หวานใจตัวร้ายเคลียร์หัวใจนายซาตาน

Unfaithful
( TF โทโมะ-ฟาง )
 
(บันทึกพิเศษ : โทโมะ)
ห้องซ้อมวง FP’ T.K.J บริษัท KZ village
ตุ้บ!
“เฮ้ย! โยนให้มันระวังหน่อย จะฟาดหัวฉันอยู่แล้วเนี่ย”
            ทันทีที่ผมเหวี่ยงกระเป๋าลงบนโซฟา ไอ้จองเบที่กำลังนั่งอยู่ก็ส่งเสียงเห่าหอนลั่น โชคดีที่มันยังหลบกระเป๋าที่ผมเหวี่ยงไปแรงๆ จนเกือบจะเสยหน้ามันไปได้อย่างหวุดหวิด
“เมื่อคืนบอกว่าไปกินข้าวกับครอบครัวไม่ใช่เหรอ ทำไมหงุดหงิดมาล่ะ” ขนมจีนที่กำลังดูแฟ้มตารางงานเลยจ้องหน้าผมและนั่นทำให้สายตาของเพื่อนร่วมวงมองผมเป็นตาเดียว
“นั่นดิ! ดูหน้าเหมือนคนเพิ่งโดนเมียทิ้งมาไม่มีผิด” เขื่อนที่กำลังขยับตัวอยู่บน Setting หน้ากลองชุดอันอลังการของมันเสนอหน้าพูดบ้าง
“ฮ่าๆๆ อย่าบอกนะว่าที่หงุดหงิดมาเพราะฟางไม่ยอมให้ขย้ำ”
“หุบปากมึงไปเลยไอ้เขื่อน” ผมตวัดสายตาดุๆ ไปมองไอ้เพื่อนตัวแสบจนมันหุบปากแทบไม่ทัน
                เหอะ! จะไม่ให้ผมอารมณ์เสียได้ยังไง ผมไปทำงานหนักที่อเมริกาคิดถึงยัยลูกหมาจะเป็นจะตายเพราะไม่ได้เจอเธอตั้งหลายเดือน แทนที่จะมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน กลับต้องมานั่งทะเลาะกันซะได้
                Shit!! ยิ่งผมต้องมานั่งดูไอ้จองเบสวีตกับขนมจีน ผมก็ยิ่งอารมณ์ขุ่นน่ะสิ
“ทะเลาะกับฟางมาสินะ” ป๊อปปี้ซึ่งกำลังขึงสายเบสอยู่ถามเสียงเรียบ แม้ว่ามันจะสนใจแต่เบสตัวละหลายล้านของมันจนไม่คิดจะเลยหน้าขึ้นมองผม “...ฉันเดาถูกใช่มั้ย”
“อืม...”
ผมรับคำและตอบเหนื่อยๆ พร้อมกับเสียงถอนหายใจก็ทำให้ไอ้พวกเพื่อนร่วมวงที่สนุกกับการจิกกัดผมถึงกับเงียบไปตามกัน
“เรื่องยัยหวายทำพิษล่ะสิ !?!”
เฟย์ที่กำลังยืดเส้นยืดสายวอร์มร่างกายให้ร้อนขึ้นก่อนร้องเพลงถามพร้อมกับมองสบตาผมนิ่งๆ ยัยนี่รู้จักผมกับฟางดี เพราะเราสนิทกันมาก ความสัมพันธ์ของผมกับฟางในแต่ละก้าวยัยนี่ก็รู้เห็นมาตลอด
“ก็นิดหน่อยน่ะ แต่อาจจะต้องคุยกันอีกยาว...” ผมยอมรับ
“ฟางคงยอมคุยกับมึงหรอกนะ แค่ตอนที่ฟางเจอกับหวายที่สนามบิน ฉันว่า...ยัยนั่นดูออกแล้วล่ะ” ไอ้จองเบหัวเราะเหอะๆ ในคอเหมือนจะเดาเรื่องออก แน่นอน...ทุกคนในวงรู้ดีว่าผมกับหวายมีความสัมพันธ์กันในรูปแบบไหน
                และถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงฟาง ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าระหว่างเราจะเป็นยังไง
“มันก็เป้นธรรมดาที่ยัยฟางของนายจะคิดมากนะ” เฟย์ถอนหายใจแล้วเดินมานั่งตรงข้าม
“ตอนอยู่ที่อเมริกาก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลยเพราะนายเอาแต่ทำงานหนัก ซึ่งจุดนี้ฟางอาจจะทนได้ แต่พอรู้ว่านายสนิทกับหวายก็คงจะคิดไปต่างๆ นานา ถ้ายัยนั่นงอน...นายก็ง้อสิ ปกติก็ยอมง้อตลอดไม่ใช่เหรอ”
“ก็เพราะยอมง้อตลอดไม่ใช่เหรอ ยัยนั่นถึงไม่ยอมโตสักที...”
“เฮ้! แต่นายทำให้ฟางไม่สบายใจเองนะ”
“ถ้าฟางเชื่อใจฉัน จะต้องงอนให้เราหงุดหงิดกันไปทำไม” ผมตอบอย่างหงุดหงิดและพานอารมณ์เสียขึ้นอีกหน
“แต่อย่าลืมนะโทโมะว่านายกับหวายถึงขั้นไหนกันแล้ว” เฟย์มองผมนิ่ง
“ไม่ต้องย้ำหรอกน่า!”
ผมบอกให้เฟย์เงียบแล้วถอนหายใจยาวด้วยความกลัดกลุ้มว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
“แล้วแกจะเอายังไง จะสารภาพบาปกับฟางมั้ย” เขื่อนเอ่ยถาม
“บอกไปได้ข่วนฉันจนตัวลายน่ะสิ” ผมรู้ว่าถ้าผมเป็นฝ่ายอธิบาย โทษของผมจะเบาบางลง แต่...ทุกคนก็เห็นนี่นนาว่าฟางเป็นคนยังไง เรื่องแบบนี้ยัยนั่นเข้าใจง่ายๆ ที่ไหน ขี้งอนแถมยังขี้หวงขี้ยิ่งกว่าใคร (แต่ผมก็คิดว่าน่ารักดีนะ) ถ้าผมบอกเธอว่าผมกับหวายคบกันแบบนั้น ยัยนั่นจะเข้าใจผมงั้นเหรอ!
“โอ๊ยยยย แรงอย่างกับลูกหมาอย่างนั้นจะทำอะไรมึงได้ว่ะ ดื้อนักก็ปล้ำซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว โอ๊ยยยย~”
“แนะนำกันดีนักนะ พวกเรื่องเลวๆเนี่ย!”
พอจองเบแนะนำด้วยวิธีทรามๆ ในแบบของมันยังไม่ทันจบ แขนก็ถูกขนมจีนหยิกเป็นรอยแดง
“บางทีฉันกับฟางอาจจะต้องห่างกันซักพัก ให้ยัยนั่นอารมณ์เย็นลงสักหน่อย”
“ก็ระวังว่าช่วงที่ห่างๆกันอยู่น่ะยัยหวายจะเข้ามาแทรกก็แล้วกัน” ป๊อปปี้เตือนด้วยความหวังดีก่อนจะส่งสัญญาณให้ทุกคนเดินไปประจำที่ของตัวเอง
                หวายจะมาแทรกระหว่างผมกับฟางงั้นเหรอ...
หึ! สำหรับผมน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ หวายก็เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น แต่สำหรับฟางล่ะ ยัยนั่นจะเชื่อใจและเข้าใจผมบ้างมั้ยว่าผู้หญิงที่รักผมและทุ่มเทหัวใจให้ผมน่ะมีแค่เธอเพียงคนเดียว...
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วจ้า ^^ หลังจากที่ไม่ได้อัพมา 2 อาทิตย์ เพราะมัวแต่ไปกรี๊ด ไปดราม่ากับ SJ m มา ฮ่าๆๆ
 อย่าพึ่งลืมไรท์เตอร์กันน่ะ - - แอ๊ะแอ๋ !?!   :p