สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่9 เลิกยุ่ง!

 

 

 

 

 

ดวงตากลมโตหันไปมองประตูที่เปิดออก ก่อนจะเบือนหน้าหนีเมื่อสายตาปะทะกับร่างสูงของคนใจร้าย เสียงฝีเท้า

 

 

ที่ยังดังขึ้นต่อเนื่องและดูเหมือนจะใกล้ตัวเธอขึ้นมากเรื่อยๆยิ่งทำให้เธอหายใจติดขัด เขาจะมากล่อมให้เธอตัดใจ

 

 

จากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะพูดอะไรหนักหนาเธอเป็นคนนะไม่ใช่ควายถึงจะได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ต้องกรอกเข้าหู

 

 

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้เรื่องหรือไงกันนะว่าไม่เลิกน่ะ ไม่เลิก

 

 

“ฟาง...”มือหนาแตะที่ไหล่บอบบางของหญิงสาว เธอซุกหน้าลงกับหมอนอย่างไม่ต้องการรับรู้อะไร

 

 

“หิวมั้ยพี่ซื้อของโปรดเรามาให้ด้วยนะ”น้ำตาที่กลั้นไว้หยดเผาะ ทั้งๆที่เขาทำร้ายจิตใจเธอขนาดนี้แล้ว แล้วจะทำดี

 

 

กับเธอไปทำไม เขายังต้องการอะไรจากผู้หญิงใจง่ายอย่างเธออีก

 

 

“ขอบคุณค่ะ พี่ป๊อปกลับไปก่อนก็ได้นะ ฟางอยู่คนเดียวได้”

 

 

“แต่เราเป็นผู้หญิงนะอยู่คนเดียวมันอันตราย”เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะหันหน้าไปพูดกับคนตัวโต

 

 

“ฟางไม่เหลืออะไรจะให้มันแล้วล่ะ...ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

 

 

“ทำไมถึงพูดแบบนั้น กินข้าวดีกว่า เดี๋ยวพี่ป้อนนะ”เขาพูดก่อนจะเดินไปเทข้าวต้มใส่ชามก่อนจะเลื่อนมาตรงหน้า

 

 

เธอ ช้อนที่มีข้าวต้มกุ้งถูกยื่นมาจ่อตรงปาก เธอชำเลืองมองก่อนจะกลั้นเสียงสะอึกและน้ำตาเอาไว้มือเล็กดันมือ

 

 

หนาที่ถือช้อนข้าวต้มออก

 

 

“แน่ใจหรอคะว่าของโปรดของฟางไม่ใช่ของคนรักของพี่ป๊อปหรือว่าพี่ตั้งใจจะฆ่าฟางกันแน่”คิ้วเข้มขมวดมุ่น ก่อน

 

 

เขาจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาน้ำตาที่กลั้นไว้แทบหยดเผาะ

 

 

“พี่จำได้ว่าเราชอบทานนี่”

 

 

“พี่ลืมเรื่องของฟางไปแล้วก็บอกมาเถอะ แล้วทีหลังไม่ต้องพยายามเอาใจฟางก็ได้ค่ะ เพราะยิ่งพี่ทำแบบนี้เท่าไร

 

 

ฟางยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย...ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ซื้อมาฝาก ถ้าเป็นเมื่อก่อนฟางคงจะ

 

 

หลับหูหลับตากินโดยที่รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้ฟางตาย”ว่าแล้วน้ำตาก็หยดลงมาจนได้ มันก็จริงอย่างที่เธอว่า หาก

 

 

ตอนนี้เขายังเป็นเหมือนเมื่อก่อนเธอคงจะหลับหูหลับตากินเหมือนเมื่อเก้าปีที่แล้ว ครั้งนั้นเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด

 

 

เพราะระยะทางจากบ้านพักตากอากาศที่หัวหินแถบชานเมืองช่างห่างไกลจากโรงพยาบาลมันเลยทำให้เธอเกือบ

 

 

ตาย และทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตัวเองแพ้กุ้ง แต่เพราะว่าเห็นเขาแกะให้และป้อนเองกับมือเธอถึงได้ทานเข้าไป

 

 

“บอกฟางได้มั้ยคะว่าคนรักของพี่ป๊อปเป็นใคร”

 

 

“ฟางจะรู้ไปทำไม จะไปตามราวีคนรักพี่หรือไง”มือหนาบีบข้อมือเล็กแน่น อย่างไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บ

 

 

“ไม่กล้าหรอกค่ะ เพราะแค่นี้พี่ก็จะฆ่าฟางอยู่แล้ว เธอโชคดีนะคะ ไม่เหมือนฟาง ต่อให้รักพี่มากแค่ไหนแต่พี่ก็ไม่

 

 

เคยมองเห็นมันเลย คำสัญญาวันนั้นฟางยังจำมันได้ทุกประโยคและไม่เคยที่จะลืมมันเหมือนที่พี่ลืมเลยสักครั้ง

 

 

ฟางมันงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ...ฮ่าๆ คุณแม่ยังบอกเลยว่าฟางแก่แดดตั้งแต่ที่ฟางเพ้อหาพี่ตั้งแต่พี่ไปเรียนเลยนะ ฟางเคย

 

 

คิดจะ...”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดจบเป็นป๊อปปี้ที่โพล่งขึ้นมา

 

 

“ต้องการอะไรถึงพูดแบบนี้!หรือว่าพี่ยังไม่ได้บอกฟางว่าพี่ไม่ได้รักฟาง”เธอกลืนก้อนเหนียวๆลงคอ ก่อนจะกล้ำ

 

 

กลืนน้ำตาระรอกใหม่ลงไป เธอไม่ได้หวังหรอกว่าเขาจะรักเธอเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำ เพราะทั้งตัวและหัวใจของ

 

 

เธอที่เป็นของเขาเขายังไม่เห็นเลยสักนิดว่ามันคือความรักไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบอย่างที่เขาเป็น

 

 

“บอกจนจำได้แล้ว ไม่ต้องบอกซ้ำหรอก เข้าใจแล้ว...แต่ไม่ทำตาม!”

 

 

“ฟาง!ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ฮะ โตขนาดนี้แล้วความรักไม่ใช่สิ่งของนะที่จะได้มาง่ายๆ ต่อให้ฟางจะรักพี่จน

 

 

ยอมตายแทนพี่ได้ พี่ก็ไม่มีวันรักฟางหรอก”

 

 

“แม้แต่ชีวิตของฟางก็ไม่มีค่าเลยหรอ”เธอถามอย่างที่ใจคิด แต่ละคำของเขามันทำร้ายจิตใจเธอจนไม่เหลือชิ้นดี

 

 

หัวใจที่เป็นแผลเหวอะหวะไม่ใช่แค่ถูกกรีดซ้ำด้วยใบมีดคมกริบหากแต่ถูกราดซ้ำด้วยน้ำกรดต่างหาก

 

 

“ใช่!ต่อให้ฟางตายต่อหน้าพี่ฟางก็ไม่มีวันได้หัวใจพี่...ทีนี้จะเลิกยุ่งกับพี่ได้รึยัง!”เธอสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะพยายาม

 

 

เรียบเรียงคำพูดแสนร้ายกาจที่เขาพ่นออกมาอย่างมากมาย

 

 

“ไม่!ยังไงก็ไม่...ฟางก็อยากรู้เหมือนกันว่าทั้งชีวิตฟางมันจะไม่มีผลกับพี่จริงๆ”เธอโผเข้ากอดเขาแน่น น้ำตาหยด

 

 

ไหลรินเป็นทาง หากแต่แรงผลักที่มากมายของเขาทำให้เธอกระเด็นออกจากอ้อมกอดของเขา

 

 

“ฟางไม่เห็นหรือไงว่าพี่มีพิมอยู่แล้วทั้งคน จะแต่งงานกับเราได้ยังไง...เลิกยุ่งกับพี่เถอะ”ว่าแล้วเขาก็เดินออกจาก

 

 

ห้องไป

 

 

“อย่าหวังซะให้ยากเลย...พี่ต้องเป็นของฟางทั้งตัวและหัวใจ”อย่างเขาจะกล้าทำอะไรเธอ เธอเชื่อว่าพี่ชายที่

 

 

แสนดีของเธอยังซ่อนอยู่ในตัวของเขาเสมอ ที่เขาทำแบบนี้ก็แค่อยากให้เธอกลัวแค่นั้นแหละ ที่จริงแล้วเขาใจดีจะ

 

 

ตายไป พลันสมองก็คิดถึงภาพครอบครัวของเธอและชายหนุ่ม เขาจะเป็นคนที่คอยปกป้องและคุ้มครองเธอและลูก

 

 

ให้พ้นจากอันตราย เขาจะต้องหวงลูกมากพอๆกับที่หวงเธอกับเพื่อนของเขาตอนเธอถูกแกล้ง คิดแล้วแก้มนวลก็

 

 

แดงปลั่งเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ครั้งวันวานเมื่อเขาพาเธอไปงานฉลองที่เขาสอบชิงทุนได้ไปเรียนที่อังกฤษ เธอเพิ่ง

 

 

อายุได้เพียงเก้าขวบ ด้วยความที่หญิงสาวในครั้งวันวานเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆที่อ้วนตุ้ยนุ้ยแก้มยุ้ยเป็น

 

 

ซาลาเปาทำให้เพื่อนของเขารุมดึงทึ้งแก้มเธออย่างไม่หยุดหย่อน ร้อนถึงชายหนุ่มต้องคอยกันท่าไม่ให้ใครเข้า

 

 

ใกล้ตัวเธอ เธอยังจำเสียงแซวจากเพื่อนของเขาได้ดี ถึงใครจะหาว่าเธอแก่แดดแก่ลมเธอก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ ใน

 

 

เมื่อเธอรักของเธอ และเขาก็ต้องเป็นของเธอ!!!

 

 

 

 

 

 

ถ้าแค่นี้มันยังเปลี่ยนใจเขาไม่ได้ ก็คอยดูแผนต่อไปของเธอก็แล้วกัน...

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................

มาแล้วววววววววว มาดึกไปหน่อยเรียนพิเศษเหนื่อยหลับยาวเลย มีคนรอด้วย ดีใจ ดีใจ ดีใจ