All on me หมดหัวใจผมให้คุณ

เรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ! โอ๊ย! ยัยเฟย์ ฉะ...ฉันเจ็บท้องอ่ะ โอ๊ย!!” แก้วค่อยๆคลานออกมานอกห้องนอนเพื่อไปเคาะประตูห้องของเพื่อนตนเองเมื่อรู้สึกเจ็บท้องเหมือนกำลังจะคลอด
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอแก้ว! ว๊าย!!” เฟย์รีบวิ่งมาเปิดประตูและพบว่าเพื่อนสาวของตนนอนคลานอยู่หน้าห้อง
 
 
 
     เฟย์เรียกฟางให้รีบมาพยุงร่างของแก้วไปยังรถของตนก่อนจะรีบไปโรงพยาบาลทันที ตอนนี้เฟย์และฟางกำลังเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องทำคลอด ในมือฟางก็กดโทรศัพท์หาป็อปปี้แฟนหนุ่มที่เพิ่งจะคืนดีกันได้ประมาณเดือนกว่าๆที่แล้วช่วงที่เค้าป่วยนั่นแหละ ส่วนเฟย์ก็เดินจิกมือและเม้นปากอย่างกังวลก่อนจะถอนหายออกมา
 
 
 
(ครับ...)
 
 
 
“ป็อป! ยัยแก้วจะคลอดแล้ว!” ฟางรีบตอบปลายสายไปทันทีที่เค้ากดรับ
 
 
 
(คลอด?) ปลายสายพูดติดสงสัย
 
 
 
“ก็คลอดลูกไง นี่ป็อปเป็นอะไรมากรึเปล่าอ่ะ!” วันนี้เธอว่าป็อปปี้พูดจาแปลกๆนะ
 
 
 
(แล้วตอนนี้แก้วอยู่โรงพยาบาลไหนครับ จะได้ไปเยี่ยมถูก) ปลายสายตอบมาด้วยน้ำเสียงที่แสนจะนิ่ง
 
 
 
“ก็โรงพยาบาลที่ป็อปเคยมาตอนที่ป่วยที่ทะเลไง” ฟางพูดจบอีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งไปทันที
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
 
     หลังจากวันที่เคนตะโทร.มาบอกเค้าเรื่องแก้วแต่แท้จริงงแล้วมันไม่ได้มีอะไรคืบหน้าเพียงแต่เพื่อนเค้าโทร.มาบอกแค่อำเล่นเฉยๆนั่นทำให้โทโมะเครียดมากกว่าเดิมไม่น้อย และวันนี้โทโมะเดินเข้ามาในบริษัทก็แปลกใจที่ไม่เห็นเพื่อนตัวดีของเค้า โทโมะขมวดคิ้วด้วยวความสงสัยอยู่ไม่น้อยก่อนจะเห็นโทรศัพม์ของป็อปปี้สั่นเหมือนมีสายเข้าอยุ่บนโต๊ะงานที่ไร้ผู้คนนั่น เค้าลังเลว่าจะรึไม่แต่เมื่อเห็นว่าเป็น’ฟาง’เพื่อนของแก้วโทร.มาเค้าก็เลยลองรับดู
 
 
 
“ครับ...” โทโมะกรอกเสียงลงไปสั้นๆ
 
 
 
(ป็อป! ยัยแก้วจะคลอดแล้ว!) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงตื่เต้นและเสียงดัง
 
 
 
“คลอด?” โทโมะย่นคิ้วหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินเรื่องเมื่อกี้
 
 
 
(ก็คลอดลูกไง นี่ป็อปเป็นอะไรมากรึเปล่าอ่ะ!) ฟางตอบกลับมา
 
 
 
“แล้วตอนนี้แก้วอยู่โรงพยาบาลไหนครับ จะได้ไปเยี่ยมถูก” โทโมะเอ่ยถามฟางในสิ่งที่เค้าอยากรู้ทันที
 
 
 
(ก็โรงพยาบาลที่ป็อปเคยมาตอนที่ป่วยที่ทะเลไง) ฟางพูดจบเค้าก็ตัดสายทิ้งไปทันที
 
 
 
“เฮ้ย! ไอ้โมะคุยกับใครอ่ะ!” ป็อปปี้ที่เดินเข้ามาพร้อมกับเขื่อนหลังจากที่พวกเค้าออกไปหาซื้อหาอะไรกินเล่นกันในการทำงานวันนี้
 
 
 
“ฟาง...ไอ้ป็อป...ฟางบอกว่าแก้วจะคลอดแล้ว” โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆปกติ
 
 
 
“!!!” ป็อปปี้อึ้งไปไม่น้อยเมื่อได้ยินคำพูดของโทโมะ
 
 
 
“เฮ้ย! แก้วท้องตอนไหนว่ะ” เขื่อนเอ่ยถามในขณะที่ยังเคี้ยวขนมอยู่
 
 
 
“ก็มีแต่แกนั่นแหละไอ้เขื่อนที่ไม่รู้...” โทโมะพูดทำเอาป็อปปี้นึกไปถึงวันนั้น...
 
 
 
 
“เอ่อ...ไอ้โมะถ้าแก้วเค้า...เค้าหนีมึงไปแล้วอ่ะมึงจะไง...” ป็อปปี้เอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ เวลาเพื่อนตนโมโหเนี่ยไม่ใช่เล่นๆเลยนะ
 
“ถามโง่ๆ!...ก็ต้องตามหาสิว่ะ ว่าแต่แกหมายความว่าไง” โทมะที่เริ่มสงสัยป็อปปี้หันมากวาดสายตาจ้องลึกไปยังใบหน้าจนแทบจะบังคับให้พูด
 
“ก็เปล่า...ฉันก็แค่ถามสุ่มอ่ะเพราะว่าฟางเองก็ติดต่อไม่ได้จะมีก็แต่ยัยเฟย์ของอ้เขื่อนมันอ่ะ” ป็อปปี้พยักเพยิดให้โทโมะไปหาเขื่อนเพราะร็ว่าโทโมะกำลังงเริ่มสงสัยในตัวเองแล้วเหมือนกัน
 
“แกไม่มีอะไรแน่นะไอ้ป็อป...” โทโมะกดเสียงต่ำอีกรั้งพรางจับผิดเพื่อนตน ป็อปปี้กรอกตาไปมาราวกับจะหนีสายตาเหยี่ยยวแหลมคมของโทโมะได้แต่ใช่มันจะใช้ได้ผลเสมอไปใครๆก็รู้ว่มันน่ะจับโกหกเก่งจะตาย!
 
“เอ่อ...”
 
“บอกมา...”
 
“ก็ได้ๆคือ...แก้วเมียแกเอ่อ...ท้องลูกของแก” คำพูดของป็อปปี้ทำเอาโทโมะอึ้งไปไม่น้อย นี่แก้วท้องจริงๆหรอ....
 
“แกพูดจริงหรอไอ้ป็อป...!” โทโมะรีบเขย่าตัวป็อปปี้เพราะความตื่นเต้นที่ตนกำลังจะมีลูก
 
“ก็เออสิว่ะ ตอนนี้ก็หลายเดือนแล้วด้วยอยู่ด้วยกันนี่แกไม่สังเกตเลยรึไงว่ะ”
 
 
 
“แล้วแกจะเอาล่ะทีนี้...” ป็อปปี้เอ่ยถามเพื่อนตัวเอง
 
 
 
“เดี๋นวฉันจะไปหาซื้อของเยี่ยมแล้วเอามาให้แกแกไปเยี่ยม...ส่วนฉันจะรออยู่ที่นี่แล้วอย่าบอกใครล่ะว่าฉันรู้เรื่องแล้ว” โทโมะเอ่ยบอกป็อปปี้ก่อนจะหมุนเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตนเองอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
     ผ่านไปครึ่งวันโทโมะก็ยังคงนั่งทำงานอยู่ที่เดิมข้าวปลาก็ไม่ยอมลงไปกินเพราะเค้ารู้สึกอิ่มกับเรื่องของ’เมีย’และ’ลูก’ของเค้าไม่น้อย เขื่อนได้แต่นั่งมองเพื่อนตนเองที่นั่งยิ้มให้กับโน๊ตบุ๊คและแฟ้มงานที่วสางไว้เต้นโต๊ะก่อนจะแอบคิดในใจว่าบางทีเพื่อนเค้าอาจจะบ้าไปแล้วก็ได้
 
 
 
“มึงจะนั่งยิ้มให้อ้เหล่าแฟ้มนั่นอีกน่านป่ะว่ะไอ้โมะ” เขื่อนทนไม่ไหวเลยพูดขึ้น
 
 
 
“ก็กูมีความสุข” โทโมะตอบแต่ยังไม่ละสายตาไปจากจอโน๊ตบุ๊ค
 
 
 
“เฮ้ย~ กูล่ะงงกับมึงจริงๆทำไมมึงไปเยี่ยมเค้าด้วยตัวเองว่ะ” เขื่อนเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับโทโมะก่อนจะเอ่ยถาม
 
 
 
“กูก็มีแผนของกู แล้วมึงคอยดูแล้วกัน หึๆ” เขื่อนส่ายหัวกับความคิดของเพื่อนตนเองมีอย่างที่ไหน’เมียคลอดลูก’ไม่ไปเยี่ยม
 
 
 
“ระวังเหอะจะมี’หมา’ตัวอื่นคาบบไปรับประทานซะก่อน แก้วยิ่งสวยๆอยู่ขาวก็ขาวใครจะอดใจไหวแถมยังคลอดลูกแล้วด้วยถ้าออกไปข้างนอกโดยไม่มีลูกใครๆก็จ้องมองตาเป็นมัน...แล้วมึงจะเสียดายฮ่ะๆ” เขื่อนพูดอย่างอารมณ์ดีที่ยั่วโมโหมได้เกือบสำเร็จ
 
 
 
“ไอ้เขื่อน! มึงนิจะพูดให้กูคิดมากทำไมเดี๋ยวพ่อก็จัดการเลาะฟันออกจากปากซะเลย กูเชื่อมั่นในตัวแก้วโว๊ย แก้วเค้า’รักกู’เค้าไม่มีวันหักหลังกูหรอก”
 
 
 
“แล้วที่เค้าหนีมึงเนี่ย...เรียกว่าอะไร”
 
 
 
“ลองใจ...กูมั้ง นี่มึงจะมาขัดความสุขกูเพื่อ อ๊ะ! ไอ้ป็อปส่งรูปมาแล้วเฮ้ยๆเป็นไงๆน่าเกลียดมั้ยว่ะฮ่ะๆ” โทโมะที่เห่อเจ้าตัวเล็กรีบยื่นรูปเด็ทารกแรกเกิดที่ป็อปปี้ส่งมาให้ดู
 
 
 
“เฮ้ยๆน่าเกลียดน่าชังจัง เห็นอย่างนี้กูชักอยากจะมีลูกบ้างแล้วสิ” เขื่อนบอกอย่างสนใจ
 
 
 
“ไงล่ะ กูบอกแล้ว...”
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
 
“ป็อป!” ฟางเอ่ยเรียกคนที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถุงของเยี่ยมเต็มไม้เต็มมือ
 
 
 
“ครับฟาง แก้วได้ลูกหญิงหรือผู้ชาย” ป็อปปี้พูดพรางวางถุงของมากมายที่เพื่อนตัวดีของเค้าเป็นคนซื้อ
 
 
 
“ผู้ชายค่ะ...เดี๋ยวพยาบาลก็เอาขึ้นมามให้ดูแล้ว” ฟางพูดพรางหยิกแก้มของป็อปปี้
 
 
 
“โอ๊ยหยุดหวานกันก่อนได้มั้ยคะคุณพี่สาวกับคุณพี่เขยยยยยยย” เฟย์เอ่ยแซวทั้งคู่จนป็อปปี้แอบหน้าแดงด้วยความเขิน
 
 
 
“อย่าอิจฉาน่าเฟย์คิกๆป็อปเขินด้วย”
 
 
 
“ขอโทษนะคะ...พาเด็กมาส่งค่ะ” พยาบาลสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเตียงเด็ก
 
 
 
“อ่า นี่หรอลูกของยัยแก้วที่เจ้าตัวได้เห็นก่อนสลบไปน่ะ” เฟย์พูดพรางเอามือไปลูบแก้มน้อยๆของลูกแก้ว
 
 
 
“นี่! เฟย์มือแกอ่ะมีแต่เชื้อโรคไปล้างมือก่อนเลยนะ” ฟางพูดก่อนที่ทั้งสามจะพากันเข้าไปล้างมือแล้วออกมาเล่นกับเจ้าตัวน้อย
 
 
 
“อืม~” แก้วครางเบาๆก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัส
 
 
 
“อ๊ะ! ยัยแก้วฟื้นแล้ว” ฟางบอกในขณะที่ในมือยังอุ้มเจ้าตัวน้อยอยู่
 
 
 
“ยัยฟางลูกฉันล่ะ...” แก้วพูดออกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
 
 
 
“เอ้าๆดื่มน้ำก่อนแกเดี่ยวจะสลบไปอีกรอบ” เฟย์บอกแล้วยื่นแก้วน้ำพร้อมหลอดดูดมาให้แก้วที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง
 
 
 
“ฟางเอาลูกฉันมา...” พอดื่มน้ำเสร็จแก้วก็บอกฟางทันที
 
 
 
“จ๊าคุณแม่มือใหม่ นี่แก้วป็อปปี้เค้าซื้อของมาเยี่ยมแกกับเจ้าตัวเล็กนี่เยอะเลยนะดูสิ” ฟางพูดพรางชี้ไปทางถุงมากมายที่วางอยู่
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะคุณป็อปปี้” แก้วส่งยิ้มน้อยๆให้กับป็อปปี้
 
 
 
“แล้วนี่เจ้าตัวเล็กชื่อว่าอะไรล่ะครับ” ป็อปปี้เดินเข้ามารวมกลุ่มกับสองสาวที่นั่งอยู่รอบเตียงของแก้ว
 
 
 
“อืม~...ชื่ออะไรดีนะ...เอาชื่อซันชายน์” แก้วบอกก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเจ้าตัวน้อยที่กำลังเคลิ้มหลับอยู่เบาๆ
 
 
 
“ก็น่ารักดีนะ...แล้วนี่แกจะบอกเอ่อ...เค้ามั้ย” ฟางเอ่ยถามอย่างรู้ๆกันว่า’เค้า’คือใคร
 
“ไม่...ไม่รู้สิ”
 
 
 
“อ้าวแก...ที่ฉันเคยบอกแกไปน่ะแกไม่ได้เก้บไปคิดเลยรึไงห๊ะ ดื้อด้านจริงๆ” เฟย์บ่นเข้าให้
 
 
 
“ขอโทษนะคะ...มารับเด็กคืนด้วยนะคะ” พยาบาลคนเดิมเปิดประตูเข้ามาขอลูกแก้วกลับไปไว้ยังห้องอบเหมือนเดิม
 
 
 
“แกพักผ่อนเหอะแก้ว...” ฟางบอกพร้อมกับพยุงตัวแก้วให้นอนลง
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
 
 
(ว่าไงไอ้ป็อป’ลูก’ฉันชื่ออะไรว่ะ) ทันทีที่ปลายสายกดรับก็ตามมาด้วยคำถามทันที
 
 
 
“ชื่อซันชายน์”    
 
 
 
(น่ารักดีว่ะ ใครคิดว่ะ)
 
 
 
“จะใครล่ะครับก็คุณเมียยยยยยมึงไงโว๊ะ แคนี้ก่อนนะโว๊ยเพลียว่ะ” ป็อปปี้บอกก่อนจะวางสาย
 
 
 
     ฝั่งโทโมะได้แต่นอนยิ้มกับรูปที่ป็อปปี้ส่งมา เค่าชักอย่กจะเห็นตัวจริงๆซะแล้วสิแต่เค้าต้องอดใจไว้ก่อนเพื่อแผนการที่เค้าวางไว้ หึ! แก้วกล้ามากนะที่ไม่บอกเค้าเรื่อง’ลูก’ แต่คนอย่างเค้าถ้าอยากจะรู้รึอยากจะได้อะไรอย่างไงซะเค้าก็ต้องได้!
 
 
 
(อะไรอีกว่ะไอ้โมะ)
 
 
 
“ไอ้ป็อปฉันขอเบอร์แก้วหน่อย...”
 
 
 
(แล้วฉันจะไปหาจากที่ไหนว่ะ) ป็อปปี้ตอบด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย ใช่เค้าหลับไปแล้วสักพักนึงก่อนจะต้องตื่นมารับโทรศัท์จากเพื่อนตัวเอง
 
 
 
“ไม่รู้แต่แกต้องหาได้ภายในวันพรุ่งนี้เข้าใจนะ...” โทโมะสั่งเสร็จก็วางสายก่อนจะลุกไปหยิบอะไรสักอย่างออกมาได้เวลาเอาคืนแล้วแก้วใจ...
 
 
 
     โทโมะมองใบทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือของเค้าตอนนี้ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาอีกครั้ง ทุกครั้งที่เค้าเห็นมันเค้ามักจะมีความสุขพอๆกับการที่ได้เห็นรูปภาพของเลือดเนื้อเชื้อไขของเค้าเมื่อตอนกลางวัน
 
 
 
+
 
+
 
+
 
 
 
 
 
“แก้วค่อยๆเดินนะแกยังไม่ค่อยแข็งแรงเลย” เสียงฟางเอ่ยเตือนเพื่อนรักที่กำลังเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยโดยที่ในมืออุ้มลูกอยู่
 
 
 
“เหอะน่าไหนๆก็จะได้กลับบ้านแล้วขอออกกำลังกายหน่อยเหอะนอนมมาหลายวันแล้ว”
 
 
 
“แกนี่มันดื้อด้านจริงๆบอกให้นั่งวิวแชร์ไปก่อนก็ไม่ยอม” เฟย์ถอนหายใจพรางเข้ามาช่วยพยุงแก้ว
 
 
 
“นี่พวกแกทำไมชอบฉันจังแล้วนี่ร้านที่กรุงเทพฯเป็นไงบ้างได้ไปดูกันบ้างรึเปล่า”
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มาแล้วๆสำหรับเรื่องนี้ ไรท์เตอร์ต้องขอกราบอภัยความจริงจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่เน็ตเน่าก็เลยต้องข้ามมาเป็นวันนี้แทนยังมีใครรออยู่มั้ยค๊าาาาาาตอนนี้ขอสัก520เมนต์นะคะแล้วก็อย่าลืมโหวตกันเยอะๆเลยนะคะ...ปลื้มใจ>< 
 
 
 
**ป.ล. ขอยืมชื่อของของโทโมะแก้วหน่อยนะคะคุณ CrazyGirl ไรท์เตอร์ชอบชื่อนี้มากค่ะ