หวานใจตัวร้ายเคลียร์หัวใจนายซาตาน

ความเดิมตอนที่แล้ว..

“แยกกันตรงนี้เลยละกัน เจอกันพรุ่งนี้ที่ห้องซ้อม...” ป๊อปปี้ได้เอ่ยขึ้น แล้วก็พาเฟย์เดินไปอีกทาง

จากนั้นทุกคนก็โบกมือลา แยกกันไปเป็นคู่ๆ เขื่อนไปกับแก้ว จองเบไปกับขนมจีน ป๊อปปี้ไปกับเฟย์ และโทโมะไปกับฟาง

ทว่า!

ยังไม่ทันที่จะได้แยกกัน เสียงหนึ่งที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังก็ทำให้ทุกคนต้องชะงักฝีเท้า...

“เฮ้! ทุกคน! ฉันนึกว่าจะตามมาไม่ทันแล้วนะเนี่ย!”

“หวาย...”

------------------------------------------------------------------------------------------------

Sweet ปฏิบัติการแอบถ่ายหัวใจหัวใจนายซาตาน  (TF โทโมะ-ฟาง)

The beginning of ‘Sweet’

I wanna kiss you again and again…

ฉันอยากจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

ขนมจีนและสมาชิกของวงอุทานชื่อของเธอพร้อมกัน

‘หวาย’ เป็นผู้หญิงที่ทำให้ใครต่อใครเห็นแล้วต้องเหลียวกลับไปมองแล้วมองอีก แม้ว่าเธอจะอายุยี่สิบสามปีแล้ว แต่หน้าตาก็ยังสวยใสและบาดใจหนุ่มๆ ค่อนโลกไม่แพ้เด็กสาวรุ่นหลังๆ

                ด้วยส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตรและรูปร่างสมส่วนที่ดูเซ็กซี่ทุกท่วงท่า (สมมติไปไกลลล ฮ่าๆๆๆ โปรดใช้จินตนาการอย่างสูง -*- ด้วยความหวังดี จาก..ไรท์เตอร์ ^^) รวมทั้งบุคลิกอันสง่างามสมกับเป็นนางแบบลูกครึ่งที่กำลังโด่งดังอยู่บนเวทีนางแบบสากล ยิ่งทำให้เธอโดดเด่นกว่าใครๆ

                เรื่องหน้าตาเธอก็จัดว่าเป็นคน ‘สวยที่สุด’ คนหนึ่งเลย!

“งานเข้าแล้วไอ้โมะ...” จองเบพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วหันไปจ้องโทโมะที่ยังยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์ ? จนไม่มีใครคาดเดาอารมณ์ได้ ส่วนฟางก็ยืนนิ่งด้วยความคาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะมีสาวสวยตามโทโมะมาถึงที่นี่

                นี่แสดงว่าตอนที่อยู่อเมริกาโทโมะต้องทำเรื่อง ‘บางอย่าง’ ลับหลังเธอแน่ๆ

“ว่าไงหวาย...” โทโมะซึ่งตกเป็นเป้าหมายทักทายเสียงเรียบ “ไม่คิดว่าเธอจะมาที่ไทยช่วงนี้เลย”

“ตารางงานว่างหลายวันเลยอยากจะกลับมาเยี่ยมครอบครัวที่ไทยน่ะ”

หวายยิ้มหวานเยิ้มแล้วหันไปทักทายทุกคนก่อนจะเดินไปหยุดข้างโทโมะ “...เซอร์ไพรส์มั้ยล่ะ!”

“มากๆ” เขื่อนเป็นคนตอบแทนโทโมะ เขาถอนหายใจ “ส่งสัญญาณมาก่อนจะดีกว่านี้นะ”

“โธ่! พูดอย่างกับฉันเป็นตัวป่วนไปได้น่า คนเคยรู้จัก พูดกันอย่างนี้เสียใจนะเขื่อน” หวายหันไปยิ้มให้เขื่อนราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยกับคำพูดนั้น แล้วเธอก็หันมายิ้มให้โทโมะอีก “จากนี้ต้องให้นายดูแลหน่อยแล้วนะ ฉันไม่ได้กลับไทยนานมากๆแล้ว เพื่อนฝูงก็ขาดการติดต่อกันไปหมดเลย”

“...!!!”

“คงไม่รบกวนมากใช่มั้ยค่ะสุดหล่อ...” รอยยิ้มของหวายเหมือนเป็นแสงสว่างเพียงจุดเดียวที่อยู่ท่ามกลางความมืดมน...ทุกคนคงคาดเดาได้ว่าการมาของเธอ รวมทั้งการกลับไทยเพื่อทำงานและหวังจะพักผ่อนในครั้งนี้ชักจะ ‘ไม่สนุก’ ซะแล้ว!!!

Fang Talk

บ้านนีระสิงห์

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารน่าจะแฮปปี้กว่านี้อีกแสนล้านเท่าถ้าไม่ติดที่ว่ามีเรื่องมากวนใจให้ฉันหงุดหงิด

หึ! ก็เรื่องยัยไม้หวายอะไรนั่นไงล่ะ กว่าจะสลัดเธออกจากแขนโทโมะได้ก็เป็นชั่วโมงไปแล้ว จริงๆฉันก็ทำใจได้นะถ้าเขาจะไปมีกิ๊กหรือมีผู้หญิงคนอื่นตอนอยู่อเมริกาน่ะ แต่...ต้องไม่ใช่ควงมาให้ฉันเห็นสิ! - -

            ฉันพยายามใจเย็นอย่างมากที่จะไม่พูดถึงยัยไม้หวายและรอว่าเมื่อไหร่เขาจะเป็นฝ่ายอธิบาย แต่ตลอดทาง (เขาต้องขับรถที่ฉันขับไปรับเขาแล้วไปส่งยัยนั่นที่คอนโดฯ ของหล่อนด้วยนะ เหอะ!) เขาเอาแต่เงียบและชวนคุยเรื่องอื่นๆทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่า...ฉันอยากให้เขาอธิบาย

                ทุกคนจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ให้ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้งั้นเหรอ มันยากนะที่เราจะทำใจรับได้ ฉันจะไปแน่ใจได้ยังไงว่าต่อจากนี้...ยัยไม้หวายจะไม่มารบกวนเวลาของเรา

                หลายเดือนที่อยู่ด้วยกันที่อเมริกาโดยไม่มีฉันอยู่ด้วย พวกเขายังอยู่ด้วยกันไม่หนำใจเหรอ!

“นี่...ทำไมนั่งเงียบกันล่ะ กับข้าวไม่อร่อยเหรอลูก” คุณแม่ฉันเอ่ยถามพร้อมตักอาหารมาใส่ในชามฉันอย่างเอาใจ “โทโมะเพิ่งจะกลับมานะ เราก็ทำหน้าตามีความสุขหน่อยสิ”

“ไปทำอะไรให้น้องเขาโกรธล่ะเรา” คุณพ่อของโทโมะพูดแล้วมองหน้าลูกชายอย่างเอาคำตอบ “มีอะไรก็คุยกันสิ โตๆกันแล้ว”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณอา...” ฉันตัดบทก่อนที่โทโมะจะถูกคุณพ่อของเขาดุ (คุณพ่อโทโมะชอบเข้าข้างฉันมากกว่าลูกชายท่านซะอีก ส่วนคุณพ่อของฉันก็ชอบเข้าข้างโทโมะเป็นที่สุด) “หนูแค่ปวดหัวนิดหน่อย...”

“โทโมะไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรไว้แน่นะ” คุณแม่สุดสวยของโทโมะถามฉันและถอนหายใจเมื่อมองหน้าลูกชายจอมเย็นชาที่เอาแต่นั่งเงียบ

กลางดึก...

วันนี้ถือว่าเป็นการมีตติ้งเล็กๆ ระหว่างสองครอบครัวเลยล่ะ พอทานอาหารเสร็จ คุณพ่อ คุณแม่ และคุณอาทั้งสองก็จิบน้ำชาคุยกันสนุกสนานจนฉันอดยิ้มไม่ได้

                อ้อ! คืนนี้ครอบครัวไทยานนท์ก็ค้างที่บ้านฉันด้วยแหละ จะว่าไปแล้วครอบครัวเราก็ไปมาหาสู่กันบ่อยๆนะ เวลาครอบครัวฉันไปเที่ยวบ้านครอบครัวไทยานนท์ก็จะค้างที่นั่นเหมือนกัน

                เราน่าจะมีความสุขกว่านี้ ถ้าไม่มีเรื่องงี่เง่าซะก่อน

“เฮ้อ...คิดถึงตรงนี้ก็เซ็งเลย”

ฉันถอนหายใจแล้วปิดโน้ตบุ๊กที่ใช้เสิร์ชหางานอยู่ในห้องนั่งเล่น การงานก็ไม่มีที่ถูกตา แฟนก็ยังทำเรื่องให้เซ็งอีก สงสัยปีนี้ฉันจะถูกเคราะห์ซ้ำกรรมซัดหนักเอาเรื่องเลย ไม่ไหวจริงๆ!

“ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ…”

“หางานอยู่น่ะ” ฉันหันไปมองตามต้นเสียงก็เห็นโทโมะกำลังเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขาอยู่ในชุดนอนสบายๆ และถ้าตามปกติแล้วเราคงมีเรื่องพูดคุยและดูแลหัวใจกันมากกว่านี้ แต่พอเห็นหน้าเขาแล้ว หน้ายัยไม้หวายก็ผุดขึ้นจากนรกขุมไหนซ้อนขึ้นมาจนฉันหงุดหงิดไปซะทุกที

“แต่ตอนนี้ฉันจะไปนอนแล้วล่ะ ฝันดีนะ” ฉันรีบลุกขึ้นยืน แต่ร่างสูงของใครบางคนก็ขยับมาขวางไว้ไม่ให้ฉันเดินออกไปจากประตู นี่แสดงว่า...ที่เขาลงมาก็เป็นเพราะจงใจจะมาคุยกับฉันสินะ

“มีอะไรอีกล่ะ”

“อย่าทำตัวเป็นเด็ก...” เสียงเข้มๆดุในทันทีที่ฉันพูดจบ นัยต์ตาสีดำสนิทคมกริบจ้องหน้าฉันนิ่งๆ เป็นเชิงตำหนิ “มีปัญหาก็พูดมาตรงๆ ไม่ใช่เอะอะๆก็เดินหนี โตแล้วนะ!”

“ใช่สิ...ก็ฉันมันเด็กนี่!”

ฉันตอบโต้โทโมะกลับด้วยน้ำเสียงที่ดังเพราะความ โมโห  โกรธ ความจริงฉันก็อยากจะคุยกับเขาดีๆนะ อุตส่าห์เปิดโอกาสให้ด้วยการถามว่า ‘มีอะไรอีกล่ะ’ แทนที่เขาจะพูดเข้าประเด็นและบอกฉันดีๆ กลับมาพูดเสียงเข้มใส่ แถมยังมองด้วยสายตาตำหนิแล้วหาว่าฉันเป็นเด็กไม่รู้จักโต หึ! สุดท้ายเขาก็โยนความผิดให้ฉันทุกที

                ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผู้ใหญ่อย่างเขานะ

                ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาไม่ยอมอธิบายไม่ใช่เหรอ...

“เพราะฉันมันเด็กใช่มั้ย นายถึงไปมีผู้หญิงคนอื่นที่เป็นผู้ใหญ่ในเรื่อง ‘แบบนั้น’ มากกว่าฉัน!”

“ฟาง!! เธอกำลังพูดไม่รู้เรื่องนะ”

โทดมะตวาดเสียงดังพร้อมกับกระชากข้อมือฉันแรงๆ ให้หยุดพูดเรื่องพวกนั้น ฉันจึงได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นแล้วสะบัดมือเขาออกอย่างไม่ไยดี...

“ฉันพูดไม่รู้เรื่องหรือว่ากำลังพูดแทงใจดำของนายกันแน่!”

“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับหวาย!”

“แล้วยัยนั่นแล่นตามนายมาถึงไทยทำไม”

“หวายก็บอกให้เธอได้ยินตั้งแต่อยู่สนามบินแล้วนี่ว่ากลับมาเยี่ยมบ้านของเขา!”

“แล้วนายจะให้ฉันเชื่อง่ายๆ งั้นเหรอ...”

“ฟาง...อย่าคิดมากจนทำให้เรามีปัญหากันได้มั้ย” ร่างสูงถอนหายใจเหมือนอยากผ่อนอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นลง เขาก้าวเข้ามาและเอื้อมมือมาเพื่อกอดปลอบโยน แต่เวลานี้...ฉันรู้สึกเหมือนอ้อมกอดของเขาไม่ต่างจากไฟที่ฉันเข็ดขยาด

ฉันขยับถอยห่างมาจากโทโมะอีกก้าว...และมองสบตาเขานิ่งเป็นเชิงบอกให้เขาอย่าก้าวล้ำเส้นฉันเข้ามาอีก

“ฉันขอได้มั้ย...ถ้าเป็นที่นี่ และต่อหน้าฉัน อย่าพาผู้หญิงคนอื่นมาให้ฉันเห็น เพราะฉันใจแคบและทำใจยอมรับไม่ได้หรอก”

ฉันจ้องมองโทโมะผ่านม่านน้ำตาที่บดบังสายตา แต่ก็เห็นว่าเขาดูจะตกใจไม่น้อยที่ฉันพูดทุกอย่างออกมาตรงๆ

“นายบอกว่านายไม่ได้คิดอะไรกับหวาย แล้วนายเคยถามยัยนั่นสักคำมั้ยว่าเธอคิดอะไรกับนายหรือป่าว ถึงฉันจะไม่ประสาเรื่องอย่างว่าเหมือนนายและผู้หญิงคนนั้น แต่ฉันก็ไม่โง่จนดูไม่ออก!”

โทโมะตอบคำถามของฉันกลับมาด้วยความเงียบงัน

ฉันไม่ได้คิดจะให้โอกาสเขามากมายหรือซักไซ้ให้เขาอธิบายอีก ฉันตัดสินใจเดินผ่านหน้าร่างสูงกลับขึ้นห้อง ถ้าเขาไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดมันอีกแล้ว

                เพียงแค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าที่อเมริกา...ที่ที่ไม่มีฉันยืนข้างๆเขา...นั่นเป็นที่ของหวาย!

ยิ่งคุยกันทุกอย่างจะยิ่งพัง...

--------------------------------------------------------------------------

อัพให้แล้วน่ะค๊าบรีดเดอร์ที่น่ารักน่าชังน่าหยิก น่า... เอิ่ม -////- อย่าคิดลึกน่ะ  ฮ่าๆๆๆ

ขออธิบายซักติ๊ดนึง เรื่องมี 4 ตอนใหญ่ๆ และแบ่งย่อยออกไปของแต่ละคู่นะ (งงมั้ย ? - -‘)

เอ...แต่เมื่อวานหลังจากอัพตอนแรกไป มันดีเกินคาด (โอ้วโน ! ^O^)

มีคนถามว่าเปลี่ยนคู่ได้มั้ย? หรือทำไมต้องเป็นคู่นี้ ซันขอบอกว่า อยากเปลี่ยนคู่บ้างอ่ะค่ะ เห็นว่า PF TK KF ก็มีเยอะแล้ว เลยอยากให้มันดูแปลกตา และไม่น่าเบื่อ (รึป่าว?) แต่ถ้ามีคนขอคู่ PF TK KF เยอะ ซันอาจจะมีให้ในเรื่องหน้านะ ^^ แต่ขออุ๊บส์ไว้ก่อนว่าจะเป็นเรื่องอะไร !?! OxO

ช่วย เม้น + โหวต + อ่าน + ติดตาม กันเยอะๆน้า .............ไรท์เตอร์ SuN