Themeet..รักแท้เมื่อเจอนาย
เขียนโดย tomolovekaew
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.46 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความKaew// แสงอาทิตย์แดดอ่อนจางหายไปเพราะตอนนี้อากาศฟ้ามืดเหมือนว่าฝนมันกำลังจะตกของ
ยามบ่ายกว่าจนจะเย็นตอนนี้ก็ได้เวลาเลิกเรียนของสาวแก้วคนนี้แล้ววว
“ยัยแก้วแก่เดินเร็วๆได้ไหมฝนมันจะตกแล้วนะ” เพื่อนสาวของร่างบางที่พูดไปหันบอก
สาวแก้วที่มัวแต่เดินช้าเมอลอยอยู่ ตอนนี้เธอกับเพื่อนได้เดินเพื่อจะขึ้นรถประจำทางกลับบ้านแต่ก่อน
จะถึงนั้นสาวแก้วต้องเดินผ่านโรงเรียนที่ชายหนุ่มแว่นคนนั้น
(ร่างบางได้แต่คิดในใจว่าเย็นนี้คงได้เจอเขาอีกครั้ง)
โอ๊ย!! ร่างบางที่มัวเดินคิดเล่นๆเลยไม่ระวังเดินฉันใครจนได้ ในขณะที่สาวเฟย์นั้นเดินข้ามถนนไป
แล้ว(ยัยเพื่อนใจร้ายไม่รอกันบ้างเลย)
"ขอบโทษคับเจ็บไหม ผมขอดูหน่อย” ชายหนุ่มเสียงคุ้นๆที่สาวแก้วได้ยิ้นก็อมยิ้มแล้วหันมามองชาย
หนุ่มที่เธออยากเห็นหน้า
“นายอีกแล้วเรอ เจอกันอีกแล้วนะ ” เสียงหวานซ่อนความดีใจไว้
“ขอโทษด้วยนะ เธอเจอฉันทีไหร่เจ็บตัวทุกทีเลย ” เสียงเข้มนิดๆของโทโมะพร้อมใบหน้าดูเป็นห่วงสาวร่างบางอยู่นิดๆ
“ไม่เป็นไรอ่ะ ฉันตังหากที่ผิด ฉันเองซุ่มซ่ามด้วย ” สาวร่างบางพูดพร้อมหันไปมองสาวเฟย์ที่ส่ง
เสียงจากถนนอีกฝั่งมาว่าให้ข้ามถนนมา แล้วเมื่อฉันได้ยิ้นประโยคของสาวเพื่อนฉันนั้นสิ้นสุดอยู่
ความรู้สึกของฉันก็เหมือนมีมืออุ่นๆจับมือฉันไว้แล้วเดินพาฉันข้ามถนน แล้วฉันยังเห็นยัยเฟย์ตาโต
ตกใจที่อยู่ๆหนุ่มแว่นคนนั้นจับมือฉันข้าม
“ขอบใจนายมากที่พาฉันข้ามอ่ะ” ประโยคนี้มันแฝงด้วยความเขิลอายใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่เป็นไร เราโทโมะนะยิ้นดีที่ได้รู้จัก ”ประโยคของเขาส่งมาพร้อมรอยยิ้ม
“ฉันชื่อ แก้วนะ ยิ้นดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ”
“แก้วรีบกลับบ้านเร็วๆเถอะตอนนี้ฉันมันจะตกแล้ว ” คำพูดเขามันชั่งดูเป็นห่วงจริง
“ก็จะกลับแล้ว แล้วโทโมะล่ะนายไม่รีบกลับบ้านเรอ” ฉันถามเขาไปด้วยความเป็นห่วง
“ฉันมีนัดแตะบอลกลับเพื่อน” โทโมะพูด
“อุ้ยแตะบอลเรอหนุ่มแว่น ยัยแก้วนะชอบผู้ชายแตะบอลมากเลย” เสียงของยัยเพือนตัวแสบของ
ฉัน ถ้ายัยนี่ไม่พูดขึ้นฉันคงจะลืมไปแล้วว่ามียัยเฟย์อยู่ด้วย
“จริงเรอ แก้วชอบผู้ชายแตะบอลเรอ” ดูคำพูดเขาอมยิ้มหยอดคำหวานส่งให้ มันทำให้หน้าฉันตอนนี้แดงขึ้นไปเรื่อยๆ
“แล้วรีบกลับบ้านดีก่าไปก่อนนะนายโทโมะ ”ฉันรีบเปลียนประเด็ณแล้วดึงยัยเพื่อนตัวแสบปากมากคนนี้ไป
“แล้วเจออีกนะคับแก้ว ” ประโยคเขาพร้อมโบ๊กมือบ๊ายเล็กน้อย ตอนนี้กิริยาของเขามันทำให้ฉันหวั่นไหวมากขึ้นแล้วสิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ