เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 
 
 
"อ้าว คุณเนยมาทำอะไรคนเดียวตรงนี้ครับ"ป๊อปปี้ทักหลังจากกลับมาจากที่ทำงานโดยวันนี้แก้วก็กลับมากับเขาด้วย
 
"กำลังรอเอาขอคืนเพื่อนน่ะค่ะยืมมาถ่ายแบบ น่ารักมั้ยคะ"เนยรีบชูกรงกระต่ายตัวเล็กสีขาวขึ้นให้ป๊อปปี้กับแก้วดูทันที
 
"น่ารักจัง ตาสีแดงด้วยดูดิป๊อป"แก้วชี้ให้ป๊อปปี้ดูทั้งสามคนเล่นกับเจ้ากระต่ายน้อยอยู่นั้น เฟย์ที่กลับมาจากมหาลัยก็เดินเข้ามาดูด้วยความสงสัย
 
"กระต่ายนิ พวกพี่รีบเอาเก็บกันเลยนะ"เฟย์รีบบอก
 
"ทำไมล่ะเฟย์"แก้วไม่เข้าใจ
 
"ก็พี่ฟางน่ะสิพี่ ไม่ชอบประต่าย โดยเฉพาะตาแดงๆแบบนี้ เห็นละยิิ่งร้องไห้เลย"เฟย์บอกก่อนจะขึ้นเอาของไปเก็บบนห้อง
 
"เห้อ สงสัยวันนี้เพื่อนเนยเบี้ยวแน่ๆเลยไม่มาซักที เอากระต่ายไปเก็บบนห้องก่อนนะคะ"เนยบอกก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ป๊อปปี้
 
"เดี๋ยวผมไปส่ง"ป๊อปปี้เคลิ้มตาม
 
"เดี๋ยววววว วันนี้โทโมะกลับช้า ต้องไปทำกับข้าวรออีกตาผีดิบไม่ใช่หรอ มานี่"แก้วบิดหูป๊อปปี้ก่อนจะลากคอกลับห้องไป
 
 
 
 
"อีตาผีดิบนี่ยังไง วันนี้อารมณ์ดีอุส่าห์รีบกลับมาทำกับข้าวให้ละนี่กี่โมงกี่ยามละเนี่ยไม่กลับมาอีก"แก้วบ่นด้วยความหิวเพราะนี่ปาไปจะทุ่มแล้วโทโมะทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ
 
"คุณสามีไม่กลับมา ภรรยาถึงขั้นอยู่ไม่สุขเลยหรอจ้ะ"ป๊อปปี้วางกับข้าวอย่างสุดท้ายลงแล้วร้องแซว
 
"เงียบไปเลยอิป๊อป อยู่เฉยๆไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก"แก้วหันไปดุใส่ ป๊อปปี้จึงค่อยทำทีว่าออกไปโทรศัพท์ข้างนอกแล้วรีบวิ่งไปหาเนยทันที
 
"ขอบคุณมากนะเจฟที่ช่วยพี่ซื้อของวันนี้ มาเดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้กินเนาะ"ฟางเดินคุยกับเจฟที่ถือของให้ตัวเองเข้ามา
 
 
 
"แหมๆ เดี๋ยวนี้นี่คดจะกินเด็กแล้วหรอ อยากเป็นอมตะล่ะสิ"ป๊อปปี้แขวะ
 
"จะกินไม่กินละทำไมยะ ไม่เหมือนนาย มั่วไปทั่วระวังแฟนเค้ามารุมกระทืบไม่รู้ตัว"ฟางย้อนก่อนจะเดินไปไขกุญแจห้องไป
 
"ละนี่เข้าไปทำไรกันสองคนในห้องน่ะ อะไรเนี่ย"ป๊อปปี้บ่น
 
"จะมาบ่นอะไรยะ นี่เรื่องของชั้นนายกลับห้องไปเลยไป๊"ฟางโวย
 
"ไม่ เธอน่ะว่าที่เจ้าสาวชั้นนะทำอะไร เห็นแก่หน้าชั้นซะบ้าง"ป๊อปปี้บอก
"ย่ะ ละเมื่อคืนใครยะที่ไปเที่ยวกลางคืนแล้วเมาแอ๋จนโทโมะต้องหอบกลับมา เมาเหมือนหมาเห็นแก่หน้าชั้นจริงๆ"ฟางย้อน
 
"เรื่องของชั้นน่า"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเบียดตัวเองเข้าห้องฟางไปด้วยเจฟ
 
"กลับห้องนายไปเลยไป๊ นี่มันก็เรื่องของชั้นเหมือนกันย่ะ"ฟางรีบดันตัวป๊อปปี้ออกจากห้องตัวเองไปแล้วปิดประตูใส่หน้าป๊อปปี้ดัง ปัง
 
 
"หนอย ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ"ป๊อปปี้หงุดหงิดก่อนจะกลับเข้าห้องตัวเองไป
 
 
 
"ขอบคุณพี่โทโมะนะคะที่พาแต้งกิ้วไปดูหนังวันนี้"แต้งกิ้วเดินลงรถมากับโทโมะแล้วพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
 
"ก็สัญญาแล้วนิว่าจะพาเราไปดูเรื่องนี้ก็ต้องทำตามสัญญาสิครับ"โทโมะยิ้มอย่างอ่อนโยนจนแต้งกิ้วเขินบิดไปบิดมา
 
"พี่โทโมะคะคือวันนี้แต้งกิ้วทำชีสเค้กในคลาสเรียน แต้งกิ้วเลยแบ่งมาให้พี่โทโมะค่ะ"แต้งกิ้วพูดเขินๆก่อนจะยื่นกล่องเค้กให้โทโมะ
 
"ทำเองเลยหรอเนี่ย ขอบคุณนะครับ พี่ไปก่อนนะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันจ้ะ"โทโมะยิ้มก่อนจะโบกมือให้แต้งกิ้ว แต้งกิ้วมองตามโทโมะละเขินไปมา
 
"นี่จะเขินอีกนานมั้ยเนี่ยย ตัวก็เตี้ยนี่จะลอยตามพี่เค้าเข้าห้องไปด้วยนะเนี่ย ตามเข้าห้องพี่เค้าไปเลยม้ะ"เควินที่แอบดูอยู่ก็โผล่มาแขวะแต้งกิ้วทันที
 
"ก็กะอยู่อ่ะนะ"แต้งกิ้วเชิดใส่เควินก่อนจะเดินชนไหล่เควินเดินเข้าห้องไป
 
"เชอะ เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีกันให้เข็ด"เควินมองตามแต้งกิ้วอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินตามเข้าห้องตัวเองไปเหมือนกัน
 
 
 
"แหมๆ ป่านนี้กับข้าวชั้นเป็นหมันซะละ แพ้ชีสเค้กน้องแต้งกิ้ว"แก้วแขวะโทโมะที่เดินถือชีสเค้กเข้ามา เพราะเมื่อกี้เธอออกไปดูแอบเห็นโทโมะกับแต้งกิ้วให้เค้กกันด้านนอก
 
"แล้วไง"โทโมะตอบนิ่งๆ
 
"เออ ดีงั้นไม่ต้องกิน ชั้นกนเองคนเดียวนี่ละ"แก้วน้อยใจนั่งกินข้าวคนเดียว ทำเอาป๊อปปี้กำลังจะตักไก่ทอดโดนตีมือห้ามกิน
 
"เอ้าละชั้นเกี่ยวไรด้วยเนี่ย"ป๊อปปี้งงก่อนจะเดินไปเคาะห้องฟาง
 
"หิวข้าววววว"ป๊อปปี้ร้อง
 
"ก็ไปทำกับข้าวสิ"ฟางเดินมาเปิดประตูแล้วว่ากลับ
 
"แก้วไม่ให้กิน โทโมะไม่ทำให้ ทำให้หน่อยสิ"ป๊อปปี้อ้อน
 
"โนว ทำไว้แค่สองคน อยากกินไปกินด้านนอกโน่น บาย"ฟางแกล้งป๊อปปี้ปิดประตูใส่ทันที
 
"ได้ เล่นงี้ใช่ม้ะเตี้ย ได้ๆ"ป๊อปปี้แค้นใจก่อนจะนึกถึงคำพูดเฟย์เมื่อตอนเย็น รีบวิ่งไปห้องเนยทันที
 
 
 
 
 
"ขอบคุณมากนะครับพี่ฟาง อิ่มแปร้เลย"เจฟยิ้ม
 
"จ้า อันนี้ขนมพี่ทำเองเอาไปแบ่งเควินด้วยสิ"ฟางยิ้มอล้วยื่นคัฟเค้กให้เจฟ
 
"ขอบคุณค้ราย เจฟขอตัวก่อนนะครับ บายครับพี่ฟาง"เจฟโบกมือลาฟางไป ฟางยิ้มตาม ก่อนจะมองซ้ายขวา อีตาบ้านั่นหายไปไหนละนะ
 
 
"กล่องอะไรเนี่ย"ฟางแปลกใจเมื่อเห็นกล่องกระดาษวางอยู่ก็เดินเข้าไปเปิดทันที
 
 
พรึบ
 
 
"กรี๊ดดดด"ฟางร้องกรี๊ดตกใจเมื่เห็นกระต่าย กระต่ายตัวนั้นรีบกระโดดเข้าห้องฟางที่เปิดประตูทิ้งไว้ทันที
 
"ฮืออออ ออกไปนะ เข้าห้องมาทำไม ฮือ"ฟางนั่งร้องไห้ตรงนั้นเข่าอ่อนไม่กล้าเรียก ป๊อปปี้และเนยโผล่มาจากที่ซ่อนเดินเข้ามา
 
"อย่าเข้ามานะ"ฟางตกใจมากถึงขึ้นไปหยิบไม้จะฟาดใส่ประต่ายตัวนั้น
 
"ว้ายน้องกระต่าย/อย่านะ"ป๊อปปี้และเนยร้องพร้อมกัน
 
 
ปึก
 
 
"กรี๊ดดด ป๊อปปี้คะ"เนยร้องเสียงหลงก่อนรีบอุ้มกระต่ายตัวเองทันที
 
"เธอทำบ้าอะไรของเธอ คุณป๊อปปี้เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย"เนยโวยวายใส่ฟาง
 
"สมน้ำหน้าใครใช้มาแกล้งชั้นก่อนล่ะ"ฟางยังคงโกรธอยู่ไม่สนใจป๊อปปี้กุมหัวร้องโอดโอย
 
"แต่เธอทำร้ายคุณป๊อปปี้เค้าแบบนี้ เธอจะตีน้องกระต่าย เธอนี่มันนางยักษ์ชัดๆ กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง"เนยหงุดหงิดก่อนจะเก้บกระต่ายเข้ากรงแล้วเดินกลับห้องไป
 
"เออ ก็ใช่สิชั้นมันนางยักษ์ใครจะไปแสนดีเป็นนางฟ้าอย่างเธอเล่า"ฟางตะโกนไล่หลังเนย ก่อนจะหันไปหาป๊อปปี้ที่กุมหัวอยู่ แล้วเก้ๆกังๆไม่กล้าเข้าไป
 
"ขอดูแผลหน่อยสิ"ฟางพยายามเข้าหาป๊อปปี้
 
"จะมาตีชั้นอีกล่ะสิ"ป๊อปปี้งอน
 
"นี่ หรืออยากจะโดน"ฟางดุแล้วกระชากมือป๊อปปี้ลงเพื่อดูแผลแล้วตกใจเมื่อเห็นว่ามีเลือดซึม ดีนะที่หัวไม่แตก
 
"ไปทำแผลก่อนป่ะ"ฟางพยุงปีอปปี้เข้าห้องไป
 
"โอ๊ย เบาๆสิเจ็บนะ"ป๊อปปี้ร้องเมื่อถูกทำแผลให้
 
"ตัวตั้งใหญ่อดทนห่อยสิ"ฟางดุ แล้วนั่งทำแผลให้จนเสร็จ
 
"ขอโทษนะที่ตีนายเมื่อกี้"ฟางพูดขึ้น
 
"ช่างมันเหอะ ชั้นเองล่ะแกล้งเธอก่อนด้วยนิ"ป๊อปปี้ตอบ แล้วกุมท้องที่ร้องเพราะความหิว
 
"นายกินอะไรรึยังเนี่ย"ฟางถาม ป๊อปปี้ส่ายหน้ายิ้ม
 
"งั้นเหลือสปาเก็ตตี้อ่ะ ทานได้เนาะ"ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปในครัวแล้วเอาจานสปาเก็ตตี้มาให้ แล้วนั่งลงดูป๊อปปี้ที่นั่งกินสปาเก็ตตี้อยุ่ตรงนั้นไปอมยิ้มไป
 
เม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้เราเยอะๆหน่อยสิน้าๆๆๆๆ