สัญญารักลวง...

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง
 
ตอนที่1 คำสัญญา
 
 
                     “คุณแม่กับคุณพ่อว่าพี่ป๊อปจะเหมือนในรูปใบนี้มั้ยคะ”
 
                      คุณพริมาก้มลงมองบุตรสาวตัวน้อยที่นอนอยู่บนตักของนางก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับสามี
 
อย่างหนักใจ ลูกสาวของนางเองก็เพ้อถึงป๊อปปี้ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยชายตามองชายอื่นเลย ทั้งยังพร่ำบอกนาง
 
กับสามีตั้งแต่เล็กจนโตว่าจะแต่งงานกับหนุ่มนักธุรกิจเพียงคนเดียว แม้ว่าเวลาจะผ่านไปร่วม9ปีแล้ว แต่ดูเหมือนยิ่ง
 
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ลูกสาวของนางก็ยิ่งมั่นคงมากขึ้นเท่านั้น
 
 
 
                        “แม่ว่าหนูไปรอดูพรุ่งนี้ดีกว่ามั้ยลูก พี่เขาก็จะกลับมาแล้วนี่”
 
                         ลูกสาวตัวน้อยกลิ้งลงจากตักของนาง ก่อนจะโอบเอวนางและสามีเอาไว้ ก่อนจะพูดสิ่งที่ทำ
 
เอานางแทบหงายหลัง
 
 
 
                        “ถ้าพี่ป๊อปกลับมาคุณพ่อกับคุณแม่ต้องจัดงานแต่งงานของฟางกับพี่ป๊อปนะคะ”
 
                         เป็นคุณวิสุทธิ์ที่ตั้งสติได้ก่อน คนเป็นพ่อโยกศีรษะของลูกสาวเบาๆก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างต้อง
 
การให้เจ้าหญิงตัวน้อยรับรู้ถึงความเป็นจริง
 
 
 
            “การแต่งงานมันหมายถึงชีวิตทั้งชีวิตเลยนะลูก หนูคิดดีแล้วหรือที่จะฝากอีกครึ่งชีวิตของหนูไว้ที่พี่เขา”
 
 
 
“ฟางคิดดีแล้วค่ะ พี่ป๊อปต้องดูแลฟางได้แน่”นัยน์ตาหวานเคลิ้มฝันของบุตรสาว ยิ่งเพิ่มความหนักใจ ต่อจากนี้ไป
 
 
 
คงจะได้รับมือกับเรื่องราววุ่นๆที่กำลังจะเกิดขึ้นแน่นอน
 
 
 
“แต่หนูเพิ่ง23เองนะลูก แต่งงานเร็วไปก็ไม่ดีนะ แม่ว่าลองคบหาพี่เขาอย่างจริงจังก่อนดีมั้ย”
 
 
 
“เราคบกันมาตั้ง9ปีแล้วนี่คะ หรืออาจจะก่อนหน้านั้นอีก นับรวมๆก็เกือบ12ปีเลยนะคะ นานพอแล้ว”คนเป็นแม่ส่าย
 
 
หน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ลูกสาวของนางยังอ่อนต่อโลกอันโหดร้ายนี้เกินไป
 
 
 
“ตั้งแต่เราอายุ9ขวบน่ะหรือ...แม่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น การคบกันแบบหนุ่มสาวน่ะลูก มันมีอะไรเยอะแยะที่
 
 
 
หนูต้องเรียนรู้”
 
 
“ตอนนี้ฟางก็เป็นสาวแล้วนะคะ พี่ป๊อปก็เป็นหนุ่มแล้ว เราคบกันแล้ว”เจ้าตัวเอ่ยก่อนจะยิ้มแป้น
 
 
 
“โธ่ ยัยหนู เรานี่เถียงคำไม่ตกฟาก พ่อกับแม่ไม่พูดด้วยแล้ว”
 
 
 
“โธ่คุณพ่อกับคุณแม่ก็ต้องเข้าใจฟางนะคะ ก็คนมันตื่นเต้นนี่คะ งั้นฟางขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”บุตรสาวพูดก่อนจะ
 
 
 
หอมแก้มนางและสามี ก่อนจะวิ่งแล่นขึ้นไปชั้นบนข้างบ้านหลังใหญ่
 
 
“ถ้าทุกอย่างไม่ได้ง่ายอย่างที่ยัยหนูพูดล่ะคะ เราจะทำยังไง”นางหันหน้าไปปรึกษาสามีที่ยิ้มตอบ ก่อนมือหนา
 
 
 
ของเขาจะกุมมือนางไว้
 
 
 
“มันเป็นสิ่งที่ยัยหนูต้องเรียนรู้ คุณอย่ากังวลไปเลย ประสบการณ์จริงจะทำให้ยัยหนูเข้าใจอะไรๆได้ง่ายขึ้น”นางได้
 
 
แต่ก้มหน้าอย่างหนักใจ บุตรสาวของนางถูกเลี้ยงมาอย่างประคบประหงม ทำให้แกยังอ่อนต่อโลก มิหนำซ้ำยังขี้
 
 
เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง ผู้ชายคนไหนทนได้ก็ถือว่าเป็นโชคดีของบุตรสาวแล้ว แล้วอีกอย่างที่นางไม่มั่นใจก็คือป๊อปปี้
 
 
 
ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ และสติปัญญา แล้วอย่างนี้ใครจะไม่ชายตามองเล่า ขนาดลูกสาวของนาง
 
 
 
ยังขนาดนี้ บางทีตอนนี้ชายหนุ่มอาจจะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนไปแล้วก็ไม่รู้ ทั้งอายุอานามก็ห่างกับบุตรสาวของนาง
 
 
 
ถึง9ปี แล้วชายหนุ่มจะทนลูกสาวจอมเอาแต่ใจของนางได้แน่หรือ
 
 
.................................................................................................................................................
 
 
 
“พรุ่งนี้เจอกันนะคะ...ว่าที่สามี”เธอกดจูบลงบนรูปภาพของชายหนุ่มที่เขาส่งมาให้ แต่จะพูดให้ถูกต้องบอกว่าเธอ
 
 
หลอกให้เขาส่งมาให้ต่างหาก ก็นอกจากคุยกันทางอินเทอร์เน็ตแล้วเขาก็ไม่เคยโทรมาหาเธอเลยนอกเสียจากวัน
 
 
เกิดที่เขาจะโทรมาอวยพรทุกปี และล่าสุดก็งานรับปริญญาของเธอที่เขาอ้างว่าติดธุระสำคัญ ไหนที่เขาบอกว่าจะ
 
 
รีบกลับมาไง นี่แอบไปทำงานที่โน่นอีกตั้งหนึ่งปี ไม่นึกถึงใจคนรอเลยว่าเธอคิดถึงเขายังไง สายตาหวานมองรูป
 
 
 
ถ่ายของเขาที่เธอมีอยู่เต็มห้อง ถึงแม้ว่าจะเป็นภาพเดียวแต่เธอก็แอบสแกนแล้วเอาไปอัดที่ร้าน ก่อนจะเอามาติด
 
 
 
ไว้เต็มห้อง มองไปทางไหนก็จะได้มีแต่เขา แต่ต่อไปนี้เธอไม่ต้องอาศัยรูปพวกนี้อีกแล้ว เพราะเขาจะต้องมา
 
 
 
นอนอยู่เคียงข้างกายเธออย่างแน่นอน
 
 
 
“ฟางรักพี่ป๊อปนะ พี่ป๊อปก็รักฟางใช่มั้ยคะ...ฮั่นแน่ยิ้มแบบนี้ใช่แน่ๆเลย พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”เธอวางรูปถ่ายในมือลง
 
 
 
ก่อนจะดึงผ้าห่มลายเจ้าหญิงอลิซแสนสวยมาคลุมไว้ทั้งตัว ดวงตากลมโตหลับตาพริ้มเตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา...
 
 
 
พรุ่งนี้หัวใจของเธอกำลังจะกลับมา...
 
 
 
........................................................................................................................................................
 
 
 
“ฮัลโหลพิม ป๊อปกำลังจะขึ้นเครื่องแล้วนะ พิมจะนอนแล้วหรือยัง”ชายหนุ่มเอ่ยถามแฟนสาวอย่างห่วงใย
 
 
“เปล่าค่ะ วันนี้พิมทำงานหนักไปหน่อยคนไข้เยอะน่ะค่ะ ป๊อปเดินทางปลอดภัยนะคะ”
 
 
 
“ครับผม ดูแลตัวเองด้วยนะ ป๊อปรักพิมนะ”เขายิ้มให้กับโทรศัพท์ราวกับคนบ้า อีกไม่นานเขาก็จะได้กลับไปบ้าน
 
 
เกิดเมืองนอนซะทีหนึ่ง หลังจากที่มาเรียนต่อปริญญาตรีจนถึงปริญญาเองที่นี่ พร้อมกับทำงานในโรงแรมชื่อดังของ
 
 
อังกฤษ ทำให้เขามั่นใจในตัวเองว่าจะบริหารกิจการของครอบครัวต่อจากบิดาได้ ไม่รู้ป่านนี้พวกท่านจะเป็นอย่างไร
 
 
กันบ้าง เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เขาก็ไม่เคยได้กลับไปเยี่ยมบ้านสักครั้ง เพราะทั้งงานและการเรียนมัดตัวเขาแน่นจน
 
 
 
ดิ้นไม่หลุด แต่ก็โชคดีที่มาที่นี่ไม่เสียเปล่านอกจากจะได้ความรู้อย่างที่ตั้งปณิธานไว้แล้ว ยังได้คนรู้ใจ ที่เขามั่นใจ
 
 
ว่าเธอจะเป็นภรรยาที่ดีของเขาในอนาคตได้ เธอเป็นคนขยัน ฉลาด เก่ง น่ารัก และเรียบร้อย อย่างที่เขาใฝ่ฝัน
 
 
ถึงแม้ว่าพิมจะเป็นเด็กกำพร้า แต่ความสามารถทำให้เธอสอบชิงทุนได้มาเรียนต่อแพทย์ที่นี่ และก็เป็นโชคดีที่ทำ
 
 
ให้เขาได้พบเธอ และรักเธอที่นี่... เสียงประกาศเรียกผู้โดยสารเรียกชายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์ เขาลากกระเป๋าเข้า
 
 
 
ไปภายในเพื่อรอขึ้นเครื่องเพื่อกลับบ้าน...
 
 
 
กลับไปหาหัวใจ....
 
 
 
 
 
 
 
.............................................................................................................................
 
เรื่องเก่ายังไม่จบขอต่อเรื่องใหม่ อิอิ จะอัพตอนต่อไปเมื่อแค้นร้ายกลายรักจบนะจ้ะ ถ้าเม้นเยอะพอที่จะโน้มน้าวใจ
 
 
ให้อัพนะ ฝากติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะจ้ะ