้ให้ได้ ถ้าจะวางสายทิ้ง เขาคงจะโทรกลับมาอีกแน่ แต่ถ้าด่ากลับก็เกรงน้องสาวจะถูกหมอนั่นเล่นงาน บัดนี้ความตึงเครียดของเขาเริ่มจะทำให้ตัวของเขาเกิดความกล้าขึ้นมา ไอเดียบางอย่างเริ่มแทรกเข้ามาในหัว "เอาก็เอาวะ"
 
             "ค่า แก้วเองคร้า" หนุ่มหน้าสวยดัดเสียงให้เหมือนกับแฝดน้องสาว ถึงแม้เสียงต้นฉบับจะเหมือนผู้หญิงแล้วก็ตาม  
 
             "กินยาผิดหรือป่าวเนี่ย" ชายหนุ่มที่พลันได้ยินเสียงหวานๆ ก็แปลกใจยิ่งนัก ว่าทำไมยัยนั่นถึงได้พูดจาน่าฟังอย่างนี้
 
             "อ๋อ พอดีฉันปวดท้องน่ะค่ะ แค่กๆๆ" แฝดพี่ชายที่ไม่คุ้นกับการเล่นอะไรแบบนี้ ถึงกับสำลักน้ำลายตัวเอง เพราะเสียงน้องสาวดูจะแหลมเกินกว่าที่ตนจะทำได้
 
             "เป็นอะไรหรือป่าว" ชายหนุ่มมาดขรึมเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เมื่อได้ยินเสียงไอของเจ้าของเบอร์ที่เขารวบรวมความกล้าโทรมา
 
             "มะ ไม่เป็นไรค่ะ แล้วโทรมามีเรื่องอะไรกับแก้วหรอค่ะ" หนุ่มหน้าสวยบอกกับปลายสายด้วยน้ำเสียงหวานๆเช่นเคย ถึงแม้หน้าตาของเขาจะดูบูดยิ่งกว่าเต้าหู้เน่าเสียอีก
 
             "คือว่า่ฉัน ฉันชอบเธอน่ะ" โทโมะบอกกับเจ้าของสายด้วยท่าทางขวยเขินสุดๆ แม้จะเป็นคำกล่าวที่ขอบอกได้เลยว่า ถ้าจะให้พูดกันซึ่งๆหน้าแล้ว คงจะเป็นเรื่องที่ยาก แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนตรงไปตรงมา ชอบอะไรก็ทำอันนั้น ทำให้คำพูดที่แสนจะยากเข็ญสำหรับใครหลายคน เขากับบอกออกมาอย่างหน้าตาเฉย แม้ตัวเองจะรู้สึกตื่นเต้นมากๆก็ตาม  
 
             พลันได้ยินคำสารภาพรักจากหนุ่มสุดขรึม แฝดพี่ชายถึงกับอ้าปากหวอ มือไม้สั้น พร้อมกับอกข้างซ้ายที่สั่นรั่วยิ่งกว่าขบวนพาเหรด "นี่ยัยแก้วถูกสารภาพรักเรอะเนี่ย เอ๊ะหรือว่าจะเป็นฉัน" หนุ่มหน้าสวยชักไม่แน่ใจแล้วว่าชายหนุ่มต้องการใครกันแน่ ส่วนหนึ่งก็คิดว่าคนที่โทรมาจะชอบน้องสาวฝาแฝด แต่อีกส่วนหนึ่งที่ดูจะอยู่ในเสี้ยวความคิดสุดท้ายกับบอกว่า เขาต่างหากคือคนที่ถูกสารภาพรัก 
 
              "นี่เธอได้ยินที่ฉันพูดหรือป่าวเนี่ย" หนุ่มสุดขรึมที่เห็นว่าอีกฝ่ายเงียบจนน่ากลัว ก็รีบทักทวงต่อเพื่อรอคำกล่าวของอีกฝ่าย 
 
              หนุ่มหน้าสวยไม่พูดอะไร เขากดวางสายทันที ก่อนจะยืนนิ่งเป็นอนุเสาวรีย์ตั้งตระง่าอยู่กลางห้อง ทางด้านหนุ่มสุดขรึมที่ถูกตัดสายทิ้งก็นั่งลงอย่างเคร่งเครียด เพราะตัวเองไม่รู้เหตุผลของอีกฝ่าย ที่คุยกันอยู่ดีๆ ทำไมถึงต้องตัดสายทิ้งด้วย "เป็นเพราะฉันสินะ" 
 
              "ไอ้กล้าเป็นอะไร" แฝดผู้น้องที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมาแต่งตัวตามปกติ พลันเห็นร่างพี่ชายฝาแฝดมือไม้สั่นยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์อยู่นั่น เธอก็เข้าไปไถ่ถามอาการแปลกประหลาดของพี่ชาย 
 
              "ฉัน...ฉันถูกบอกรักน่ะ" หนุ่มหน้าสวยบอกน้องสาวด้วยมือไม้ที่เกร็งไปทั้งตัว หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีก็เริ่มเอ๊ะใจ แต่พอได้ฟังเรื่องที่พี่ชายตัวดีถูกสารภาพรัก เธอถึงกับอึ้งกับคำพูดของเขา แก้วมองหน้าพี่ชายด้วยความสงสัยยิ่งนัก 
 
              "หา ถูกบอกรักยังงั้นเรอะ แล้วสาวที่ไหนล่ะ" 
 
              "เป็นผู้ชายน่ะ" คำตอบของผู้เป็นพี่ ถึงกับทำให้ผ้าเช็ดตัวที่น้องสาวนุ่งอยู่ หลุดไปกองกับพื้นทันที แต่เหมือนพี่ชายก็ไม่ได้ออกอาการตกใจแต่อย่างใด ถึงแม้สิ่งที่เห็นจะเป็นตัวเขาอีกคนในร่างผู้หญิงก็ตาม
 
              "ว้าย ห้ามมองนะ" หญิงสาวรีบดึงผ้ามาห่มร่างอันบอบบางทันที ก่อนจะหันหลังให้แฝดพี่ชาย
 
               หนุ่มหน้าสวยยังคงไม่พูดอะไรต่อไป ได้แต่ยืนนิ่งเพราะเรื่องที่ตัวเองถูกสารภาพรักจากชายหนุ่มมาดขรึมที่ดูยังไงเขาก็แมนเต็มร้อย
 
              "ว่าแต่ ผู้ชายที่บอกรักนายเป็นใครกันล่ะ" หญิงสาวที่ใจเย็นลงบ้างแล้วก็ำไม่ลืมที่จะถามถึงเรื่องเมื่อสักครู่
 
              "เอ่อ...."
 
                    ณ โรงเรียนปัจจุบัน
 
           หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งอมยิ้มอยู่ข้างๆอย่างแปลกใจ ดูเหมือนทุกคำถามที่เธอถามเขาทั้งหมดจะเป็นแผนทดลองอะไรบางอย่าง "ไอ้หมอนี่มันเป็นโฮโมอย่างที่ไอ้กล้าบอกจริงๆเรอะเนี่ย"  
 
              "นี่เธอ เอาแต่มองฉันอยู่นั่นล่ะ จะท้องแล้วนะเนี่ย" ชายหนุ่มหันหน้ามาหาหญิงสาว ก็พบกับเจ้าหล่อนที่จ้องหน้าของเขาตลอดเวลา ความสงสัยปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่มทันที ก่อนจะไถ่ถามเธออย่างสุภาพสุดๆ
 
              "อะเอ่อ ป่าว" หญิงสาวพูดไม่เป็นคำ รีบหันหน้าหนีทันที
            
              "ยัยบ้า อุตส่าห์บอกรักไปแล้ว แต่ทำไมยังนิ่งแบบนี้อยู่นะแถมท่าทางลุกลี้ลุกลนอย่างกับฉันมีข้อบกพร้องยังงั้นแหละ หรือว่า เธอจะไม่ได้รักฉัน" 
 
    
                                            ติดตามตอนหน้านะครับ