สัญญารักลวง...

10.0

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.

  36 ตอน
  12 วิจารณ์
  76.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่9 เลิกยุ่ง!

 

 

 

 

 

ดวงตากลมโตหันไปมองประตูที่เปิดออก ก่อนจะเบือนหน้าหนีเมื่อสายตาปะทะกับร่างสูงของคนใจร้าย เสียงฝีเท้า

 

 

ที่ยังดังขึ้นต่อเนื่องและดูเหมือนจะใกล้ตัวเธอขึ้นมากเรื่อยๆยิ่งทำให้เธอหายใจติดขัด เขาจะมากล่อมให้เธอตัดใจ

 

 

จากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะพูดอะไรหนักหนาเธอเป็นคนนะไม่ใช่ควายถึงจะได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ต้องกรอกเข้าหู

 

 

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้เรื่องหรือไงกันนะว่าไม่เลิกน่ะ ไม่เลิก

 

 

“ฟาง...”มือหนาแตะที่ไหล่บอบบางของหญิงสาว เธอซุกหน้าลงกับหมอนอย่างไม่ต้องการรับรู้อะไร

 

 

“หิวมั้ยพี่ซื้อของโปรดเรามาให้ด้วยนะ”น้ำตาที่กลั้นไว้หยดเผาะ ทั้งๆที่เขาทำร้ายจิตใจเธอขนาดนี้แล้ว แล้วจะทำดี

 

 

กับเธอไปทำไม เขายังต้องการอะไรจากผู้หญิงใจง่ายอย่างเธออีก

 

 

“ขอบคุณค่ะ พี่ป๊อปกลับไปก่อนก็ได้นะ ฟางอยู่คนเดียวได้”

 

 

“แต่เราเป็นผู้หญิงนะอยู่คนเดียวมันอันตราย”เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะหันหน้าไปพูดกับคนตัวโต

 

 

“ฟางไม่เหลืออะไรจะให้มันแล้วล่ะ...ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

 

 

“ทำไมถึงพูดแบบนั้น กินข้าวดีกว่า เดี๋ยวพี่ป้อนนะ”เขาพูดก่อนจะเดินไปเทข้าวต้มใส่ชามก่อนจะเลื่อนมาตรงหน้า

 

 

เธอ ช้อนที่มีข้าวต้มกุ้งถูกยื่นมาจ่อตรงปาก เธอชำเลืองมองก่อนจะกลั้นเสียงสะอึกและน้ำตาเอาไว้มือเล็กดันมือ

 

 

หนาที่ถือช้อนข้าวต้มออก

 

 

“แน่ใจหรอคะว่าของโปรดของฟางไม่ใช่ของคนรักของพี่ป๊อปหรือว่าพี่ตั้งใจจะฆ่าฟางกันแน่”คิ้วเข้มขมวดมุ่น ก่อน

 

 

เขาจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาน้ำตาที่กลั้นไว้แทบหยดเผาะ

 

 

“พี่จำได้ว่าเราชอบทานนี่”

 

 

“พี่ลืมเรื่องของฟางไปแล้วก็บอกมาเถอะ แล้วทีหลังไม่ต้องพยายามเอาใจฟางก็ได้ค่ะ เพราะยิ่งพี่ทำแบบนี้เท่าไร

 

 

ฟางยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย...ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ซื้อมาฝาก ถ้าเป็นเมื่อก่อนฟางคงจะ

 

 

หลับหูหลับตากินโดยที่รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้ฟางตาย”ว่าแล้วน้ำตาก็หยดลงมาจนได้ มันก็จริงอย่างที่เธอว่า หาก

 

 

ตอนนี้เขายังเป็นเหมือนเมื่อก่อนเธอคงจะหลับหูหลับตากินเหมือนเมื่อเก้าปีที่แล้ว ครั้งนั้นเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด

 

 

เพราะระยะทางจากบ้านพักตากอากาศที่หัวหินแถบชานเมืองช่างห่างไกลจากโรงพยาบาลมันเลยทำให้เธอเกือบ

 

 

ตาย และทำไมเธอจะไม่รู้ว่าตัวเองแพ้กุ้ง แต่เพราะว่าเห็นเขาแกะให้และป้อนเองกับมือเธอถึงได้ทานเข้าไป

 

 

“บอกฟางได้มั้ยคะว่าคนรักของพี่ป๊อปเป็นใคร”

 

 

“ฟางจะรู้ไปทำไม จะไปตามราวีคนรักพี่หรือไง”มือหนาบีบข้อมือเล็กแน่น อย่างไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บ

 

 

“ไม่กล้าหรอกค่ะ เพราะแค่นี้พี่ก็จะฆ่าฟางอยู่แล้ว เธอโชคดีนะคะ ไม่เหมือนฟาง ต่อให้รักพี่มากแค่ไหนแต่พี่ก็ไม่

 

 

เคยมองเห็นมันเลย คำสัญญาวันนั้นฟางยังจำมันได้ทุกประโยคและไม่เคยที่จะลืมมันเหมือนที่พี่ลืมเลยสักครั้ง

 

 

ฟางมันงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ...ฮ่าๆ คุณแม่ยังบอกเลยว่าฟางแก่แดดตั้งแต่ที่ฟางเพ้อหาพี่ตั้งแต่พี่ไปเรียนเลยนะ ฟางเคย

 

 

คิดจะ...”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดจบเป็นป๊อปปี้ที่โพล่งขึ้นมา

 

 

“ต้องการอะไรถึงพูดแบบนี้!หรือว่าพี่ยังไม่ได้บอกฟางว่าพี่ไม่ได้รักฟาง”เธอกลืนก้อนเหนียวๆลงคอ ก่อนจะกล้ำ

 

 

กลืนน้ำตาระรอกใหม่ลงไป เธอไม่ได้หวังหรอกว่าเขาจะรักเธอเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำ เพราะทั้งตัวและหัวใจของ

 

 

เธอที่เป็นของเขาเขายังไม่เห็นเลยสักนิดว่ามันคือความรักไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบอย่างที่เขาเป็น

 

 

“บอกจนจำได้แล้ว ไม่ต้องบอกซ้ำหรอก เข้าใจแล้ว...แต่ไม่ทำตาม!”

 

 

“ฟาง!ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ฮะ โตขนาดนี้แล้วความรักไม่ใช่สิ่งของนะที่จะได้มาง่ายๆ ต่อให้ฟางจะรักพี่จน

 

 

ยอมตายแทนพี่ได้ พี่ก็ไม่มีวันรักฟางหรอก”

 

 

“แม้แต่ชีวิตของฟางก็ไม่มีค่าเลยหรอ”เธอถามอย่างที่ใจคิด แต่ละคำของเขามันทำร้ายจิตใจเธอจนไม่เหลือชิ้นดี

 

 

หัวใจที่เป็นแผลเหวอะหวะไม่ใช่แค่ถูกกรีดซ้ำด้วยใบมีดคมกริบหากแต่ถูกราดซ้ำด้วยน้ำกรดต่างหาก

 

 

“ใช่!ต่อให้ฟางตายต่อหน้าพี่ฟางก็ไม่มีวันได้หัวใจพี่...ทีนี้จะเลิกยุ่งกับพี่ได้รึยัง!”เธอสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะพยายาม

 

 

เรียบเรียงคำพูดแสนร้ายกาจที่เขาพ่นออกมาอย่างมากมาย

 

 

“ไม่!ยังไงก็ไม่...ฟางก็อยากรู้เหมือนกันว่าทั้งชีวิตฟางมันจะไม่มีผลกับพี่จริงๆ”เธอโผเข้ากอดเขาแน่น น้ำตาหยด

 

 

ไหลรินเป็นทาง หากแต่แรงผลักที่มากมายของเขาทำให้เธอกระเด็นออกจากอ้อมกอดของเขา

 

 

“ฟางไม่เห็นหรือไงว่าพี่มีพิมอยู่แล้วทั้งคน จะแต่งงานกับเราได้ยังไง...เลิกยุ่งกับพี่เถอะ”ว่าแล้วเขาก็เดินออกจาก

 

 

ห้องไป

 

 

“อย่าหวังซะให้ยากเลย...พี่ต้องเป็นของฟางทั้งตัวและหัวใจ”อย่างเขาจะกล้าทำอะไรเธอ เธอเชื่อว่าพี่ชายที่

 

 

แสนดีของเธอยังซ่อนอยู่ในตัวของเขาเสมอ ที่เขาทำแบบนี้ก็แค่อยากให้เธอกลัวแค่นั้นแหละ ที่จริงแล้วเขาใจดีจะ

 

 

ตายไป พลันสมองก็คิดถึงภาพครอบครัวของเธอและชายหนุ่ม เขาจะเป็นคนที่คอยปกป้องและคุ้มครองเธอและลูก

 

 

ให้พ้นจากอันตราย เขาจะต้องหวงลูกมากพอๆกับที่หวงเธอกับเพื่อนของเขาตอนเธอถูกแกล้ง คิดแล้วแก้มนวลก็

 

 

แดงปลั่งเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ครั้งวันวานเมื่อเขาพาเธอไปงานฉลองที่เขาสอบชิงทุนได้ไปเรียนที่อังกฤษ เธอเพิ่ง

 

 

อายุได้เพียงเก้าขวบ ด้วยความที่หญิงสาวในครั้งวันวานเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆที่อ้วนตุ้ยนุ้ยแก้มยุ้ยเป็น

 

 

ซาลาเปาทำให้เพื่อนของเขารุมดึงทึ้งแก้มเธออย่างไม่หยุดหย่อน ร้อนถึงชายหนุ่มต้องคอยกันท่าไม่ให้ใครเข้า

 

 

ใกล้ตัวเธอ เธอยังจำเสียงแซวจากเพื่อนของเขาได้ดี ถึงใครจะหาว่าเธอแก่แดดแก่ลมเธอก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ ใน

 

 

เมื่อเธอรักของเธอ และเขาก็ต้องเป็นของเธอ!!!

 

 

 

 

 

 

ถ้าแค่นี้มันยังเปลี่ยนใจเขาไม่ได้ ก็คอยดูแผนต่อไปของเธอก็แล้วกัน...

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................

มาแล้วววววววววว มาดึกไปหน่อยเรียนพิเศษเหนื่อยหลับยาวเลย มีคนรอด้วย ดีใจ ดีใจ ดีใจ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา