รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

"นี่ ยัยฟู  ยังไม่หายงอนอีกเหรอ"ป๊อปปี้เห็นฟางนั่งอ่านนิยายอยู่ตรงโซฟาก็รีบมานั่งด้วย
เธอไม่คุยกับเขามา3วันแล้ว  ผู้หญิงอะไรขี้งอนชะมัด...
"....."ฟางนิ่งเงียบไม่ตอบ  ป๊อปปี้จึงอุ้มเธอแล้วเหวี่ยงลงบนเตียง ฟางตกใจมาก
"นายทำบ้าอะไร ฉันเจ็บนะ ไอ้หมีบ้า"ฟางโวยวาย
"ก็ทำให้เธอหายจากอาการเป็นใบ้ไง  อยากไม่พูดกับฉันทำไมล่ะ"ป๊อปปี้ขึ้นคร่อมร่างบางเพื่อ
กันเธอหนี   
"ก็ใครใช้ให้นายบอกว่าฉันเป็นแค่คนรู้จักกับยายขายาวนั่นล่ะ"ฟางพูดเสียงเอาแต่ใจ
"อ๋อ....นี่งอนเรื่องนี้เหรอ  งั้นฉันจะง้อเธอให้เธอหายงอนดีไหม"ป๊อปปี้มองหน้าเธอ  ฟาง
มองกลับเธอไม่ไว้วางใจสายตาเขายามนี้เลยสักนิด  มันเหมือนกับสายตาหมาล่าเนื้อยังไง
ยังงั้น
"มะ...ไม่ดี"ฟางตอบเสียงสั่น
"หึๆ"ป๊อปปี้ขยับตัวลุกออกไป  ฟางได้ทีจึงปาหมอนใส่เขาไม่ยั้งมือ
"ไอ้หมีบ้า นายแกล้งฉันเหรอ ห๊ะ"ฟางปาเสร็จแล้วก็นั่งหอบแฮ่กๆ เพราะใช้แรงไปไม่ใช่น้อย
ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ  ฟางเหลือบไปเห็นกระเป๋าเงินป๊อปปี้ที่วางอยู่
ตรงหัวเตียงจึงถือวิสาสะเปิดดูด้วยความอยากรู้
"รูปนี้มัน...."ฟางอึ้งไปสักพักเมื่อเห็นภาพเขากับเธอ ไม่สิ....รูปนี้ มันไม่ใช่เธอ
แล้วทำไม ผู้หญิงในรูปถึงหน้าตาเหมือนเธอขนาดนี้  เธอดูได้ไม่นานก็มีมือใหญ่
มากระชากออกไป
"เธอมายุ่งอะไรกับของๆฉัน"ป๊อปปี้ถามเสียงไม่พอใจ
"ฉันขอโทษ  นายกับผู้หญิงคนนั้นเอ่อ...คนที่หน้าเหมือนฉัน  นายเป็นอะไรกับเขา"
"ทำไม  เธอต้องอยากรู้ด้วยล่ะ"ป๊อปปี้ไม่ค่อยอยากจะตอบ เสียงเขาขมขื่นมากเธอสัมผัสได้
"ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นใคร แล้วทำไมเขาหน้าเหมือนฉันขนาดนี้ นายตอบฉันหน่อยสิ"
"ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอกับเขาถึงเหมือนกัน  ฉันรู้แค่ว่า  เขาชื่อแฮม เป็นแฟนของฉัน
เธอป่วยเป็นโรคมะเร็งในเส้นเลือดตาย  " ป๊อปปี้เล่าไปเศร้าไป
"เพราะฉันหน้าเหมือนเขาเหรอ นายถึงตกลงแต่งงานกับฉัน"ฟางถามเสียงเปลี่ยนไปนิดๆ
เธอไม่อยากเป็นตัวแทนของใครเลยจริงๆ
"เธอกับแฮมไม่เหมือนกันเลยสักนิดฟาง"ป๊อปปี้บอก
"หมีอ้วน  อย่าร้องไห้นะ ไม่ร้องนะ ฮึก...."ฟางเห็นน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม
ก็อดที่จะร้องตามไม่ได้
"หึๆ...ยัยบ๊อง ฉันว่าเธอควรจะบอกตัวเองมากกว่านะ"ป๊อปปี้ขยี้ผมร่างบางอย่างเอ็นดู
ยัยคุณหนูก็อ่อนไหวเป็นด้วยแฮะ....
 
 
ชักจะวุ่นล่ะจู่ๆก็มีคนหน้าเหมือนฟางแถมยังเป็นแฟนป๊อปปี้อีกต่างหาก  และเขาและเธอจะรัก
ยังไง  ฝากติดตามด้วยนะคะ