เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

"อ้าว คุณเนยมาทำอะไรคนเดียวตรงนี้ครับ"ป๊อปปี้ทักหลังจากกลับมาจากที่ทำงานโดยวันนี้แก้วก็กลับมากับเขาด้วย

 

"กำลังรอเอาขอคืนเพื่อนน่ะค่ะยืมมาถ่ายแบบ น่ารักมั้ยคะ"เนยรีบชูกรงกระต่ายตัวเล็กสีขาวขึ้นให้ป๊อปปี้กับแก้วดูทันที

 

"น่ารักจัง ตาสีแดงด้วยดูดิป๊อป"แก้วชี้ให้ป๊อปปี้ดูทั้งสามคนเล่นกับเจ้ากระต่ายน้อยอยู่นั้น เฟย์ที่กลับมาจากมหาลัยก็เดินเข้ามาดูด้วยความสงสัย

 

"กระต่ายนิ พวกพี่รีบเอาเก็บกันเลยนะ"เฟย์รีบบอก

 

"ทำไมล่ะเฟย์"แก้วไม่เข้าใจ

 

"ก็พี่ฟางน่ะสิพี่ ไม่ชอบประต่าย โดยเฉพาะตาแดงๆแบบนี้ เห็นละยิิ่งร้องไห้เลย"เฟย์บอกก่อนจะขึ้นเอาของไปเก็บบนห้อง

 

"เห้อ สงสัยวันนี้เพื่อนเนยเบี้ยวแน่ๆเลยไม่มาซักที เอากระต่ายไปเก็บบนห้องก่อนนะคะ"เนยบอกก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ป๊อปปี้

 

"เดี๋ยวผมไปส่ง"ป๊อปปี้เคลิ้มตาม

 

"เดี๋ยววววว วันนี้โทโมะกลับช้า ต้องไปทำกับข้าวรออีกตาผีดิบไม่ใช่หรอ มานี่"แก้วบิดหูป๊อปปี้ก่อนจะลากคอกลับห้องไป

 

 

 

 

"อีตาผีดิบนี่ยังไง วันนี้อารมณ์ดีอุส่าห์รีบกลับมาทำกับข้าวให้ละนี่กี่โมงกี่ยามละเนี่ยไม่กลับมาอีก"แก้วบ่นด้วยความหิวเพราะนี่ปาไปจะทุ่มแล้วโทโมะทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ

 

"คุณสามีไม่กลับมา ภรรยาถึงขั้นอยู่ไม่สุขเลยหรอจ้ะ"ป๊อปปี้วางกับข้าวอย่างสุดท้ายลงแล้วร้องแซว

 

"เงียบไปเลยอิป๊อป อยู่เฉยๆไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก"แก้วหันไปดุใส่ ป๊อปปี้จึงค่อยทำทีว่าออกไปโทรศัพท์ข้างนอกแล้วรีบวิ่งไปหาเนยทันที

 

"ขอบคุณมากนะเจฟที่ช่วยพี่ซื้อของวันนี้ มาเดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้กินเนาะ"ฟางเดินคุยกับเจฟที่ถือของให้ตัวเองเข้ามา

 

 

 

"แหมๆ เดี๋ยวนี้นี่คดจะกินเด็กแล้วหรอ อยากเป็นอมตะล่ะสิ"ป๊อปปี้แขวะ

 

"จะกินไม่กินละทำไมยะ ไม่เหมือนนาย มั่วไปทั่วระวังแฟนเค้ามารุมกระทืบไม่รู้ตัว"ฟางย้อนก่อนจะเดินไปไขกุญแจห้องไป

 

"ละนี่เข้าไปทำไรกันสองคนในห้องน่ะ อะไรเนี่ย"ป๊อปปี้บ่น

 

"จะมาบ่นอะไรยะ นี่เรื่องของชั้นนายกลับห้องไปเลยไป๊"ฟางโวย

 

"ไม่ เธอน่ะว่าที่เจ้าสาวชั้นนะทำอะไร เห็นแก่หน้าชั้นซะบ้าง"ป๊อปปี้บอก

"ย่ะ ละเมื่อคืนใครยะที่ไปเที่ยวกลางคืนแล้วเมาแอ๋จนโทโมะต้องหอบกลับมา เมาเหมือนหมาเห็นแก่หน้าชั้นจริงๆ"ฟางย้อน

 

"เรื่องของชั้นน่า"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเบียดตัวเองเข้าห้องฟางไปด้วยเจฟ

 

"กลับห้องนายไปเลยไป๊ นี่มันก็เรื่องของชั้นเหมือนกันย่ะ"ฟางรีบดันตัวป๊อปปี้ออกจากห้องตัวเองไปแล้วปิดประตูใส่หน้าป๊อปปี้ดัง ปัง

 

 

"หนอย ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ"ป๊อปปี้หงุดหงิดก่อนจะกลับเข้าห้องตัวเองไป

 

 

 

"ขอบคุณพี่โทโมะนะคะที่พาแต้งกิ้วไปดูหนังวันนี้"แต้งกิ้วเดินลงรถมากับโทโมะแล้วพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

 

"ก็สัญญาแล้วนิว่าจะพาเราไปดูเรื่องนี้ก็ต้องทำตามสัญญาสิครับ"โทโมะยิ้มอย่างอ่อนโยนจนแต้งกิ้วเขินบิดไปบิดมา

 

"พี่โทโมะคะคือวันนี้แต้งกิ้วทำชีสเค้กในคลาสเรียน แต้งกิ้วเลยแบ่งมาให้พี่โทโมะค่ะ"แต้งกิ้วพูดเขินๆก่อนจะยื่นกล่องเค้กให้โทโมะ

 

"ทำเองเลยหรอเนี่ย ขอบคุณนะครับ พี่ไปก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันจ้ะ"โทโมะยิ้มก่อนจะโบกมือให้แต้งกิ้ว แต้งกิ้วมองตามโทโมะละเขินไปมา

 

"นี่จะเขินอีกนานมั้ยเนี่ยย ตัวก็เตี้ยนี่จะลอยตามพี่เค้าเข้าห้องไปด้วยนะเนี่ย ตามเข้าห้องพี่เค้าไปเลยม้ะ"เควินที่แอบดูอยู่ก็โผล่มาแขวะแต้งกิ้วทันที

 

"ก็กะอยู่อ่ะนะ"แต้งกิ้วเชิดใส่เควินก่อนจะเดินชนไหล่เควินเดินเข้าห้องไป

 

"เชอะ เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีกันให้เข็ด"เควินมองตามแต้งกิ้วอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินตามเข้าห้องตัวเองไปเหมือนกัน

 

 

 

"แหมๆ ป่านนี้กับข้าวชั้นเป็นหมันซะละ แพ้ชีสเค้กน้องแต้งกิ้ว"แก้วแขวะโทโมะที่เดินถือชีสเค้กเข้ามา เพราะเมื่อกี้เธอออกไปดูแอบเห็นโทโมะกับแต้งกิ้วให้เค้กกันด้านนอก

 

"แล้วไง"โทโมะตอบนิ่งๆ

 

"เออ ดีงั้นไม่ต้องกิน ชั้นกนเองคนเดียวนี่ละ"แก้วน้อยใจนั่งกินข้าวคนเดียว ทำเอาป๊อปปี้กำลังจะตักไก่ทอดโดนตีมือห้ามกิน

 

"เอ้าละชั้นเกี่ยวไรด้วยเนี่ย"ป๊อปปี้งงก่อนจะเดินไปเคาะห้องฟาง

 

"หิวข้าววววว"ป๊อปปี้ร้อง

 

"ก็ไปทำกับข้าวสิ"ฟางเดินมาเปิดประตูแล้วว่ากลับ

 

"แก้วไม่ให้กิน โทโมะไม่ทำให้ ทำให้หน่อยสิ"ป๊อปปี้อ้อน

 

"โนว ทำไว้แค่สองคน อยากกินไปกินด้านนอกโน่น บาย"ฟางแกล้งป๊อปปี้ปิดประตูใส่ทันที

 

"ได้ เล่นงี้ใช่ม้ะเตี้ย ได้ๆ"ป๊อปปี้แค้นใจก่อนจะนึกถึงคำพูดเฟย์เมื่อตอนเย็น รีบวิ่งไปห้องเนยทันที

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะครับพี่ฟาง อิ่มแปร้เลย"เจฟยิ้ม

 

"จ้า อันนี้ขนมพี่ทำเองเอาไปแบ่งเควินด้วยสิ"ฟางยิ้มอล้วยื่นคัฟเค้กให้เจฟ

 

"ขอบคุณค้ราย เจฟขอตัวก่อนนะครับ บายครับพี่ฟาง"เจฟโบกมือลาฟางไป ฟางยิ้มตาม ก่อนจะมองซ้ายขวา อีตาบ้านั่นหายไปไหนละนะ

 

 

"กล่องอะไรเนี่ย"ฟางแปลกใจเมื่อเห็นกล่องกระดาษวางอยู่ก็เดินเข้าไปเปิดทันที

 

 

พรึบ

 

 

"กรี๊ดดดด"ฟางร้องกรี๊ดตกใจเมื่เห็นกระต่าย กระต่ายตัวนั้นรีบกระโดดเข้าห้องฟางที่เปิดประตูทิ้งไว้ทันที

 

"ฮืออออ ออกไปนะ เข้าห้องมาทำไม ฮือ"ฟางนั่งร้องไห้ตรงนั้นเข่าอ่อนไม่กล้าเรียก ป๊อปปี้และเนยโผล่มาจากที่ซ่อนเดินเข้ามา

 

"อย่าเข้ามานะ"ฟางตกใจมากถึงขึ้นไปหยิบไม้จะฟาดใส่ประต่ายตัวนั้น

 

"ว้ายน้องกระต่าย/อย่านะ"ป๊อปปี้และเนยร้องพร้อมกัน

 

 

ปึก

 

 

"กรี๊ดดด ป๊อปปี้คะ"เนยร้องเสียงหลงก่อนรีบอุ้มกระต่ายตัวเองทันที

 

"เธอทำบ้าอะไรของเธอ คุณป๊อปปี้เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย"เนยโวยวายใส่ฟาง

 

"สมน้ำหน้าใครใช้มาแกล้งชั้นก่อนล่ะ"ฟางยังคงโกรธอยู่ไม่สนใจป๊อปปี้กุมหัวร้องโอดโอย

 

"แต่เธอทำร้ายคุณป๊อปปี้เค้าแบบนี้ เธอจะตีน้องกระต่าย เธอนี่มันนางยักษ์ชัดๆ กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง"เนยหงุดหงิดก่อนจะเก้บกระต่ายเข้ากรงแล้วเดินกลับห้องไป

 

"เออ ก็ใช่สิชั้นมันนางยักษ์ใครจะไปแสนดีเป็นนางฟ้าอย่างเธอเล่า"ฟางตะโกนไล่หลังเนย ก่อนจะหันไปหาป๊อปปี้ที่กุมหัวอยู่ แล้วเก้ๆกังๆไม่กล้าเข้าไป

 

"ขอดูแผลหน่อยสิ"ฟางพยายามเข้าหาป๊อปปี้

 

"จะมาตีชั้นอีกล่ะสิ"ป๊อปปี้งอน

 

"นี่ หรืออยากจะโดน"ฟางดุแล้วกระชากมือป๊อปปี้ลงเพื่อดูแผลแล้วตกใจเมื่อเห็นว่ามีเลือดซึม ดีนะที่หัวไม่แตก

 

"ไปทำแผลก่อนป่ะ"ฟางพยุงปีอปปี้เข้าห้องไป

 

"โอ๊ย เบาๆสิเจ็บนะ"ป๊อปปี้ร้องเมื่อถูกทำแผลให้

 

"ตัวตั้งใหญ่อดทนห่อยสิ"ฟางดุ แล้วนั่งทำแผลให้จนเสร็จ

 

"ขอโทษนะที่ตีนายเมื่อกี้"ฟางพูดขึ้น

 

"ช่างมันเหอะ ชั้นเองล่ะแกล้งเธอก่อนด้วยนิ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วกุมท้องที่ร้องเพราะความหิว

 

"นายกินอะไรรึยังเนี่ย"ฟางถาม ป๊อปปี้ส่ายหน้ายิ้ม

 

"งั้นเหลือสปาเก็ตตี้อ่ะ ทานได้เนาะ"ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปในครัวแล้วเอาจานสปาเก็ตตี้มาให้ แล้วนั่งลงดูป๊อปปี้ที่นั่งกินสปาเก็ตตี้อยุ่ตรงนั้นไปอมยิ้มไป

 

เม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้เราเยอะๆหน่อยสิน้าๆๆๆๆ