HURT รักหลอกลวง...
9.5
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
39 ตอน
215 วิจารณ์
97.99K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
37)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่37
ลำแขนแข็งแกร่งโอบประคองเอวบางของภรรยาสาวไว้อย่างปกป้อง แต่สำหรับคนที่ได้
รับการปกป้องต้องเอือมระอา เมื่อเขาทำเหมือนกับเธอเป็นตุ๊กตาเคลือบกระเบื้องเปราะบางยิ่งกว่า
เปลือกไข่ถึงกับต้องคอยประคับประคองอยู่ตลอดเวลา
“ฉันไม่ได้พิการนะคะ คุณไม่เห็นต้องประคองกันถึงขนาดนี้เลย”
หญิงสาวที่ตั้งใจจะเอ็ด ก็กลับกลายเป็นพูดเสี่ยงอ่อยเมื่อหันหน้าไปก็ปะทะเข้าใบหน้า
หล่อคมที่เอาแต่ส่งสายตากรุ่มกริ่ม
“ถ้าแม่ฟางหายดีแล้ว ผมจะพาฟางไปรู้จักกับครอบครัวผมนะ”
ชายหนุ่มเปรยเรื่องพร้อมกับรอยยิ้มพราวเสน่ห์ ดวงตาคมเรียวเปล่งประกายขอ
งความสุขเมื่อนึกถึงวันคืนที่แสนสุขในอนาคตข้างหน้า ช่างต่างกับหญิงสาวข้างกาย ใบหน้าแสน
หวานฉายแววความกังวลอยู่มาก เรื่องที่มารดาพูดไว้วกกลับเข้ามาในหัวของเธออีกหน และถึงยังไง
เธอก็ตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี
“คุณภาณุคะ ฟางมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ”
หญิงสาวเอ่ยออกไป เรื่องที่เธอกำลังหนักใจถูกหยิบยกขึ้นมา ตอนนี้เขาคือคู่ชีวิตของ
เธอ เขามีสิทธิ์จะรับรู้ปัญหาของเธอและเขา พร้อมทั้งช่วยแก้ไขปัญหานี้ไปพร้อมๆกัน....เธอเชื่อว่า
เขาจะพาเธอก้าวผ่านปัญหาในครั้งนี้ไปได้
“เรื่องอะไรฮึ”
“เรื่องของเราค่ะ ฟางคิดว่า...”
นิ้วเรียวแกร่งแตะลงบนริมฝีปากอิ่มระเรื่อ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม
“ผมรักคุณ...แค่นี้พอแล้ว ทุกอย่างปล่อยให้ผมจัดการเอง”
“แต่ว่า...”
หญิงสาวทำท่าจะค้าน ทว่าป๊อปปี้ที่ดูออกว่าภรรยาสาวนั้นรั้นแค่ไหนก็จัดการปิดปาก
เธอด้วยการจดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มโดยไม่อายสายตาใครๆ ก่อนจะดึงมือเล็กไว้เดินตาม
“เอาแต่ใจตัวเอง”
ป๊อปปี้หันมองมองต้นเสียงหวานที่บ่นเบาๆ เขายิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าแสนหวานนั้น
ง้ำงออย่างน่ารัก ถ้าไม่เห็นว่าท้องคืนนี้คงได้ลงโทษกันให้สาสมทั้งคืนแน่
“บ่นเก่งจริงๆ ผมรู้ว่าฟางไม่สบายใจ แต่เชื่อเถอะว่าผมจะทำทุกวิถีทางให้เราทั้งสามคน
ได้อยู่ด้วยกัน”
ฟางเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงนุ่มทุ้ม เธอยิ้มให้เขาอย่างเป็นสุขใจ
เท่านี้สินะที่ชีวิตของคนๆหนึ่งต้องการ แค่มีคนที่รักอยู่ข้างกาย มีเขาเป็นกำลังใจ
เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...
“ฟางเชื่อค่ะ”
“น่ารักอย่างนี้จะให้รางวัลทั้งคืนเลยดีไหมนะ...โอ้ย!”
คนตัวโตร้องเสียงหลงเมื่อกำปั้นเล็กๆแต่กำลังไม่เล็กตามฟาดลงบนอกอย่างแรง
คุณเพียงพรมองบุตรสาวและป๊อปปี้ที่จูงมือกันเข้ามาในห้อง ใบหน้าของทั้งสองเปี่ยม
ความสุขชนิดที่นางเองก็อดหวั่นไม่ได้ ว่าสิ่งที่ขอไว้อาจจะไม่เป็นผล
“คุณน้าครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”
“จ้ะ คุณภาณุมีอะไรก็ว่ามา”นางพยักหน้ารับ ก่อนจะสบดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความ
มุ่งมั่น แวบหนึ่งทำให้นางอยากจะฝากชีวิตของลูกสาวแวนดื้อรั้นคนนี้ไว้กับเขา
แต่นั้นก็เป็นได้เพียงความหวัง เมื่อความจริงแล้วเด็กทั้งสองไม่คู่ควรกันเลย
“เรื่องของผมกับฟาง ให้โอกาสผมได้ดูแลลูกกับเมียผมเถอะนะครับ”
“แล้วแม่ของคุณ...”
“ผมรักฟางนะครับ แล้วผมก็เป็นคนที่ฟางจะใช้ชีวิตคู่ด้วย เป็นคนที่ผมจะรัก
ไม่ใช่แม่ผม คุณน้าไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะคุยกับแม่เอง”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น มือหนากุม
มือเล็กของภรรยาสาวไว้ ก่อนจะเอ่ยอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคุณเพียงพรยังเคลือบแคลงใจ
“ผมรักฟาง รักลูก ให้โอกาสผมเถอะนะครับ คุณแม่ก็ส่วนคุณแม่ ฟางเป็นเมียผม ผม
ปล่อยให้น้องไปตกระกำลำบากไม่ได้หรอกครับ”
คุณเพียงพรพยักหน้า มองเด็กหนุ่มตรงหน้านิ่ง นางเชื่อป๊อปปี้หมดใจ แม้เหตุผล
หลายๆอย่างที่ทั้งสองไม่สมควรจะอยู่ด้วยกันจะมีอิทธิพลอยู่มาก แต่คงไม่มากไปกว่า...ความรัก
“เรียกแม่สิจ้ะ”
ฟางยิ้ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสามีหนุ่มที่ตอนนี้เขาก็ยิ้มกว้างไปไม่ได้น้อยกว่าเธอ
ดวงตาคมสบกับเธอนิ่ง
“ครับแม่”
“แม่ฝากน้องด้วยนะ ยัยฟางดื้อ หัวรั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แกอาจจะขี้ใจร้อน วู่วาม
ไปบ้าง แต่แม่เชื่อว่าหากลูกทั้งสองรักกันจริงๆ ปัญหาแค่นี้ไม่คณามือหรอก ใช่ไหม”
“ครับ ตัวเล็กแต่พยศ โอ้ย!”
เสียงเข้มร้องโอดโอยเมื่อมือเล็กของภรรยาสาวบิดเนื้อต้นแขนเสียจนแทบจะหลุด
ติดมือ เขาหันไปดีดหน้าผากมนของคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว และอดหัวเราะไม่ได้เมื่อหางตาสวย
ตวัดค้อนให้ขวับๆ
“เรานี่จริงๆเลย ไม่ทันไรก็ข่มพี่เขาซะแล้ว”หญิงสาวเบ้หน้าเมื่อโดนคนเป็นแม่ดุ ร่างเล็ก
โผเข้าหามารดา ก่อนจะเอ่ย
“แม่จ๋า ฟางเป็นลูกแม่นะ เข้าข้างเขาได้ยังไง”
“เอ้า ก็เราทำไม่ถูกนี่”
ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะยีผมนุ่มของยัยเด็กขี้ฟ้องเบาๆ และเอ่ยเล่นๆว่า
“ไม่เป็นไรครับ ผมยอมให้ข่มตลอดชีวิตเลย”
ตอนหน้าจะจบแล้วนะ ขอเม้น+โหวตงามๆน้า ตอนหน้าตอบจบ+บทส่งท้ายน่ารักๆ1บท
แล้วตอนนี้เราแต่งรักเราไม่เท่ากันจะจบแล้ว เลยอยากถามว่าเรื่องต่อไปอยากอ่านแนวไหน
นี่ตามใจเลยนะ ดราม่าก็ได้ ไม่ดราม่าก็ได้ อิอิ
ตอนที่37
ลำแขนแข็งแกร่งโอบประคองเอวบางของภรรยาสาวไว้อย่างปกป้อง แต่สำหรับคนที่ได้
รับการปกป้องต้องเอือมระอา เมื่อเขาทำเหมือนกับเธอเป็นตุ๊กตาเคลือบกระเบื้องเปราะบางยิ่งกว่า
เปลือกไข่ถึงกับต้องคอยประคับประคองอยู่ตลอดเวลา
“ฉันไม่ได้พิการนะคะ คุณไม่เห็นต้องประคองกันถึงขนาดนี้เลย”
หญิงสาวที่ตั้งใจจะเอ็ด ก็กลับกลายเป็นพูดเสี่ยงอ่อยเมื่อหันหน้าไปก็ปะทะเข้าใบหน้า
หล่อคมที่เอาแต่ส่งสายตากรุ่มกริ่ม
“ถ้าแม่ฟางหายดีแล้ว ผมจะพาฟางไปรู้จักกับครอบครัวผมนะ”
ชายหนุ่มเปรยเรื่องพร้อมกับรอยยิ้มพราวเสน่ห์ ดวงตาคมเรียวเปล่งประกายขอ
งความสุขเมื่อนึกถึงวันคืนที่แสนสุขในอนาคตข้างหน้า ช่างต่างกับหญิงสาวข้างกาย ใบหน้าแสน
หวานฉายแววความกังวลอยู่มาก เรื่องที่มารดาพูดไว้วกกลับเข้ามาในหัวของเธออีกหน และถึงยังไง
เธอก็ตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี
“คุณภาณุคะ ฟางมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ”
หญิงสาวเอ่ยออกไป เรื่องที่เธอกำลังหนักใจถูกหยิบยกขึ้นมา ตอนนี้เขาคือคู่ชีวิตของ
เธอ เขามีสิทธิ์จะรับรู้ปัญหาของเธอและเขา พร้อมทั้งช่วยแก้ไขปัญหานี้ไปพร้อมๆกัน....เธอเชื่อว่า
เขาจะพาเธอก้าวผ่านปัญหาในครั้งนี้ไปได้
“เรื่องอะไรฮึ”
“เรื่องของเราค่ะ ฟางคิดว่า...”
นิ้วเรียวแกร่งแตะลงบนริมฝีปากอิ่มระเรื่อ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม
“ผมรักคุณ...แค่นี้พอแล้ว ทุกอย่างปล่อยให้ผมจัดการเอง”
“แต่ว่า...”
หญิงสาวทำท่าจะค้าน ทว่าป๊อปปี้ที่ดูออกว่าภรรยาสาวนั้นรั้นแค่ไหนก็จัดการปิดปาก
เธอด้วยการจดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มโดยไม่อายสายตาใครๆ ก่อนจะดึงมือเล็กไว้เดินตาม
“เอาแต่ใจตัวเอง”
ป๊อปปี้หันมองมองต้นเสียงหวานที่บ่นเบาๆ เขายิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าแสนหวานนั้น
ง้ำงออย่างน่ารัก ถ้าไม่เห็นว่าท้องคืนนี้คงได้ลงโทษกันให้สาสมทั้งคืนแน่
“บ่นเก่งจริงๆ ผมรู้ว่าฟางไม่สบายใจ แต่เชื่อเถอะว่าผมจะทำทุกวิถีทางให้เราทั้งสามคน
ได้อยู่ด้วยกัน”
ฟางเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงนุ่มทุ้ม เธอยิ้มให้เขาอย่างเป็นสุขใจ
เท่านี้สินะที่ชีวิตของคนๆหนึ่งต้องการ แค่มีคนที่รักอยู่ข้างกาย มีเขาเป็นกำลังใจ
เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...
“ฟางเชื่อค่ะ”
“น่ารักอย่างนี้จะให้รางวัลทั้งคืนเลยดีไหมนะ...โอ้ย!”
คนตัวโตร้องเสียงหลงเมื่อกำปั้นเล็กๆแต่กำลังไม่เล็กตามฟาดลงบนอกอย่างแรง
คุณเพียงพรมองบุตรสาวและป๊อปปี้ที่จูงมือกันเข้ามาในห้อง ใบหน้าของทั้งสองเปี่ยม
ความสุขชนิดที่นางเองก็อดหวั่นไม่ได้ ว่าสิ่งที่ขอไว้อาจจะไม่เป็นผล
“คุณน้าครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”
“จ้ะ คุณภาณุมีอะไรก็ว่ามา”นางพยักหน้ารับ ก่อนจะสบดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความ
มุ่งมั่น แวบหนึ่งทำให้นางอยากจะฝากชีวิตของลูกสาวแวนดื้อรั้นคนนี้ไว้กับเขา
แต่นั้นก็เป็นได้เพียงความหวัง เมื่อความจริงแล้วเด็กทั้งสองไม่คู่ควรกันเลย
“เรื่องของผมกับฟาง ให้โอกาสผมได้ดูแลลูกกับเมียผมเถอะนะครับ”
“แล้วแม่ของคุณ...”
“ผมรักฟางนะครับ แล้วผมก็เป็นคนที่ฟางจะใช้ชีวิตคู่ด้วย เป็นคนที่ผมจะรัก
ไม่ใช่แม่ผม คุณน้าไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะคุยกับแม่เอง”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น มือหนากุม
มือเล็กของภรรยาสาวไว้ ก่อนจะเอ่ยอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคุณเพียงพรยังเคลือบแคลงใจ
“ผมรักฟาง รักลูก ให้โอกาสผมเถอะนะครับ คุณแม่ก็ส่วนคุณแม่ ฟางเป็นเมียผม ผม
ปล่อยให้น้องไปตกระกำลำบากไม่ได้หรอกครับ”
คุณเพียงพรพยักหน้า มองเด็กหนุ่มตรงหน้านิ่ง นางเชื่อป๊อปปี้หมดใจ แม้เหตุผล
หลายๆอย่างที่ทั้งสองไม่สมควรจะอยู่ด้วยกันจะมีอิทธิพลอยู่มาก แต่คงไม่มากไปกว่า...ความรัก
“เรียกแม่สิจ้ะ”
ฟางยิ้ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสามีหนุ่มที่ตอนนี้เขาก็ยิ้มกว้างไปไม่ได้น้อยกว่าเธอ
ดวงตาคมสบกับเธอนิ่ง
“ครับแม่”
“แม่ฝากน้องด้วยนะ ยัยฟางดื้อ หัวรั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แกอาจจะขี้ใจร้อน วู่วาม
ไปบ้าง แต่แม่เชื่อว่าหากลูกทั้งสองรักกันจริงๆ ปัญหาแค่นี้ไม่คณามือหรอก ใช่ไหม”
“ครับ ตัวเล็กแต่พยศ โอ้ย!”
เสียงเข้มร้องโอดโอยเมื่อมือเล็กของภรรยาสาวบิดเนื้อต้นแขนเสียจนแทบจะหลุด
ติดมือ เขาหันไปดีดหน้าผากมนของคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว และอดหัวเราะไม่ได้เมื่อหางตาสวย
ตวัดค้อนให้ขวับๆ
“เรานี่จริงๆเลย ไม่ทันไรก็ข่มพี่เขาซะแล้ว”หญิงสาวเบ้หน้าเมื่อโดนคนเป็นแม่ดุ ร่างเล็ก
โผเข้าหามารดา ก่อนจะเอ่ย
“แม่จ๋า ฟางเป็นลูกแม่นะ เข้าข้างเขาได้ยังไง”
“เอ้า ก็เราทำไม่ถูกนี่”
ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะยีผมนุ่มของยัยเด็กขี้ฟ้องเบาๆ และเอ่ยเล่นๆว่า
“ไม่เป็นไรครับ ผมยอมให้ข่มตลอดชีวิตเลย”
ตอนหน้าจะจบแล้วนะ ขอเม้น+โหวตงามๆน้า ตอนหน้าตอบจบ+บทส่งท้ายน่ารักๆ1บท
แล้วตอนนี้เราแต่งรักเราไม่เท่ากันจะจบแล้ว เลยอยากถามว่าเรื่องต่อไปอยากอ่านแนวไหน
นี่ตามใจเลยนะ ดราม่าก็ได้ ไม่ดราม่าก็ได้ อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
