สัญญารักลวง...

---

 

 

 

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่16 เจ้าสาว

 

 

                 

 

 

                     รถยนต์คันหรูจอดลงหน้าบ้านจิระคุณ ชายหนุ่มเปิดประตูรถออก ก่อนจะก้าวเข้าไปภายในบ้าน

 

 

สายตาคมกวาดมองคนภายในบ้าน พลันสายตาก็ปะทะกับร่างเล็กของฟางที่นั่งอยู่บริเวณสวนกุหลาบที่เธอชอบ

 

 

นักหนา เท้าแกร่งเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กอย่างมั่นคง เขาทอดสายตามองร่างเล็กของหญิงสาว ร่างกายบอบบางนั้น

 

 

สั่นระริกไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก

 

 

“ไง มานั่งร้องไห้อยู่ทำไมล่ะ หรือว่ายังไม่รู้เรื่องข่าวอัปยศ”วาจาร้ายกาจถูกสาดเข้าหาคนตัวเล็กอย่างไม่ปราณี

 

 

ปราศรัย

 

 

“รู้แล้วค่ะ ข่าวดีๆอย่างนี้ฟางจะพลาดได้ยังไง”เธอหันหน้ามาคุยกับเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นที่เคยสดใส บัดนี้กลับ

 

 

แดงก่ำและบวมอย่างคนที่ร้องไห้อย่างหนัก

 

 

“ข่าวดีแล้วร้องไห้ทำไม”เขาถามออกไปอย่างที่ใจคิด เขาเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว

 

 

“ฟางร้องไห้เพราะดีใจต่างหาก...เห็นมั้ยคะว่ายังไงเราก็หนีกันไม่พ้น”

 

 

 

 

 

 

 

            ดวงตาคมฉายแววแข็งกร้าวจนหญิงสาวต้องหลบสายตาหน้ากลัวนั่น มือเล็กจิกกันแน่นอย่างหวาดหวั่น

 

 

เมื่อเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาน่ากลัวเหลือเกิน บางทีเขาอาจจะโกรธเธอมาก แล้วลุกขึ้นมาบีบคอเธอจนหักคา

 

 

มือไปเลยก็ได้

 

 

“ไปสิ ฉันมารับไปลองชุดแต่งงาน”ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตัดพ้อ แค่การที่เขาต้องแต่งงานเพื่อ

 

 

รับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น เขาต้องโกรธเกลียดเธอขนาดนี้เลยหรือ ถ้าเลือกได้เธอก็ไม่อยากจะให้เรื่องคืนนั้นมันเกิด

 

 

ขึ้นเหมือนกัน ถ้ารู้ว่าหลังจากความฝันแสนหวานเธอต้องมาเผชิญกับความจริงที่โหดร้ายแบบนี้ มือหนาฉุดร่างเล็ก

 

 

ให้ลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมลุกขึ้นเสียที ร่างเล็กถูกกระชากลากถูไปตามแรงมหาศาลของชายหนุ่ม แขนเล็กนั้น

 

 

แดงเป็นปื้นเมื่อเขาออกแรงบีบและกระชากเหมือนเธอเป็นแค่ตุ๊กตาไม่มีชีวิตจิตใจ

 

 

“ปล่อยนะ!เจ็บ”มือเล็กๆยื้อมือหนาออกจากแขนเล็กของตัวเอง แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนแรงที่ส่งมาก็ไม่ได้

 

 

น้อยไปกว่าเดิมกลับมากขึ้นเป็นเท่าตัวเสียด้วยซ้ำไป

 

 

 

“ขึ้นรถ!”เสียงเข้มเอ็ดเมื่อคนตัวเล็กพยศไม่ยอมขึ้นรถ “ไม่ขึ้น บอกให้ปล่อยไงเค้าเจ็บนะ!”

 

 

เสียงหวานตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว แต่น้ำตาที่พานจะไหลลงมากลับทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเอง

 

 

อ่อนแอเหลือเกิน มือเล็กๆยังพยายามแกะมือหนาออกจากแขนของตน

 

 

“ตาป๊อป”น้ำเสียงของคุณพริมาเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังฉุดกระชากลากถูกกับบุตรสาวของนาง

 

 

“คุณอา”ชายหนุ่มมองผู้มาเยือนใหม่อย่างตระหนก ก่อนจะคลายมือที่บีบลำแขนเสลาของคนตัวเล็กออกแต่ก็ไม่

 

 

ยอมปล่อย เขาเลื่อนมือจากแขนเรียวของเธอมาที่เอวบางกระชับเข้าหาตัวอย่างแนบแน่นก่อนจะปั้นยิ้มให้ว่าที่แม่

ยาย

 

 

“ผมจะพาน้องไปลองชุดแต่งงาน ไปก่อนนะครับ”เขาพูดก่อนจะดันตัวของฟางเข้าไปนั่งในรถ ก่อนเขาจะอ้อมไป

 

 

ยังฝั่งตรงข้ามเพื่อออกรถ คนเป็นแม่ได้แต่ส่งยิ้มให้บุตรสาวอย่างให้กำลังใจ

 

 

 

ทำไมนางจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มไม่พอใจที่จะแต่งงานกับบุตาสาวของนาง แต่ที่นางรู้แน่คือตอนนี้ลูกสาวตัวน้อยของ

 

 

นางไม่ได้อยากแต่งงานกับชายหนุ่มแล้ว แต่นางเชื่อแน่ว่าฟางยังรักพี่ป๊อปของเธออยู่หมดหัวใจแน่นอน บางทีเรื่อง

 

 

ทั้งหมดอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่นางคิดไว้ก็ได้ บางทีเขาทั้งสองอาจจะเป็นคู่กันจริงๆก็ถือว่าเป็นโชคดี

 

 

หรือถ้าไม่อย่างน้อยฟางก็จะได้ประสบการณ์ชีวิตที่เธอได้เรียนรู้ด้วยตัวเองถึงแม้ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรต่อมิอะไร

 

 

มากมาย แต่มันก็ถือว่าคุ้มค่า ......

 

 

โชคชะตาเท่านั้นที่รู้และลิขิตชีวิตของเขาและเธอได้

 

 

 

 

 

 

 

            รถคันหรูจอดหน้าร้านสำหรับงานวิวาห์ร้านใหญ่ หญิงสาวสอดสายตามอง ก่อนจะหันมาถามชายหนุ่มข้าง

 

กายอย่างแปลกใจ ไม่นึกว่าเขาจะพูดจริง นึกว่าจะพามากรอกหูขอให้ล้มเลิกงานแต่งงานเสียอีก

 

 

“พี่ป๊อปพาฟางมาลองชุดจริงๆหรอ”ชายหนุ่มสบเข้ากับดวงตากลมโตที่ฉายแววความแปลกใจ เขาพยักหน้ารับ

 

 

อย่างไม่ใส่ใจมากนัก เท้าแกร่งก้าวลงจากรถคันงาม ก่อนจะยื่นศีรษะเข้ามาตะโกนใส่คนตัวเล็กที่ยังงุนงงไม่หาย

 

 

“เอ้า รีบลงมาสิ...หรือจะให้ฉันอุ้มลงมา”แต่คำตอบของคนตัวเล็กทำเอาเขาต้องหงายหลัง

 

 

“ถ้าอุ้มจริงๆก็ดีสิ”รอยยิ้มสดใสถูกแต้มบนริมฝีปากอิ่ม ก่อนเธอจะก้าวลงมาจากรถ เขาจัดการล็อกรถให้เรียบร้อย

 

 

ก่อนจะเดินนำเข้ามาในร้าน หากแต่แขนเล็กกลับสอดเข้าคล้องแขนแกร่ง ก่อนจะเป็นเธอเสียเองที่เดินนำเขาเข้า

 

 

ไปในร้าน

 

 

“สวัสดีค่ะคุณภาณุ น้องฟาง”ชายหนุ่มพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะก้มลงมองหญิงสาวที่เงียบไป เขากลั้นยิ้มอย่างสุด

 

 

ความสามรถเมื่อคนตัวเล็กมองไปรอบๆร้านอย่างตื่นตาตื่นใจ ดวงตากลมโตคู่นั้นสุขสกาวทำเอาคนมองตามอดยิ้ม

 

 

ตามเธอไม่ได้

 

 

 

“เชิญทางนี้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่จะเอาชุดมาให้เลือก”

 

 

 

ผู้จัดการสาววัยกลางคนเดินนำเขาและเธอไปที่โต๊ะรับแขก หนังสือคอลเลกชั่นชุดแต่งงานถูกวางตรงหน้าว่าที่เจ้า

 

 

บ่าวและเจ้าสาว มือเล็กคว้าเล่มที่เธอถูกใจมาเปิดดูอย่างใคร่รู้

 

 

 

“พี่ป๊อปชุดนี้สวยมั้ย”เสียงหวานถามความเห็นจากว่าที่เจ้าบ่าว ชายหนุ่มเงยหน้าจากหนังสือในมือมองตามนิ้วเรียว

 

 

ของคนตัวเล็กที่ชี้ไปยังชุดที่เธอชอบ

 

 

“สวย แต่โป๊ไป”คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อได้คำตอบไม่ตรงใจ มือเล็กพลิกหนังสือในมือไปเรื่อยๆ สายตากวาดมองชุด

 

 

แต่งงานที่เหมาะกับเธอ

 

 

“พี่ป๊อป ชุดนี้ได้มั้ย”คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างไม่พอใจ นี่เธอจงใจจะแกล้งเขาหรือไร ชุดแต่งงานสมัยนี้ก็ปะไร

 

 

เปิดนั่น โชว์นี่อยู่นั่นแหละ นี่เจ้าสาวนะเว้ย ไม่ใช่นางแบบแต่ละชุดมันน่า... “

 

 

พี่ป๊อป...”มือเล็กเขย่าเขาเบาๆ เขาส่ายหน้าอีกครั้ง ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อคนตัวเล็กตีหน้ายักษ์ ถามเขาอย่าง

 

 

เอาเรื่อง

 

 

“เอ๊ะ ชุดนี้ก็ไม่ได้ ชุดนั้นก็ไม่เอา ไม่ใส่ผ้าถุงแต่งงานไปเลยล่ะ”

 

 

“ให้มันน้อยๆหน่อยเราน่ะ จะแต่งตัวโป๊ๆไปทำไม ไม่เห็นจะน่ารักเลย”มือหนาเอื้อมบีบจมูกโด่งรั้นอย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

สายตาคมค้างเติ่งเมื่อสบเข้ากับสายตาหวานที่เปิดเปลือยทุกความรู้สึกในใจ โลกทั้งใบเหมือนจะหยุดหมุน แต่...

 

 

“เลือกกันได้รึยังคะ...ว้าย”สาวใหญ่ร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับสองหนุ่มสาวที่สบตากัน

 

 

หวานฉ่ำ ทำเอาหัวใจสาวโสดจวนจะขึ้นคานของเธอสั่นไหว ทั้งสองผละออกจากกัน ก่อนสาวหน้าหวานจะตอบ

 

 

“ได้แล้วค่ะ ฟางอยากได้ชุดนี้”เธอมองตามนิ้วเรียวของสาวสวย ก่อนจะยิ้มรับ

 

 

“คุณน้องนี่ตาถึงมากเลยนะคะ ชุดนี่...”

 

 

“โป๊ไป ไม่เอา”ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบด้วยซ้ำไป เสียงเข้มของเจ้าบ่าวก็เอ็ดขึ้นมา เธอหุบปากฉับ ก่อนจะมอง

 

 

สองหนุ่มสาวที่จ้องตากันนิ่ง

 

 

“ฟางอยากได้ชุดนี่”

 

 

“มันโป๊”

 

 

“แต่เค้าอยากได้”ใบหน้าสวยหวานแนบลงกับลำแขนแกร่งของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน

 

 

“นะนะนะพี่ป๊อป”เสียงหวานเสริมกำลังออดอ้อนชายหนุ่มไปอีกเท่าตัว จนคนมองอยู่ต้องหน้าแดงไปกับความน่ารัก

 

 

ของสาวน้อยหน้าหวานและชายหนุ่มหล่อคม

 

 

“ไปแต่งมาให้พี่ดูก่อน”ร่างเล็กลุกขึ้นยืน ก่อนจะหยิกแก้มสากของชายหนุ่มอย่างน่าเอ็นดู ทำเอาคนมองอย่างเธอ

 

 

ถึงกับมือไม้พันกันไปหมด

 

 

 

 

“ไปกันเถอะค่ะคุณพี่ตาแก่อนุญาตแล้ว”มือเล็กจับจูงเธอไปแต่งตัวอย่างกระตือรือร้น

 

 

 

 

 

 

 

ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาหาคนตัวเล็กที่ดื้อดึงจะแต่งตัวโป๊ๆให้ได้ คิดแล้วมันก็น่านัก

 

 

เรื่องดื้อดึงไม่มีใครเกินเธอเลยจริงๆ มิหนำซ้ำยังบังอาจเรียกเขาว่าตาแก่อีก นึกแล้วก็น่าขำ ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลย

 

 

จริงๆว่าต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่มีอายุน้อยกว่าเขาถึงเก้าปี เหมือนโคแก่กินหญ้าอ่อนไม่มีผิด ฟางยังเด็กและยัง

 

 

ไม่เข้าใจอะไรดีพอ ซึ่งเขาคิดว่าต่อจากนี้ไปเธอจะได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งแน่ ไม่ใช่ว่าเขาจะทรมานเธอหรอกนะ

 

 

แต่เขาแค่อยากให้เธอได้เรียนรู้เอาไว้ว่าชีวิตจริง มันไม่เหมือนในนิยายที่พวกผู้หญิงชอบอ่าน ผู้ชายมีอะไรอีกเยอะ

 

 

แยะที่ผู้หญิงไม่เข้าใจ

 

 

 

“พี่ป๊อป สวยมั้ย...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

..................................................................................................................................

แอบหายไปหนึ่งวัน อิอิ ขอโทษนะ พอดีเราหลับยาวไปหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะอัพให้สองตอนตามสัญญาเลย