Themeet..รักแท้เมื่อเจอนาย

8.9

เขียนโดย tomolovekaew

วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.46 น.

  4 ตอน
  23 วิจารณ์
  10.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Kaew// แสงอาทิตย์แดดอ่อนจางหายไปเพราะตอนนี้อากาศฟ้ามืดเหมือนว่าฝนมันกำลังจะตกของ

ยามบ่ายกว่าจนจะเย็นตอนนี้ก็ได้เวลาเลิกเรียนของสาวแก้วคนนี้แล้ววว

“ยัยแก้วแก่เดินเร็วๆได้ไหมฝนมันจะตกแล้วนะ”              เพื่อนสาวของร่างบางที่พูดไปหันบอก

สาวแก้วที่มัวแต่เดินช้าเมอลอยอยู่ ตอนนี้เธอกับเพื่อนได้เดินเพื่อจะขึ้นรถประจำทางกลับบ้านแต่ก่อน

จะถึงนั้นสาวแก้วต้องเดินผ่านโรงเรียนที่ชายหนุ่มแว่นคนนั้น

(ร่างบางได้แต่คิดในใจว่าเย็นนี้คงได้เจอเขาอีกครั้ง)

โอ๊ย!! ร่างบางที่มัวเดินคิดเล่นๆเลยไม่ระวังเดินฉันใครจนได้ ในขณะที่สาวเฟย์นั้นเดินข้ามถนนไป

แล้ว(ยัยเพื่อนใจร้ายไม่รอกันบ้างเลย)

"ขอบโทษคับเจ็บไหม ผมขอดูหน่อย” ชายหนุ่มเสียงคุ้นๆที่สาวแก้วได้ยิ้นก็อมยิ้มแล้วหันมามองชาย

หนุ่มที่เธออยากเห็นหน้า

“นายอีกแล้วเรอ เจอกันอีกแล้วนะ ” เสียงหวานซ่อนความดีใจไว้

“ขอโทษด้วยนะ เธอเจอฉันทีไหร่เจ็บตัวทุกทีเลย ” เสียงเข้มนิดๆของโทโมะพร้อมใบหน้าดูเป็นห่วงสาวร่างบางอยู่นิดๆ

“ไม่เป็นไรอ่ะ ฉันตังหากที่ผิด ฉันเองซุ่มซ่ามด้วย ” สาวร่างบางพูดพร้อมหันไปมองสาวเฟย์ที่ส่ง

เสียงจากถนนอีกฝั่งมาว่าให้ข้ามถนนมา แล้วเมื่อฉันได้ยิ้นประโยคของสาวเพื่อนฉันนั้นสิ้นสุดอยู่

ความรู้สึกของฉันก็เหมือนมีมืออุ่นๆจับมือฉันไว้แล้วเดินพาฉันข้ามถนน แล้วฉันยังเห็นยัยเฟย์ตาโต

ตกใจที่อยู่ๆหนุ่มแว่นคนนั้นจับมือฉันข้าม

“ขอบใจนายมากที่พาฉันข้ามอ่ะ” ประโยคนี้มันแฝงด้วยความเขิลอายใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่เป็นไร เราโทโมะนะยิ้นดีที่ได้รู้จัก ”ประโยคของเขาส่งมาพร้อมรอยยิ้ม

“ฉันชื่อ แก้วนะ ยิ้นดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ”

“แก้วรีบกลับบ้านเร็วๆเถอะตอนนี้ฉันมันจะตกแล้ว ” คำพูดเขามันชั่งดูเป็นห่วงจริง

“ก็จะกลับแล้ว แล้วโทโมะล่ะนายไม่รีบกลับบ้านเรอ” ฉันถามเขาไปด้วยความเป็นห่วง

“ฉันมีนัดแตะบอลกลับเพื่อน” โทโมะพูด

“อุ้ยแตะบอลเรอหนุ่มแว่น ยัยแก้วนะชอบผู้ชายแตะบอลมากเลย” เสียงของยัยเพือนตัวแสบของ

ฉัน ถ้ายัยนี่ไม่พูดขึ้นฉันคงจะลืมไปแล้วว่ามียัยเฟย์อยู่ด้วย

“จริงเรอ แก้วชอบผู้ชายแตะบอลเรอ” ดูคำพูดเขาอมยิ้มหยอดคำหวานส่งให้ มันทำให้หน้าฉันตอนนี้แดงขึ้นไปเรื่อยๆ

“แล้วรีบกลับบ้านดีก่าไปก่อนนะนายโทโมะ ”ฉันรีบเปลียนประเด็ณแล้วดึงยัยเพื่อนตัวแสบปากมากคนนี้ไป

“แล้วเจออีกนะคับแก้ว ” ประโยคเขาพร้อมโบ๊กมือบ๊ายเล็กน้อย ตอนนี้กิริยาของเขามันทำให้ฉันหวั่นไหวมากขึ้นแล้วสิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา