สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
 
ตอนที่28 ฟางเปล่านะ
 
 
 
 
 
 
 
                 “ไปทำอะไรให้จินนี่ฮึ”หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็เจอเข้ากับร่างสูงที่ยืนพิง
 
 
กรอบประตูอยู่ก่อนแล้ว
 
 
“ทำอะไร เปล่าซะหน่อย”เธอเดินผ่านร่างของเขาไปอย่างไม่สนใจ หากแต่เพิ่งเดินผ่านไปไม่กี่ก้าวก็โดนเกี่ยวร่าง
 
 
เข้าหาอ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าคมคายเลื่อนเข้าหาเธอจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่รินรด
 
 
หน้าผากมน
 
 
“อย่ามาโกหก ไม่ทำแล้วเขาจะกรี๊ดลั่นบ้านเหรอ”
 
 
“ทำไม เป็นห่วงงั้นสิ”เธอดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างไม่พอใจ ใครที่ไหนจะพอใจ ภรรยายืนอยู่ตรงหน้า
 
 
ทั้งคนยังมีหน้าไปห่วงคนอื่นอีก
 
 
“ปล่อยเค้านะ”เธอพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนของเขาอีกรอบ เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มจิกมือลงบนแผงอกแกร่ง
 
 
แต่แทนที่เขาจะปล่อยเธอก็ตรงกันข้าม แขนแกร่งนั้นกลับกระชับแน่นกว่าเดิม ร่างของเธอกับเขาแนบกันแน่นแม้
 
 
กระทั่งอากาศยังไม่สามารถผ่านไปได้เลยและมันก็สร้างความอึดอัดให้เธออย่างเป็นที่สุด
 
 
“ปล่อยได้ยังไง เด็กดื้อต้องโดนทำโทษนะรู้มั้ย”
 
 
“ฟางไม่ได้ดื้อซะหน่อย แล้วอีกอย่างฟางก็ไม่ได้เป็นเด็กแล้วด้วย”
 
 
“เด็กมักจะไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเด็ก บอกพี่มาว่าไปทำอะไรให้จินนี่”ไม่รู้ว่าเธอหูฝาดไปรึเปล่า เมื่อกี้เขาแทนตัว
 
 
เองว่าพี่ เขาแทนตัวเองว่าพี่ใช่หรือเปล่า แต่เพราะเขาลืมตัว หรือว่าเริ่มจะหายโกรธเธอแล้ว แต่คงเป็นอย่างแรก
 
 
มากกว่า เรื่องที่เธอทำไว้ไม่ใช่น้อยๆ เรื่องจะหายโกรธง่ายๆคงไม่มีทางเป็นจริง
 
 
“ก็นิดหน่อยเองค่ะ แต่ป้าแกทนฟังไม่ไหวก็เลยกรี๊ดออกมาก็เท่านั้น”เธอตอบอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น
 
 
มองใบหน้าหล่อคมที่อยู่ในระยะประชิด
 
 
“พี่ป๊อปห้ามเป็นห่วงคนอื่นนอกจากฟางด้วย ไม่อย่างนั้นฟางไม่รับรองความปลอดภัยของยัยป้านั่น”เธอพูดก่อนจะ
 
 
กดจูบลงบนริมฝีปากหยักลึกเพียงเสี้ยววินาที และถอนจูบออกมา เธอดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะเดิน
 
 
เข้าไปในห้องครัวอีกครั้ง หาเรื่องแกล้งยัยป้านั่นสนุกกว่าตั้งเยอะ
 
 
 
 
 
 
 
                    “ยัยเด็กแสบ” ชายหนุ่มบ่นตามหลังร่างเล็กของภรรยาอย่างไม่จริงจัง ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีต่อกี่ปี
 
 
เธอก็เป็นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งจอมวางแผน เลือกไม่ผิดคนจริงๆ ชายหนุ่มยิ้มกริ่มกับตัวเอง
 
 
ก่อนจะเดินไปเปิดโทรทัศน์ดูรายการกีฬา แต่ก็คอยชะเง้อชะแง้ดูห้องครัวตลอดเวลา เพราะกลัวว่ายัยตัวแสบจะทำ
 
 
เรื่องใหญ่
 
 
“มาแล้วค่า”เสียงหวานของจินนี่นำมาพร้อมๆกับภรรยาตัวเล็กของเขาที่ถือจานอาหรตามหลังมา แต่ใบหน้าสวย
 
 
หวานที่ง้ำงอผิดปกติ เหมือนเจ้าตัวไม่ได้ดั่งใจทำเอาเขารู้สึกร้อนๆหนาวๆ สงสัยจะแกล้งไม่สำเร็จล่ะสิท่า
 
 
“ฟาง พี่ช่วยครับ”เขาเดินไปหาภรรยาสาวเพื่อไม่ให้มีข้อสงสัยไปมากกว่านี้ เรื่องข่าวที่ออกไปก่อนหน้านี้คงจะมี
 
 
อิทธิพลต่อจินนี่ไม่น้อย แต่ข่าวก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้ต่างหากคือเรื่องจริง และเขาก็ต้องเป็นคนพิสูจน์เอง
 
 
ยิ่งเขาและฟางทำท่าว่าจะรักกันมากเท่าไร เขาเชื่อแน่ว่าผู้ดีไอโซอย่างจินนี่ยิ่งถอยทัพไปเร็วเท่านั้น
 
 
“พี่ป๊อปเค้าไม่ทานนะ จะไปอาบน้ำแล้ว”คนตัวเล็กเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ
 
 
“ได้ยังไงครับ เพื่อนพี่อุตส่าห์มาทำอาหารให้ทานอยู่ทานด้วยกันก่อนนะครับ”
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป๊อป น้องฟางคงจะเหนื่อย ให้น้องไปพักก่อนก็ได้ เราจะได้มีเวลาคุยเรื่องเก่าๆไงคะ”เขาหันไป
 
 
มองหน้าภรรยาสาวสลับกับเพื่อนเก่า รู้สึกเหมือนสงครามขนาดย่อมกำลังเกิดขึ้นอีกแล้ว และทุกอย่างก็จบลงเมื่อ
 
 
คนตัวเล็กเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน เขาเดินมาวางจานอาหารบนโต๊ะที่จัดเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับจิ
 
 
นนี่อย่างเสียไม่ได้ “ป๊อปลองทานนี่ดูหน่อยนะคะ”เธอตักอาหารใส่ลงในจานของเขา ก่อนจะยิ้มอย่างเอาใจ เขา
 
 
 
พยักหน้าน้อยๆก่อนจะตักมันเข้าปาก
 
 
“สงสัยว่าข่าวเมื่อเดือนที่แล้วนี่จะไม่ใช่ความจริงแล้วนะคะ ป๊อปกับน้องฟางดูรักกันดีนี่คะ นักข่าวนี่เขียนมั่วจริงๆเลย
 
 
”เจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวเอ่ยอย่างมีจริตจะกร้าน
 
 
“อ๋อ ครับ”
 
 
 
“น้องฟางนี่ดูเด็กจังเลยนะคะ เด็กกว่าป๊อปหลายปีรึเปล่า”เขาเงยหน้าจากจานอาหาร ก่อนจะตอบคำถามของเธอ
 
 
“เก้าปีครับ”
 
 
 
“แล้วทำไมถึงได้ยอมแต่งงานกับฟางคะเนี่ย แกยังเด็กมากเลย”เขาขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่ค่อยพอใจกับคำถามที่เริ่ม
 
 
ละลาบละล้วงของเพื่อนสาว
 
 
“เรารักกันครับ ว่าแต่คุณเถอะมีแฟนหรือยัง”
 
 
“ยังหรอกค่ะ ตอนนี้ก็เรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าตอนนี้จินนี่เริ่มเจอคนที่ถูกใจแล้ว”มือเรียวของเธอเลื่อนมาเกาะกุมมือของ
 
 
เขา สายตาคู่นั้นมองมาอย่างเย้ายวน ให้ตายสิ นี่แค่วันแรกนะ
 
 
“หวังว่าคงไม่ใช่ผม”
 
 
“ทำไมล่ะคะป๊อป หรือว่าจินนี่ไม่สวย”
 
 
“ผมแต่งงานแล้ว”
 
 
“แต่ก็เลิกได้นี่คะ”เขาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะดึงมือออกจากการเกาะกุมของผู้หญิงตรงหน้า
 
 
 
 
พรึ่บ!
 
 
แสงไฟที่เคยส่องแสงสว่าง บัดนี้กลับดับแสงลงอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ฝนฟ้าก็ไม่ได้ตก แต่ทำไมถึงดับล่ะ
 
 
“ป๊อป จินนี่กลัว”มือเรียวเลื่อนมากอบกุมมือเขาอีกครั้ง หากแต่ไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจ คนตัวเล็กต่างหาก เธอกลัว
 
 
ความมืดมากนี่ ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง
 
 
“ฟาง! ฟาง เราอยู่ไหน”เขาตะโกนสุดเสียง รออยู่นานกว่าจะได้ยินเสียงของอีกคน
 
 
“พี่ป๊อป ฟางหาทางออกไม่เจอ ฮือๆ”เสียงของประตูที่โดนทุบด้วยมือของภรรยาสาว ทำเอาเขาร้อนรน เดินสุ่มมืด
 
 
ไปทางบันได แต่สิ่งที่เป็นปัญหาคือมือของใครอีกคนที่เกาะติดเขาแจ
 
 
 
“จินนี่ คุณรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมมา”
 
 
“ไม่เอาค่ะป๊อป จินนี่กลัว”เธอยังยืนยันหนักแน่น เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนทั้งๆที่
 
 
ร่างบางยังเกาะติดแจ เสียงสะอื้นที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำทำให้เขาพอจะรู้ว่าคนตัวเล็กต้องอยู่ในนั้นแน่
 
 
“คุณยืนรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”เขาสลัดมือของจินนี่ทิ้ง ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ
 
 
“ฟาง”
 
 
“ฮือ พี่ป๊อป”ร่างเล็กๆวิ่งโผเข้ากอดเขาราวกับเด็กน้อยหลงทาง ให้ตายสิ ไฟดับทีไรเป็นอันต้องวุ่นวายกันทั้งบ้าน
 
 
“ฟางไม่เป็นไรแล้ว ออกมาก่อน”เขาพาร่างบอบบางออกมาจากห้องน้ำ เขานั่งลงบนเตียงพร้อมๆกับร่างเล็กของ
 
 
ภรรยา สายตามองหาใครอีกคนแต่ก็ไม่เจอ เสียงรถที่แล่นออกไปจากบ้านทำให้เขาพอจะรู้ว่าจินนี่กลับไปแล้ว
 
 
 
“เยส ยัยป้าแพ้แล้ว”ร่างเล็กพูดขณะที่เขากอดเธอแนบอก เขาดีดนิ้วลงบนหน้าผากมนของคนเจ้าเล่ห์อย่าง
 
 
หมั่นไส้กับความก๋ากั่นของเธอ
 
 
“โอ้ย เจ็บนะ”ตามด้วยเสียงหวานที่โวยวายขึ้นมาอย่างที่เขาคิดไว้
 
 
“เจ้าเล่ห์นักนะ”เขาผละร่างเล็กออกจากตัว หากแต่คนตัวเล็กไม่ยอมปล่อยมือออกจากเขา
 
 
“พี่ป๊อปก็อยากให้มันเป็นแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ นี่ ฟางอุตส่าห์ช่วยแล้ว ขอมีอะไรแลกเปลี่ยนหน่อยได้รึเปล่า”
 
 
“จะเอาอะไรอีกล่ะเรา”
 
 
 
 
“ไปฮันนีมูนกันนะ...”
 
 
 
 
 
 
 
 
...................................................................................................................................
มาแล้ว วันนี้มาเร็ว ดูก่อนถ้าเม้นเยอะวันนี้จะลงให้สองตอนเลย อยู่บ้านไม่มีอะไรทำ