เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 
 
 
 
 
 
“มาค่ะเดี๋ยวเฟย์ช่วย”เฟย์เดินมาช่วยพยุงฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียม
ตัวกลับบ้าน
 
 
“แหมพี่ฟาง แต่งตัวสวยเชียวได้กลับบ้านแล้วเนี่ย”เควินแซวฟางเพราะไม่เคยเห็นฟางใส่ชุดเดรสที่
เลยเล่าขึ้นมาเลย
 
 
“ปกติแต่งตัวเป็นป้าก็ขอหน่อยสิ”ฟางยิ้มให้กับน้องๆ
 
 
 
“แต้งกิ้วโทรให้พี่โทโมะมารับแล้วนะคะ”แต้งกิ้วเดินเข้ามาหาทุกๆคนก็พูด
 
“โทโมะคนเดียวใช่มั้ย”ฟางรีบถามอย่างระแวง
 
 
“ค่ะ พี่โทโมะทำงานแล้วแวบมารับ ไปกันเถอะค่ะพี่โทโมะรอแล้ว”แต้งกิ้วบอกก่อนจะเดินพาฟาง
เฟย์ เควินและเจฟมาที่ลานจอดรถ
 
 
“ทำไมมี2คันน่ะ”เฟย์ถามเมื่อเห็นมีรถ2คันจอดอยู่
 
 
“อ๋อ นี่รถแก้วเองน่ะ เผื่อใครรถเต็มมาขึ้นรถแก้วได้ไง”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ ทุกคนจึงกระจายขึ้นรถไป
โดยที่ในรถโทโมะมีฟาง เฟย์และแต้งกิ้วนั่งอยู่ส่วนเจฟและเควินนั่งอยู่อีกคัน
 
 
“อ้าวโทโมะ จอดทำไมล่ะ”ฟางถามเมื่อโทโมะขับรถมาจอดที่ปั๊มน้ำมัน
 
“โทโมะขอเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ”โทโมะบอกก่อนจะเดินลงรถไปเข้าห้องน้ำทันที
 
 
“แต้งกิ้วก็ปวด พี่เฟย์ส่งแต้งกิ้วหน่อยสิคะ”แต้งกิ้วบอกก่อนจะจูงมือพาเฟย์ลงรถไป
 
 
“พี่ฟางเดี๋ยวพวกเรามานะ”เฟย์บอก ฟางที่นั่งเยาะหน้าไม่ได้พูดอะไรก็เอาแว่นกันแดดมาใส่เตรียม
ตัวจะนอนลง
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
“อ๊ะ แก”ฟางตกใจถอดแว่นตากันแดดแล้วมองป๊อปปี้อึ้งๆที่มานั่งตรงที่คนขับแทนโทโมะ แต่ก่อนที่
ฟางจะลงรถป๊อปปี้ใช้ระบบล๊อครถอัตโนมัติแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
 
 
“แกปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วเพื่อนๆน้องๆชั้นล่ะ”ฟางโวยวาย
 
“ป่านนี้โทโมะคงขับรถพาน้องๆฟางไปแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน”ฟางถาม
 
 
“ก็ป๊อปกับโทโมะสลับรถกันไง”ป๊อปปี้ตอบหน้าตาย
 
 
“แก ไอ้เลว ไอ้ชั่ว นี่วันๆคงจะคิดแต่เรื่องเลวๆสินะ ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยย”ฟางยังโวยวายไม่
เลิกแถมยังเอามือทุบป๊อปปี้ไปมาอย่างแรง
 
 
“พอได้แล้ว ฟาง อย่าทุบป๊อป ตอนนี้รถเซแล้วนะ เดี๋ยวคราวนี้ก็ได้ไปอยู่ในโรงพยาบาลกันหมดน่ะ
สิ”ป๊อปปี้หุนไปดุฟาง ฟางได้แต่ฮึดฮัดนั่งนิ่งๆตามเดิม
 
 
“ถ้าตายนะก็ดีจะได้หนีไปพ้นๆคนเลวอย่างแก”ฟางพูดยิ่งทำให้ป๊อปปี้เม้มปากแน่น
 
 
“ป๊อปไม่หวังให้ฟางมองป๊อปคนดี แต่เพียงแค่ป๊อปอยากดูแล เพราะตอนนี้ฟางยังป่วยอยู่”ป๊อปปี้
บอกไปตามความตั้งใจแรกของตัวเอง
 
 
“แล้วยังไง ชั้นโตแล้วม่ำเป็นต้องให้ใครดูแล แล้วอีกอย่างชั้นหายแล้ว”ฟางเชิดใส่
 
“หายอะไร หมอบอกว่าฟางความจำเสื่อมชั่วคราวนะ”ป๊อปปี้ว่า
 
“แล้วไง ชั้นไม่เชื่อหรอกแกโกหกชั้นล่ะสิ ชั้นจำทุกคนได้หรอกน่า”ฟางว่า
 
 
“ยกเว้นป๊อปและเรื่องของเรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
“จำได้สิ แต่จะบอกอะไรให้ เท่าที่จำได้ก็คือความรู้สึกที่เกลียดแก ขยะแขยง สะอิดสะเอียนกับทุก
สิ่งที่แกทำให้ มันดูจอมปลอมหลอกลวง”ฟางว่าป๊อปปี้
 
 
“เกลียดยังไงก็ได้ชื่อว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในอาพาร์ทเม้นท์ฟาง
 
“ไหน คู่หมั้นแล้วทำไมไม่มีแหวนล่ะ อย่ามาโกหกเลย”ฟางว่า
 
 
“นี่ไงแหวน ฟางถอดแล้วปาให้ป๊อปในวันที่ฟางโดนรถชน”ป๊อปปี้ชูสร้อยคอที่ตัวเองสวมอยู่แล้วมี
แหวนหมั้นของฟางอยู่
 
 
 
“เหอะ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแกมันเลวมากแค่ไหนจนชั้นยังไม่อยากจะหมั้นด้วยเลย ต่อให้จำได้ชั้นก็ไม่
อยากจำคนอย่างแกหรอก”ฟางว่าป๊อปปี้กลอว้จะปลดล๊อครถแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมเปิดให้
 
 
“นี่แก ปล่อยชั้นนะ นี่ถึงบ้านชั้นแล้วนะ”ฟางโวยวายแต่ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
 
 
 
“แต่ฟางรู้มั้ยว่านอกจากแหวนหมั้นแล้วน่ะ มันมีอีกอย่างนึงที่ที่ป๊อปทำไว้เป็นเครื่องสัญญาของเรา
สองคน”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางไปจูบอย่างอ่อนโยนฟางตกใจทั้งทุบทั้งตีแม้ป๊อปปี้จะเจ็บแต่ก็ไม่ยอม
ปล่อยเมื่อฟางฝังเล็บลงิกที่ต้นแขนป๊อปปี้จนเลือดซึมแต่ป๊อปปี้ก็ไม่ยอมปล่อย
 
 
 
“เมื่อก่อนป๊อปชอบจูบฟางนะ ฟางทำให้ป๊อปไม่อาจละสายตา ฟางเป็นคนดี ร่าเริง น่ารักมากเลย
นะ”ป๊อปปี้มองฟางด้วยแววตาอ่อนโยนหลังจากถอนจูบฟางมา ฟางมองอึ้งๆ ภาพที่ป๊อปปี้กับเธอจูบ
กันที่เกาะเสม็ดก็ผุดเข้ามาในหัว
 
 
 
“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อเหมือนความทรงจำจะกลับมาเอามือกุมหัวแน่นป๊อปปี้ตกใจรีบปล่อยตัวฟางทันที
 
 
“ฟางๆ เป็นอะไรมากมั้ย”ป๊อปปี้ถามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”ฟางพูดจบก็สะบัดตัวป๊อปปี้ออกจากตัวเอง ก่อนจะตบหน้าป๊อปปี้หัน
 
 
 
“เปิดประตูให้ชั้น หรืออยากให้ชั้นตบแกจนเลือดออกห้ะ”ฟางว่า ป๊อปปี้จึงยอมเปิดประตูให้ฟางลง
แวบนึงฟางเห็นรอยเล็บที่แขนป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มมีเลือดซึมออกมา
 
 
 
“ถ้ากลับห้องไปแล้วก็กินยาด้วยนะ ถ้าจำเรื่องของเราแล้วมันมีแต่ทำให้เธอเจ็บหรือว่าปวดหัวก็อย่า
จำเลย ถือว่าชั้นมาส่งเธอในฐานะแฟนและกำลังจะกลายเป็นอดีตแฟนไม่ช้า”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นเศร้าคนหลอกลวงอย่างแกชั้นไม่มีทางสงสารแกหรอก”ฟางพูดจบก็เดินลงจากรถ
ก่อนจะเอากระเป๋าลงมาแล้วเดินไปที่ห้องเพื่อไขกุญแจเข้าไป
 
 
 
“พี่ฟาง”เควินและเจฟวิ่งลงมาแล้วมาช่วยฟางถือของแล้วดันป๊อปปี้ออกห่างตัวฟางทันที
 
“แล้วทำไมถึงได้มาด้วยกัน นี่พี่ทำอะไรพี่ฟางอีกรึเปล่า”เจฟถามป๊อปปี้ที่เดินมาทันที
 
“แล้วนี่แกตามชั้นมาทำไม ออกไป๊”ฟางไล่เมื่อหันไปเห็นป๊อปปี้เดินมาตามมา
 
 
“ชั้นแค่ไปรับฟางไม่มีอะไรหรอก ชั้นไม่ได้ทำอะไรพี่พวกนายแล้วอีกอย่างห้องป๊อปก็อยู่นี่นะ
ฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
 
“อยู่งั้นหรอ งั้นออกไป ไสหัวออกไปเลยนะ ชั้นเป็นเจ้าของชั้นมีสิทธิไล่”ฟางว่าป๊อปปี้
 
 
 
“แต่โทโมะว่าฟางไม่มีสิทธิไล่คุณป๊อปนะ เพราะโทโมะเป็นรูมเมทอถ้าออกก็ต้องออกด้วยกันและ
อีกอย่างพ่อแม่ของฟางกับพ่อแม่ของคุณป๊อปน่ะเค้าทำสัญญาตกลงกันแล้วว่าจะให้คุณป๊อปอยู่ที่นี่
เพื่อเรียนรู้นิสัยกับฟางไป”โทโมะที่กลับมาพร้อมกับแต้งกิ้วและเฟย์ เฟย์หงุดหงิดเมื่อถูกแต้งกิ้วและ
โทโมะกันตัวเองออกห่างฟาง รวมถึงแก้วก็เดินเข้ามาและเล่าเรื่องราวในอดีตตอนที่ทั้งคู่หมั้นกันแล้ว
ป๊อปปี้ต้องมาอยู่ที่นี่
 
 
“นี่ก็เท่ากับฟางต้องมาทนอยู่ร่วมอพาร์ทเม้นท์เดียวกับคนเลวๆคนนี้ด้วยหรอให้ตายสิ”ฟางร้องทันที
ก่อนจะมองป๊อปปี้ที่ยืนตรงข้ามเธอ
 
 
“ไม่ต้องกลัวพี่ฟางอยู่ได้อยู่ไปพี่ฟางมีพวกเราคอยดูแล รับรองจะไม่มีใครเข้ามายุ่งกับพี่ฟาง
แน่นอน”เฟย์เดินเข้ามาขวางฟางและป๊อปปี้ทันที
 
 
“ป๊อป ไปไหนมาอ่ะแล้วนี่ไปโดนอะไรทำไมถึงแก้มเป็นนิ้วมือแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้หญิงเดินมาก็ถาม
ป๊อปปี้ทันที ฟางที่เห็นป๊อปปี้หญิงเป็นห่วงป๊อปปี้ก็โมโหหงุดหงิดขึ้นมาไม่มีสาเหตุ
 
 
 
“คนเลว”ฟางว่าใส่ป๊อปปี้ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องตัวเองทันทีเจฟและเควินก็รีบตามฟางเข้าไป
ด้านใน
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าจะมาสวีทหวานกันน่ะ ก็เชิญไปทำที่ห้องด้วยนะคะ เพราะที่นี่คือที่สาธารณะ”เฟย์แขวะก่อนจะ
เดินตามฟาง เจจฟและเควินเข้าห้องไปอีกที่
 
 
“ป๊อปไม่เป็นไรหรอก แล้วนี่ทำไมไม่อยู่ที่ห้องล่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
“ก็ถ้าไม่ออกมาแล้วจะรู้หรอว่าป๊อปหนีเค้าไปดูแลนังฟางจนตัวเองต้องเจ็บตัวแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้หญิง
หงุดหงิด
 
 
“นี่ มันก็ไม่แปลกนะ ที่ป๊อปมันะไปดูแลไปรับฟางที่โรงพยาบาลเพราะเค้าเป็นคู่หมั้นกัน ไม่เหมือน
แกที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้านมา”แก้วว่า
 
 
“นี่นังแก้วมันจะมากไปแล้วนะ”ป๊อปปี้หญิงโวยวายวายจะเดินเข้าไปตบ
 
 
“เอาสิ มาเลยคิดว่าท้องแล้วชั้นไม่กล้างั้นหรอ”แก้วว่าก่อนจะเดินมาว่าป๊อปปี้หญิงกลับอย่างไม่กลัว
 
“พอได้แล้วแก้ว ป๊อปปี้ อย่าเสียงดัง”ป๊อปปี้และโทโมะเข้าไปห้ามแก้วและป๊อปปี้หญิงที่จะมีเรื่อง
แต่2สาวไม่มีท่าทีจะยอมกันเลย
 
 
 
“ปล่อยเค้านะป๊อป ชั้นจะตบแกนังแก้ว แกเป็นต้นเหตุให้ป๊อปโดนนังฟางตบ”ป๊อปปี้หญิงโวยวาย
 
“ป๊อปมันอยากไปเองแล้วทำไม จำใส่หัวแกไว้เลยนะว่าป๊อปน่ะมันรักฟางไม่ใช่แก”แก้วว่าป๊อปปี้
หญิง
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ป๊อปปี้หญิงสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้แล้วตบหน้าแก้วหันทันที
 
 
“ไม่จริง ป๊อปเค้ารักชั้นไม่ใช่นังหน้าจือในห้องนั่น”ป๊อปปี้หญิงโวยวายแก้วโมโหไม่ยอมสะบัดตัว
หลุดจากโทโมะแล้วตบป๊อปปี้หญิงกลับจนเลือดกลบปาก
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
ฟางเปิดประตูห้องมาแล้วสาดน้ำใส่ทั้งหมดทันที โชคดีที่แต้งกิ้วหลบทันทำให้มีป๊อปปี้หญิง ป๊อปปี้
แก้วและโทโมะเท่านั้นที่ตัวเปียกน้ำ
 
 
“หุปปากซักทีชั้นจะพักผ่อน ถ้าจะมาพล่ามเรื่องไร้สาระน่ะไปไกลๆเลย”ฟางตวาดใส่ทุกคนก่อนจะ
โยนถังน้ำลงพื้นอีกรอบจนทุกคนสะดุ้งแล้วกลับเข้าห้องไป
 
 
 
 
 
“แยกๆ เป็นไงล่ทะเลาะกันดีนัก”โทโมะพูดดุป๊อปปี้หญิงและแก้วทันที
 
 
 
 
อยากเห็นฟางร้ายกับป๊อปปี้ ร้ายพอมั้ยจ้ะ ถ้าไม่พอเดี๋ยวจัดให้อีก
 
 
แต่เอาวันละตอนพอเนาะเพราะเม้นกันน้อยน่ะ