สัญญารักลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
ตอนที่15 ยอมจำนน...
“พิมก็ท้องครับ...ลูกของผม ลูกที่เกิดจากความรัก”สาวร่างเล็กหลุบตาลงจากสายตาคมที่ส่งความดูถูก
เหยียดหยามมาอย่างชัดเจน มือเล็กจิกกันแน่น พลางยิ้มให้ตัวเองอย่างปลอบใจ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ท้องจริงๆ
ลูกของเธอไม่ใช่ลูกที่เกิดจากความใคร่เพราะตอนนี้เขายังไม่เกิด
“ป๊อป!”พิมอุทานอย่างตกใจเมื่อชายหนุ่มกำลังโกหกทุกคน เขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลยแล้วเธอจะท้องได้อย่างไร
กัน นัยน์ตาหวานเหลือบมองสาวหน้าหวานที่จิกเล็บเข้าหากันแน่น ดวงหน้าหวานนั้นอาบไปด้วยน้ำตาอย่างทุกข์ใจ
หากเธอเจอแบบที่ฟางกำลังเผชิญอยู่เธอจะทำอย่างไรเล่า ลูกในท้องล่ะ หากแกลืมตาขึ้นมาดูโลกแล้วแกคงจะ
เสียศูนย์หากไม่มีพ่ออย่างคนอื่นเขา
“ไม่ต้องกลัวนะพิม...ยังไงป๊อปก็จะรับผิดชอบพิม คนมาทีหลังน่ะผมไม่สนอยู่แล้ว”แขนแกร่งโอบเธอเข้าสู่อ้อม
กอดอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาโศกมองคู่รักที่กำลังตระกองกอดกันอย่างรักใคร่ อ้อมแขนของมารดาโอบเธอเข้าสู่อ้อม
กอด มือของคนเป็นพ่อลูบผมนุ่มสลวยของลูกสาวและเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแสนหวานอย่างทะนุถนอม อันที่
จริงเธอไม่น่าคาดหวังอะไรอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมีลูกหรือว่าไม่มีเขาก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอ...
ในเมื่อลูกของเขาที่เกิดจากความรักยังอยู่ในท้องพิมทั้งคน...
“ไม่เป็นไรครับ...หลานคนเดียวผมเลี้ยงได้ ถึงพ่อแกจะไม่รับผิดชอบ แต่ผมเชื่อว่านีระสิงห์จะประคับประคองแกให้
แกเข้มแข็งได้แน่...ส่วนยัยหนู ต่อจากนี้ไปแกคงได้ประสบการณ์ชีวิตที่มากพอที่จะทำให้แกเข้มแข็งพอที่จะปก
ป้องลูกของแกได้...อาต้องขอบใจป๊อปนะ...ที่สอนอะไรๆที่อาไม่เคยรู้ให้อาได้รู้เอาไว้”คุณวิสุทธิ์เอ่ยอย่างหนัก
แน่น ก่อนจะเหน็บแนมชายหนุ่มในท้ายประโยค
“ขอตัวนะครับ”คุณวิสุทธิ์เอ่ยกับคุณพิมลและคุณชยพล ก่อนจะพาบุตรสาวและภรรยากลับบ้าน บทเรียนครั้งนี้ถือว่า
หนักหนาสาหัสยิ่งนักสำหรับบุตรสาวตัวน้อยที่ยังอ่อนต่อโลกของเขา แต่นี่ถือว่าเป็นโอกาสดีที่จะทำให้คนตัวเล็ก
อย่างฟางเข้มแข็งพอในอนาคต เมื่อเธอต้องปกป้องลูกในท้อง ต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับหลานของเขาใน
อนาคต นั่นหมายถึงเธอต้องเข้มแข็งพอที่จะเป็นเสาหลักให้อีกหนึ่งชีวิต...
คุณชยพลมองตามหลังครอบครัวนีระสิงห์ที่เดินไปจนลับสายตา นั่นก็หมายถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของจิระคุณ
อีกครึ่งหนึ่งเดินจากไปด้วย สายตาดุดันมองบุตรชายที่ยังคงจับมือหญิงสาวคนรักไว้แนบแน่น เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่า
การที่บุตรชายมั่นคงต่อคนรักนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การที่มันทำผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งท้องแล้วไม่รับผิดชอบมันก็เลวยิ่ง
กว่าการที่มันต้องทิ้งคนรักของมันมาแต่งงานกับแม่ของลูก
“ไอ้หน้าตัวเมีย!”ป๊อปปี้เงยขึ้นมองหน้าบิดาอย่างดุดัน
“พ่อพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”น้ำเสียงแข็งกร้าวเอ่ยถามอย่างอารมณ์ร้าย
“ก็หมายความอย่างที่แกเข้าใจ หึ...แกนี่มันน่าทุเรศจริง”
“แค่การที่ผมไม่รับผิดชอบผู้หญิงใจง่ายคนนั้น ผมต้องเลวขนาดนี้เลยหรือครับ!”
“ฉันขอถามจริงๆเถอะ แกรู้ตัวว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับน้องแล้วแกทำอย่างนี้ทำไม เห็นมั้ยว่าปัญหามันตามมาเยอะ
แค่ไหน น้องก็ท้องลูกของแก แม่หนูนี่ก็ท้องลูกของแกอีก...แกจะเอายังไง”
“พ่อดูไม่ออกหรือไงว่าฟางหลอกพวกเรา พิมต่างหากที่ท้องจริงๆ”
“งั้นที่ฉันเห็นที่คอนโดแกน้องก็หลอกอีกงั้นสิ”คำพูดของบิดา ทำเอาสาวร่างบางข้างกายหันขวับ
“เห็นอะไรหรือคะคุณอา”พิมถามอย่างอดไม่ได้ คุณชยพลเหลือบมองพิม เมื่อเห็นว่าเธอจริงใจที่จะถาม เขาก็จะ
ตอบอย่างจริงใจเหมือนกัน
“ฟางนอนอยู่ในห้องตาป๊อป เศษเสื้อผ้ากระจายเต็มห้อง...หนูก็คิดเอาเองละกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น”คุณชยพลเอ่ย
อย่างฉุนเฉียว แต่คนที่อาการหนักกว่าคงจะเป็นพิมเสียมากกว่า ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยน้ำตา สายตาเหลือบมอง
ชายหนุ่มข้างกายอย่างผิดหวัง นี่เขาทำอย่างที่คนอื่นพูดกันจริงๆหรือ เขาทำอย่างนี้กับเธอได้อย่างไร ในเมื่อเขาก็
รู้ทั้งรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง แต่เขาก็เลือกที่จะโกหกทุกคน เพียงเพราะไม่ต้องการแต่งงานกับสาวหน้าหวานคน
นั้น มันใช้ได้ที่ไหนกัน
“ป๊อปคะ...”คิ้วเข้มขมวดมุ่น เธอกลั้นก้อนสะอึกลงไปในลำคอ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่เธอไม่สามารถ
ควบคุมมันได้
“พิมคุณไม่ต้องไปสนใจหรอกนะ ถึงยังไงผมก็รักคุณ”มือหนากระชับมือที่เขากุมให้แน่นขึ้น
“พิมสนค่ะ คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง น้องเขาเสียหายนะคะ พิมว่าคุณกลับไปเคลียร์กับคนของคุณก่อนดีกว่าค่ะ แล้ว
ค่อยมาว่ากันใหม่เรื่องของเรา"มือเรียวบิดข้อมือออกจากการเกาะกุม ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ไม่นะพิม ผมรักคุณนะ”มือหนาฉุดข้อมือเรียวไว้ เธอหันไปมองหน้าคนรักอย่างเจ็บปวด
“ถ้าคุณรักฉันจริง...คุณคงไม่ทำแบบนี้”หญิงสาววิ่งออกไปจากบริเวณห้องรับแขก ชายหนุ่มหันตามก่อนจะลุกขึ้น
วิ่งตาม หากแต่เสียงของมารดาเอ่ยดักทางไว้
“หยุด!พ่อกับแม่มีเรื่องจะคุยกับแก...นั่งลง”น้ำเสียงเย็นเยียบของมารดาทำให้รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ตึงเครียด
ทำให้เขาต้องจำใจนั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก
“คุณพ่อ คุณแม่มีอะไรครับ”
“หนูพิมท้องจริงรึเปล่า”ชายหนุ่มมองหน้ามารดาอย่างชั่งใจ สายตาจริงจังคู่นั้นทำให้เขาไม่กล้าพอที่จะโกหกอีก
ต่อไป
“เปล่าครับ”มารดาถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยนางก็ไม่ต้องทำเรื่องที่ผิดมากมายนัก
“งั้นก็แต่งงานกับน้อง”สายตาแข็งกร้าวมองมารดาอย่างขุ่นเคือง ชายหนุ่มโพล่งออกมาโดยไม่ต้องคิด
“ผมไม่แต่ง!”
“แกจะไม่แต่งได้ยังไงหรือว่าแค่นี้เรื่องมันยังวุ่นวายไม่พอ”
“ฟางไม่ได้ท้องผมไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเธอ”
“ถึงน้องไม่ได้ท้องแกก็ต้องแต่ง”เขามองมารดาอย่างขุ่นเคืองใจ เด็กคนนั้นมีอะไรดีหนักหนา ถึงขนาดทำให้บิดา
และมารดาที่เคยเคารพในทุกการตัดสินใจของเขาถึงกับต้องบีบบังคับเขาเช่นนี้ เธอก็แค่เด็กไม่รู้จักโตที่ทุกอย่าง
ต้องได้ดั่งใจไปเสียทุกอย่าง และไม่มีเหตุผล ได้สิ แค่เด็กไม่รู้จักโตเขาจะสั่งสอนให้หลาบจำ...
“ได้สิครับ แต่หลังจากนั้นผมไม่รับประกันว่าคนโปรดของคุณแม่จะมีความสุขในชีวิตแต่งงานนะ”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาแล้วววววว มีคนรอ ดีใจๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
