สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง ตอนที่29 คนที่ใช่...

 

 

 

 

 

“ไปฮันนีมูนกันนะ...”

 

 

 

“ไปทำไม ไม่ต้องไปฮันนีมูนก็ท้องได้นี่”

 

 

“พี่ป๊อป...”

 

 

 

 

 

 

                   ฟางเอ่ยเรียกชื่อของชายคนรักอย่างตัดพ้อ เขาไม่เคยเห็นความสำคัญของเธอ แค่ช่วงเวลาที่ดีช่วง

 

 

หนึ่งของชีวิตคู่ เขายังไม่คิดจะเก็บเกี่ยวร่วมกับเธอเลย หรือว่าเธอมันไม่น่าจดจำขนาดนั่นเลยหรือ

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ป๊อปยุ่งใช่มั้ย ฟางรู้... ไปเอาคัตเอาท์ขึ้นก่อนนะคะ”เธอพูดปลอบใจตัวเอง ก่อนจะเดินออกจาก

 

 

ห้องนอน น้ำตาเจ้ากรรมพาลไหลรินลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ น้อยใจเขาเหลือเกิน ทั้งๆที่ก็พอจะรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ แต่

 

 

มันก็อดไม่ได้ สิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ผันเธอไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสมันจริงๆเสียที และไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหรือเปล่า

 

 

“ว้าย!”เธอร้องอย่างตกใจ เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอกับร่างสูงที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่างอย่างหมิ่นเหม่

 

 

“ตกใจอะไร มานี่”เขาพูดอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะช้อนอุ้มร่างของเธอขึ้นจากพื้นอย่างง่ายดาย เขาวางเธอลงบนเตียง

 

 

ก่อนจะทาบทับลำตัวตามลงมา

 

 

“คืนนี้อย่าเพิ่งเลยนะคะฟางเจ็บไปหมดแล้ว”เธอยกมือไหว้ก่อนจะร้องขอเขาอย่างไม่อาย เธอทำเช่นนี้ทุกคืน แต่

 

 

ก็ไม่มีคืนไหนเลยที่เขาจะยอมปราณีเธอ

 

 

“เห็นพี่หื่นขนาดนั้นเลยหรือไง”

 

 

“ก็พี่ป๊อปจะ...”เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาดุคมคู่นั้นอย่างหวาดหวั่น เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพลิกตัวลงนอน

 

 

ข้างๆเธอ แขนแกร่งโอบร่างของเธอเข้าไปใกล้

 

 

“อยากไปที่ไหน...”

 

 

“คะ?”เธอช้อนดวงตาขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

 

 

“ต่างประเทศหรือว่าในประเทศ”

 

 

“ฟางอยากไปอิตาลี”

 

 

“ทำไม...”

 

 

“เขาว่ากันว่าถ้าได้จูบกับคนรักใต้สะพาน ponte dei sospiri แล้วอธิฐาน คำอธิฐานนั้นจะเป็นจริง” ป๊อปปี้จ้อง

 

 

มองดวงตาคู่หวานที่สุขสกาว เธอบอกเล่าด้วยน้ำเสียงหวานหยดพร้อมๆกับดวงตาที่เปิดเปลือยทุกความรู้สึก อ้อม

 

 

แขนเล็กๆโอบกระชับร่างของเขาแน่น

 

 

“แล้วฟางจะอธิฐานว่าไงล่ะ”

 

 

“อ๊ะ คำอธิฐานเขาบอกกันได้ที่ไหนล่ะคะ”ถึงไม่บอกเขาก็พอจะรู้ อย่างเธอจะมีสักกี่อย่างเชียว แต่สำหรับเขา หาก

 

 

อธิฐานแล้วมันจะเป็นจริง เขาขออธิฐานให้พิมไปสู่สุขคติ อภัยให้ผู้ชายเลวๆอย่างเขาด้วย เพราะตอนนี้หัวใจทั้ง

 

 

ดวงของเขาไม่ได้อยู่ที่หล่อนอีกต่อไปแล้ว หากแต่มันกลับลอยไปอยู่ที่คนตัวเล็กข้างกายตอนนี้ เพราะความสดใส

 

 

ของเธอ ทำให้เขาลืมเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมด และยอมรับกับความจริงว่าไม่ใช่เธอคนเดียวที่ผิด หากแต่เขาเองก็

 

 

ผิดและผิดไม่ได้น้อยไปกว่าเธอ หากเขามั่นคงกว่านี้เรื่องทุกอย่างคงไม่ลงเอยเช่นนี้ และหัวใจที่เขาเพิ่งจะเข้าใจ

 

 

มันว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาระหว่างเขาและพิมมันเป็นเพียงแค่ความผูกพัน ซึ่งมีระยะเวลาที่ยาวนานจนทำให้เขาหลง

 

 

เข้าใจผิดว่ามันคือความรัก แต่มันกลับไม่ใช่ ความรักไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นนอกเสียจากหัวใจสองดวงที่ตรงกัน คน

 

 

ที่พร้อมจะอยู่ข้างกายทุกเมื่อ ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร และฟางคือคนคนนั้น เธอทนแบกรับอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆของ

 

 

เขาโดยไม่อิดออดสักคำ ไม่เคยงอน ไม่เคยโกรธ แม้สิ่งที่เขาทำไปก่อนหน้านี้มันจะเป็นการทำลายศักดิ์ศรีและ

 

 

หัวใจของเธอมากแค่ไหน ซึ่งพิมไม่ใช่คนๆคนั้น เธอมักจะตัดพ้อน้อยใจหากเขาไม่ให้เวลา หรือไม่เข้าใจเขา หาก

 

 

ต้องทำงานหนัก แต่สำหรับฟางเขาคิดว่าเธอจะเข้าใจแน่

 

 

“ไม่ไปก็ได้ค่ะ ฟางรู้ว่าพี่ป๊อปยุ่งอยู่ ดูในรูปก็ได้ สวยเหมือนกัน”เธอเออออกับตัวเองเงียบๆ ดวงหน้าหวานพยัก

 

 

หน้าอย่างรับรู้และเข้าใจ แต่เขารู้ดีว่าเธอไม่ได้เข้าใจอย่างที่แสดงออกมาสักนิด

 

 

“ไปได้สิ แต่เดือนนี้พี่ไม่ว่างเลย”เขาบอกตามความจริง เพราะเดือนนี้โรงแรมสาขาที่จังหวัดตรังมีการประชุมเครือ

 

 

ข่ายของโรงแรมจิระคุณทั่วประเทศ ตลอดทั้งเดือนนี้เขาต้องไปตรวจความเรียบร้อยและเข้าร่วมการประชุม

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางเข้าใจ...”เขารู้ดีว่าตอนนี้ธอเริ่มน้อยใจอีกแล้ว อาจเป็นเพราะเขาเองไม่เคยบอกว่าเขารู้สึกกับ

 

 

เธอเช่นไร เธอถึงไม่มั่นใจในตัวเขาอย่างนี้ กอปรกับเรื่องราวเลวร้ายก่อนการแต่งงาน ไม่แปลกที่เธอจะน้อยใจ

 

 

“แต่ฟางสนใจไปเที่ยวตรังกับพี่รึเปล่าล่ะ”เขาเชยคางมนให้เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตาเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นวาววับ

 

 

ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นตื่นไม่แพ้ดวงตาคู่สวย

 

 

“ไปได้จริงๆหรอคะ”

 

 

“ไปได้สิครับ ถ้าฟางอยากไป”เธอยิ้มอย่างสดใส แต่เพียงชั่วครู่ดวงตาคู่นั้นกลับหลุบลง

 

 

“ถ้าไปตรังแล้วก็ไม่ได้ไปอิตาลี”เขาแทบระเบิดหัวเราะกับความคิดเหมือนเด็กเลือกขนมไม่ถูกของเธอ

 

 

“ไปสิครับ แต่ว่าถ้าไปอิตาลี ฟางต้องรอ แต่ถ้าไปตรัง มะรืนนี้ก็ไปได้เลย”

 

 

“จริงหรอคะ” เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยถามร่างเล็กในอ้อมกอดที่ยิ้มอย่างสดใส

 

 

“ฟางโกรธพี่มั้ย”

 

 

“ไม่โกรธหรอก ฟางรักพี่ป๊อป”เธอตอบอย่างไม่ต้องคิด บนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนกันที่จะเป็นเหมือนเธอใน

 

 

อ้อมกอดของเขา

 

 

“แล้วพี่ป๊อป เมื่อไหร่จะหายโกรธฟางคะ”

 

 

“ฟาง...”เขาเรียกชื่อเธอออกมาอย่างลืมตัว ไม่คิดว่าเธอจะฝังใจขนาดนี้ ท่าทางของเธอที่แสดงออกมาไม่ได้ทำ

 

 

ให้เขาเอะใจมาก่อนว่าเธอจะฝังใจจนลืมมันไม่ลงอย่างนี้ เธอยังคงเป็นเธอที่น่ารัก สดใส และเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม

 

 

เหมือนเดิมทุกอย่างจนเขาดูไม่ออกว่าเธอกำลังอยู่ในสภาวะอารมณ์ไหน

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ต่อให้มันนานแค่ไหนฟางก็จะรอ ขอแค่อย่าใจร้ายกับฟางมากเกินไปก็พอ ห้ามพูดไม่เพราะด้วยนะ

 

 

ฟางไม่ค่อยชอบเลย มันน่ากลัว แล้วถ้าไม่ทานอาหารของฟางก็ห้ามปาทิ้งอีกนะ อย่าทำเหมือนฟางไม่ใช่คน ไม่มี

 

 

หัวใจ คิดจะทำยังไงก็ได้ ฟางเสียดายชุดนอนนะ หายากมาก ตัวล่าสุดมันเป็นLimited Edition เลยนะ หายาก

 

 

ด้วย ฮึก ฮือ เจ็บด้วยนะ เวลา อือ...” ริมฝีปากหยักลึกทาบทับลงบนริมฝีปากอิ่มที่บอกเล่าความเจ็บปวดออกมา

 

 

อย่างพรั่งพรู เขาทนไม่ได้ ยิ่งเห็นน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้าแสนหวาน ได้ยินคำพูดตัดพ้อน้อยใจและเสียงสะอื้น ทำ

 

 

ให้เขารู้สึกผิด ที่ทำลายผู้หญิงตัวเล็กๆได้มากมายถึงขนาดนี้ แค่ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่เขาต้องเห็นเธอทรมาน

 

 

ใบหน้าอาบด้วยน้ำตาทุกครั้งทั้งก่อนนอน และแม้กระทั่งตอนตื่นนอน คำว่ารักที่เธอพร่ำบอกกับเขาทุกวันมันก็เป็น

 

 

เหมือนค้อนปอนด์ที่คอยทุบทะลายกำแพงหัวใจที่เขาพยายามสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันหัวใจไม่รักดีที่พาลจะรักเธอ

 

 

เข้าให้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาแทะเล็มกลีบปากอิ่มก่อนจะขบเบาๆเพื่อให้เธอเปิดโอกาสให้เขาเข้าไปชิมความหวาน

 

 

ภายใน เธอเปิดริมฝีปากอย่างว่าง่าย เขาหยอกเอิญกับลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสา เธอพยายามตอบโต้อย่างน่ารัก

 

 

นักเรียนอ่อนหัดพยายามเรียนรู้จนเขาเองเริ่มจะทนไม่ไหว วันนี้หลังจากที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่รังแกเธอ

 

 

คงต้องขอกลับคำ...

 

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................

ตอนหน้าขอบอกว่าNC อันเร่าร้อนกำลังจะมาถึง เตรียมทิชชู่ซับเลือดนะจ้ะ ส่งท้ายก่อนจะไปอมทุกข์กันอีกรอบ