Themeet..รักแท้เมื่อเจอนาย
เขียนโดย 
tomolovekaew
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.46 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTomo// หลังเลิกเรียนผมนั้นก็ทำตามของสั่งของเพื่อนผมว่าให้ไปดักรอเธอหน้า โรงเรียน เพราะ
ยังไงเธอต้องเดินผ่านโรงเรียนผม สุดท้ายผมก็ได้เจอเธออีก ตามต้องการของหัวใจ^^
ในขณะที่ผมแยกตัวจากเธอเพื่อมาแตะบอลกับเพื่อนหลังเลิกเรียน (ถ้าไม่ติด ว่านัดแตะบอลไว้นะ
ผมอยากจะกลับบ้านพร้อมเธอชะมัด )
“เป็นไงบ้างว่ะ แผนฉันได้ผลปะ” เมือผมนั้นเดินเข้าโรงเรียนก็เจอเพื่อนผม นายเขื่อนสุดแสบจอมวางแผน ถามทันที
“ ได้ว่ะ” เจอเธออีกครั้งน่ารักเหมือนเดิม ผมได้แต่พูดตอบไปแถมรอยยิ้มไว้
“แล้วได้ข้อมูลไรบ้างอ่ะ ขอเบอไว้ไหม” เพื่อนผมถามด้วยความอยากรู้
“ไม่อ่ะไม่ได้ขอไว้รู้แต่ชื่อ” (ใครจะกล้าขออายเป็นนะ)
“โห้ไม่ได้เรื่องเลยนะเพื่อนฉัน กล้าหน่อยFacebookอ่ะขอบ้างป่าว”
“ไม่อ่ะ ”
“ไลน์ล่ะขอบ้างไหม” // เขื่อน
“ไม่อ่ะ ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่กล้า” (ผมได้แต่บอกเพื่อนไปให้มันเข้าใจสักทีว่า อายโว๊ยยย )
“เออชั่งเถอะพรุ่งนี้เอาใหม่ล่ะกัน ไปแตะบอลกันดีกว่า”
ไอ่เพื่อนผมตบบ่า แล้วชวนไปแตะบอลก่อนจะกลับบ้าน( ผมคงได้แต่คิดในใจว่า ถ้าแก้วของผม มาดูผมแตะบอลมันคงจะดีนะคับ)
Kaew// อ๊ากอยากกรี๊ดให้ลั่นบ้านเมือฉันกลับบ้านก็ได้แต่คิดถึงหน้าเขาตอนจับมือข้าม ถนน
ผู้ชายไรไม่รู้น่ารักชะมัดแถมชื่อโทโมะด้วย ไอ่แว่นบ้านายจะทำให้ฉันรัก นายขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ณ
ตอนเช้าที่โรงเรียนแก้ว เมือฉันมาถึงโรงเรียนนั้นก็ได้ฉายาใหม่โดยเรียกว่าไอ่แว่น ที่ถูกยัยเฟย์นั้น
เป็น คนนัดแนะไอ่เพื่อนแสบเอ่ย
“แก้วเป็นไงบ้างอ่ะ ฉันอยากจะเห็นหน้าแก่ตอนถูกไอ่แว่นจับมือข้ามถนนอ่ะ ว่าหน้าแก่เป็นไง ”
ยัยฟางเพื่อนสาวในห้องพูด
“จะให้หน้าไงล่ะฟางก็แดงยิ่งกว่าอ่ะไรอีกหูก็แดงด้วย” ยัยเฟย์สมทบต่อ นี่ เพื่อนฉันมันแสบๆกัน
ทั้งนั้นเลย
“ก็ไม่ได้อะไรสักหน่อย พวกแก่อยากไปคิดไรกันมาก” ฉันพูดเพื่อปัดเปลียน เรื่องไป
“เดี๋ยวฉันอยากรู้อ่ะว่าเขาหน้าตายังไง บอกหน่อยดิ” ยัยฟางกับเพื่อนในกลุ่มอยากรู้
“ก็ผู้ชายผิวขาว สูง ใส่แว่น อ่ะ ” ฉันได้พูดไปยิ้มไปนึกหน้าเขาทีไหร่ใจเต้นแรงทุกที
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
ฉันกำลังจะเดินออกจากโรงเรียนแต่ฉันก็เห็นโทโมะยื่นรอฉันหน้าโรงเรียนโอ๊ย ใจเต้นแรงอีกแล้ว
ฉัน และยัยเฟย์ต่างชี้เพื่อนในกลุ่มว่าหนุ่มแว่นคนนี้ล่ะที่ฉันชอบ
“นายมาทำไรที่นี้เรอ ฉันเดินไปถามเขาด้วยรอยยิ้มที่แจ่มใส”
“ก็มารอแก้วไง อยากจะชวนกลับบ้านด้วยกัน ” เขาตอบด้วยคำหวานที่เข้มนิดๆ
“อุ้ยแก้ว มีแฟนมารอกลับบ้านด้วยอิฉาจัง ” เสียงนี้ไม่ต้องท้ายยัยเฟย์ชัว
“นิไอ่เพื่อนบ้า ” (จะพูดทำไมเขิลนะ คิดในใจ)
“ได้สิ ยัยเฟย์กลับด้วยนะ” ฉันตอบ
“โอ๊ยย ไม่ย่ะวันนี้ฉันไม่กลับกับแก่หรอกฉันนัดกับแฟนฉันไว้ว่าวันนี้จะไปดู หนังกัน โชค์ดีนะเพื่อนบ๊ายๆ”
ยัยเฟย์พูดจบยัยนี่ก็เดินทิ้งฉันไปเฉยๆ จน ตอนนี้เหลือฉันกับโทโมะแล้วสิ เพื่อนในกลุ่มก็กลับคน
ล่ะทางกัน
“ปะกลับบ้านกัน” โทโมะเขาจับมือฉันแล้วพาฉันกลับบ้าน ในการเดินทางเขากับฉันฉันเขิลและ
อายไม่กล้าพูดไรมากแถมวันนี้เขาอาสา จะมาส่งฉันที่บ้านด้วย
“ขอบใจนายมากนะที่เดินมาส่งอ่ะ” คำพูดของฉันออกมาพร้อมหันไปยิ้ม หวานใส่เขาก่อนที่ฉันนั้น
จะเปิดประตูเข้าบ้านแต่ ฉันก็ได้รู้สึกว่ามือเขาจับมือ ฉันไว้จนทำให้ฉันหันกลับมามองเขาอีกครั้ง
“มีอะไรเรอโทโมะ ”
“คือ ออ คือ เราจะขอเบอเธอได้ไหมแก้ว” เขาพูดออกมาอย่างกลัวๆไม่ มั่นใจ แต่ประโยคนี้ล่ะที่ทำให้ฉันใจเต้นรั่วขึ้นเลย ฉันก็ได้แต่อมยิ้มแล้วบอกเขาว่า
“ ขอมือหน่อยสิ ” เขานั้นได้ยืนมือตามที่ฉันขอก่อนที่ฉันจะเอาจับมือเขาแล้วเอาปากาหมึกมา เขียนเบอฉันที่มือเขา เมือฉันเขียนเสริดฉันได้พูดกับเขาไว้ว่า
“แล้วอย่าลืมโทรมานะ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
