Themeet..รักแท้เมื่อเจอนาย
8.9
เขียนโดย tomolovekaew
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.46 น.
4 ตอน
23 วิจารณ์
10.49K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 18.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) พบกันครั้งแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทุกตอนเย็นหลังเลิกเรียนมีหญิงสาวคนหนึ่งเธอชื่อว่า.. แก้ว
ที่กลับบ้านพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มของเธออยู่ทุกวัน
และวันนี้ก็คงเหมือนวันอื่นๆที่ผ่านมา สาวแก้วที่ตัวตนของเธอนั้นเป็นคนตั้งสเป็คหนุ่ม
ไว้สูงมากกตั้งแต่เด็กยันม.5 ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน
วันนี้เธอก็กลับบ้านเหมือนเดิมเช่นเคยแต่เมือเธอนั้นได้ขึ้นรถเมย์กลับบ้าน
พร้อมเพื่อนเธอ
ก็มีเด็กหนุ่มคนนึ่งขึ้นรถมาแถมมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แก้วนั้นเธอได้มองเค้าอย่าง
เขิลเพราะเด็กหนุ่มคนนั้นตรงสเป็คทุกอย่างในใจเธอเลย
หนุ่มคนนั้นใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนที่ติดอยู่กับเธอเขาทั้งสูงขาวดัดฟันและใส่แว่น
อีกตังหาก
ทำให้เธอเขิลเข้าไปใหญ่ เธอมัวแต่อมยิ้มน่าแดงและแอบมองชายหนุ่มคนนั้น
“นี่ยัยแก้ว” เสียงของเพื่อนเธอที่มีชื่อว่า เฟย์ ที่เรียกเพื่อนที่มัวแต่ยิ้มน่าแดงเหมือนคน
บ้า
“มีไรยัยเฟย์ ” เสียงตอบกลับของสาวแก้วที่เธอนั้นต้องจำใจละสายตาออกจากหนุ่ม
แว่นคนนั้นจนได้...
“ฉันเห็นแก่อมยิ้มน่าแดงคนเดียวนิเป็นไรมากป่าวเนีย” สาวเฟย์เธอได้ถามเหมือน
สงสัยเล็กน้อยกับตัวเพื่อนของเธอ
“ป่าวสักหน่อยฉันแค่ร้อนอ่ะแก่” เธอได้ตอบเพื่อนสาวไปก่อนที่จะไปมองหนุ่มแว่นคน
นั้นต่อ
และเวลาผ่านไม่นานก็ถึงที่หมายที่สาวแก้วและเพื่อนของเธอก็ลง พอเธอได้ลงมาก็
อมยิ้มแบบคะเขิลแล้วกระชิบบอกเพื่อนว่า “แก่ฉันเจอหนุ่มแว่นคนนึ่งน่ารักมากเลย
อ่ะ”
“อ๋อคนนั้นอ่ะเรอ” สาวเฟย์ที่ฟังเธอบอกก็นึกออกว่าใคร
แต่... พอแก้วหันไปอีกทีหนุ่มแว่นคนนั้นก็ลงมาพร้อมเธอจนทำให้เธอนั้นเขิลแล้วรีบ
ขึ้นบนสะพานลอยโดยทิ้งเพื่อนตัวแสบไว้คนนึ่ง
สาวเฟย์ที่หวังดีและอยากแกล้งแก้วก็เดินเข้าไปบอกเด็กแว่นคนนั้น
“นายเพื่อนเราบอกว่า น่ารักอ่ะ” สิ้นสุดประโยคนั้นสาวแก้วได้แต่เดินหนีเพื่อนจนไม่
กล้ามองไปไหนถ้ากะโดดลงสะพานนี้ไปได้เธอคงทำไปแล้ว แต่เธอไม่มองเลยว่าหนุ่ม
แว่นที่ได้ยิ้นประโยคนี้เขาก็ยิ้มแถบไม่หุบเลย
ที่กลับบ้านพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มของเธออยู่ทุกวัน
และวันนี้ก็คงเหมือนวันอื่นๆที่ผ่านมา สาวแก้วที่ตัวตนของเธอนั้นเป็นคนตั้งสเป็คหนุ่ม
ไว้สูงมากกตั้งแต่เด็กยันม.5 ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน
วันนี้เธอก็กลับบ้านเหมือนเดิมเช่นเคยแต่เมือเธอนั้นได้ขึ้นรถเมย์กลับบ้าน
พร้อมเพื่อนเธอ
ก็มีเด็กหนุ่มคนนึ่งขึ้นรถมาแถมมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แก้วนั้นเธอได้มองเค้าอย่าง
เขิลเพราะเด็กหนุ่มคนนั้นตรงสเป็คทุกอย่างในใจเธอเลย
หนุ่มคนนั้นใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนที่ติดอยู่กับเธอเขาทั้งสูงขาวดัดฟันและใส่แว่น
อีกตังหาก
ทำให้เธอเขิลเข้าไปใหญ่ เธอมัวแต่อมยิ้มน่าแดงและแอบมองชายหนุ่มคนนั้น
“นี่ยัยแก้ว” เสียงของเพื่อนเธอที่มีชื่อว่า เฟย์ ที่เรียกเพื่อนที่มัวแต่ยิ้มน่าแดงเหมือนคน
บ้า
“มีไรยัยเฟย์ ” เสียงตอบกลับของสาวแก้วที่เธอนั้นต้องจำใจละสายตาออกจากหนุ่ม
แว่นคนนั้นจนได้...
“ฉันเห็นแก่อมยิ้มน่าแดงคนเดียวนิเป็นไรมากป่าวเนีย” สาวเฟย์เธอได้ถามเหมือน
สงสัยเล็กน้อยกับตัวเพื่อนของเธอ
“ป่าวสักหน่อยฉันแค่ร้อนอ่ะแก่” เธอได้ตอบเพื่อนสาวไปก่อนที่จะไปมองหนุ่มแว่นคน
นั้นต่อ
และเวลาผ่านไม่นานก็ถึงที่หมายที่สาวแก้วและเพื่อนของเธอก็ลง พอเธอได้ลงมาก็
อมยิ้มแบบคะเขิลแล้วกระชิบบอกเพื่อนว่า “แก่ฉันเจอหนุ่มแว่นคนนึ่งน่ารักมากเลย
อ่ะ”
“อ๋อคนนั้นอ่ะเรอ” สาวเฟย์ที่ฟังเธอบอกก็นึกออกว่าใคร
แต่... พอแก้วหันไปอีกทีหนุ่มแว่นคนนั้นก็ลงมาพร้อมเธอจนทำให้เธอนั้นเขิลแล้วรีบ
ขึ้นบนสะพานลอยโดยทิ้งเพื่อนตัวแสบไว้คนนึ่ง
สาวเฟย์ที่หวังดีและอยากแกล้งแก้วก็เดินเข้าไปบอกเด็กแว่นคนนั้น
“นายเพื่อนเราบอกว่า น่ารักอ่ะ” สิ้นสุดประโยคนั้นสาวแก้วได้แต่เดินหนีเพื่อนจนไม่
กล้ามองไปไหนถ้ากะโดดลงสะพานนี้ไปได้เธอคงทำไปแล้ว แต่เธอไม่มองเลยว่าหนุ่ม
แว่นที่ได้ยิ้นประโยคนี้เขาก็ยิ้มแถบไม่หุบเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ