สัญญารักลวง...
10.0
เขียนโดย สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.
36 ตอน
12 วิจารณ์
76.63K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนิยายเรื่อง สัญญารักลวง ตอนที่35 เธอคนเดียว...
“ตาป๊อป แม่ว่าลูกไปพักก่อนเถอะ ดูซิ อย่างน้อยไปอาบน้ำอาบท่าก็ยังดี”คุณพิมลเอ่ยกับบุตร
ชายที่ยังคงนั่งอยู่ตรงที่เดิมและท่าเดิม มือใหญ่ยังคงกอบกุมมือเล็กไว้แนบใบหน้า สายตายังมองจับจ้องดวงหน้า
หวานไม่คลาดสายตา
“ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวน้องตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าผมเป็นคนแรก”บุตรชายเอ่ยอยากหยอกล้อ แต่นางรู้ดีว่าเขา
หมายความอย่างที่พูดจริงๆ
“ทำอย่างกับว่าน้องเห็นหน้าเราแล้วจะจำเราได้อย่างนั้นแหละ”นางเอ่ยบอกความจริงที่แพทย์ผู้ผ่าตัดบอกกับ
พวกนาง หมอบอกว่าโอกาสที่ลูกสะใภ้ของนางจะความจำเสื่อมสูงมาก หากโชคดีก็อาจจะความจำเสื่อมแค่ชั่วคราว
หรือที่เรียกว่าฮีสทีเรีย ต้องใช้ระยะเวลากว่าหนึ่งปีฟื้นฟูความทรงจำกลับคืนมาได้ โดยปกติคนไข้จะไม่สามรถจำ
เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นได้ระยะหนึ่ง หรือทันทีหลังเกิดเหตุการณ์อันเลวร้าย
“ความทรงจำนั้นเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่ เจ็บปวดเกินกว่าที่จะนึกถึง ดังนั้นคน ๆ นั้นจึงเก็บกดมันไว้ เพราะไม่อยากจดจำ”
นางไม่รู้หรอกว่าระหว่างบุตรชายและลูกสะใภ้มันเกิดอะไรขึ้น แต่คำพูดของนายแพทย์ผู้ผ่าตัดสมองให้ฟางทำให้
นางต้องคิดหนัก
“จำไม่ได้ก็ดีสิครับ ผมจะได้ลบความจำที่ไม่ดีๆไป แล้วใส่ความทรงจำใหม่ๆเข้าไป...น้องจะได้รักผมอย่างเก่า”
“แม่เคยบอกเราแล้วว่าอย่าทำแบบนี้...รู้หรือยังว่าสุดท้ายแล้วมันจะลงเอยยังไง”
“โธ่ แม่ครับ อย่าพูดแบบนี้สิ เดี๋ยวน้องตื่นมาได้ยินเข้าจะเกลียดผมเอา”ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะกดจูบ
ลงบนหลังมือเล็กอย่างรักใคร่ ทำเอาคนแก่เขินอายไปตามๆกัน
“คุณพ่อคุณแม่กลับไปก่อนก็ได้นะครับ คืนนี้ผมจะอยู่เฝ้าน้องเอง อย่าลืมสิครับว่าเขาให้เฝ้าได้แค่คนเดียว”
ลูกชายตัวดีชักแม่น้ำทั้งห้ามาล้อมรอบผู้ใหญ่ “หาทางไล่กันทางอ้อมล่ะสิพ่อลูกเขย”คุณวิสุทธิ์เอ่ยหยอกเหย้า
ตอนที่เจอกันหน้าห้องไอซียู คนเป็นพ่อดูท่าทางโกรธไม่น้อย แต่พอได้ออกไปคุยกันตามประสาพ่อตาลูกเขยก็
เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้น
“อย่าหาว่าผมไล่เลยนะครับ แต่ผมเห็นว่าทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้ว”
“งั้นผมว่าเรากลับกันก่อนดีไหม พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่กัน”บิดาพูด ก่อนทุกคนจะพยักหน้าเห็นด้วย ชายหนุ่มยกมือ
ไหว้ผู้ใหญ่ ก่อนจะออกไปส่งท่านที่หน้าประตูและกลับมานั่งเฝ้าคนตัวเล็กอย่างเก่า
“รีบๆตื่นขึ้นมานะคนดี พี่รอเราอยู่นะ”เขาไล้มือหนาไปตามใบหน้าสวยหวานที่เริ่มมีเลือดฝาดของเธอ
เขาเพิ่งจะรู้ว่าเธอมันน่ารักทั้งตอนตื่นและตอนนอน เมื่อเธอตื่นขึ้นมา
เขาจะมีผู้หญิงที่น่ารักและสดใสอยู่เคียงข้างกาย
มีรอยยิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าที่มอบให้เขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
มีน้ำเสียงหวานๆคอยกระซิบบอกว่ารักทุกค่ำคืน มีร่างอุ่นๆคอยซุกซบอยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่ห่างกาย
เข็มนาฬิกาทั้งสั้นและยาวชี้ที่เลขสิบสองแต่ก็ไม่ได้บั่นทอนความอดทนของชายหนุ่มลงเลยแม้แต่น้อย
เขายังคงเฝ้ามองใบหน้าสวยหวานนึกอยากจะเอาเปรียบเธอตอนที่เธอไม่รู้สึกตัวแบบนี้ หากแต่เมื่อย้อนคิดกลับไป
ไม่ใช่เพราะว่าเขาทำแบบนั้นหรอกหรือ เธอถึงได้หนีลงจากรถไปแล้วเจอเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้ ต่อไปนี้เขาจะทำ
ทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข...ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเขาก็พร้อมยอมแลกทั้งนั้น ต่อจากนี้ไป
เธอคือทั้งชีวิตของเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้มีความสุข จะเป็นกำแพงที่คอยปกป้องเธอให้
พ้นจากอันตรายทั้งปวง จะเป็นที่พักพิงไม่ว่าจะยามสุขหรือทุกข์ จะเป็นทุกๆอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งสามารถทำให้ผู้
หญิงที่เขารักสุดหัวใจได้ เพราะเธอคือหัวใจ เพราะเธอคือทั้งชีวิต เพราะเธอคือลมหายใจ
จากนี้และตลอดไป...
“อือ...”เสียงหวานที่ครางขึ้นเบาๆทำให้เขาเงยหน้าจากมือบอบบางขึ้นมองใบหน้าแสนหวาน
ดวงตากลมโตคู่นั้นค่อยๆเปิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นในที่สุด เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจเมื่อเธอ
ไม่มีท่าทีตื่นกลัวใดๆ
“อ้าว พี่ป๊อป กลับมาจากอังกฤษเมื่อไหร่กันคะ”
Because of you เพราะเธอคือลมหายใจ... COMING SOON…
...................................................................................................................................
พบกับภาคต่อ BECAUSE OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ...
20.30 น. 9/4/56
ตามคำเรียกร้อง ในเมื่อเราอัพตอนจบแล้ว ก็ต้องเลื่อนอัพภาคต่อเลื่อนไปอีกครึ่งชั่วโมง
ไม่ว่ากันใช่มั้ยยยยยยย
ฝากติดตามด้วยนะคะ
“ตาป๊อป แม่ว่าลูกไปพักก่อนเถอะ ดูซิ อย่างน้อยไปอาบน้ำอาบท่าก็ยังดี”คุณพิมลเอ่ยกับบุตร
ชายที่ยังคงนั่งอยู่ตรงที่เดิมและท่าเดิม มือใหญ่ยังคงกอบกุมมือเล็กไว้แนบใบหน้า สายตายังมองจับจ้องดวงหน้า
หวานไม่คลาดสายตา
“ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวน้องตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าผมเป็นคนแรก”บุตรชายเอ่ยอยากหยอกล้อ แต่นางรู้ดีว่าเขา
หมายความอย่างที่พูดจริงๆ
“ทำอย่างกับว่าน้องเห็นหน้าเราแล้วจะจำเราได้อย่างนั้นแหละ”นางเอ่ยบอกความจริงที่แพทย์ผู้ผ่าตัดบอกกับ
พวกนาง หมอบอกว่าโอกาสที่ลูกสะใภ้ของนางจะความจำเสื่อมสูงมาก หากโชคดีก็อาจจะความจำเสื่อมแค่ชั่วคราว
หรือที่เรียกว่าฮีสทีเรีย ต้องใช้ระยะเวลากว่าหนึ่งปีฟื้นฟูความทรงจำกลับคืนมาได้ โดยปกติคนไข้จะไม่สามรถจำ
เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นได้ระยะหนึ่ง หรือทันทีหลังเกิดเหตุการณ์อันเลวร้าย
“ความทรงจำนั้นเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่ เจ็บปวดเกินกว่าที่จะนึกถึง ดังนั้นคน ๆ นั้นจึงเก็บกดมันไว้ เพราะไม่อยากจดจำ”
นางไม่รู้หรอกว่าระหว่างบุตรชายและลูกสะใภ้มันเกิดอะไรขึ้น แต่คำพูดของนายแพทย์ผู้ผ่าตัดสมองให้ฟางทำให้
นางต้องคิดหนัก
“จำไม่ได้ก็ดีสิครับ ผมจะได้ลบความจำที่ไม่ดีๆไป แล้วใส่ความทรงจำใหม่ๆเข้าไป...น้องจะได้รักผมอย่างเก่า”
“แม่เคยบอกเราแล้วว่าอย่าทำแบบนี้...รู้หรือยังว่าสุดท้ายแล้วมันจะลงเอยยังไง”
“โธ่ แม่ครับ อย่าพูดแบบนี้สิ เดี๋ยวน้องตื่นมาได้ยินเข้าจะเกลียดผมเอา”ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะกดจูบ
ลงบนหลังมือเล็กอย่างรักใคร่ ทำเอาคนแก่เขินอายไปตามๆกัน
“คุณพ่อคุณแม่กลับไปก่อนก็ได้นะครับ คืนนี้ผมจะอยู่เฝ้าน้องเอง อย่าลืมสิครับว่าเขาให้เฝ้าได้แค่คนเดียว”
ลูกชายตัวดีชักแม่น้ำทั้งห้ามาล้อมรอบผู้ใหญ่ “หาทางไล่กันทางอ้อมล่ะสิพ่อลูกเขย”คุณวิสุทธิ์เอ่ยหยอกเหย้า
ตอนที่เจอกันหน้าห้องไอซียู คนเป็นพ่อดูท่าทางโกรธไม่น้อย แต่พอได้ออกไปคุยกันตามประสาพ่อตาลูกเขยก็
เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้น
“อย่าหาว่าผมไล่เลยนะครับ แต่ผมเห็นว่าทุกคนเหนื่อยกันมามากแล้ว”
“งั้นผมว่าเรากลับกันก่อนดีไหม พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่กัน”บิดาพูด ก่อนทุกคนจะพยักหน้าเห็นด้วย ชายหนุ่มยกมือ
ไหว้ผู้ใหญ่ ก่อนจะออกไปส่งท่านที่หน้าประตูและกลับมานั่งเฝ้าคนตัวเล็กอย่างเก่า
“รีบๆตื่นขึ้นมานะคนดี พี่รอเราอยู่นะ”เขาไล้มือหนาไปตามใบหน้าสวยหวานที่เริ่มมีเลือดฝาดของเธอ
เขาเพิ่งจะรู้ว่าเธอมันน่ารักทั้งตอนตื่นและตอนนอน เมื่อเธอตื่นขึ้นมา
เขาจะมีผู้หญิงที่น่ารักและสดใสอยู่เคียงข้างกาย
มีรอยยิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าที่มอบให้เขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
มีน้ำเสียงหวานๆคอยกระซิบบอกว่ารักทุกค่ำคืน มีร่างอุ่นๆคอยซุกซบอยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่ห่างกาย
เข็มนาฬิกาทั้งสั้นและยาวชี้ที่เลขสิบสองแต่ก็ไม่ได้บั่นทอนความอดทนของชายหนุ่มลงเลยแม้แต่น้อย
เขายังคงเฝ้ามองใบหน้าสวยหวานนึกอยากจะเอาเปรียบเธอตอนที่เธอไม่รู้สึกตัวแบบนี้ หากแต่เมื่อย้อนคิดกลับไป
ไม่ใช่เพราะว่าเขาทำแบบนั้นหรอกหรือ เธอถึงได้หนีลงจากรถไปแล้วเจอเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้ ต่อไปนี้เขาจะทำ
ทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข...ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเขาก็พร้อมยอมแลกทั้งนั้น ต่อจากนี้ไป
เธอคือทั้งชีวิตของเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้มีความสุข จะเป็นกำแพงที่คอยปกป้องเธอให้
พ้นจากอันตรายทั้งปวง จะเป็นที่พักพิงไม่ว่าจะยามสุขหรือทุกข์ จะเป็นทุกๆอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งสามารถทำให้ผู้
หญิงที่เขารักสุดหัวใจได้ เพราะเธอคือหัวใจ เพราะเธอคือทั้งชีวิต เพราะเธอคือลมหายใจ
จากนี้และตลอดไป...
“อือ...”เสียงหวานที่ครางขึ้นเบาๆทำให้เขาเงยหน้าจากมือบอบบางขึ้นมองใบหน้าแสนหวาน
ดวงตากลมโตคู่นั้นค่อยๆเปิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นในที่สุด เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจเมื่อเธอ
ไม่มีท่าทีตื่นกลัวใดๆ
“อ้าว พี่ป๊อป กลับมาจากอังกฤษเมื่อไหร่กันคะ”
Because of you เพราะเธอคือลมหายใจ... COMING SOON…
...................................................................................................................................
พบกับภาคต่อ BECAUSE OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ...
20.30 น. 9/4/56
ตามคำเรียกร้อง ในเมื่อเราอัพตอนจบแล้ว ก็ต้องเลื่อนอัพภาคต่อเลื่อนไปอีกครึ่งชั่วโมง
ไม่ว่ากันใช่มั้ยยยยยยย
ฝากติดตามด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ