รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

"ทำอะไรอยู่น่ะ "ป๊อปปี้มานั่งข้างๆฟางที่กำลังนั่งพับดาวใส่ขวดโหลอยู่

"ซักผ้ามั้ง"ฟางตอบแบบกวนประสาทเขา

"ฉันถามเธอดีๆนะ  ตอบไม่ดีเดี๋ยวก็จับจูบซะหรอก"ป๊อปปี้แกล้งโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอ

ฟางรีบกระเถิบหนี

"เขาว่ากันว่าถ้าเราพับดาวครบพันดวงเราจะสมหวังในความรัก ถ้าเราเอาไปให้คนที่เรารัก"

ฟางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับกองดาวสีสวย เธอหวังจะพับใส่ขวดโหลแล้วนำไปให้รุ่นพี่ที่เธอแอบชอบ

ป๊อปปี้มองสีหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเธอ เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงหงุดหงิดเมื่อนึก

ว่าฟางจะเอาไปให้ชายอื่น ก็แทบคลั่ง อาจเป็นเพราะเธอเป็นคู่หมั้นของเขาล่ะมั้ง....

"เธอจะพับไปให้กิ๊กที่ไหนล่ะ"

"ฉันก็แค่พับเฉยๆแหละ ไม่มีอะไรทำน่ะ"ฟางบอกแต่หลบสายตาเขา ป๊อปปี้จึงรู้ทันทีว่าหญิง

สาวกำลังโกหก

"อยากจะพับก็พับไปเหอะ  ผู้หญิงนี่อยู่แต่กับเรื่องไร้สาระจริงๆ"ป๊อปปี้ว่าเขาทำเหมือนเฉยๆ

แต่เธอไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เขากำลังจะเป็นบ้า

"นายเป็นผู้ชายจะไปเข้าใจอะไร"ฟางพูด  ป๊อปปี้นั่งมองใบหน้าสวยหวานอย่างเพลิดเพลิน

ฟางนั่งพับดาวไปเรื่อยๆจนกระทั่งเริ่มรู้สึกว่ามีสายตาคมจ้องมองเธออยู่

"มองฉันทำไมมีอะไรรึเปล่า"ฟางถามเสียงสั่นนิดๆ เธอไม่ชอบเลยเวลาที่ถุกเขามอง

มันทำให้ใจเธอใจเต้นแรงแบบไม่มีเหตุผล

"เปล่า"ป๊อปปี้เลิกมองเธอก่อนจะเอนตัวลงนอนที่เตียง พลางฉุกคิดถึงภาพอดีตที่เขาเคย

รักกับแฮม ผู้หญิงสองคนนี้หน้าเหมือนกันก็จริงแต่นิสัย ฐานะกลับไม่เหมือนกันเลย

แฮม เป็นผู้หญิงเรีบร้อย สวย หวาน อ่อนโยน พูดจาไพเราะ และมีฐานะยากจนมาก

ต่างกับ ยัยฟู เหอะ...เทียบไม่ติด ดีแค่เกิดมาเป็นลูกคุณหนู แต่มีเรื่องที่ป๊อปปี้แปลกใจ

อยู่เรื่องนึงก็คือเวลาเขาอยู่ใกล้กับฟาง เขารู้สึกดี มีความสุข ใจสั่นทุกครั้งที่ได้กลิ่นกายหอมๆ

ของร่างบาง  ทำไม  กับแฮม เขาถึงไม่เคยรู้สึกเลยสักนิด 

"หมีๆ นายจะนอนแล้วเหรอ"ฟางเดินมาหาเขา ทำให้ชายหนุ่มหลุดออกจากห้วงความคิด

และหันมาสนใจหญิงสาวข้างๆแทน

"ยังหรอก ถามทำไม"ป๊อปปี้ถาม

"ฉันอยากไปสวนดอกไม้"ฟางบอก ที่บ้านของป๊อปปี้ตรงหลังบ้านเป็นสวนขนาดใหญ่

มีดอกไม้นานาชนิด และผีเสื้อหลากหลายพันธุ์มาอาศัยอยู่  แม่ของเขาชอบธรรมชาติ

เลยสร้างสวนนี้ขึ้น

"ก็ไปสิ เดินไปนิดเดียวเอง"ป๊อปปี้บอกพลางหยิบไอโฟนมากดเล่นไลน์  ฟางมองเขาอย่าง

น้อยใจ อารมณ์เอาแต่ใจแบบคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูแบบตามใจเริ่มเกิด

"เออ ฉันไปคนเดียวก็ได้ ไอ้หมีใจร้าย"ว่าแล้วร่างบางก็เดินออกไปจากห้องทันที

เวลาผ่านไป1ชั่วโมง

ป๊อปปี้นอนอยู่บนเตียงพลิกไปพลิกมา เขานึกเป็นห่วงฟางที่ป่านนี้ยังไม่กลับมานอนสักที

สุดท้ายเขาก็ทนแรงกดดันในใจไม่ไหววิ่งออกไปตามหญิงสาวที่สวนด้านหลัง

"ฮึก...หมี นายอยู่ที่ไหน ช่วยด้วย ฉันกลัว"เสียงหวานๆสั่นเครือ ป๊อปปี้รีบไปตามหาต้น

เสียงทันที

"ฟาง"ป๊อปปี้มาเจอเธอกำลังยืนร้องไห้อยู่แถวท้ายๆสวน

"ป๊อปปี้"ฟางโผกอดเขาทันที เธอหลงทางหาทางกลับไม่เจอ เธอคิดว่าเขาจะไม่มาซะแล้ว

"กลับห้องเถอะ"ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้เธอก่อนจะกุมมือเธอเอาไว้

"อืม"ฟางกับป๊อปปี้พากันเดินกลับไปที่ห้อง

"